Archiwa: Project

Zmiany na błonach śluzowych jamy ustnej u dzieci i młodzieży leczonych ortodontycznie

Liczba pacjentów zarówno zainteresowanych leczeniem, jak i leczonych ortodontycznie w gabinetach stomatologicznych ciągle rośnie. Celem leczenia jest przywrócenie prawidłowych warunków zgryzowych i czynności narządu żucia oraz poprawa estetyki uzębienia i rysów twarzy. Oczywiste jest, że leczenie ortodontyczne wiąże się z koniecznością prowadzenia wzmożonej higieny jamy ustnej (na skutek między innymi zwiększonej akumulacji płytki bakteryjnej i resztek pokarmowych) oraz z większym ryzykiem rozwoju zmian patologicznych w poszczególnych składowych jamy ustnej. W niniejszej pracy dokonano przeglądu piśmiennictwa dotyczącego jatrogennych efektów ubocznych występujących podczas leczenia aparatami (zarówno stałymi, jaki ruchomymi), zlokalizowanych na śluzówkach, co może utrudniać lekarzowi rozpoznawanie chorób przebiegających ze zmianami w jamie ustnej. Przedstawiono częstotliwość występowania zmian patologicznych na błonach śluzowych jamy ustnej (tzw. stomatopatii). Część z nich jest spowodowana niedostateczną higieną jamy ustnej, adherencją bakteryjną lub grzybiczą; część alergiami i urazami; inne z kolei osobniczą podatnością gospodarza. Wśród najczęściej spotykanych powikłań można wymienić: urazy w formie ran, otarcia o rożnej topografii spowodowane przez składowe części aparatu (takie jak zamki czy łuki ortodontyczne), afty, rożnego nasilenia stany zapalne dziąseł i infekcje grzybicze (szczególnie dotyczące użytkowania aparatów ruchomych). Dwa ostatnie z wymienionych powikłań pozostają w korelacji z poziomem higieny jamy ustnej: im słabsza higiena, tym cięższe zapalenia dziąseł i częstsze infekcje grzybicze. Wczesne leczenie zmian oraz edukacja w zakresie właściwej higieny jamy ustnej mają istotne znaczenie odnośnie motywacji pacjenta, przebiegu leczenia oraz jego efektywności.

Czytaj dalej »

Dokumentacja medyczna z uwzględnieniem dokumentacji centralnej sterylizatorni

Wszystkie podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych są zobowiązane do prowadzenia dokumentacji medycznej. Dokumentacja powinna być prowadzona na bieżąco i w sposób czytelny. W przypadku roszczeń pacjentów dokumentacja może zostać wykorzystana w celu udowodnienia prawidłowości przeprowadzonych działań.

Czytaj dalej »

Prewencja zakażeń szpitalnych przez pryzmat współpracy bloku operacyjnego i centralnej sterylizatorni

Jednostki medyczne, które łączy wspólny mianownik – jakim jest instrumentarium chirurgiczne – muszą ze sobą współpracować. Dobra komunikacja jest bardzo ważna w kontekście opieki nad pacjentem. Stanowi gwarant najwyższego poziomu bezpieczeństwa dla chorych, u których wykonywane są zabiegi z przerwaniem ciągłości tkanek. W komunikacji mogą występować punkty krytyczne, które w sposób negatywny wpływają na współpracę pomiędzy blokiem operacyjnym a sterylizatornią. Obydwie te jednostki muszą dążyć do minimalizowania punktów krytycznych i tym samym zagwarantowania pacjentowi jak najlepszej opieki medycznej.

Czytaj dalej »

KyberKompaktPro – nowoczesna diagnostyka mikroflory przewodu pokarmowego i jej znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka

Prawidłowa mikrobiota jelitowa jest niezwykle istotna w procesach trawienia i wchłaniania oraz w utrzymaniu odporności organizmu człowieka. Naukowcy opisują coraz więcej związków pomiędzy jednostkami chorobowymi a dysbiozą jelitową. Dzięki badaniu KyberKompaktPro możliwe jest szczegółowe rozpoznanie i ocena autochtonicznej mikroflory jelitowej. Analiza ta jest nieinwazyjna, wykonuje się ją z kału pacjenta zgodnie z przyjętymi normami. W toku badania ilościowo i jakościowo ocenia się bakterie: ochronne, immunostymulujące, potencjalnie patogenne oraz odżywiające śluzówkę jelit. Nowością w polskiej diagnostyce jest określenie liczby bakterii Akkermansia muciniphila i Faecalibacterium prausnitzii współdziałających w odżywianiu śluzówki jelita poprzez produkcję krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych. Najnowsze badania wskazują na związek tych bakterii z prawidłowym funkcjonowaniem bariery jelitowej, przez co zmniejszeniu ulega ryzyko wystąpienia wielu chorób. Dzięki badaniu KyberKompaktPro można zastosować celowaną probiotykoterapię oraz indywidualnie dobrać leczenie w przypadku zróżnicowanych chorób.

