Archiwa: Project

Przeszczep mikroflory jelitowej w nawracającej infekcji Clostridium difficile u pacjentki po przebytej laparoskopowej resekcji esicy z powodu raka śluzotwórczego – Opis przypadku

Przeszczep mikroflory jelitowej (FM T) jest bezpieczną i skuteczną procedurą wykonywaną u dorosłych pacjentów z nawrotową/oporną chorobą związaną z Clostridium difficile (CDI). Skuteczność FM T wynosi 90,8%. Nawrót – zgodnie z definicją wprowadzoną przez Centrum Kontroli Chorób w Atlancie w 2007 roku w celu ujednolicenia monitorowania chorób wywoływanych przez C. difficile (definicje tożsame ze stanowiskiem Europejskiej Grupy Badawczej) – to kolejny epizod schorzenia w okresie krótszym niż 8 tygodni od początku poprzedniego zachorowania, którego objawy ustąpiły po lub bez leczenia. W niniejszej pracy zaprezentowano opis przypadku 68-letniej pacjentki po laparoskopowej resekcji esicy z powodu raka śluzotwórczego G3. Chora była leczona przeszczepem mikroflory jelitowej od dawcy niespokrewnionego z powodu drugiego nawrotu infekcji związanej z C. difficile. Po początkowej dobrej odpowiedzi klinicznej stan pacjentki uległ pogorszeniu. Doszło do uogólnienia infekcji toczącej się w obrębie jamy brzusznej (sepsa), skutkującego hipotensją niereagującą na płynoterapię oraz niedrożnością jelit wymagającą kontynuacji leczenia w Oddziale Chirurgii Ogólnej. W związku z niewielkim doświadczeniem (lub jego całkowitym brakiem), wprowadzenie procedury oraz ocena jej skuteczności przysparza lekarzom wielu trudności, zwłaszcza jeśli dotyczy chorych ze znacznie obciążonym wywiadem chorobowym oraz wikłającym się procesem hospitalizacji, tak jak miało to miejsce w przypadku opisywanej pacjentki.

Czytaj dalej »

The knowledge about burn first aid among Young physicians in Malopolska region – a pilot study

The appropriate first aid after burn injury benefits with lesser tissue damage and consequently reduced burn depth. This results in decreased need for surgical interventions, shorter hospitalizations and better scar outcomes. Because many patients admitted to burn centers in Poland receive inadequate treatment just after burn injury, this study was designed. The project objective was to evaluate the knowledge of burn first aid among young doctors in Malopolska region. Material and methods The survey was conducted under examination conditions. The questionnaire which was filled out anonymously was created to verify the respondents’ knowledge about appropriate first aid provided several minutes after burn trauma. The questionnaire included questions regarding the respondent characteristics and description of 5 burn case situations including scald burn, flame burn, sun burn, chemical burn and electrical burn. There were 5 questions with predefined answers to every single case prepared asking about possibilities of actions after burn trauma. The study involved 28 physicians undergoing the vocational training in family medicine and 15 in general surgery. Results None of the respondents did answer correctly all the questions. The case verifying the knowledge about first aid after sun burn occurred to be the most difficult one, whereas the easiest was the case describing the burn in child resulted from boiling water. The most problematic aspects to be answered were related to appropriate early burn wound management. 75% respondents knew that burn wound require cooling with running water, whereas only 25% respondents how to react after chemical injury. The study revealed that the knowledge of trainees in general surgery is greater comparing to future family physicians only in some selected aspects of care. Similarly, correlation between the fact that the respondent is working in the place where potential risk of dealing with the burn patient and better knowledge in some areas of care was revealed. Completing first aid course in the last five years and a fact of helping a burn person in the last year occurred to be another important factors determining a better knowledge. Conclusions The study revealed that the knowledge of burn first aid among young doctors is not satisfactory. Determining factors that influence the level of knowledge of burn first aid can help to design appropriate educational programs for doctors. The project will be continued to involve different groups of health care providers. The appropriate behavior and knowledge among medical professionals is essential to educate burn first aid scheme among patients.

