Strategies of treatment of chronic hepatitis B in the year 2014: pegylated interferon alpha-2a, nucleit(z)ide analogues – selection criteria
Robert Pleśniak | Marcin Hawro
1 Klinika Chorób Zakaźnych Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Kielcach
2 Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach
Dorota Zarębska-Michaluk Klinika Chorób Zakaźnych, Wojewódzki Szpital Zespolony w Kielcach, ul. Radiowa 7, 25-317 Kielce, Tel.: (41) 363 71 46, Fax: (41) 368 22 62
Wpłynęło: 15.01.2014
Zaakceptowano: 14.02.2014
DOI: dx.doi.org/10.15374/FZ2014009
Forum Zakażeń 2014;5(2):107–110
Streszczenie: Celem leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B (pwzw typu B), zgodnym z ustaleniami najważniejszych towarzystw naukowych, jest poprawa jakości życia oraz przeżywalności pacjentów, którą można osiągnąć poprzez zahamowanie progresji choroby do marskości, niewydolności narządu czy rozwoju pierwotnego raka wątroby (ang. hepatocellular carcinoma – HCC). Jest to możliwe dzięki trwałemu zahamowaniu replikacji HBV (ang. hepatitis B virus, wirus zapalenia wątroby typu B – wzw B). Z uwagi na brak możliwości eliminacji wzw B z ustroju wskutek tworzenia formy episomalnej (cccDNA), opornej na działanie leków i stanowiącej rezerwuar wirusa, wskaźnik ten staje się miernikiem skuteczności leczenia. Najbardziej pożądanym końcowym punktem terapii pwzw typu B – chociaż nadal stosunkowo rzadko obserwowanym – jest utrata antygenu HBs (HBsAg) z wytworzeniem (lub bez) przeciwciał anty-HBs. Obecnie dominują dwa sposoby leczenia pwzw B: krótkotrwała terapia pegylowanym interferonem alfa-2a (PEG-IFN alfa-2a) oraz wieloletnia, nierzadko dożywotnia kuracja doustnymi analogami nukleot(z)ydowymi (NUC). Zaletami terapii PEG-INF są: brak rozwoju opornych szczepów wirusa HBV, najkrótszy czas leczenia, a także jego najwyższa skuteczność leczenia mierzona odsetkiem utraty HBsAg. Ten schemat powinien być oferowany wszystkim pacjentom bez przeciwwskazań do stosowania IFN. NUC stanowią podstawę leczenia u chorych z zaawansowaną chorobą wątroby, u których stosowanie interferonu wiąże się z ryzykiem dekompensacji funkcji tego narządu, a także u osób z poważnymi schorzeniami ogólnoustrojowymi lub nieodpowiadających na leczenie IFN. Z uwagi na powyższe ograniczenia, szczególnie istotny jest indywidualny i staranny dobór poszczególnych schematów terapeutycznych do pacjenta. Decyzja ta ma ogromny wpływ na ostateczny wynik leczenia.
Słowa kluczowe: analogi nukleot(z)ydowe, pegylowany interferon alfa-2a, przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B
Abstract: The aim of chronic hepatitis B therapy according to current guidelines is the improvement of quality of life as well as an increase of patients’ survival. It may be achieved by inhibition of disease progression to cirrhosis, hepatic failure or development of hepatocellular carcinoma (HCC). Observed effects are result of permanent inhibition of virus replication. Facing the fact of impossibility of virus elimination due to forming of viral episomal forms (cccDNA), resistant to most of drugs and being a viral reservoir, such a state is considered as an indicator of treatment efficacy control. The most desirable although still very rare treatment endpoint is HBsAg loss with or without development of anti-HBs antibodies. Currently there are two methods of treatment of chronic hepatitis B: short-time course of pegylated interferon alpha-2a (Peg-IFN alpha-2a) or lasting for many years (or even lifelong) therapy with nucleos(t)ide analogues (NUC). Advantages of first mentioned treatment is the shortest time of treatment, lack of forming resistant HBV strains as well as the greatest treatment efficacy measured by HBsAg loss. It should be offered to all patient without contraindications to IFN as first line therapy. NUC constitute therapy for patients with advanced liver disease where use of interferon is threaten by the risk of severe liver functions decompensation, as well as for those with serious constitutional diseases or who do not respond to IFN treatment. Regarding all above it seems that careful selection of treatment pattern for specific patient is crucial for the outcome of therapy.
Key words: chronic hepatitis B, nucleot(z)ide analogues, pegylated interferon alpha-2a
