Wykorzystanie badań wiremii HCV w celu optymalizacji terapii

Wirusowe zapalenie wątroby typu C (wzw C, ang. hepatitis C virus – HCV) jest współcześnie jednym z ważnych problemów zdrowotnych. Na świecie jest około 170 milionów zakażonych wzw C. Z naturalnej historii choroby wynika, że około 80% zakażeń HCV przebiega przewlekle, a zaawansowane etapy choroby, w tym marskość wątroby i/lub rak wątrobowokomórkowy (ang. hepatocellular carcinoma – HCC), wystąpią u co piątego przewlekle zakażonego tym wirusem. Według Kanwala i wsp., w latach 1996–2006 zapadalność na marskość wątroby o etiologii HCV wzrosła dwukrotnie, a na HCC – blisko dwudziestokrotnie. Leczenie przewlekłego zapalenia wątroby typu C (pzw C, ang. chronic hepatitis C – CHC) zapobiega rozwojowi tych niekorzystnych następstw klinicznych. Na przestrzeni ostatnich lat skuteczność terapii zakażeń HCV systematycznie wzrastała, dochodząc do około 50% w terapii pegylowanym interferonem (PEG-IFN) i rybawiryną (RBV) wśród zakażonych genotypem 1 HCV.