Fidaxomicin in the treatment of Clostridium difficile infections
Anna M. Pietrzak1, 2
Fidaxomicin in the treatment of Clostridium difficile infections
Anna M. Pietrzak1, 2
1 Klinika Gastroenterologii, Hepatologii i Onkologii Klinicznej Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie
2 Klinika Gastroenterologii Onkologicznej Centrum Onkologii – Instytutu im. M. Skłodowskiej-Curie w Warszawie
Anna M. Pietrzak, Klinika Gastroenterologii Onkologicznej, Centrum Onkologii – Instytut im. M. Skłodowskiej-Curie w Warszawie, ul. Roentgena 5, 02-781 Warszawa, Tel.: 22 546 24 41, Fax: 22 546 30 35
Wpłynęło: 27.03.2017
Zaakceptowano: 07.04.2017
DOI: dx.doi.org/10.15374/FZ2017019
Forum Zakażeń 2017;8(2):103–109
Streszczenie: Clostridium difficile jest najczęstszą przyczyną zakaźną biegunki szpitalnej. W ostatnich latach rośnie częstość występowania infekcji związanych z C. difficile (CDI) oraz ich ciężkość, w tym CDI niezwiązanych z opieką zdrowotną, u osób bez dodatkowych czynników ryzyka. Zakażenie może przybierać rożne formy kliniczne: od bezobjawowej, poprzez chorobę biegunkową (forma najczęstsza), aż do zagrażającego życiu zapalenia okrężnicy, manifestującego się biegunką i objawami ogólnymi. Szczególnie narażone na rozwój zapalenia okrężnicy są m.in. osoby starsze lub w trakcie leczenia onkologicznego. W diagnostyce zakażenia C. difficile do niedawna najczęściej wykonywano oznaczenie toksyn A i B w kale; okazało się jednak, że testy te mają zbyt małą czułość w odniesieniu do pojedynczego wykorzystania. W związku z tym obowiązującym obecnie standardem diagnostycznym jest test amplifikacji kwasów nukleinowych lub oznaczanie dehydrogenazy glutaminianowej, a następnie toksyn A i B w stolcu. Leczenie zależy od postaci choroby. W przypadku samoograniczających się form wystarczającym postępowaniem jest odstawienie antybiotyku powodującego infekcję. Gdy choroba ma łagodny lub umiarkowany przebieg, leczeniem z wyboru są metronidazol, wankomycyna lub fidaksomycyna. Dwa ostatnie leki zaleca się w przypadku ciężkiego zakażenia bądź nawrotów. Jeśli choroba ma ciężki przebieg, konieczna jest hospitalizacja, wdrożenie leczenia doustnego i parenteralnego oraz rozważenie wskazań do kolektomii. Na ograniczenie rozprzestrzeniania się zakażeń wpływają: przestrzeganie zasad higieny w ośrodkach opieki medycznej, szybka diagnostyka i izolacja chorych, a przede wszystkim racjonalna antybiotykoterapia. Brak jest uzasadnienia dla profilaktycznej diagnostyki u osób bez objawów oraz dla profilaktycznej farmakoterapii.
Słowa kluczowe: biegunka, Clostridium difficile, fidaksomycyna, przeczepienie mikrobioty jelitowej, zakażenie
Abstract: Clostridium difficile is the most common cause of infectious diarrhea in healthcare settings. Recently, the incidence and severity of infections is increasing. The incidence is also increasing among healthy persons, who have been previously at very low risk for infection. The clinical manifestations of infection ranges from symptomless carriage, through mild or moderate diarrhea, to fulminant and sometimes fatal colitis. Risk factors for severe disease are advanced age and oncologic treatment. Enzyme immunoassay (EIA) for detecting toxins A and B was commonly used to diagnose C. difficile infection in the past years, but its sensitivity was too low. Because of this, nowadays the nucleic acid amplification test is recommended as a first choice. Alternatively, glutamate dehydrogenase followed by EIA can be performed. Treatment depends on the severity of the disease. In self-limiting cases, it is enough to stop the antibiotic causing the infection. When the disease has a mild or moderate course, the treatment of choice is metronidazole, vancomycin or fidaxomicin. The last two are recommended for severe infections or recurrences. Severe C. difficile infection should be treated in hospital orally and intravenously. Colectomy can be life-treating for selected patients. Principal recommendations to prevent C. difficile infection include improving antibiotic use, early detection and isolation of patients and reducing contamination of healthcare environmental surfaces. There is no need to screen for infection in symptomless individuals or to implement prophylactic antimicrobial treatment.
Key words: Clostridium difficile, diarrhea, fecal microbiota transplantation, fidaxomicin, infection