Oporność na bezpośrednio działające leki anty-HCV – podsumowanie bieżącego stanu wiedzy

Klinika Chorób Zakaźnych, Tropikalnych i Nabytych Niedoborów Immunologicznych Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie

Zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C (ang. hepatitis c virus – HCV) pozostaje istotną przyczyną chorób wątroby, mogąc prowadzić do marskości tego narządu i rozwoju raka wątrobowo-komórkowego. Według aktualnych szacunków około 170 milionów ludzi na świecie jest zakażonych tym wirusem, a liczba zakażeń z aktywną replikacją (wiremią) wynosi około 80 milionów (95% przedział ufności (CI): 64–108 mln). W ostatnich latach (1990–2013) uległa zwiększeniu liczba zgonów związanych z wirusowym zapaleniem wątroby – z 0,89 miliona (95% CI: 0,86–94) do 1,4 miliona (95% CI: 1,38–1,54 mln). Częstość występowania zakażenia jest istotnie różna w zależności od regionu świata, wahając się od ≤1% w Europie Środkowej i Zachodniej, Ameryce Północnej, Australii, Ameryce Łacińskiej, Wyspach Karaibskich, Afryce Południowej i Wschodniej i wysoko rozwiniętych krajach azjatyckich, takich jak Japonia czy Singapur, poprzez 1–2% w Azji Wschodniej i Azji Południowo-Wschodniej, Europie Wschodniej i zachodniej części Afryki Subsaharyjskiej. Do krajów o endemicznie wysokiej (do 7% populacji) częstości występowania zakażeń HCV należą kraje z regionu Azji Środkowej, takie jak: Egipt, Syria, Gabon, Pakistan, Uzbekistan, Gruzja czy Mongolia. Historycznie dominującą drogą zakażenia były zakażenia związane z procedurami medycznymi, przetoczeniami krwi i preparatów krwiopochodnych oraz dożylnym przyjmowaniem środków psychoaktywnych. W ostatnich latach obserwuje się wzrost częstości nowych zakażeń drogą seksualną, szczególnie w grupie mężczyzn mających kontakty seksualne z mężczyznami (ang. men who have sex with men – MSM).

Pełna wersja artykułu