Archiwa: Project

Preparat Feminella® Vagi C – okiem mikrobiologa

Kwas hialuronowy (HA) jest jedną z najsilniej działających substancji higroskopijnych. Charakteryzuje się wyjątkowo dużą masą cząsteczkową (do 107 Da), przy czym jego cząsteczka wiąże wodę w ilościach do 1000 razy przekraczających jej masę, a według innych autorów nawet do 3000 razy. Dzięki temu HA wpływa na uwodnienie skóry, błon śluzowych oraz innych tkanek, zarówno w warunkach fizjologicznych, jak i w stanach patologicznych, np. w procesach zapalnych. Wyjątkowa zdolność wiązania wody przez kwas hialuronowy wynika ze specyficznej budowy cząsteczkowej, dzięki której wykazuje on cenne właściwości reologiczne (lepkość, plastyczność, sprężystość) i wiskoelastyczne (uwodniony, elastyczny żel o cechach jednocześnie cieczy i ciała stałego), nasilające się wraz z długością łańcucha. Właściwości hydrofilowe HA i zdolność tworzenia wyjątkowo plastycznego żelu umożliwiają szybką dyfuzję związków rozpuszczalnych w wodzie i migrację komórek. Kwas hialuronowy pobudza migrację i aktywność limfocytów oraz innych mediatorów procesu zapalnego i komórek tkanki łącznej, łącząc się z ich powierzchniowymi receptorami – hialadherynami – przede wszystkim z CD44 i RHAMM. Ma to istotne znaczenie nie tylko dla szybko rozwijających się tkanek, ale także w procesie gojenia uszkodzeń skóry i błon śluzowych.

Czytaj dalej »

Wpływ kwasu hialuronowego na regenerację i nawilżenie błony śluzowej pochwy

Kwas hialuronowy (HA) jest jedną z najsilniej działających substancji higroskopijnych. Charakteryzuje się wyjątkowo dużą masą cząsteczkową (do 107 Da), przy czym jego cząsteczka wiąże wodę w ilościach do 1000 razy przekraczających jej masę, a według innych autorów nawet do 3000 razy. Dzięki temu HA wpływa na uwodnienie skóry, błon śluzowych oraz innych tkanek, zarówno w warunkach fizjologicznych, jak i w stanach patologicznych, np. w procesach zapalnych. Wyjątkowa zdolność wiązania wody przez kwas hialuronowy wynika ze specyficznej budowy cząsteczkowej, dzięki której wykazuje on cenne właściwości reologiczne (lepkość, plastyczność, sprężystość) i wiskoelastyczne (uwodniony, elastyczny żel o cechach jednocześnie cieczy i ciała stałego), nasilające się wraz z długością łańcucha. Właściwości hydrofilowe HA i zdolność tworzenia wyjątkowo plastycznego żelu umożliwiają szybką dyfuzję związków rozpuszczalnych w wodzie i migrację komórek. Kwas hialuronowy pobudza migrację i aktywność limfocytów oraz innych mediatorów procesu zapalnego i komórek tkanki łącznej, łącząc się z ich powierzchniowymi receptorami – hialadherynami – przede wszystkim z CD44 i RHAMM. Ma to istotne znaczenie nie tylko dla szybko rozwijających się tkanek, ale także w procesie gojenia uszkodzeń skóry i błon śluzowych.

Czytaj dalej »

