Efektywność wysokochłonnych opatrunków lipidokoloidowych zawierających włókna poliakrylanu i jony srebra w fazie zapalnej gojenia ran przewlekłych

Maciej Zieliński1, Tomasz Banasiewicz2, Zbigniew Krasiński1, Arkadiusz Jawień3, Marcin Gabriel1

1 Klinika Chirurgii Ogólnej i Naczyń Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu
2 Katedra i Klinika Chirurgii Ogólnej, Endokrynologicznej i Onkologii Gastrologicznej Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu
3 Katedra i Klinika Chirurgii Naczyniowej i Angiologii Szpitala Uniwersyteckiego Nr 1 im. dr. A. Jurasza w Bydgoszczy

Rany przewlekłe charakteryzują się spowolnieniem bądź zatrzymaniem procesu reparacji tkanek na którymkolwiek z głównych fizjologicznych etapów gojenia: oczyszczania, ziarninowania i naskórkowania. Najczęściej ma to miejsce w fazie oczyszczania i przejawia się brakiem skuteczności w eliminacji z loży rany martwiczych tkanek oraz patogennej flory bakteryjnej. U podstaw patofizjologii tego zjawiska leży współistnienie innych, często uogólnionych jednostek chorobowych osłabiających proces gojenia, takich jak: miażdżyca, cukrzyca, niewydolność żylna, spadek odporności, niedożywienie, stany nowotworowe oraz zaburzenia trofiki i statyki tkanek. Jednak niezależnie od konieczności wnikliwej diagnostyki oraz metodycznego leczenia choroby podstawowej, współczesna holistyczna koncepcja postępowania z ranami nakłada obowiązek adekwatnego leczenia miejscowego. Ma to na celu stworzenie optymalnego środowiska gojenia w każdej z jego faz, tak aby podnieść efektywność całego procesu, a zwłaszcza fazy zapalnej – oczyszczania.