Zakażenie wirusem Zika – od 1947 do 2016 roku

Zika virus infection – since 1947 until 2016

Agnieszka Tomaszewska | Agnieszka Adamek | Iwona Mozer-Lisewska | Arleta Kowala-Piaskowska

Katedra i Klinika Chorób Zakaźnych Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu

Agnieszka Tomaszewska, Katedra i Klinika Chorób Zakaźnych, Uniwersytet Medyczny im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu, ul. Szwajcarska 3, 61-285 Poznań, Tel.: (61) 873 93 76, Fax: (61) 873 92 90

Wpłynęło: 31.05.2016

Zaakceptowano: 15.06.2016

DOI: dx.doi.org/10.15374/FZ2016025

Forum Zakażeń 2016;7(3):209–215

Streszczenie: Wirus Zika (ZIKV) został odkryty w 1947 roku. Pierwsze przypadki zachorowań u ludzi stwierdzono w 1952 roku, głownie w tropikalnej Afryce, Azji Południowo-Wschodniej i na wyspach Pacyfiku. Wybuch zakażeń ZIKV na wyspie Yap w Mikronezji w 2007 roku dowiódł, że choroba opuściła dotychczasowe rejony występowania. Aktualna transmisja wirusa Zika została po raz pierwszy opisana w Brazylii. ZIKV jest jednoniciowym wirusem RNA z rodzaju Flavivirus, rodziny Flaviviridae, przenoszonym na ludzi głownie poprzez ukłucie zakażonego komara z gatunku Aedes, przede wszystkim Aedes aegypti i Aedes albopictus. Do zakażenia może dojść podczas kontaktu seksualnego, transfuzji krwi oraz z matki na dziecko. Obecność ZIKV RNA wykryto we krwi, moczu, nasieniu, ślinie, płynie mózgowo-rdzeniowym, płynie owodniowym i mleku matki. Około 80% zakażonych nie wykazuje żadnych objawów infekcji, u pozostałych obserwuje się: ból głowy, wysypkę, gorączkę, jadłowstręt, biegunkę, zaparcia, bole brzucha, zawroty głowy, wymioty, zapalenie spojówek oraz bole mięśni. Potwierdzeniem zakażenia jest wykrycie obecności ZIKV RNA we krwi lub w innych płynach ustrojowych. Aktualnie nie ma dostępnych leków przeciwwirusowych przeznaczonych do terapii zakażenia wirusem Zika. Obserwowanymi powikłaniami są zespół Guillaina-Barrego oraz zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych i mózgu. W 2015 roku Ministerstwo Zdrowia w Brazylii wskazało na możliwy związek pomiędzy zakażeniem wirusem Zika a występowaniem mikrocefalii. Rokowanie odnośnie ZIKV jest dobre. Przebycie zakażenia chroni przed ponownym zachorowaniem.

Słowa kluczowe: diagnostyka, epidemiologia, leczenie, wirus Zika

Abstract: Zika virus (ZIKV) was first discovered in 1947. The first human cases of Zika were reported in 1952, mostly in tropical Africa, Southeast Asia, and the Pacific Islands. In 2007 the outbreak of ZIKV infections occurred on Yap Island (Federated States of Micronesia) shows that ZIKV virus can spread to other geographical areas. Current ZIKV transmission was first reported in Brazil. Zika virus is single-stranded, positive RNA and belongs to Flaviviridae and the genus Flavivirus. This virus is transmitted to human through an infected Aedes albopictus and Aedes aegypti mosquitoes bite. Zika infection can also be transmitted by sexual transmission, maternal infection during pregnancy and blood transfusion. ZIKV RNA has been detected in blood, urine, semen, saliva, cerebrospinal fluid, amniotic fluid, and breast milk. Approximately 80% newly infected persons have no symptoms, the rest of patients presents the most common symptoms as fever, rash, vomiting, conjunctivitis (red eyes), muscle pain, headaches, dizziness, anorexia, diarrhea, constipation and abdominal pain. The diagnosis of Zika infection can only be confirmed by detection of the presence of ZIKV RNA in the blood or other body fluids. Currently, there are no available antiviral drugs for Zika infection. Data present that Zika virus can cause Guillain-Barre syndrome, as well as meningitis. In 2015 the Ministry of Health of Brazil published an announcement confirming the relationship between Zika virus infection and the fetal microcephaly outbreak. The prognosis in ZIKV infections is good. The infection confers long-life immunity.

Key words: diagnostics, epidemiology, treatment, Zika virus