Prawidłowe zasady profilaktyki okołozabiegowej

Antybiotyki są jednymi z najczęściej używanych leków w szpitalu. Jednocześnie ich racjonalne stosowanie, zarówno w leczeniu zakażeń, jak i w ich profilaktyce, to temat niełatwy, szeroki i wielowątkowy, wymagający szczególnego opracowania i nadzoru. Wiadomo bowiem, że nieprawidłowe stosowanie antybiotyków wiąże się z narastaniem oporności drobnoustrojów i powstawaniem ognisk epidemicznych, co powoduje brak skuteczności terapeutycznej, narażenie pacjentów na zakażenia szpitalne, a szpital na ogromne koszty. Głównym celem polityki antybiotykowej w szpitalu jest uzasadnione i racjonalne stosowanie leków. Działanie to powinno przyczynić się do redukcji oporności, zmniejszenia kosztów oraz skuteczniejszego leczenia zakażeń i poprawy opieki nad pacjentem. Na rynku medycznym dostępnych jest wiele cennych przewodników autorstwa uznanych specjalistów i towarzystw naukowych, dotyczących antybiotykoterapii w określonych typach zakażeń  oraz w profilaktyce okołozabiegowej.

Czytaj dalej »

Profilaktyka zakażeń paciorkowcami grupy B w ginekologii i neonatologii

Bakterie rodzaju Streptococcus – paciorkowce, to Gram-dodatnie ziarniaki katalazo-ujemne powszechnie występujące w środowisku naturalnym człowieka, w produktach żywnościowych pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Poszczególne gatunki paciorkowców wykazują odmienne właściwości genotypowe i fenotypowe, a co najważniejsze z punktu widzenia klinicysty, różnią się znacznie chorobotwórczością. Paciorkowce ropotwórcze, do których zaliczamy paciorkowce grupy serologicznej B, reprezentowane są według klasyfikacji Lancefield przez trzy grupy, takie jak A, B, C (grupa I rRNA) oraz dodatkowo gatunek Streptococcus pneumonia (grupa II rRNA), który nie zawiera antygenu grupowego. Niektóre klasyfikacje zaliczają także do opisywanej grupy inne gatunki bakterii, np. Streptococcus canis z hemolizą typu ß.

Czytaj dalej »

Rola kwasu hialuronowego w leczeniu uszkodzeń skóry u dorosłych i dzieci

Kierownik Zakładu Farmakologii Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie Pełna wersja artykułu

Czytaj dalej »

Pielęgnacja pępka noworodka – nowe zalecenia

Na początku bieżącego roku ukazały się nowe wytyczne Nadzoru Krajowego w dziedzinie Neonatologii, dotyczące pielęgnacji pępka noworodka po urodzeniu. Mają one na celu zapobieganie wystąpieniu zapalenia pępka i jego groźnych powikłań. Najczęściej wywołują je tlenowe ziarenkowce Gramdodatnie, ale patogenami mogą też być bakterie Gram-ujemne i beztlenowe (zakażenia mieszane). Szczególnie narażone na jego wystąpienie są noworodki poddawane hospitalizacji, zwłaszcza wcześniaki. Zapalenie pępka może także rozwinąć się wskutek nieodpowiedniej pielęgnacji kikuta pępowiny, dlatego tak ważne jest przestrzeganie odpowiednich zaleceń dotyczących postępowania z pępkiem noworodka po urodzeniu.

Czytaj dalej »

Trudności w leczeniu zespołu Axenfelda-Riegera z wrodzoną ankylozą stawu skroniowo-żuchwowego. Zastosowanie indywidualnego planowania i rekonstrukcja indywidualnym implantem stawu w połączeniu z mikrochirurgicznym przeszczepem kości strzałki. Opis przypadku

Axenfeld-Rieger syndrome (ARS) is a rare autosomal disease manifested by a heterogeneity of symptoms. Symptoms include disorders of sight and mainly involve the iris, cornea and iridocorneal angle. The non-ocular symptoms involve the craniofacial region and the oral cavity. The patient presents with characteristic symptoms of the disorder including rare congenital ankylosis. The treatment of ankylosis is difficult as illustrated by the presented case. Computer assisted planning, custom surgical templates as well as temporomandibular joint implants and stabilizing plates were used for treatment planning and surgery.