Czytaj dalej »

Аllogeneic fetal fibroblasts applying in treatment of dermal burns in patients after explosion in coal mines

Efficiency of use allogeneic fetal fibroblasts in treatment of the burnt miners based on the data of morphological research of a burn wound and clinical results of surgical treatment. For a goal performance morphology features of burn wounds are studied. Material and methods With this purpose were selected 14 miners, affected by explosions of a methane- coal compound in the Donbass mines, who treated in Donetsk Burn Center from 2007 to 2009. The cultures of fetal allofibroblasts were used in treatment of the patients. For the goal solution (clinical efficiency of allofibroblasts culture application) we studied results of surgical treatment of 36 miners which were treated in Burn Center of Institute of Urgent and Reconstructive Surgery after V.K. Gusak from 2004 to 2012. Results According to morphological researches transplantation of allofibroblasts culture at superficial thermal burns allows to achieve 1.7 times quicker formation of epithelial layer in comparison with traditional techniques of local treatment of a burn wound, and also to achieve formation of the granulation tissue. Clinically proven that the use of fetal allogenic fibroblasts culture in the surgical treatment of deep dermal burns, reduced the number of skin grafting 1.57 times. Conclusions Therefore, on the violations of proliferative processes revealed in our research in wounds, at burned with the combined trauma it is possible to influence effectively by means of cellular technologies.

Czytaj dalej »

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Leczenia Oparzeń

Czytaj dalej »

XIV Zjazd Polskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej – streszczenia

Czytaj dalej »

The modified technique for a complex scalp and skull reconstruction due to the extreme electrical burn: a case report with review of literature

Trauma caused by a high-voltage current, can cause devastating physical injuries that presents distinctive clinical characteristics. In pathophysiology of electric burn, presence of hidden destruction of the deep tissue that is concealed by a healthy skin and fat is a typical feature. Also important is progressive character of tissue damages with major tissue loss in later time after the injury. Thus, it is extremely difficult to accurately assess extent of tissue damage during the first wound assessment. In this article, the modern, advanced treatment technique of the fourth degree, high-voltage electrical burn of the head in the 21-year-old man was presented. After the injury, the patient presented with two wounds on the scalp, one localized in the occipital region over the superior sagittal sinus and the second wound – in the right temporal region. The total head burn wound area was calculated for approximately 150 cm2. Besides described wounds, in the clinical examination as well as in CT imaging no abnormalities were observed. The burn wound treatment included multiple surgical debridement procedures with application of negative pressure wound therapy (NPWT) – Vivano® system. It has improved debridement of the wound bed as well as stimulated granulation tissue formation. Necrotic area of the occipital bone was removed with dura mater exposure. In the final surgical procedure, the skull was reconstructed with the bone graft taken from the adjacent region. For soft tissue coverage, modified „banana peel” technique was used with four large flaps creation, designed to provide the calvaria coverage with minimal skin graft placed in the occipital area. The patient was discharged 9 days after the surgery in a good health, no complications were observed in 6 months follow up period.

Czytaj dalej »

Pełzakowica – zagrożenie wciąż realne

Pełzakowica jest kosmopolityczną, inwazyjną chorobą przewodu pokarmowego, wywoływaną przez pierwotniaka Entamoeba histolytica. Szacuje się, że z powodu pełzakowicy umiera rocznie około 40 000–100 000 osób. Ta pasożytnicza choroba najczęściej występuje w krajach tropikalnych i subtropikalnych o niższych standardach sanitarnych, głownie w: Indiach, Indonezji, Meksyku oraz Tajlandii. Z racji nasilonego ruchu turystycznego do tych regionów, lekarze rożnych specjalizacji (a zwłaszcza lekarze rodzinni) powinni pamiętać o możliwości nabycia pełzakowicy. Do infekcji dochodzi na drodze transmisji fekalno-oralnej, a typowym materiałem zakaźnym jest zanieczyszczona cystami E. histolytica woda lub żywność. Około 80–90% przypadków pełzakowicy przebiega w postaci bezobjawowej kolonizacji, w pozostałych przypadkach pierwotniak powoduje zapalenie jelita grubego (tzw. czerwonka amebowa) lub rzadziej manifestuje się przez zajęcie narządów wewnętrznych (wątroby, płuc, osierdzia, mózgu oraz skóry). Pierwsze objawy postaci jelitowej pojawiają się po kilkutygodniowym okresie wylęgania i obejmują: krwistą lub śluzową biegunkę, bol brzucha, utratę apetytu oraz spadek masy ciała. Klasyczną metodą diagnostyczną jest mikroskopowa ocena próbek kału, z dodatkowym wsparciem metod serologicznych i/lub molekularnych. Leczenie bezobjawowych nosicieli polega na podaniu leków działających w świetle jelita, najczęściej paromomycyny. Terapię objawowej infekcji E. histolytica rozpoczyna się najczęściej od metronidazolu, a następnie – w celu eradykacji nosicielstwa – stosuje się leki działające w świetle jelita (paromomycyna, jodochinol lub diloksanid). Postępowanie w przypadku ropnia amebowego może dodatkowo wymagać interwencji chirurgicznej.

