Streszczenie: Wprowadzenie do terapii zakażeń HIV (ang. human immunodeficiency virus) leków antyretrowirusowych pozwoliło na zahamowanie progresji choroby, a co za tym idzie – zmniejszenie częstości występowania powikłań oraz obniżenie śmiertelności. Nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (ang. nucleoside reverse transcriptase inhibitors – NRTIs) od prawie 20 lat stanowią podstawę wysoce aktywnej terapii antyretrowirusowej (ang. highly active antiretroviral therapy – HAART). Zgodnie z obowiązującymi wytycznymi, w terapii dwa leki z tej grupy powinny zostać połączone z jednym lekiem z grupy wybranej z następujących: nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (ang. non-nucleoside reverse transcriptase inhibitors – NNRTIs), inhibitory proteazy (ang. protease inhibitors – PIs) lub inhibitory integrazy (ang. integrase inhibitors – INSTIs). Powodzenie HAART w dużej mierze zależy od współpracy ze strony pacjenta, jednak nie można zapominać, że odpowiedni dobór leków również ma znaczenie dla skuteczności i bezpieczeństwa terapii. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie aktualnych doniesień, dotyczących stosowania zalecanych przez obowiązujące wytyczne leków z grupy NRTIs: abakawiru w połączeniu z lamiwudyną (ABC/3TC) oraz tenofowiru w połączeniu z emtrycytabiną (TDF/FTC), ze szczególnym uwzględnieniem ich skuteczności i profilu bezpieczeństwa.

Słowa kluczowe: abakawir, NRTIs, tenofowir, terapia antyretrowirusowa