Czytaj dalej »

Częstość występowania i różnorodność patologicznych zmian w jamie ustnej u pacjentów leczonych w Zakładzie Chirurgii Stomatologicznej WUM w latach 2012–2017. Badanie retrospektywne

W obrębie jamy ustnej może występować szereg zmian o zróżnicowanej etiopatogenezie: począwszy od łagodnych zmian zapalno-przerostowych, do nowotworów złośliwych. Poniższe badanie miało na celu statystyczne ukazanie częstości występowania i rodzaju zmian w zależności od wieku oraz płci pacjentów leczonych w Zakładzie Chirurgii Stomatologicznej WUM. Materiał i metody Przeanalizowano 612 wyników badań histopatologicznych wycinków lub całych zmian jamy ustnej pobranych od pacjentów w latach 2012–2017. Wyniki zostały porównane pod względem: płci, wieku oraz miejsca pobrania materiału tkankowego. Wyodrębniono nowotwory i 8 innych grup zmian na błonie śluzowej. Wyniki Najczęściej występującą zmianą był przerost włóknisty (35%), następnie zmiany na podłożu przewlekłego procesu zapalnego (15,4%), a jako trzecie – torbiele gruczołów ślinowych (11,9%). Brodawczaki (HPV) stanowiły 10,5%, nadziąślaki – 9,64%, nowotwory – 6,54%, natomiast torbiele i owrzodzenia – odpowiednio 4,74% i 4,25%. W 70 przypadkach stwierdzono obecność zmian przednowotworowych. Zaliczono do nich: owrzodzenia, leukoplakię, zmiany z metaplazją, dysplazją oraz przerost pseudonowotworowy. Najczęstsza lokalizacja patologicznych zmian w jamie ustnej dotyczyła dziąseł. Wnioski Wiele zmian o odmiennej etiologii może prezentować podobny obraz kliniczny, dlatego – aby poprawnie zdiagnozować patologiczne zmiany w jamie ustnej – konieczne jest przeprowadzenie dokładnego badania podmiotowego oraz przedmiotowego pacjenta w celu poznania czynników, które mogły wywołać daną zmianę. Specyficzną grupę zmian patologicznych błony śluzowej jamy ustnej stanowią owrzodzenia, które pomimo postępowania zachowawczego nie poddają się leczeniu. W takich przypadkach należy podejrzewać proces nowotworzenia i pobrać wycinek zmiany do oceny histopatologicznej. Wykonanie takiego badania jest jedyną pewną metodą, pozwalającą postawić ostateczne rozpoznanie.

Czytaj dalej »

Zastosowanie dwufazowego siarczanu wapnia w dwuetapowym leczeniu torbieli zębopochodnej żuchwy – opis przypadku

In this paper, the authors present the use of biphasic calcium sulfate (Bond Apatite®) for augmentation of bone defects based on literature analysis and a case study. The material was applied during the treatment of an odontogenic cyst. The case involved one mandibular cyst treated in two stages. The authors believe that decompression of large cysts combined with regenerative cement may be a much less invasive alternative to selected reconstructive procedures within the jaw bones.

Czytaj dalej »

Zastosowanie podwójnego płata w leczeniu zaawansowanej odleżyny okolicy kulszowo-łonowej u pacjentki z paraplegią – opis przypadku

Paraplegic patients with stage IV pressure ulcers requiring plastic surgical reconstruction remain a challenge. Any reductions in hospital stay, complications or recurrences would be important in this highly problematic group of patients. We report a case in which conservative treatment had failed and dual flap technique for severe giant ischiopubic pressure ulcer coverage was chosen. To the best of our knowledge, this is the first reported example of such a surgical solution adopted for treatment of an ischiopubic pressure ulcer. We report the case of a 33-year-old Caucasian wheelchair-bound paraplegic woman with a history of pressure ulcers. She presented to our department with a stage IV, Acinetobacter baumannii-contaminated pressure ulcer located on her left ischial tuberosity and pubic area. A single-stage combined procedure using a V-Y and rotational flap closure was applied. At the last follow-up appointment, 12 weeks after surgery the patient was healing well and was back in her wheelchair. Elimination of dead space where fluids can accumulate via dual flap coverage with a sufficient strength to withstand the shear forces commonly encountered, could represent an important advancement in the treatment of pressure ulcers requiring surgical repair with myocutaneous or fasciocutaneous flaps.