Czytaj dalej »

Zmiany na błonach śluzowych jamy ustnej u dzieci i młodzieży leczonych ortodontycznie

Liczba pacjentów zarówno zainteresowanych leczeniem, jak i leczonych ortodontycznie w gabinetach stomatologicznych ciągle rośnie. Celem leczenia jest przywrócenie prawidłowych warunków zgryzowych i czynności narządu żucia oraz poprawa estetyki uzębienia i rysów twarzy. Oczywiste jest, że leczenie ortodontyczne wiąże się z koniecznością prowadzenia wzmożonej higieny jamy ustnej (na skutek między innymi zwiększonej akumulacji płytki bakteryjnej i resztek pokarmowych) oraz z większym ryzykiem rozwoju zmian patologicznych w poszczególnych składowych jamy ustnej. W niniejszej pracy dokonano przeglądu piśmiennictwa dotyczącego jatrogennych efektów ubocznych występujących podczas leczenia aparatami (zarówno stałymi, jaki ruchomymi), zlokalizowanych na śluzówkach, co może utrudniać lekarzowi rozpoznawanie chorób przebiegających ze zmianami w jamie ustnej. Przedstawiono częstotliwość występowania zmian patologicznych na błonach śluzowych jamy ustnej (tzw. stomatopatii). Część z nich jest spowodowana niedostateczną higieną jamy ustnej, adherencją bakteryjną lub grzybiczą; część alergiami i urazami; inne z kolei osobniczą podatnością gospodarza. Wśród najczęściej spotykanych powikłań można wymienić: urazy w formie ran, otarcia o rożnej topografii spowodowane przez składowe części aparatu (takie jak zamki czy łuki ortodontyczne), afty, rożnego nasilenia stany zapalne dziąseł i infekcje grzybicze (szczególnie dotyczące użytkowania aparatów ruchomych). Dwa ostatnie z wymienionych powikłań pozostają w korelacji z poziomem higieny jamy ustnej: im słabsza higiena, tym cięższe zapalenia dziąseł i częstsze infekcje grzybicze. Wczesne leczenie zmian oraz edukacja w zakresie właściwej higieny jamy ustnej mają istotne znaczenie odnośnie motywacji pacjenta, przebiegu leczenia oraz jego efektywności.

Czytaj dalej »

Dokumentacja medyczna z uwzględnieniem dokumentacji centralnej sterylizatorni

Wszystkie podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych są zobowiązane do prowadzenia dokumentacji medycznej. Dokumentacja powinna być prowadzona na bieżąco i w sposób czytelny. W przypadku roszczeń pacjentów dokumentacja może zostać wykorzystana w celu udowodnienia prawidłowości przeprowadzonych działań.

Czytaj dalej »

Prewencja zakażeń szpitalnych przez pryzmat współpracy bloku operacyjnego i centralnej sterylizatorni

Jednostki medyczne, które łączy wspólny mianownik – jakim jest instrumentarium chirurgiczne – muszą ze sobą współpracować. Dobra komunikacja jest bardzo ważna w kontekście opieki nad pacjentem. Stanowi gwarant najwyższego poziomu bezpieczeństwa dla chorych, u których wykonywane są zabiegi z przerwaniem ciągłości tkanek. W komunikacji mogą występować punkty krytyczne, które w sposób negatywny wpływają na współpracę pomiędzy blokiem operacyjnym a sterylizatornią. Obydwie te jednostki muszą dążyć do minimalizowania punktów krytycznych i tym samym zagwarantowania pacjentowi jak najlepszej opieki medycznej.