Czytaj dalej »

Znaczenie chlorheksydyny w profilaktyce zakażeń szpitalnych

Chlorheksydyna – z uwagi na szerokie spektrum aktywności i bezpieczeństwo stosowania – jest jednym z najczęściej wykorzystywanych środków antyseptycznych. Antyseptyk ten jest zalecany do chirurgicznej dezynfekcji rąk i odkażania skory przed zabiegami chirurgicznymi, a także w profilaktyce zakażeń szpitalnych, w tym zakażeń krwi związanych z cewnikiem naczyniowym i odrespiratorowych zapaleń płuc. Chlorheksydyna jest również rekomendowana do mycia pacjentów szczególnie narażonych na kolonizację i zakażenia, zwłaszcza z udziałem szczepów wieloopornych. Reakcje alergiczne na chlorheksydynę (takie jak kontaktowe zapalenie skory) nie są częste, a reakcje anafilaksji występują bardzo rzadko. Opisywana w ostatnich latach redukcja poziomu wrażliwości bakterii na chlorheksydynę nie wpływa na kliniczną skuteczność tego antyseptyku, pod warunkiem przestrzegania zaleceń dotyczących jego prawidłowego stosowania.

Czytaj dalej »

Miejsce fidaksomycyny w leczeniu zakażeń Clostridium difficile

Clostridium difficile jest najczęstszą przyczyną zakaźną biegunki szpitalnej. W ostatnich latach rośnie częstość występowania infekcji związanych z C. difficile (CDI) oraz ich ciężkość, w tym CDI niezwiązanych z opieką zdrowotną, u osób bez dodatkowych czynników ryzyka. Zakażenie może przybierać rożne formy kliniczne: od bezobjawowej, poprzez chorobę biegunkową (forma najczęstsza), aż do zagrażającego życiu zapalenia okrężnicy, manifestującego się biegunką i objawami ogólnymi. Szczególnie narażone na rozwój zapalenia okrężnicy są m.in. osoby starsze lub w trakcie leczenia onkologicznego. W diagnostyce zakażenia C. difficile do niedawna najczęściej wykonywano oznaczenie toksyn A i B w kale; okazało się jednak, że testy te mają zbyt małą czułość w odniesieniu do pojedynczego wykorzystania. W związku z tym obowiązującym obecnie standardem diagnostycznym jest test amplifikacji kwasów nukleinowych lub oznaczanie dehydrogenazy glutaminianowej, a następnie toksyn A i B w stolcu. Leczenie zależy od postaci choroby. W przypadku samoograniczających się form wystarczającym postępowaniem jest odstawienie antybiotyku powodującego infekcję. Gdy choroba ma łagodny lub umiarkowany przebieg, leczeniem z wyboru są metronidazol, wankomycyna lub fidaksomycyna. Dwa ostatnie leki zaleca się w przypadku ciężkiego zakażenia bądź nawrotów. Jeśli choroba ma ciężki przebieg, konieczna jest hospitalizacja, wdrożenie leczenia doustnego i parenteralnego oraz rozważenie wskazań do kolektomii. Na ograniczenie rozprzestrzeniania się zakażeń wpływają: przestrzeganie zasad higieny w ośrodkach opieki medycznej, szybka diagnostyka i izolacja chorych, a przede wszystkim racjonalna antybiotykoterapia. Brak jest uzasadnienia dla profilaktycznej diagnostyki u osób bez objawów oraz dla profilaktycznej farmakoterapii.

Czytaj dalej »

Zastosowanie flucytozyny w leczeniu inwazyjnych zakażeń grzybiczych

Mimo eliminacji wielu chorób zakaźnych dzięki wprowadzeniu szczepień ochronnych oraz znacznej poprawie warunków higienicznych, pozostają one nadal w centrum zainteresowania zdrowia publicznego, a narastająca lekooporność drobnoustrojów wciąż jest jednym z najważniejszych problemów nowoczesnej medycyny. Główną przyczyną lekooporności nabytej jest nieracjonalna antybiotykoterapia oraz duże zużycie antybiotyków. W maju 2016 roku ukazały się nowe wytyczne, opracowane przez ekspertów IDSA, SHEA i PIDS, dotyczące zarządzania lekami przeciwdrobnoustrojowymi. Rekomendacje mają za zadanie racjonalizację, a przez to ograniczenie stosowania leków przeciwdrobnoustrojowych. Spośród 27 wskazówek zaproponowanych przez IDSA, w niniejszej pracy wybrano i omówiono te, które zostały określone przy pomocy systemu GRADE jako silne rekomendacje oraz te, które dotyczą badań mikrobiologicznych. Ponadto przedstawiono dotychczasowe próby wdrożenia tych zasad w polskich szpitalach.