Czytaj dalej »

Mastektomia z redukcją skóry oraz jednoczasowa rekonstrukcja piersi z wykorzystaniem implantu i wchłanialnej siatki: opis przypadku z zastosowaniem nowatorskiej metody

This paper presents a modification of breast reconstruction after skin reducing mastectomy using a one-step direct-to-implant method and replacing the typically used acellular dermal matrix (ADM) with a synthetic absorbable polyglactin mesh. The authors describe the treatment process of a 52-year-old female patient with class III obesity and IV-degree breast ptosis, who was diagnosed with multifocal invasive ductal carcinoma of the left breast. After an interdisciplinary team meeting, the patient was qualified for neoadjuvant chemotherapy and for mastectomy of the affected breast with immediate implant-based reconstruction. Skin-reducing mastectomy had been done according to the Wise-pattern technique. The prepectoral implant breast pocket had been performed by suturing the inferior dermal flap with a polyglactin 910 Vicryl® mesh and was filled with a highly cohesive anatomically shaped breast 490 cc implant. When mastectomy of a large breast is performed, the breast skin envelope is spared and reduced with a modification of the breast mastopexy/reduction skin incision pattern. Next, the large breast implant used to fill the skin envelope is stabilized on the chest wall preserving the pectoralis major muscle by using an inferior dermal flap inferiorly and an allogenic material superiorly. The innovation of the presented procedure is the combination and extension of indications of the direct-to-implant (DTI) breast reconstruction concept with the prepectoral reconstruction concept in an obese patient with large breast modifying the implant pocket by using an absorbable mesh. Replacing the ADM with a Vicryl® mesh in prepectoral DTI breast reconstruction allows for a reduction of costs which increases the availability of the method, however further long-term observations are needed. On follow up, the patient was very satisfied with the aesthetic results. If good results of surgery are maintained on follow-ups, the presented modification may be a precious surgical option in a population with a constantly growing number of obese patients.

Czytaj dalej »

Podejrzenie inwazyjnej kandydozy u pacjentki z infekcją wirusem grypy sezonowej typu A, hospitalizowanej w oddziale intensywnej terapii – opis przypadku

Inwazyjne zakażenia grzybicze poprzedzone wcześniejszą kolonizacją stanowią coraz częstszy problem u chorych leczonych w oddziale intensywnej terapii. W pracy zaprezentowano przypadek 70-letniej pacjentki z zapaleniem płuc spowodowanym infekcją wirusem grypy sezonowej typu A, u której podejrzewano kandydozę układu oddechowego i moczowego mieszaną florą grzybiczą o etiologii Candida glabrata oraz Candida albicans opornymi na flukonazol. U chorej zastosowano terapię mykafunginą zgodnie z rekomendacjami IDSA oraz ESCMID. Uzyskano poprawę stanu klinicznego pacjentki.

Czytaj dalej »

Przewaga rozwiązań jednorazowych nad wielorazowymi na bloku operacyjnym

Przy rozważaniu zalet i wad dotyczących jednorazowych oraz wielorazowych rozwiązań medycznych najważniejszym czynnikiem jest ochrona pacjentów. Pod tym względem lepszą ochronę zapewniają rozwiązania jednorazowe. Do zalet tego typu wyrobów należą ponadto: brak ryzyka wystąpienia zakażeń związanych z produktem, natychmiastowe użycie i coraz większa liczba rozwiązań przyjaznych dla środowiska. Jednorazowe rozwiązania oferują oszczędność czasu, której nie mogą zapewnić rozwiązania wielorazowe. Przy wyborze narzędzi jednorazowego użytku należy brać pod uwagę jedynie ceny zakupu i utylizacji odpadów. Z kolei narzędzia wielokrotnego użytku przed ponownym wykorzystaniem muszą przejść przez rozległy cykl. Podobnie jest z obłożeniami operacyjnymi i fartuchami personelu – użyte zawierają płyny ustrojowe i całą listę czynników zakaźnych, które stanowią istotne zagrożenie dla personelu medycznego oraz pracowników pralni. W związku z tym muszą zostać poddane praniu, dezynfekcji i sterylizacji przed ponownym użyciem, a w wyniku prania i używania jakość tkanin zaczyna się z pogarszać – po wyprodukowaniu spełnia wymagane normy, z czasem jednak poziom ochrony ulega obniżeniu.