Czytaj dalej »

KyberKompaktPro – nowoczesna diagnostyka mikroflory przewodu pokarmowego i jej znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka

Prawidłowa mikrobiota jelitowa jest niezwykle istotna w procesach trawienia i wchłaniania oraz w utrzymaniu odporności organizmu człowieka. Naukowcy opisują coraz więcej związków pomiędzy jednostkami chorobowymi a dysbiozą jelitową. Dzięki badaniu KyberKompaktPro możliwe jest szczegółowe rozpoznanie i ocena autochtonicznej mikroflory jelitowej. Analiza ta jest nieinwazyjna, wykonuje się ją z kału pacjenta zgodnie z przyjętymi normami. W toku badania ilościowo i jakościowo ocenia się bakterie: ochronne, immunostymulujące, potencjalnie patogenne oraz odżywiające śluzówkę jelit. Nowością w polskiej diagnostyce jest określenie liczby bakterii Akkermansia muciniphila i Faecalibacterium prausnitzii współdziałających w odżywianiu śluzówki jelita poprzez produkcję krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych. Najnowsze badania wskazują na związek tych bakterii z prawidłowym funkcjonowaniem bariery jelitowej, przez co zmniejszeniu ulega ryzyko wystąpienia wielu chorób. Dzięki badaniu KyberKompaktPro można zastosować celowaną probiotykoterapię oraz indywidualnie dobrać leczenie w przypadku zróżnicowanych chorób.

Czytaj dalej »

Znaczenie chlorheksydyny w profilaktyce zakażeń szpitalnych

Chlorheksydyna – z uwagi na szerokie spektrum aktywności i bezpieczeństwo stosowania – jest jednym z najczęściej wykorzystywanych środków antyseptycznych. Antyseptyk ten jest zalecany do chirurgicznej dezynfekcji rąk i odkażania skory przed zabiegami chirurgicznymi, a także w profilaktyce zakażeń szpitalnych, w tym zakażeń krwi związanych z cewnikiem naczyniowym i odrespiratorowych zapaleń płuc. Chlorheksydyna jest również rekomendowana do mycia pacjentów szczególnie narażonych na kolonizację i zakażenia, zwłaszcza z udziałem szczepów wieloopornych. Reakcje alergiczne na chlorheksydynę (takie jak kontaktowe zapalenie skory) nie są częste, a reakcje anafilaksji występują bardzo rzadko. Opisywana w ostatnich latach redukcja poziomu wrażliwości bakterii na chlorheksydynę nie wpływa na kliniczną skuteczność tego antyseptyku, pod warunkiem przestrzegania zaleceń dotyczących jego prawidłowego stosowania.

Czytaj dalej »

Miejsce fidaksomycyny w leczeniu zakażeń Clostridium difficile

Clostridium difficile jest najczęstszą przyczyną zakaźną biegunki szpitalnej. W ostatnich latach rośnie częstość występowania infekcji związanych z C. difficile (CDI) oraz ich ciężkość, w tym CDI niezwiązanych z opieką zdrowotną, u osób bez dodatkowych czynników ryzyka. Zakażenie może przybierać rożne formy kliniczne: od bezobjawowej, poprzez chorobę biegunkową (forma najczęstsza), aż do zagrażającego życiu zapalenia okrężnicy, manifestującego się biegunką i objawami ogólnymi. Szczególnie narażone na rozwój zapalenia okrężnicy są m.in. osoby starsze lub w trakcie leczenia onkologicznego. W diagnostyce zakażenia C. difficile do niedawna najczęściej wykonywano oznaczenie toksyn A i B w kale; okazało się jednak, że testy te mają zbyt małą czułość w odniesieniu do pojedynczego wykorzystania. W związku z tym obowiązującym obecnie standardem diagnostycznym jest test amplifikacji kwasów nukleinowych lub oznaczanie dehydrogenazy glutaminianowej, a następnie toksyn A i B w stolcu. Leczenie zależy od postaci choroby. W przypadku samoograniczających się form wystarczającym postępowaniem jest odstawienie antybiotyku powodującego infekcję. Gdy choroba ma łagodny lub umiarkowany przebieg, leczeniem z wyboru są metronidazol, wankomycyna lub fidaksomycyna. Dwa ostatnie leki zaleca się w przypadku ciężkiego zakażenia bądź nawrotów. Jeśli choroba ma ciężki przebieg, konieczna jest hospitalizacja, wdrożenie leczenia doustnego i parenteralnego oraz rozważenie wskazań do kolektomii. Na ograniczenie rozprzestrzeniania się zakażeń wpływają: przestrzeganie zasad higieny w ośrodkach opieki medycznej, szybka diagnostyka i izolacja chorych, a przede wszystkim racjonalna antybiotykoterapia. Brak jest uzasadnienia dla profilaktycznej diagnostyki u osób bez objawów oraz dla profilaktycznej farmakoterapii.

