Zastosowanie poliheksanidu i żywiczych kwasów świerku norweskiego w oparzeniach pośredniej grubości skóry twarzy u dzieci

ORCID: 0000-0002-3644-6333

Jarosław Olszyna Centrum Leczenia Oparzeń, Samodzielny Publiczny Specjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnej „Zdroje”, ul. Mączna 4, 70-780 Szczecin, e-mail: j.olszyna@zoz-zdroje.pl

Wpłynęło: 20.08.2019

Zaakceptowano: 10.09.2019

DOI: dx.doi.org/10.15374/ChPiO2019026

Chirurgia Plastyczna i Oparzenia 2019;7(4):175–179

Streszczenie: Wstęp Oparzenia stanowią istotny problem systemów ochrony zdrowia, ponieważ należą do grupy urazów, które powodują trwałe uszkodzenia i deformacje ciała oraz kalectwo, a niekiedy prowadzą nawet do zgonu. Oparzenia u dzieci zdarzają się dwukrotnie częściej niż u osób dorosłych. Najczęściej w tej grupie występują u pacjentów do czwartego roku życia. Nierzadko oparzenie powoduje nie tylko skutek miejscowy w postaci zaburzeń funkcji skóry, lecz także wywołuje chorobę oparzeniową. Nowoczesne preparaty i wieloaspektowe postępowanie z raną oparzeniową w znaczący sposób wpłynęły na poprawę gojenia się ran oraz na zmniejszenie śmiertelności u osób oparzonych. Cel Celem pracy była ocena zastosowania poliheksanidu i żywicznych kwasów świerku norweskiego u dzieci (N=19), które doznały oparzeń pośredniej grubości skóry twarzy, oraz określenie wpływu tych preparatów na procesy gojenia się rany i stopień redukcji bólu. Materiał i metody W niniejszej pracy zastosowano metodę badawczą studium przypadków. Materiał do analizy stanowiły: historie chorób pacjentów leczonych w Centrum Leczenia Oparzeń w Szczecinie, dokumentacja fotograficzna, wywiady z pacjentami i ich rodzicami oraz obserwacja ran. Do oceny stopnia natężenia bólu wykorzystano behawioralną skalę FLACC i skalę wzrokowo-analogową VAS. Wnioski Zastosowanie poliheksanidu i żywicznych kwasów świerku norweskiego przyczyniło się do utrzymania odpowiedniej wilgotności rany, wpływając na proces ziarninowania i epitelializacji oraz zmniejszenie dolegliwości bólowych w trakcie hospitalizacji. Preparaty te wpisują się w zalecenia strategii TIME.

Słowa kluczowe: oparzenia u dzieci, oparzenie, poliheksanid, żywiczne kwasy świerku norweskiego

Abtract: Introduction Burn injuries are a significant problem for healthcare systems as they lead to permanent damage of the body, its deformation, disability and sometimes may even cause death. Burns occur twice as often in children compared to adults and usually affect small patients up to the age of four. Often, burns not only cause local effects in the form of loss of skin function, but also burn disease. Modern preparations and multi-faceted management of the burn wound have significantly improved wound healing and reduced mortality. Aim The aim of this study was to apply polyhexanide and resinous Norwegian spruce acids in pediatric patients (N=19) who suffered burns of the facial skin of intermediate depth and to determine the effect of these preparations on the wound healing processes, as well as to determine the degree of pain reduction. Material and methods This study uses the case study research method. The following materials were analyzed: medical records of patients treated at the CLO in Szczecin, photographic records, medical interviews with patients and their family, observation of wounds. The FLACC behavioral and VAS visual-analogue scale was used to assess the severity of pain. Conclusions The use of polyhexanide and resinous Norwegian spruce acids resulted in maintaining adequate moisture of the wound and affected the process of granulation and epithelialization. It also reduced pain during hospitalization. These preparations can be used in the TIME treatment strategy.

Key words: burns, burns in children, polyhexanide, resinous acids of Norwegian spruce

Pełna wersja artykułu