Czytaj dalej »

Miejsce doksycykliny w terapii zakażeń bakteryjnych i nie tylko

Doksycyklina jest antybiotykiem z grupy tetracyklin, który z uwagi na profil farmakokinetyczno-farmakodynamiczny nadal jest cennym lekiem w terapii zakażeń. Jej właściwości farmakokinetyczne, spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego oraz własności plejotropowe powodują, że nadal ma znaczenie zarówno w lecznictwie ambulatoryjnym, jak i szpitalnym. W pracy omówiono aktualny stan wiedzy na temat wskazań i bezpieczeństwa stosowania doksycykliny.

Czytaj dalej »

COVID-19: możliwe zastosowania testów antygenowych w świetle zaleceń towarzystw naukowych i agend rządowych

Szybkie testy antygenowe (Ag-RDT) służą do wykrywania białek wirusa SARS-CoV-2 i są testami diagnostycznymi dla COVID-19. Ich czułość diagnostyczna jest jednak mniejsza niż testów opartych na metodzie RT-PCR, ale dobre jakościowo testy osiągają czułość powyżej 90% i swoistość zbliżoną do 100%. Zgodnie z zaleceniami towarzystw naukowych i agend rządowych (krajowych oraz zagranicznych) powinny być one stosowane do szybkiej diagnostyki COVID-19 u pacjentów z objawami zakażenia SARS-CoV-2. Umożliwia to szybką identyfikację zakażonych osób i wczesne wdrożenie środków kontroli zakażeń oraz leczenie. Ujemne wyniki testów antygenowych u pacjentów objawowych wymagają potwierdzenia metodą RT-PCR. Inne potencjalne zastosowania testów antygenowych obejmują badanie osób, które miały kontakt z chorymi na COVID-19, w tym: osób w ogniskach zakażenia, badania różnych społeczności w środowisku lub na terenie o zwiększonej transmisji SARS-CoV-2 oraz – być może w przyszłości – przesiewowe badania populacyjne.

Czytaj dalej »

Bezpieczna terapia infuzyjna: wyniki badania na temat korzystania z kaniul dożylnych obwodowych z oraz bez portu bocznego

Terapia infuzyjna to wyspecjalizowana forma leczenia dożylnego obejmująca podaż: płynów infuzyjnych, farmaceutyków, żywienia parenteralnego, transfuzję krwi i preparatów krwiopochodnych. W latach 2016–2018 przeprowadzono wieloośrodkowe badanie z zakresu oceny ryzyka terapii infuzyjnej wśród personelu medycznego. Grupę badaną stanowiły pielęgniarki, położne i ratownicy medyczni w wieku od 21 do 60 lat, ze stażem pracy od 0 do >35 lat. Założono, że ocena ryzyka terapii infuzyjnej nie wpływa na dążenie personelu do stosowania kaniul dożylnych obwodowych bez portów bocznych (iniekcyjnych) i nie zależy od: miejsca zatrudnienia, zajmowanego stanowiska, poziomu wykształcenia oraz stażu pracy. W badaniu odnotowano istotne statystycznie różnice pomiędzy grupami w zależności od: miejsca pracy, stażu oraz zajmowanego stanowiska, dotyczące odpowiedzi na pytania związane z wykorzystywaniem kaniul bez portów bocznych (p

Czytaj dalej »

Poziom wiedzy personelu medycznego na temat zasad zapobiegania zakażeniom szpitalnym, w tym postępowania po ekspozycji zawodowej na krew i inny potencjalnie zakaźny materiał