Czytaj dalej »

Zastosowanie flucytozyny w leczeniu inwazyjnych zakażeń grzybiczych

Mimo eliminacji wielu chorób zakaźnych dzięki wprowadzeniu szczepień ochronnych oraz znacznej poprawie warunków higienicznych, pozostają one nadal w centrum zainteresowania zdrowia publicznego, a narastająca lekooporność drobnoustrojów wciąż jest jednym z najważniejszych problemów nowoczesnej medycyny. Główną przyczyną lekooporności nabytej jest nieracjonalna antybiotykoterapia oraz duże zużycie antybiotyków. W maju 2016 roku ukazały się nowe wytyczne, opracowane przez ekspertów IDSA, SHEA i PIDS, dotyczące zarządzania lekami przeciwdrobnoustrojowymi. Rekomendacje mają za zadanie racjonalizację, a przez to ograniczenie stosowania leków przeciwdrobnoustrojowych. Spośród 27 wskazówek zaproponowanych przez IDSA, w niniejszej pracy wybrano i omówiono te, które zostały określone przy pomocy systemu GRADE jako silne rekomendacje oraz te, które dotyczą badań mikrobiologicznych. Ponadto przedstawiono dotychczasowe próby wdrożenia tych zasad w polskich szpitalach.

Czytaj dalej »

Rekomendacje Antibiotic Stewardship Program, ze szczególnym uwzględnieniem wytycznych dotyczących mikrobiologii oraz ich realizacja w polskich szpitalach

Mimo eliminacji wielu chorób zakaźnych dzięki wprowadzeniu szczepień ochronnych oraz znacznej poprawie warunków higienicznych, pozostają one nadal w centrum zainteresowania zdrowia publicznego, a narastająca lekooporność drobnoustrojów wciąż jest jednym z najważniejszych problemów nowoczesnej medycyny. Główną przyczyną lekooporności nabytej jest nieracjonalna antybiotykoterapia oraz duże zużycie antybiotyków. W maju 2016 roku ukazały się nowe wytyczne, opracowane przez ekspertów IDSA, SHEA i PIDS, dotyczące zarządzania lekami przeciwdrobnoustrojowymi. Rekomendacje mają za zadanie racjonalizację, a przez to ograniczenie stosowania leków przeciwdrobnoustrojowych. Spośród 27 wskazówek zaproponowanych przez IDSA, w niniejszej pracy wybrano i omówiono te, które zostały określone przy pomocy systemu GRADE jako silne rekomendacje oraz te, które dotyczą badań mikrobiologicznych. Ponadto przedstawiono dotychczasowe próby wdrożenia tych zasad w polskich szpitalach.

