Dlaczego wankomycyna nie jest właściwym wyborem w leczeniu zakażeń skóry i tkanek miękkich?

Katedra i Zakład Mikrobiologii Farmaceutycznej i Parazytologii, Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu, ul. Borowska 211a, 50-556 Wrocław, Tel.: 71 784 05 11, e-mail: beata.kowalska-krochmal@umed.wroc.pl

Wpłynęło: 03.08.2018

Zaakceptowano: 10.08.2018

DOI: dx.doi.org/10.15374/FZ2018039

Forum Zakażeń 2018;9(3):149–155

Streszczenie:

Celem pracy było przedstawienie przyczyn ograniczonej skuteczności lub nawet braku skuteczności wankomycyny w terapii zakażeń skóry i tkanek miękkich (SSTI), w tym zakażeń ostrych (ABSSSI), wywołanych przez S. aureus, oraz określenie najskuteczniejszych opcji terapeutycznych. Zwrócono uwagę na spadek stopnia wrażliwości S. aureus na wankomycynę, słabą penetrację tego glikopeptydu do skóry i tkanek miękkich, a także wysokie ryzyko powikłań, do których zalicza się jego toksyczne działanie na nerki. Jako alternatywę dla wankomycyny wyszczególniono nowy lipoglikopeptyd – dalbawancynę, której skuteczność wobec zakażeń ABSSSI wywołanych przez S. aureus jest nie gorsza niż w przypadku zastosowania linezolidu czy kombinacji wankomycyna/linezolid, a farmakokinetyka jest zdecydowanie lepsza. Możliwość leczenia z użyciem jednej lub maksymalnie dwóch dawek dalbawancyny pozwala na osiągnięcie efektu klinicznego przy znacznym ograniczeniu pobytu pacjenta w szpitalu oraz kosztów i niepożądanych zdarzeń związanych z wydłużoną hospitalizacją.

Słowa kluczowe: ABSSSI, dalbawancyna, wankomycyna

Abstract:

The paper presents the reasons for the limited or even lack of efficiency of vancomycin in skin and soft tissue infections (SSTI – skin and soft tissue infections), including acute skin and soft tissue infections (ABSSSI) caused by S. aureus, and thus the basis for the choice of more effective treatment options in such infections. The decrease of the level of susceptibility of S.aureus to vancomycin, the poor penetration of this glycopeptide into the skin and soft tissues and the high risk of side effects, including those toxic to the kidneys, have been noted. As an alternative to vancomycin, a new lipoglycopeptide – dalbavancin was specified, whose efficiency against infections caused by S. aureus is no worse than linezolid or vancomycin/linezolid combinations, and the pharmacokinetic parameters are satisfactory. The possibility of treatment with one or two doses of dalbavancin can enable to achieve a clinical effect with a significant reduction in the patient’s stay in the hospital as well as costs and adverse events associated with prolonged hospitalization.

Key words: ABSSSI, dalbavancin, vancomycin

Pełna wersja artykułu