Celem badań była ocena poziomu wiedzy personelu medycznego z zakresu zasad zapobiegania zakażeniom szpitalnym, w tym postępowania po ekspozycji zawodowej na krew i inny potencjalnie zakaźny materiał. Materiał i metody Badanie przeprowadzono w 2018 roku w grupie 101 osób personelu medycznego zatrudnionego w jednym ze śląskich szpitali, z wykorzystaniem metody sondażu diagnostycznego, techniki ankietowania i narzędzia, którym był autorski kwestionariusz ankiety, składający się z metryczki i pytań do oceny wiedzy. Zgromadzone wyniki poddano analizie z wykorzystaniem analizy procentowej oraz statystycznej. Wyniki W grupie badanej 48,51% ogółu stanowiły pielęgniarki, 14,85% lekarze, po 12,87% rehabilitanci i ratownicy medyczni, a 10,89% opiekunowie medyczni. 40,59% badanych posiadało wiedzę na temat najbardziej zakaźnego wirusa w następstwie ekspozycji na krew osoby zakażonej, wskazując HBV. Odpowiednio 44,55% ankietowanych odpowiedziało prawidłowo na pytanie dotyczące ryzyka zakażenia HBV w przypadku zakłucia igłą, a na fakt, że do ekspozycji najczęściej dochodzi podczas nakładania zatyczki na igłę po wykonaniu iniekcji, poprawnie wskazało 54,46% ankietowanych. W zakresie wiedzy ustalono, że badani najczęściej prezentowali bardzo wysoki lub dostateczny poziom wiedzy (po 31,7%). Najwięcej respondentów posiadało wiedzę na temat obowiązkowego szczepienia pracowników opieki zdrowotnej (100,00%), procedury dezynfekcji rąk (97,03%) i czynności, jakie należy wykonać po zakończeniu pobierania krwi (90,10%). Wnioski 1. Poziom wiedzy personelu medycznego na temat zakażeń szpitalnych i podstawowych zasad ich profilaktyki oceniono jako dobry. 2. Poziom wiedzy personelu medycznego z zakresu zasad zapobiegania zakażeniom szpitalnym, w tym postępowania po ekspozycji zawodowej na krew i inny potencjalnie zakaźny materiał, korelował istotnie z: wykształceniem, częstością prowadzenia higieny rąk, poprawnym postępowaniem z użytymi ostrymi narzędziami i materiałem skażonym po użyciu, częstością nakładania zatyczki ochronnej na igłę po wykonaniu iniekcji, wyrzucaniem użytego ostrego sprzętu do przepełnionego pojemnika na odpady medyczne zakaźne oraz zwiększoną ostrożnością podczas kontaktu z pacjentem zakażonym HIV, HBV lub HCV. 3. Na poziom wiedzy badanych nie miały wpływu: miejsce pracy, używanie przez badanych rękawiczek ochronnych i stosowanie innych środków ochrony osobistej. 4. Konieczne i zasadne jest prowadzenie ciągłej edukacji dotyczącej zakażeń szpitalnych, w tym postępowania po ekspozycji zawodowej oraz dzielenia się wiedzą w ramach prowadzonych badań.

Czytaj dalej »

Czy profilaktyka okołooperacyjna z użyciem moksyfloksacyny w chirurgii zeza ma sens? Obserwacje własne w latach 2019–2020