Czytaj dalej »

Badanie struktury zawodowej oraz czasu pracy Zespołów Kontroli Zakażeń Szpitalnych województwa pomorskiego

Szybki i wszechstronny rozwój medycyny, oprócz pozytywnego wpływu na stan zdrowia ludzi, niesie ze sobą także skutki uboczne w postaci zachorowań i zgonów z powodu zakażeń. Niepokojąco szybko narastająca oporność bakterii na większość stosowanych antybiotyków sprawia, iż ich działanie staje się nieskuteczne. Postęp medycyny nie pozostaje bez wpływu również na aspekt ekonomiczny, gdyż skutki leczenia zakażeń szpitalnych (HAI) pochłaniają znaczne koszty wydatków na ochronę zdrowia. W celu przeciwdziałania HAI do życia powołano Zespoły Kontroli Zakażeń Szpitalnych (ZKZS ), mające za zadanie m.in. nadzorować stosowanie antybiotykoterapii oraz zapobiegać występowaniu zakażeń. Materiał i metody Przeprowadzono badanie mające na celu ocenę działania ZKZS funkcjonujących w województwie pomorskim. W badaniu wzięło udział 10 szpitali z województwa pomorskiego (o łącznej liczbie około 1700 łóżek). Wyniki Wszyscy ankietowani stwierdzili, iż rzeczywisty czas pracy lekarzy epidemiologów i mikrobiologów, poświęcany na ZKZS , jest niewystarczający, aby w pełni zrealizować obowiązki należące do tych zespołów szpitalnych. Wnioski Zbyt mała liczba lekarzy epidemiologów i mikrobiologów w Polsce przyczynia się do zatrudniania ich na 0,4 etatu lub oddelegowania do pracy w Zespole Kontroli Zakażeń Szpitalnych, co ma negatywny wpływ na jakość pracy tych zespołów.

Czytaj dalej »

Ocena wiedzy pielęgniarek na temat VAP w wybranych oddziałach intensywnej terapii województwa podkarpackiego – badanie pilotażowe

Inwazyjne zakażenia grzybicze (IFI) są istotnym czynnikiem wpływającym na śmiertelność pacjentów onkologicznych i chorych poddanych przeszczepieniu hematopoetycznych komórek macierzystych. W niniejszej pracy dokonano przeglądu aktualnych zaleceń diagnostycznych i leczniczych z perspektywy 2017 roku.

Czytaj dalej »

Zastosowanie strategii Biofilm Based Wound Care w leczeniu pacjenta z infekcją rany w formie biofilmowej – opis przypadku

Inwazyjne zakażenia grzybicze (IFI) są istotnym czynnikiem wpływającym na śmiertelność pacjentów onkologicznych i chorych poddanych przeszczepieniu hematopoetycznych komórek macierzystych. W niniejszej pracy dokonano przeglądu aktualnych zaleceń diagnostycznych i leczniczych z perspektywy 2017 roku.

Czytaj dalej »

Zastosowanie nowego glikopeptydu (dalbawancyna) w leczeniu zakażeń u chorych w OIT – opis przypadków

Inwazyjne zakażenia grzybicze (IFI) są istotnym czynnikiem wpływającym na śmiertelność pacjentów onkologicznych i chorych poddanych przeszczepieniu hematopoetycznych komórek macierzystych. W niniejszej pracy dokonano przeglądu aktualnych zaleceń diagnostycznych i leczniczych z perspektywy 2017 roku.

Czytaj dalej »

Przygotowanie instrumentarium medycznego – dekontaminacja endoskopów

Inwazyjne zakażenia grzybicze (IFI) są istotnym czynnikiem wpływającym na śmiertelność pacjentów onkologicznych i chorych poddanych przeszczepieniu hematopoetycznych komórek macierzystych. W niniejszej pracy dokonano przeglądu aktualnych zaleceń diagnostycznych i leczniczych z perspektywy 2017 roku.

Czytaj dalej »

Bezpieczeństwo porodu domowego – profilaktyka zakażeń

Odwrócenie się od fizjologii porodu spowodowało jego nadmierną medykalizację, co w konsekwencji doprowadziło do postrzegania każdego porodu jako niebezpiecznej sytuacji i stosowania zbyt wielu nieuzasadnionych interwencji medycznych. W wyniku tego większość porodów - również tych niskiego ryzyka - odbywa się w warunkach szpitalnych. Jednak obecnie obserwuje się rosnące zainteresowanie ideą porodów naturalnych, w tym także domowych. Zasady kwalifikacji ściśle określają grupę kobiet mogących bezpiecznie urodzić w domu. Położna prowadząca ciążę i asystująca przy porodzie powinna zapewnić ciężarnej dostęp do rzetelnej edukacji dotyczącej: fizjologicznego porodu, okresu połogu, opieki nad noworodkiem i profilaktyki powikłań poporodowych (w tym zakażeń połogowych). Porody domowe z udziałem wykwalifikowanej położnej stanowią bezpieczną i korzystną alternatywę dla szpitalnej opieki okołoporodowej w przypadku kobiet w ciążach fizjologicznych z grupy niskiego ryzyka. Położne są kompetentnymi edukatorkami w zakresie profilaktyki zakażeń w okresie koncepcyjnym i okołoporodowym.

