Leczenie oparzeń obejmujących mniej niż 30% powierzchni ciała: nieskomplikowane, ale wymagające ostrożności
Kalapurmat N. Manjunath, Mysore S. Venkatesh
M.S. Ramaiah Medical College, India
Kalapurmat N. Manjunath, Department of Plastic Surgery, M.S. Ramaiah Medical College, MSR Nagar, MSRIT Post, Bangalore – 560054, India, e-mail: drknmanjunath@gmail.com
Received: 10.06.2017
Accepted: 30.06.2017
DOI: dx.doi.org/10.15374/ChPiO2017010
Chirurgia Plastyczna i Oparzenia 2017;5(2):47-51
Streszczenie: Wstęp Pomimo wielu lat prowadzenia badań naukowych, leczenie oparzeń nadal stanowi wyzwanie dla lekarzy. Ośrodki lub oddziały zajmujące się leczeniem oparzeń stanowią najlepsze rozwiązanie w przypadku oparzonych pacjentów. Takie oddziały nie są jednak dostępne w każdym szpitalu. Badanie przedstawione w pracy miało na celu ocenę możliwości leczenia oparzeń. Materiał i metody Przeprowadzono analizę retrospektywną na podstawie pacjentów, u których oparzenia nie obejmowały więcej niż 30% powierzchni ciała. Chorych podzielono na trzy grupy: z oparzeniami obejmującymi mniej niż 20% powierzchni ciała, z oparzeniami od 20 do 29% oraz poparzonych przez łuk elektryczny. W badaniu brano również pod uwagę rodzaj oddziału, na który przyjęto pacjenta, rodzaj zastosowanego leczenia oraz czas potrzebny do wyzdrowienia. Wyniki Większość chorych wyzdrowiała w ciągu pierwszych 10 dni po urazie. Czas ten był dłuższy u osób z poparzeniami spowodowanymi przez łuk elektryczny oraz u tych, u których rany były względnie głębsze. Rodzaj oddziału, na którym przebywali pacjenci, oraz izolacja chorych od środowiska zewnętrznego nie miały wpływu na czas potrzebny do wyzdrowienia. Wnioski Pacjenci, u których doszło do oparzenia mniej niż 30% powierzchni ciała, mogą być skutecznie leczeni w ośrodkach niespecjalizujących się w leczeniu oparzeń. Ścisłe przestrzeganie zasad aseptyki oraz zastosowanie metody zamkniętej pomagają zapobiec wtórnym zakażeniom rany. U tych pacjentów również nie jest wymagane zastosowanie izolacji ani ograniczeń w poruszaniu.
Słowa kluczowe: centrum leczenia oparzeń, infekcja rany oparzeniowej, izolacja, oparzenia
Abstract: Introduction Treatment of burn injuries is challenging even after many years of research. A dedicated burn centre would be ideal for management of burn injury patients, however it may not be available in all hospitals. This study was performed in order to assess the possibilities of treatment physical without isolation. Material and methods A retrospective analysis of patients with less than 30% TBSA (total burn surface area) burn injury was performed. Patients were divided into groups of those with less than 20% and 20–29% TBSA of burn injury as well as those with electrical burn injury. The type of the admitting ward, the treatment given and the recovery time were also analysed. Results A majority of the patients recovered within 10 days of injury. A delay in recovery time was seen in electrical injuries and deeper burn injuries. The admitting ward or the physical isolation of the patient did not affect the recovery time. Conclusions Less than 30% TBSA burn injuries can be treated in centres without dedicated burn units. Maintaining strict asepsis during burn wound care and a closed method of treatment help prevent infection of the burn wounds. Hence, limiting the patient’s movement to a perimeter or physical isolation is not required in less than 30% TBSA burn injuries.
Key words: burns, burn unit, burn wound infection, isolation
