Problem braku gotowości personelu pielęgniarskiego do stosowania metod biologicznego oczyszczania ran za pomocą larw Lucilia sericata

Streszczenie: Wstęp Terapia biologicznego oczyszczania ran przy pomocy larw Lucilia sericata jest efektywną i bezpieczną metodą usuwania tkanki martwiczej, co ma duże znaczenie w kontekście prawidłowego prowadzenia procesu leczenia. Pomimo oczywistych korzyści larwoterapii metoda ta spotyka się z brakiem akceptacji ze strony personelu medycznego. Cel Celem niniejszej pracy jest analiza przyczyn braku gotowości personelu pielęgniarskiego do stosowania metod biodebridementu oraz czynników determinujących wskazane problemy. Materiał i metody Do celów badawczych zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, przeprowadzonego techniką ankietowania w formie elektronicznej. Ankieta skierowana była wyłącznie do grupy zawodowej pielęgniarek/pielęgniarzy. Wyniki Nie stwierdzono istotnego wpływu płci, wykształcenia, wieku, stażu pracy na występowanie bariery psychicznej przed stosowaniem larwoterapii. Wykazano zależność odczuwanego oporu przed stosowaniem larwoterapii od miejsca pracy (p=0,03) – opór był niższy u osób z doświadczeniem w pracy w oddziałach zabiegowych. Ponad 50% ankietowanych przyznała, że może mieć opór przed stosowaniem larw z powodu obrzydzenia i wstrętu. Poziom wiedzy pielęgniarek, które twierdziły, że posiadają odpowiednie kompetencje do prowadzenia debridementu, był istotnie wyższy (91%±15%) od stanu wiedzy pozostałych pielęgniarek. Nie stwierdzono istotnego wpływu wykształcenia i stażu pracy na możliwość uczestnictwa w szkoleniach dotyczących larwoterapii ze względów finansowych. Nie stwierdzono istotnego wpływu miejsca pracy pielęgniarek na brak akceptacji tej metody leczenia ze strony pacjenta. Umiejętność przekonania pacjenta do larwoterapii nie miała związku z wiekiem, stażem pracy, płcią czy miejscem pracy, ponadto miejsce pracy nie wypływało na możliwości samodzielnego podjęcia się opracowywania rany. Wiek, płeć, wykształcenie czy staż pracy nie wpływały istotnie na samodzielność personelu w leczeniu ran. Poziom wiedzy pielęgniarek/pielęgniarzy nie był zależny od wieku, wykształcenia, miejsca pracy. Ankietowani, którzy odpowiedzieli, że względy finansowe nie uniemożliwiają im uczestniczenia w szkoleniach dotyczących larwoterapii, mieli istotnie wyższy poziom wiedzy (87%±14%) niż ci, którzy nie mają możliwości uczestnictwa w szkoleniach dotyczących larwoterapii ze względów finansowych (69%±22%). Poziom znajomości metody oczyszczania rany za pomocą larw Lucilia sericata u badanych był na poziomie 7,1±1,5 punktów, co stanowiło 79%±17% i kwalifikowało ich wiedzę jako dobrą. Wnioski Brak skomplikowanych procedur technicznych oraz niski koszt użycia biodebridementu skłania do podejmowania działań zachęcających personel medyczny do akceptacji metody oczyszczania ran przy pomocy larw Lucilia sericata.

Słowa kluczowe: larwoterapia, leczenie ran, oczyszczanie ran

Abstract: Introduction Biological wound debridement therapy using Lucilia sericata larvae represents an effective and safe method for removing necrotic tissue, which is of great significance in terms of proper treatment. Despite the obvious benefits of larvotherapy, the method is not accepted by medical professionals. Aim The aim of the study is to analyze the reasons for the unwillingness of nursing staff to use biodebridement methods, as well as the factors determining the identified issues. Material and methods The research method applied was a diagnostic survey involving an electronic questionnaire. The survey was addressed exclusively at the professional group of nurses. Results The study showed no significant impact of gender, education, age, and seniority on the occurrence of a psychological barrier related to the use of larvotherapy. The perceived reluctance to apply larvotherapy was found to depend on the workplace (p=0.03), and it was lower in individuals with experience of working in surgical wards. More than half of the respondents admitted that their reluctance to use the larvae could stem from disgust and repulsion. The level of knowledge among the nurses who claimed to be competent to conduct debridement was significantly higher (91%±15%) than that of other nurses. Level off education and work experience had no significent impact on the financial possibilities of participating in training courses. Moreover, the research showed no significant association between the nurses’ place of work and the patients’ lack of acceptance of a given treatment method. In fact, the ability to convince a patient to undergo larvotherapy was not linked to age, seniority, gender or workplace; in fact, the place of work did not affect the ability to undertake wound debridement independently. Additionally, age, gender, education or seniority did not significantly influence the ability to treat wounds independently. The surveyed nurses level of knowledge was independent of age, education or the place of work. Nurses who responded that financial reasons did not prevent them from attending larvotherapy training showed a significantly higher level of knowledge (87%±14%) than nurses who are unable to participate in training on larvotherapy due to financial reasons (69%±22%). The level of knowledge of the wound cleansing method using Lucilia sericata larvae among nurses was 7.1±1.5 points, which constituted 79%±17%, and classified their knowledge as good. Conclusions The lack of complicated technical procedures as well as the low cost of using biodebridement, suggest that it is advisable to take measures aiming to encourage staff to adopt wound cleansing with Lucilia sericata larvae.

Key words: debridement, maggot therapy, wound treatment