„Świt” – wyzwania związane z diagnostyką i leczeniem ostrego zapalenia wątroby typu C u pacjentów zakażonych HIV

Wojewódzki Szpital Zakaźny w Warszawie

Iwona Cielniak Wojewódzki Szpital Zakaźny w Warszawie, ul. Wolska 37, 01-201 Warszawa, Tel.: (22) 335 52 16, Fax: (22) 335 52 19

Wpłynęło: 03.11.2015

Zaakceptowano: 30.11.2015

DOI: dx.doi.org/10.15374/FZ2015062

Forum Zakażeń 2015;6(6):409–414

Streszczenie: Od ponad dekady obserwuje się wzrost częstości występowania ostrego wzw C (wirus zapalenia wątroby typu C, ang. hepatitis C virus – HCV) w dużych aglomeracjach miejskich wśród mężczyzn zakażonych HIV. Coraz częściej diagnozowane infekcje HCV w tej populacji prawdopodobnie są związane z częstszym przenoszeniem tego wirusa na drodze kontaktów seksualnych. Zakażenie HCV w początkowym okresie może przebiegać bezobjawowo lub z nieswoistymi objawami, utrudniającymi diagnozę. Badania serologiczne zwykle nie są pomocne, ponieważ nie pozwalają na rozróżnienie fazy ostrej od fazy przewlekłej wzw typu C. W przypadku braku danych o niedawnych negatywnych wynikach HCV RNA lub przeciwciał anty-HCV, rozróżnienie fazy ostrej od zaostrzenia fazy przewlekłej zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C jest zazwyczaj niemożliwe. W okresie ostrej fazy infekcji HCV u osób zakażonych HIV prowadzących skuteczne leczenie ARV (ang. antiretroviral) (HIV RNA <50 kopii/ ml w surowicy krwi) występuje ryzyko nawet kilkukrotnego wzrostu wiremii HIV. To z kolei może mieć skutki kliniczne i w konsekwencji zwiększać ryzyko transmisji HIV od osoby ze skuteczną terapią antyretrowirusową. Rozsądnym podejściem diagnostycznym i przesiewowym u osób z HIV wydaje się być co najmniej coroczna kontrola obecności przeciwciał anty-HCV, ocena aktywności ALT co 6 miesięcy i w razie podejrzenia ostrego zapalenia wątroby typu C wykonanie testu PCR HCV RNA. Ze względu na brak randomizowanych, kontrolowanych danych na temat zastosowania nowej klasy leków przeciwwirusowych DAA s, obecnie w ostrej fazie wzw C proponuje się leczenie pegylowanym interferonem z rybawiryną.

Słowa kluczowe: HIV, ostre wirusowe zapalenie wątroby typu C

Abstract: There is increasing awareness of an ongoing epidemic of acute hepatitis C virus (HCV) infection in HIV-infected men who have sex with men (MSM), since the late 90s. The observed increase in the frequency of occurrence of the HCV in the population may be associated with an increase in the transfer of HCV by sexual contact. HCV infection in the initial period may be asymptomatic, or with non-specific symptoms, hindering the diagnosis. Serological tests usually are not helpful, they do not distinguish between the acute phase of chronic HCV infection. In the absence of information about recent negative results HCV RNA or p/c anti- HCV activity it is usually impossible to distinguish the acute phase of exacerbation of chronic phase HCV infection. Acute HCV (AHC) infection in cART-treated, chronically HIV-infected patients was associated with a temporary increased risk of HIV viremia >50 c/ml. Which in turn may have clinical implications and consequently increase the risk of further HIV transmission. However, at least annual anti-HCV antibody and 6-month ALT measurements followed by HCV RNA testing in cases of suspected AHC seem to be a reasonable approach for AHC screening in HIV-positive individuals. Due to the lack of randomized, controlled data on the use of a new class of antiviral drugs, in the acute phase of HCV infection therapies are proposed PEG-IFN with ribavirin. In the absence of randomised, controlled data on the use of DAA s in the setting of acute HCV co-infection treatment with PEG-IFN and RBV should be proposed, based on an individual decision.

Key words: acute hepatitis C virus, HIV

Pełna wersja artykułu