Czytaj dalej »

Inwazyjna choroba grzybicza u dzieci – spojrzenie na problem z perspektywy 2017 roku

Inwazyjne zakażenia grzybicze (IFI) są istotnym czynnikiem wpływającym na śmiertelność pacjentów onkologicznych i chorych poddanych przeszczepieniu hematopoetycznych komórek macierzystych. W niniejszej pracy dokonano przeglądu aktualnych zaleceń diagnostycznych i leczniczych z perspektywy 2017 roku.

Czytaj dalej »

Aspekty kliniczne zakażeń wywoływanych przez wielooporne bakterie Gram-ujemne

Zakażenia wywoływane przez wielooporne bakterie Gram-ujemne (MDR -GN B) - szczególnie przez Enterobacteriaceae (głownie Escherichia coli i Klebsiella pneumoniae), Pseudomonas aeruginosa i Acinetobacter baumannii - stanowią poważne zagrożenie dla światowego zdrowia publicznego. Wiążą się ze zwiększoną zachorowalnością i śmiertelnością oraz trudnościami w leczeniu, a także mają istotne znaczenie ekonomiczne dla systemów opieki zdrowotnej. W większości przypadków manifestacja kliniczna zakażenia wieloopornymi bakteriami Gram-ujemnymi jest podobna do infekcji wywoływanych przez bakterie wrażliwe. MDR -GN B mogą wystąpić u pacjentów leczonych w warunkach szpitalnych i ambulatoryjnych oraz pensjonariuszy zakładów opiek długoterminowej. Zakażenia rejestrowane są zarówno w populacji osób dorosłych, jak i dzieci. Wielooporne bakterie Gram-ujemne mogą być odpowiedzialne za więcej niż 50% infekcji związanych z opieką medyczną. W przypadku pacjentów z ciężkimi zakażeniami MDR -GN B, antybiotykoterapia skojarzona może być skuteczniejsza niż monoterapia. Z awibaktamem wiązane są obiecujące nowe możliwości leczenia. Lek ten może być z powodzeniem stosowany w połączeniu z ceftazydymem, ceftaroliną lub aztreonamem.

Czytaj dalej »

Epidemiologia zakażeń dróg moczowych u pacjentów cewnikowanych

U pacjentów z założonym cewnikiem moczowym występują zakażenia dróg moczowych, polegające na przedostaniu się do tych miejsc mikroorganizmów chorobotwórczych. Infekcja może być wywoływana przez jeden lub więcej gatunków. Wyróżnia się gatunki najczęściej spotykane w przypadku zakażeń CAUTI . Im dłużej cewnik pozostaje w pęcherzu u pacjenta, tym większe jest prawdopodobieństwo rozwoju infekcji. Praktycznie u każdej osoby, u której cewnik jest obecny przez ponad dwa tygodnie, diagnozuje się bakteriomocz. Czynniki wirulencji umożliwiają bakteriom bytowanie w drogach moczowych. Biofilm zwiększa szanse na przeżycie mikroorganizmów patogennych na cewniku, ponieważ wpływa na międzygatunkową współpracę metaboliczną. Dlatego też mikroorganizmy w biofilmie są mniej wrażliwe na środki odkażające i antybiotyki. Istnieje wiele sposobów przeciwdziałania CAUTI : stosowanie kateteryzacji w przypadkach koniecznych i możliwie szybkie usuwanie cewników, impregnacja lub powlekanie cewnika substancjami redukującymi adhezję drobnoustrojów lub posiadającymi właściwości antyseptyczne, niszczenie biofilmu za pomocą ultradźwięków i inne.

Czytaj dalej »