W okulistyce zakażenia w okresie okołooperacyjnym i pooperacyjnym mogą doprowadzić do poważnych powikłań w postaci znacznego pogorszenia widzenia, a nawet utraty wzroku. W chirurgii zeza infekcje pooperacyjne obserwuje się niezmiernie rzadko. Większość bakteryjnych zapaleń spojówek u dzieci przebiega skąpoobjawowo i łagodnie, co może uśpić czujność chirurga oraz okulisty. W niniejszej pracy zbadano 82 dzieci (łącznie 101 oczu) operowanych z powodu zeza. Pobrano wymazy z worka spojówkowego przed zabiegiem i po zabiegu, stosując okołooperacyjnie w jednej grupie wodny 7,5% roztwór powidonu jodu, a w drugiej wodny 7,5% roztwór powidonu jodu i moksyfloksacynę. Wszystkie operowane dzieci w zaleceniach pooperacyjnych po wypisaniu ze szpitala otrzymały zalecenie stosowania moksyfloksacyny (3 razy dziennie). W obydwu grupach ostatecznie stwierdzono w posiewach tylko obecność fizjologicznej mikrobioty bakteryjnej worka spojówkowego (4,94% wszystkich oczu badanych). Posiewy jałowe stanowiły 95,06% wszystkich oczu badanych. Stwierdzono, że zastosowanie dodatkowo w profilaktyce okołooperacyjnej moksyfloksacyny nie ma znaczenia terapeutycznego.

Czytaj dalej »

Dezynfekcja powietrza i powierzchni ditlenkiem chloru (ClO2) – IV filar ochrony przed COVID-19

Czytaj dalej »

Higiena rąk personelu medycznego jako prawo odbiorcy świadczeń medycznych do bezpiecznej opieki

Brak właściwej higieny rąk u personelu medycznego może przyczynić się do wystąpienia zakażenia u pacjenta. Ważnym elementem w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa epidemiologicznego choremu w trakcie udzielania świadczeń zdrowotnych jest wykwalifikowana i świadoma ryzyka kadra medyczna. Na niewłaściwą higienę rąk ma wpływ brak odpowiedniego wzorca do naśladowania. Dla studentów zawodów medycznych jest to brak wzorca w nauczycielach zawodu i niewystarczająca wiedza teoretyczna oraz praktyczna, natomiast dla młodej kadry medycznej to brak wzorca wśród starszego stażem personelu medycznego. Działania, które są istotne z punktu widzenia poprawy higieny rąk, opierają się na: szerokim udostępnianiu dobrze tolerowanego i dobrej jakości preparatu do dezynfekcji rąk w zamkniętym systemie dozowania, promowaniu higieny rąk oraz przekazywaniu informacji zwrotnych. Niezwykle ważny jest dostęp do umywalki z bieżącą wodą i baterią uruchamianą przez fotokomórkę, odpowiedni dobór dozowników oraz ich prawidłowe rozmieszczenie. Poprawa bezpieczeństwa pacjenta to strategia nakierowana na kształcenie, umacnianie wśród personelu nawyku częstego wykonywania procedury higieny rąk i jej promowanie na wszystkich poziomach ochrony zdrowia, wśród wszystkich zawodów medycznych oraz w całej populacji.

Czytaj dalej »

Podchloryny – skuteczność w leczeniu ran

W leczeniu ran, a zwłaszcza ran przewlekłych, wykorzystuje się środki, które warunkują proces ich gojenia poprzez oczyszczanie, zapobieganie rozwojowi infekcji, a także wspomaganie ziarninowania i naskórkowania. Wielolekowa oporność wynikająca ze stosowania antybiotyków w leczeniu ran kierunkuje dalsze badania w obszarze skutecznych i dobrze tolerowanych preparatów ponadtlenkowych. Brak rozwoju oporności na środki antyseptyczne, uszkadzające nieodwracalnie patogeny, stanowi obiecującą perspektywę potencjału antyseptycznego leczenia ran. Antyseptyki, z uwagi na skuteczność, dobrą tolerancję oraz bezpieczeństwo znajdują coraz szersze zastosowanie w badaniach – od in vitro do klinicznych. W niniejszej pracy dokonano przeglądu badań w zakresie skuteczności zastosowania podchlorynów w procesie gojenia ran.

