Complicated, poorly healing deep sternal wound infection in a patient after CABG treated with multiple methods – a case report
Szymon Świątek1 | Joanna Błaszak1 | Karol Buszkiewicz2 | Cezary Danielecki2 | Krzysztof Greberski2 | Paweł Bugajski1, 2
1 Uniwersytet Medyczny im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu
2 Wielospecjalistyczny Szpital Miejski im. J. Strusia w Poznaniu
Szymon Świątek Uniwersytet Medyczny im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu, ul. Fredry 10, 61-701 Poznań, e-mail: szymswiatek@gmail.com
Wpłynęło: 14.05.2018
Zaakceptowano: 04.06.2018
DOI: dx.doi.org/10.15374/FZ2018019
Forum Zakażeń 2018;9(3):171–174
Streszczenie:
Głębokie zakażenie rany mostka jest jednym z najgorzej rokujących powikłań w kardiochirurgii. Często wymaga długiej i złożonej terapii z zastosowaniem: leczenia miejscowego, metod chirurgicznych, w tym chirurgii plastycznej, oraz ogólnoustrojowej antybiotykoterapii. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 68-letniego pacjenta obarczonego wieloma czynnikami ryzyka głębokiego zakażenia mostka, który przeszedł zabieg pomostowania aortalno-wieńcowego. W czwartym dniu po operacji zdiagnozowano u niego niestabilność mostka oraz zakażenie miejsca operowanego. Wykonano reosteosyntezę mostka z założeniem drenażu przepływowego oraz wdrożono systemową antybiotykoterapię. Działania te okazały się nieskuteczne, u chorego nadal obserwowano niestabilność mostka, a z rany wydzielała się ropna treść. Wymusiło to zastosowanie innej strategii terapeutycznej, a mianowicie debridementu rany, usunięcia całości materiału chirurgicznego z ciała pacjenta (w tym drutów zespalających mostek) oraz wdrożenia terapii podciśnieniowej z instillacją (NPWTi). Po uzyskaniu jałowości rany, co zajęło około 4 tygodnie, wykonano drugą reosteosyntezę mostka (według metody Robicseka) i ostatecznie zamknięto ranę. Pacjent został wypisany do domu po trwającej 16 tygodni hospitalizacji. Przedłużające się leczenie skutkowało licznymi powikłaniami. U chorego wystąpiły: zaburzenia depresyjne, epizody majaczenia pooperacyjnego, a także stan kataboliczny, który wymagał żywienia parenteralnego i suplementacji żywieniowej. Zastosowanie antybiotykoterapii o szerokim spektrum działania wywołało biegunkę o etiologii Clostridium difficile. Przedstawiony przypadek dowodzi skuteczności NPWTi, która – według badań – powinna być leczeniem z wyboru głębokich zakażeń mostka, a także innych metod kompleksowej terapii zakażeń miejsca operowanego. Ponadto podkreślono konieczność holistycznego podejścia do pacjenta, z zastosowaniem leczenia żywieniowego i wsparcia psychologicznego, szczególnie u osób wymagających długiej hospitalizacji.
Słowa kluczowe: drenaż przepływowy, głębokie zakażenie rany mostka, terapia podciśnieniowa
Abstract:
Deep sternal wound infection (DSWI) is one of the most feared complications in cardiac surgery. It often requires very long and complex treatment involving local wound care, surgical methods including plastic surgery and systemic antibiotic therapy. A 68-year-old patient with many risk factors for DSWI underwent a coronary artery bypass surgery. Surgical site infection and sternal instability were diagnosed four days after surgery. Reosteosynthesis of the sternum was performed, suction-irrigation drainage was placed and systemic antibiotic therapy was administered. Treatment turned out to be insufficient, resulting in sternal instability and a purulent discharge from the wound. A different treatment strategy was imposed: wound debridement, surgical removal of any foreign material (including wires) and application of negative-pressure therapy with instillation (NPWTi). After achieving full wound sterilization, which took 4 weeks, second reosteosynthesis of the sternum was performed (Robicsek method) and the wound was finally closed. The patient was discharged after 16 weeks of hospitalization. Prolonged treatment resulted in multiple complications. The patient presented depressive disorders, postoperative delirium episodes and a catabolic state which required parenteral nutrition and nutritional supplementation. Broad-spectrum antibiotic administration induced Clostridium difficile associated diarrhoea. This case indicates the efficiency of NPWTi and other methods of complex treatment for surgical site infections which, according to studies, should be the first line of treatment for DSWI. It also emphasises the necessity of a comprehensive approach involving nutritional treatment and psychological support, especially for patients who need prolonged hospitalization as they are at risk of multiple complications.
Key words: deep sternal wound infection, negative-pressure wound therapy, surgical site
