Żywienie kliniczne w intensywnej terapii

1 Szpital Kliniczny im. H. Święcickiego Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu

2 Katedra i Zakład Chemii Farmaceutycznej Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu

3 Szpital Wielospecjalistyczny im. S. Dudricka w Skawinie

⇒ Katarzyna Dettlaff, Katedra i Zakład Chemii Farmaceutycznej, Uniwersytet Medyczny im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu, ul. Grunwaldzka 6, 60-780 Poznań

Wpłynęło: 04.04.2017

Zaakceptowano: 20.04.2017

DOI: dx.doi.org/10.15374/PwAiIO2017006

Pielęgniarstwo w Anestezjologii i Intensywnej Opieki 2017;3(1):7–13

Streszczenie:

Opieka nad pacjentem krytycznie chorym jest skomplikowanym procesem leczniczo-pielęgnacyjnym. Żywienie kliniczne osób przebywających na oddziale intensywnej terapii (OIT) jest niezbędne ze względu na nasilony katabolizm spowodowany zmianami w układzie neuroendokrynnym, wynikającymi z ciężkiego stanu pacjenta oraz reakcji zapalnej, a w konsekwencji z uwagi na wystąpienie lub nasilenie istniejącego niedożywienia. Preferowaną drogą podaży składników odżywczych u osób z prawidłowo funkcjonującym przewodem pokarmowym jest droga dojelitowa. Utrzymywanie podaży dojelitowej zmniejsza ryzyko dysfunkcji przewodu pokarmowego, utraty bariery jelitowej i translokacji bakteryjnej, a w efekcie – powikłań septycznych. Żywienie pozajelitowe należy stosować u pacjentów, u których podaż enteralna jest niewystarczająca, niewskazana lub niemożliwa. Poprawę rokowania u chorych hospitalizowanych w OIT można osiągnąć dzięki realizacji wczesnego wsparcia żywieniowego (do- i/lub pozajelitowego) oraz kontroli glikemii. Właściwie zaplanowana i przeprowadzona interwencja żywieniowa może zmniejszyć śmiertelność i ilość powikłań oraz skrócić czas hospitalizacji pacjentów przebywających na oddziale intensywnej terapii

Słowa kluczowe: intensywna terapia, katabolizm, żywienie dojelitowe, żywienie pozajelitowe

Abstract:

Caring for the critically ill patient is a complicated process. It involves both doctors’ and nurses’ efforts. Clinical nutrition of intensive care unit (ICU) patients is necessary, because increased catabolism, caused by neuroendocrine changes and inflammatory reactions, may induce or worsen already existing malnutrition. In the case of patients with a functional gastrointestinal tract, the preferred route is enteral nutrition. Enteral nutrition maintains intestinal function and protects it from atrophy, subsequent bacterial translocation and septic complications. Parenteral nutrition should be implemented when enteral nutrition is insufficient, contraindicated or impossible. The improvement of ICU patients’ outcome could be achieved by early nutritional support (enteral or/and parenteral) and glycemic control. Properly planned and conducted nutritional intervention can improve mortality, lower the number of complications and shorten the length of ICU and hospital stay.

Key words: catabolism, enteral nutrition, intensive care, parenteral nutrition

Pełna wersja artykułu