Chronic wound care in psychiatric nursing practice. A case study
Opieka nad raną przewlekłą w praktyce pielęgniarki psychiatrycznej. Studium przypadku
Piotr Wojda
ORCID: 0000-0003-1266-486X
LVR-Klinik Köln,
Akademisches Lehrkrankenhaus der Universität zu Köln,
Wilhelm-Griesinger-Straße 23,
51109 Köln, Germany,
e-mail: askot8@wp.pl
Received: 03.01.2022
Accepted: 19.01.2022
DOI: dx.doi.org/10.15374/FLR2022026
Forum Leczenia Ran 2022;3(1):41–48
Abstract: Individuals suffering from mental illnesses are characterized by poorer health and live shorter than the general population. Health problems, improper lifestyle, non-compliance with therapeutic recommendations, and the use of neuroleptics contribute to the occurrence of chronic wounds. The most common types of chronic wounds observed in the mentally ill include pressure ulcers, leg ulcers and the diabetic foot. The aim of the study was to present the specificity of the care provided for a patient with a chronic wound complicated by mental illness in the view of the diagnosis of nursing and caring problems. The study involved the use of a case study method. In planning patient care, data collected through interviews, direct observation, and documentation analysis were used, whereas the severity of symptoms was assessed with the VAS scale and Broset Violence Checklist. The ulceration was evaluated by means of the LUMT scale. Subsequently, the nursing issues were identified and interventions were implemented in line with the Evidence Based Practice. Following the implementation of topical and systemic therapy, the condition of the wounds improved by means of fibrin clearing, removal of dead epidermis from the wound edges, and gradual development of granulation tissue. The size of the wound on the left lower leg was reduced by about 20%, and on the right lower leg by about 30%. The improvement in the body hydration, nutritional status, biochemical parameters was achieved in the course of the systemic treatment and a proper diet. Not only did the patient’s mental condition improve, but also the willingness to cooperate with the staff. This allowed for the transfer to an open ward, where the wound treatment was continued. Another accomplishment was the positive impact on the patient’s awareness regarding wound care self-management. However, since the patient was discharged on his own request, complete wound healing was not achieved during hospitalisation. It is unknown whether he has undertaken further treatment at the indicated wound treatment clinics. Treatment of chronic wounds in patients with mental illnesses is a difficult process, since during the period of exacerbation of the disease, they tend to neglect their healthy needs. In the care of chronic wounds in patients with mental illnesses, treatment should be gradually introduced, adapting it to the patient’s needs, lifestyle and acceptance of the proposed treatment methods. Interventions against their will and expectations results in the loss of trust in the staff, non-compliance and even aggression. The multidimensional impact on the patient with a chronic wound increases the probability of complete healing of the wound. Care for a non-healing wound in patients with mental disorders should be comprehensive and include the treatment of both the wounds and mental disorders. Therefore, focusing solely on the wound is not enough, as only holistic measures will optimize wound care, leading to its healing.
Key words: case study, chronic wound, mental illness, wound care
Streszczenie: Pacjenci obciążeni chorobami psychicznymi mają gorszy stan zdrowia i żyją krócej, niż osoby z populacji ogólnej. Zły stan zdrowia, niewłaściwy styl życia, nieprzestrzeganie zaleceń terapeutycznych, przyjmowanie neuroleptyków sprzyjają występowaniu trudno gojących się ran. Do najczęściej występujących ran przewlekłych u osób chorych psychicznie zaliczają się: odleżyny, owrzodzenia podudzi i zespół stopy cukrzycowej. Celem pracy było przybliżenie specyfiki opieki nad pacjentem z raną trudno gojącą się, wikłaną chorobą psychiczną, poprzez określenie problemów pielęgnacyjno-opiekuńczych. W pracy wykorzystano metodę indywidulanego przypadku. W planowaniu opieki nad pacjentem posłużono się danymi zebranymi poprzez wywiad, obserwację bezpośrednią, analizę dokumentacji i nasilenia objawów mierzonych skalami VAS oraz skalą oceny ryzyka agresji Broset. Oceny owrzodzenia dokonywano za pomocą skali LUMT. Następnie określono problemy pielęgnacyjne i podjęto interwencje zgodnie z zasadami evidence-based practice. Po wdrożeniu terapii miejscowej i ogólnoustrojowej uzyskano poprawę stanu ran w postaci oczyszczenia ran z włóknika i usunięcia obumarłego naskórka z ich brzegów, a także stopniowy rozwój ziarniny. Rozmiar rany na lewym podudziu uległ zmniejszeniu o ok. 20%, a na prawym o ok. 30%. Uzyskano poprawę stanu psychicznego, co przejawiało się większą dbałością o higienę osobistą, akceptacją proponowanych metod leczniczych, brakiem zachowań agresywnych. Po uzyskaniu stabilizacji stanu psychicznego pacjent został przeniesiony na oddział otwarty, gdzie dalej kontynuowano opiekę nad ranami. Nie uzyskano całkowitego wygojenia ran w czasie hospitalizacji, gdyż pacjent wypisał się na własne życzenie. Nie wiadomo, czy podjął dalsze leczenie we wskazanych poradniach leczenia ran. Terapia ran trudno gojących się u pacjentów obciążonych chorobami psychicznymi jest procesem trudnym. Osoby z zaburzeniami psychicznymi w okresie zaostrzenia choroby zaniedbują swoje potrzeby zdrowotne. W opiece nad ranami u pacjentów z chorobami psychicznymi należy stopniowo wdrażać leczenie, dostosowując je do ich potrzeb, stylu życia oraz akceptacji proponowanych metod leczenia. Podejmowanie działań wbrew woli i oczekiwaniom pacjenta skutkuje utratą przez niego zaufania do personelu, niestosowaniem się do zaleceń, a nawet agresją. Wielowymiarowe oddziaływanie na osobę chorą z raną niegojącą się zwiększa prawdopodobieństwo całkowitego wyleczenia ran. Opieka nad raną u osób z zaburzeniami psychicznymi powinna być kompleksowa i obejmować leczenie ran oraz jednoczasowo leczenie choroby psychicznej. Koncentrowanie się wyłącznie na ranie jest niewystarczające – jedynie działania o charakterze holistycznym umożliwiają zoptymalizowanie opieki nad raną, prowadząc do jej wygojenia.
Słowa kluczowe: choroba psychiczna, opis przypadku, pielęgnacja rany, rana przewlekła