Rozszczep podniebienia

1 Klinika Chirurgii Dzieci i Młodzieży Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie
2 Wschodnie Centrum Leczenia Oparzeń i Chirurgii Rekonstrukcyjnej w Łęcznej

Margareta Budner Klinika Chirurgii Dzieci i Młodzieży, Instytut Matki i Dziecka w Warszawie, ul. Kasprzaka 17a, 01-211 Warszawa, Tel.: (22) 327 73 86, Fax: (22) 327 73 84

Wpłynęło: 30.01.2014

Zaakceptowano: 01.03.2014

DOI : dx.doi.org/10.15374/ChPiO2014010

Chirurgia Plastyczna i Oparzenia 2014;2(2):97–104

Streszczenie: Rozszczepy wargi i podniebienia są wadami wrodzonymi występującymi z częstotliwością 1,7/1000 żywo urodzonych dzieci. Izolowane rozszczepy podniebienia są obserwowane częściej u dziewczynek, natomiast rozszczepy wargi i podniebienia – u chłopców. Istnieje wiele klasyfikacji tej wady. Leczenie rozszczepu podniebienia stanowi wyzwanie dla licznych specjalistów. Do najważniejszych problemów związanych z tą wadą należą zaburzenia mowy, karmienia i wzrostu twarzoczaszki. Często towarzyszą jej również inne wady lub zespoły wad wrodzonych. Pomimo że patologia ta jest znana od setek lat, nadal nie ma jednolitego algorytmu jej leczenia. Na poprawę standardu życia pacjentów z rozszczepem podniebienia pracuje zespół składający się z wielu specjalistów, m.in.: otolaryngologów, pediatrów, chirurgów, ortodontów, audiologów, logopedów, pielęgniarek. Nie bez znaczenia dla dzieci i ich rodziców jest też wsparcie psychologiczne. Głównym celem leczenia rozszczepu podniebienia jest minimalizacja zaburzeń wzrostu twarzoczaszki i osiągnięcie normalnej wymowy u pacjenta. Istnieje wiele metod chirurgicznych i ich modyfikacji, a wszystkie służą poprawie funkcji podniebienia, a także wyglądu dziecka. Wiek, w którym powinno się przeprowadzać operację rozszczepu podniebienia, budzi wiele kontrowersji. Wiadomo, że wczesna rekonstrukcja podniebienia wpływa korzystnie na rozwój mowy, podczas gdy późniejsza z kolei ma korzystny wpływ na rozwój twarzoczaszki.

Słowa kluczowe: klasyfikacja rozszczepów wargi i podniebienia, operacja rozszczepu podniebienia, rozszczep podniebienia

Abstract: Cleft lip and palate are common congenital deformities with an estimated incidence of 1.7 per 1000 live birth. Males predominate within the cleft lip and palate group, whereas females constitute the majority within the cleft palate group. There are a lot of cleft lip and palate classification schemes. Cleft palate causes a multitude of problems and represents a special challenge to the medical community. Speech production, feeding, maxillofacial growth are just a few important developmental stages that may be affected. A significant number of patients with cleft palate have associated syndromes. Although cleft palate deformity was described hundreds of years ago, to this day, no agreed-upon management algorithm exists for patients with cleft palate. Multiple specialists make up the team that works together to improve the quality of life for patients with cleft palate. Otolaryngologists, pediatricians, surgeons, orthodontists, audiologists, speech pathologists, nurses are just a few of the members of the team. Psychological effects on both the patient and the parents are important aspects that also need to be addressed. The major goals of surgical intervention are normal speech, minimizing maxillofacial growth disturbances. Many surgical techniques and modifications have been advocated to improve functional outcome and aesthetic results. The most controversial issues in the management of cleft palate are the timing of surgical intervention. There is evidence that earlier repair benefits speech development and that delayed repair benefits maxillofacial growth.

Key words: classification of cleft lip and palate, cleft palate, cleft palate repair

Pełna wersja artykułu