Polskie Towarzystwo Pielęgniarek i Położnych Neonatologicznych powstało w dniu 24 maja 2013 roku z siedzibą w Łodzi (przy Instytucie Centrum Zdrowia Matki – Polki). Stowarzyszenie skupia pielęgniarki/pielęgniarzy i położne/położnych opiekujących się noworodkami w pełnym zakresie opieki neonatologicznej (noworodki zdrowe, donoszone, przedwcześnie urodzone, przebywające w oddziałach patologii noworodka, intensywnej terapii, noworodki przebywające w środowisku zamieszkania, itd.), na obszarze całej Polski. Celem Stowarzyszenia jest propagowanie i rozwój pielęgniarstwa neonatologicznego na jak najwyższym poziomie, organizowanie różnych form szkolenia podyplomowego, działalność naukowa i wydawnicza, kreowanie wizerunku pielęgniarki i położnej neonatologicznej, a także troska o nasze stanowiska pracy.

Celami Stowarzyszenia są m.in: podejmowanie działań na rzecz rozwoju pielęgniarstwa epidemiologicznego, określenie standardów kształcenia podyplomowego w zakresie pielęgniarstwa epidemiologicznego, integracja środowiska pielęgniarek epidemiologicznych, podejmowanie inicjatyw i promocja skutecznych rozwiązań w zakresie profilaktyki i zwalczania zakażeń szpitalnych oraz reprezentacja interesów grupy pielęgniarek epidemiologicznych.

Zasadniczymi celami Polskiego Towarzystwa Badania Bólu są: inicjowanie i popieranie badań naukowych dotyczących mechanizmów, symptomatologii i metod leczenia, integrowanie pracowników nauki, lekarzy różnych specjalności oraz innych osób w dziedzinie badań naukowych i praktycznego postępowania przeciwbólowego, a także propagowanie najnowszych osiągnięć w zakresie diagnozowania i leczenia bólu.

Pielęgniarstwo jest wpisane w walkę o pacjenta w stanie zagrożenia życia. Jest ono samodzielnym, autonomicznym zawodem – jednak ściśle współpracującym ze wszystkim podmiotami i ogniwami systemu. Na naszych oczach, jak w filmie oglądanym w przyspieszonym tempie zachodzą zmiany nie obserwowane nigdy wcześniej. Pielęgniarki studiują, piszą prace i uzyskują tytuły naukowe, kończą kolejne specjalizacje. Dostępność wiedzy, współpraca z bliźniaczymi towarzystwami zagranicznymi, wreszcie własne doświadczenia z pracy w innych krajach to czynniki tworzące nową grupę opartą na samoświadomości, wiedzy i doświadczeniu. Te nowe zjawiska wymagają wyraźnej odpowiedzi. Bardzo dużo elementów uległo zmianie, są wśród nich sprawy pozytywne jak i negatywne; znamy je wszyscy, ale najważniejsze jest to, że dużo jeszcze przed nami do zrealizowania. Pielęgniarki i pielęgniarze pracujący w ratownictwie medycznym muszą podjąć wysiłek badań naukowych, opracowywania wytycznych, współtworzenia i organizacji od lokalnych jednostek i podmiotów ratowniczych; przez edukację w różnych formach i poziomach, po tworzenie prawa sprzyjającego pracy i rozwojowi zawodu. Należy powiedzieć wprost – nie ma ratownictwa medycznego bez nowoczesnego pielęgniarstwa ratunkowego.

EfCCNa jest formalną siecią najważniejszych stowarzyszeń zajmujących się opieką pielęgniarską w Europie. Założona w 1999 roku, obecnie ma 29 krajowych stowarzyszeń członkowskich, które reprezentują około 25 000 europejskich pielęgniarek intensywnej opieki. Od samego początku misja federacji była jasna: promowanie współpracy i równości pomiędzy krajowymi stowarzyszeniami zajmującymi się tematyką intensywnej opieki, aby poprawić opiekę pielęgniarską nad pacjentami w stanie krytycznym oraz nad ich rodzinami.