Is there still a place for dual treatment with pegylated interferon in era of triple antiviral therapy in patients chronically infected with HCV genotype 1?
Włodzimierz Mazur
Kliniczny Oddział Obserwacyjno-Zakaźny, Hepatologii Zakaźnej i Nabytych Niedoborów Odporności, Śląski Uniwersytet Medyczny, Szpital Specjalistyczny w Chorzowie, ul. Zjednoczenia 10, 41-500 Chorzów, Tel.: (32) 346 36 40, Fax: (32) 241 71 92
Wpłynęło: 10.06.2014
Zaakceptowano: 25.06.2014
DOI : dx.doi.org/10.15374/FZ2014036
Forum Zakażeń 2014;5(3):165–169
Streszczenie: Obecnie leczenie przeciwwirusowe przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C (pwzw C, ang. chronic hepatitis C virus) u chorych zakażonych genotypem 1 nabrało nowego wymiaru dzięki wprowadzeniu trójlekowych terapii przeciwwirusowych z wykorzystaniem boceprewiru (BOC) i telaprewiru (TPV) oraz coraz bardziej realnej perspektywie wdrożenia terapii przeciwwirusowych bez konieczności stosowania interferonu (IFN). W związku z tym należy zastanowić się, czy dotychczas stosowane dwulekowe terapie przeciwwirusowe – oparte na skojarzonym podawaniu interferonu pegylowanego i rybawiryny (PEG-IFN+RBV) – nadal będą miały zastosowanie w codziennej praktyce klinicznej. Wprowadzenie terapii trójlekowej było niewątpliwie przełomem w leczeniu chorych zakażonych genotypem 1 HCV (ang. hepatitis C virus, wirus zapalenia wątroby typu C – wzw C), niemniej jednak ten typ terapii niesie ze sobą ryzyko wystąpienia działań niepożądanych o poważnym charakterze (niekiedy zagrażających życiu), a także jest kilkakrotnie droższy niż stosowane dotychczas schematy dwulekowe z PEG-IFN+RBV. Dlatego podejmowane są próby opracowania schematów postępowania mających na celu wybranie tych chorych, u których terapie dwulekowe cechują się zbliżoną skutecznością do trójlekowych, przy równocześnie mniejszym ryzyku wystąpienia działań niepożądanych i odpowiednio niższych kosztach kuracji. Zaproponowany ostatnio model predykcyjny odpowiedzi na dwulekowe leczenie przeciwwirusowe obejmuje: wiek pacjenta, indeks masy ciała (ang. body mass index – BMI), poziom wiremii HCV-RNA, poziom płytek krwi oraz indeks aktywności aminotransferazy alaninowej (AlAT ) i asparaginianowej (AspAT ). Wydaje się on być bardzo perspektywiczny i przydatny przy kwalifikacji do leczenia przeciwwirusowego chorych zakażonych genotypem 1 HCV.
Słowa kluczowe: genotyp 1, leczenie przeciwwirusowe, przewlekłe zakażenie HCV
Abstract: In last decade the antiviral treatment of patients chronically infected with HCV (hepatitis C virus) genotype 1 creates a new dimension mainly related to the introduction of a triple therapy pegylated inteferon plus ribavirin (PEG-IFN+RBV) combined with boceprevir (BOC) or telaprevir (TPV) as well as with a real perspective of implementation of interferon-free antiviral therapies. Thus a question arises whether is still a place in real practice for dual treatment with pegylated interferon in era of triple antiviral therapy among patients chronically infected with HCV genotype 1. Although these new triple therapies are a real breakthrough in efficacy of antiviral treatment of patients with chronic HCV genotype 1 hepatitis, there are risk of severe side effects, some of them even with life endanger as well their costs are several times higher than standard of care therapies based on interferon and ribavirin. Thus there are attempts to establish some algorithms which allow to identify patients who could benefit from antiviral dual therapy at the level of the same efficacy as triple therapy, but at the same time with significantly lower risk of severe side effects and substantially lower costs. Proposed recently predictive model of response for dual therapy take into account: patient’s age, body mass index (BMI), level of HCV-RNA viremia, level of platelets as well as ALT and AST activities. It seems to be very perspective and useful as far as assessment patients infected with HCV genotype 1 as candidates for antiviral treatment are concerned.
Key words: antiviral treatment, chronic HCV infection, genotype 1
