Preparaty zawierające D-mannozę w leczeniu infekcji bakteryjnych układu moczowego

Streszczenie: Zapalenie pęcherza moczowego (ZPM) to powszechna infekcja bakteryjna, która dotyczy głównie kobiet. W niniejszym artykule opisano etiologię, zasady diagnostyki oraz leczenie ZPM, z uwzględnieniem różnic między przypadkami epizodycznymi a nawrotowymi oraz niepowikłanymi a powikłanymi. Najczęstszym czynnikiem etiologicznym w niepowikłanych ZPM jest Escherichia coli, podczas gdy w przypadkach powikłanych – pałeczki Gram-ujemne oraz bakterie Gram-dodatnie. Diagnostyka ZPM przede wszystkim opiera się na ocenie klinicznej, choć w określonych przypadkach stosuje się badania moczu i kwestionariusze. Terapia antybiotykowa, mimo że często stosowana empirycznie, wymaga indywidualnego podejścia, zwłaszcza w kontekście rosnącej oporności na antybiotyki. W pracy omówiono również rekomendacje Europejskiego Towarzystwa Urologicznego dotyczące wyboru antybiotyków w leczeniu ZPM. Szczególną uwagę poświęcono nieantybiotykowym metodom leczenia i profilaktyki ZPM, zwłaszcza zastosowaniu D-mannozy. Prezentowane są mechanizmy działania D-mannozy, jej wpływ na adhezję bakterii E. coli do nabłonka dróg moczowych oraz wyniki badań klinicznych potwierdzających skuteczność D-mannozy w zapobieganiu nawrotom ZPM. Badania te wskazują na D-mannozę jako bezpieczną i efektywną opcję terapeutyczną, szczególnie w przypadkach nawracającego ZPM. Przegląd ten podkreśla znaczenie zindywidualizowanego podejścia do leczenia ZPM, uwzględniającego zarówno tradycyjne metody antybiotykowe, jak i nieantybiotykowe opcje terapeutyczne, takie jak D-mannoza, w kontekście rosnącej oporności na antybiotyki i potrzeby minimalizowania ich stosowania.

Słowa kluczowe: bakterie Gram-ujemne, D-mannoza, zakażenia układu moczowego

Abstract: Cystitis is a common bacterial infection mainly affecting women. This article describes the etiology and principles of diagnosis. The treatment of cystitis should consider the differences between sporadic and recurrent, uncomplicated and complicated cases. The most common etiological factor in uncomplicated cystitis is Escherichia coli, while in complicated cases, it is Gram-negative bacilli and Gram-positive bacteria. Diagnosis of cystitis is primarily based on clinical assessment, although urine tests and questionnaires are sometimes used. Antibiotic therapy, although often used empirically, requires an individual approach, especially in the context of increasing antibiotic resistance. The paper also discusses the recommendations of the European Association of Urology regarding the choice of antibiotics in the treatment of urinary tract infection (UTI). Particular attention was paid to non-antibiotic methods of treating and preventing UTI, especially D-mannose. The mechanisms of action of D-mannose, its impact on the adhesion of E. coli bacteria to the urinary tract epithelium, and the results of clinical trials confirming the effectiveness of D-mannose in preventing the recurrence of UTI are presented. These studies indicate D-mannose as a safe and effective therapeutic option, especially in recurrent infections. In conclusion, this review highlights the importance of an individualized approach to treating UTIs, including both traditional antibiotic methods and non-antibiotic therapeutic options, such as D-mannose, in the context of increasing antibiotic resistance and the need to minimize their use.

Key words: D-mannose, Gram-negative bacteria, urinary tract infections