Influence of two different surgical techniques of flap preparation on tissue healing, after surgical extraction of partially retained teeth in the mandible
Artur Rasinski | Andrzej Wojtowicz | Sylwia Bajura | Małgorzata Chodzeń | Wojciech Popowski
Zakład Chirurgii Stomatologicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Artur Rasinski Zakład Chirurgii Stomatologicznej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, ul. Nowogrodzka 59, 02-006 Warszawa, e-mail: rasinski.artur@gmail.com
Wpłynęło: 26.07.2017
Zaakceptowano: 20.08.2017
DOI: dx.doi.org/10.15374/ChPiO2017013
Chirurgia Plastyczna i Oparzenia 2017;5(3):81-88
Streszczenie: Wstęp Na przebieg dłutowania zatrzymanego w żuchwie zęba ósmego ma wpływ jego położenie w kości. Czynniki, takie jak: budowa anatomiczna, głębokość położenia zęba w kości i jego umiejscowienie w stosunku do sąsiadującego zęba oraz kanału nerwu zębodołowego dolnego znacząco wpływają na wybór techniki zabiegowej. Sposób preparacji płata śluzówkowo-okostnowego, ilość usuniętej kości, a w konsekwencji rozległość ubytku kostnego po procedurze medycznej mają wpływ na proces gojenia i architektonikę tkanek twardych oraz miękkich po wygojeniu rany. Cel Celem przeprowadzonych badań było porównanie i ocena sposobu gojenia tkanek po zabiegu dłutowania częściowo zatrzymanych trzecich zębów trzonowych w żuchwie w zależności od sposobu preparacji płata. Materiał i metody Badanie zostało przeprowadzone w grupie 20 ogólnie zdrowych osób w wieku 19–28 lat, które zostały przydzielone do dwóch podgrup (po 10 osób każda). W grupie I zastosowano technikę preparacji płata trójkątnego, a w II – płata kopertowego. Wykonano pomiary przed, w trakcie i 4 miesiące po zabiegu. Przy porównywaniu obu technik wzięto pod uwagę następujące parametry: głębokość szczelin dziąsłowych, punkty pomiaru wyznaczone na powierzchni przedsionkowej (mezjalnie (BM), środkowo (M), dystalnie (BD)) w rzucie korony zęba siódmego, stopień resorpcji kości i grubość dziąsła zbitego za zębem siódmym. Wyniki Niezależnie od grupy, największe zmiany występowały w punkcie pomiaru BD i zależały od resorpcji kości. Wnioski Stwierdzono, że preparacja płata kopertowego jest korzystniejsza dla procesu gojenia tkanek twardych i miękkich. Usunięcie częściowo zatrzymanego zęba ósmego spłycało szczeliny dziąsłowe za zębem siódmym. W połowie przypadków w obydwu grupach doszło do pogrubienia dziąsła za drugim zębem trzonowym, co może świadczyć o kompensacji tkanek miękkich.
Słowa kluczowe: chirurgiczne usunięcie zatrzymanych zębów ósmych w żuchwie, cięcie trójkątne, gojenie ubytków kostnych, płat kopertowy, recesje pozabiegowe
Abstract: Introduction Extraction of retained wisdom teeth in the mandible depends on the position of the tooth in the bone. Factors such as anatomical structure of bone, depth of tooth position in bone and its position relative to the neighboring tooth and mandibular canal significantly influence the choice of surgical technique. The method of muco-periosteal flap preparation, the amount of bone removal and consequently the extent of bone loss after surgery affects the healing process and the architecture of hard and soft tissues after wound healing. Aim The purpose of the study was to compare and evaluate tissue healing after surgical removal of partially retained wisdom teeth in the mandible, depending on the method of muco-periosteal flap preparation. Material and methods The study was conducted on 20 healthy adults aged 19–28 who were divided into two groups. In the first group, the triangular technique was used, in the second group the envelope technique of flap preparation was adapted. The following parameters were measured when comparing these two techniques: gingival pocket depth (measured at three sites, vestibular (BM), medial (M), distal (BD) sites of second molars crowns), the degree of bone resorption and the thickness of the gums behind the second molar tooth. Measurements were taken before, during and 4 months after surgery. Results Regardless of the surgical technique, the biggest changes occurred at the BD measurement site and correlated with the amount of bone resorption. Conclusions In conclusion, preparation of the envelope flap is more favorable for the process of hard and soft tissue healing after surgical treatment. Removal of partially impacted third molars reduced gingival pockets
behind second molars. Half of the cases in both groups have thickened the gingiva behind the second molar, which may be indicative of soft tissue compensation.
Key words: envelope flap, healing of bone defects, postoperative recessions, surgical removal of retained third molars, triangular flap
