Możliwości zastosowania ksenogenicznych substytutów skóry w leczeniu oparzeń – przegląd piśmiennictwa

Oddział Chirurgii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej Małopolskiego Centrum Oparzeniowo-Plastycznego Szpitala Specjalistycznego im. L. Rydygiera w Krakowie

⇒Michał Nessler, Oddział Chirurgii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej, Małopolskie Centrum Oparzeniowo-Plastyczne, Szpital Specjalistyczny im. L. Rydygiera w Krakowie, os. Złotej Jesieni 1, 31-826 Kraków, Tel.: (12) 646 86 63, Fax: (12) 646 84 52

Wpłynęło: 30.05.2013

Zaakceptowano: 20.06.2013

DOI: dx.doi.org/10.15374/lr2013008

Leczenie Ran 2013;10(2):47–52

Streszczenie: W ciągu ostatnich dwudziestu lat nastąpił znaczny postęp w leczeniu oparzeń. Dzięki wprowadzeniu jasnych zasad resuscytacji płynowej oraz wycinaniu tkanek martwiczych poprawiła się przeżywalność pacjentów z rozległymi urazami, a powszechne stosowanie opatrunków srebrowych oraz dążenie do szybkiego zamknięcia ran polepszyło estetyczne wyniki leczenia. Stało się jasne, że w oparzeniach pełnej grubości skóry do zagojenia rany konieczne jest wykonanie nekrektomii, a w przypadku ciężkich oparzeń rokowanie pacjenta zależy od agresywności leczenia chirurgicznego. Stosowanie przeszczepów skóry pośredniej grubości jest obecnie uważane za złoty standard w zamykaniu ran oparzeniowych, a jej siatkowanie umożliwia pokrycie znacznych powierzchni po wyciętej martwicy. W przypadku bardzo ciężkich oparzeń, kiedy stan pacjenta wymaga jak najszybszego pokrycia rozległych ran, niejednokrotnie pojawia się problem z niedoborem miejsc dawczych. W takich sytuacjach zaawansowane opatrunki specjalistyczne stanowią jedynie czasową barierę, zabezpieczającą pacjenta przed środowiskiem zewnętrznym. Dostępne matryce do regeneracji skóry są bardzo drogie, a ich użycie w ostrej fazie jest obarczone znacznym ryzykiem infekcji i utraty. Alternatywą może być zastosowanie skóry pochodzenia odzwierzęcego (szczególnie skóry świńskiej). Jest to możliwe głównie dzięki stworzeniu zwierząt transgenicznych. Modyfikacje genetyczne umożliwiają zmniejszenie immunogenności skóry, co wydłuża czas działania takiego materiału jako czasowego opatrunku biologicznego. Poniższa praca stanowi przegląd piśmiennictwa dotyczącego możliwości stosowania materiałów ksenogenicznych pochodzenia świńskiego w leczeniu oparzeń. Zebrane i przeanalizowane piśmiennictwo gromadzi wiedzę z tej dziedziny oraz informacje dotyczące możliwości rozwoju przyszłych kierunków badań nad tymi materiałami.

Słowa kluczowe: ksenoprzeszczepy | leczenie oparzeń | substytuty skóry

Abstract: In the last twenty years there was a substantial improvement in burns treatment. Survival of severe burn victims’ increased due to advanced fluid management and aggressive surgical treatment, whereas silver containing dressings and early skin grafting improved aesthetic outcomes. It became obvious that full thickness burns require early excision of necrotic tissue and survival rate depends on timing of surgical procedures. Split thickness skin grafting is a gold standard therapy in a burn wound closure. Skin graft meshing enables to cover significant areas of a burn wound. Nevertheless, in extensive burs, when patients require prompt wound closure, donor sites are often limited. In such situations the use of advanced dressings provide only temporary barrier from external environment, while available dermal templates are very expensive and associated with higher infection rate leading to template loss. In such cases, the alternative is use of xenografts, especially of porcine origin. In recent years there was a significant progress in development of porcine xenografts due to design of transgenic animals. Genetic modifications of donor animals enable to reduce immune rejection, which prolongs xenograft survival as temporary biological dressing. This paper is a review of literature on use of porcine xenografts in burns treatment and analysis of future research directions in this field.

Key words: burns treatment | skin substitutes | xenografts

Pełna wersja artykułu