Czytaj dalej »

Inaktywacja SARS-CoV-2 poprzez dezynfekcję powietrza gazowym ditlenkiem chloru w obecności ludzi

W artykule zaprezentowano aktualne doniesienia literaturowe dotyczące badań nad transmisją zakażeń wirusami drogą powietrzną oraz ich inaktywacją z wykorzystaniem ditlenku chloru w postaci gazowej. Wyniki omówionych badań wskazują, iż dezynfekcja powietrza gazowym ditlenkiem chloru, w stężeniach nieprzekraczających dopuszczalnych norm stężeń ClO2, tj. 0,3 ppmv dla ekspozycji 8-godzinnej w miejscu pracy oraz 0,9 ppmv w warunkach narażenia przez okres 15 minut, skutecznie niszczy wirusy przenoszone drogą powietrzną, w tym również SARS-CoV-2. W opracowaniu zwrócono uwagę na fizyczne aspekty transmisji wirusa drogą powietrzną poprzez tworzenie i opóźnioną sedymentację bioaerozolu jąder kropelkowych, jak również mechanizm destrukcji białek otoczki wirusowej. Przedstawiono dane dotyczące skutecznej dezynfekcji powierzchni za pomocą gazowego ditlenku chloru.

Czytaj dalej »

COVID-19: potencjalne zastosowania testów serologicznych

Przeciwciała przeciwko SARS-CoV-2 pojawiają się we krwi większości zakażonych pacjentów w ciągu dwóch tygodni od wystąpienia objawów COVID-19. Testy serologiczne do wykrywania/oznaczania przeciwciał powinny mieć wysoką czułość, a nawet wyższą swoistość, aby osiągnąć co najmniej 95% dodatnią wartość predykcyjną, nawet jeśli częstość występowania przeciwciał anty-SARS-CoV-2 jest niska. W związku z powyższym tylko niewielka liczba testów jest akceptowana do celów diagnostycznych i epidemiologicznych. Niektóre z testów są adaptowane do automatycznych analizatorów o dużej przepustowości, które umożliwiają zwiększenie liczby testów do kilkuset, a nawet kilku tysięcy dziennie. Testy serologiczne mają kilka potencjalnych zastosowań. Przede wszystkim służą do diagnozowania przebytego zakażenia SARS-CoV-2 lub ekspozycji na wirusa. Mogą być stosowane jako dodatkowa pomoc w diagnozowaniu późnego COVID-19 u pacjentów z silnym podejrzeniem choroby i ujemnymi wynikami testów molekularnych. Inne możliwe zastosowania obejmują: ocenę przypuszczalnego statusu immunologicznego wyleczonych pacjentów, szacowanie częstości występowania COVID-19 w populacji ogólnej i wybranych grupach w celu zaplanowania środków ochronnych oraz terapeutycznych, badanie potencjalnych dawców osocza pod kątem leczenia osoczem ozdrowieńców, badanie skuteczność szczepionki przeciw COVID-19 oraz ustalanie priorytetów w zakresie szczepień.

Czytaj dalej »

Fosfomycyna w postaci dożylnej – co wnosi do leczenia zakażeń?

Fosfomycyna należy do najstarszych antybiotyków, choć w postaci dożylnej dostępna jest w Polsce dopiero od roku. Właściwości tego leku w formie dożylnej znacznie różnią się od postaci doustnej. Fosfomycyna podawana dożylnie ma znacznie szersze wskazania do stosowania z uwagi na bardzo dobrą penetrację do narządów i szeroki zakres działania. Wyróżnić można możliwość penetracji do komórek w biofilmie oraz aktywność wobec wieloopornych szczepów, w tym karbapenemazo-dodatnich. Niestety odnośnie fosfomycyny łatwo może dojść także do selekcji oporności w trakcie monoterapii antybiotykiem, w związku z czym wskazane jest stosowanie terapii skojarzonej. Konieczna jest też ocena wrażliwości na ten chemioterapeutyk w celu optymalizacji terapii i monitorowania narastania oporności bakterii. W niniejszej pracy przedstawiono charakterystykę mikrobiologiczną i farmakologiczną fosfomycyny.

Czytaj dalej »