Czytaj dalej »

Rekomendacje Antibiotic Stewardship Program, ze szczególnym uwzględnieniem wytycznych dotyczących mikrobiologii oraz ich realizacja w polskich szpitalach

Mimo eliminacji wielu chorób zakaźnych dzięki wprowadzeniu szczepień ochronnych oraz znacznej poprawie warunków higienicznych, pozostają one nadal w centrum zainteresowania zdrowia publicznego, a narastająca lekooporność drobnoustrojów wciąż jest jednym z najważniejszych problemów nowoczesnej medycyny. Główną przyczyną lekooporności nabytej jest nieracjonalna antybiotykoterapia oraz duże zużycie antybiotyków. W maju 2016 roku ukazały się nowe wytyczne, opracowane przez ekspertów IDSA, SHEA i PIDS, dotyczące zarządzania lekami przeciwdrobnoustrojowymi. Rekomendacje mają za zadanie racjonalizację, a przez to ograniczenie stosowania leków przeciwdrobnoustrojowych. Spośród 27 wskazówek zaproponowanych przez IDSA, w niniejszej pracy wybrano i omówiono te, które zostały określone przy pomocy systemu GRADE jako silne rekomendacje oraz te, które dotyczą badań mikrobiologicznych. Ponadto przedstawiono dotychczasowe próby wdrożenia tych zasad w polskich szpitalach.

Czytaj dalej »

Badanie struktury zawodowej oraz czasu pracy Zespołów Kontroli Zakażeń Szpitalnych województwa pomorskiego

Szybki i wszechstronny rozwój medycyny, oprócz pozytywnego wpływu na stan zdrowia ludzi, niesie ze sobą także skutki uboczne w postaci zachorowań i zgonów z powodu zakażeń. Niepokojąco szybko narastająca oporność bakterii na większość stosowanych antybiotyków sprawia, iż ich działanie staje się nieskuteczne. Postęp medycyny nie pozostaje bez wpływu również na aspekt ekonomiczny, gdyż skutki leczenia zakażeń szpitalnych (HAI) pochłaniają znaczne koszty wydatków na ochronę zdrowia. W celu przeciwdziałania HAI do życia powołano Zespoły Kontroli Zakażeń Szpitalnych (ZKZS ), mające za zadanie m.in. nadzorować stosowanie antybiotykoterapii oraz zapobiegać występowaniu zakażeń. Materiał i metody Przeprowadzono badanie mające na celu ocenę działania ZKZS funkcjonujących w województwie pomorskim. W badaniu wzięło udział 10 szpitali z województwa pomorskiego (o łącznej liczbie około 1700 łóżek). Wyniki Wszyscy ankietowani stwierdzili, iż rzeczywisty czas pracy lekarzy epidemiologów i mikrobiologów, poświęcany na ZKZS , jest niewystarczający, aby w pełni zrealizować obowiązki należące do tych zespołów szpitalnych. Wnioski Zbyt mała liczba lekarzy epidemiologów i mikrobiologów w Polsce przyczynia się do zatrudniania ich na 0,4 etatu lub oddelegowania do pracy w Zespole Kontroli Zakażeń Szpitalnych, co ma negatywny wpływ na jakość pracy tych zespołów.

Czytaj dalej »

Ocena wiedzy pielęgniarek na temat VAP w wybranych oddziałach intensywnej terapii województwa podkarpackiego – badanie pilotażowe

Inwazyjne zakażenia grzybicze (IFI) są istotnym czynnikiem wpływającym na śmiertelność pacjentów onkologicznych i chorych poddanych przeszczepieniu hematopoetycznych komórek macierzystych. W niniejszej pracy dokonano przeglądu aktualnych zaleceń diagnostycznych i leczniczych z perspektywy 2017 roku.

Czytaj dalej »

Zastosowanie strategii Biofilm Based Wound Care w leczeniu pacjenta z infekcją rany w formie biofilmowej – opis przypadku

Inwazyjne zakażenia grzybicze (IFI) są istotnym czynnikiem wpływającym na śmiertelność pacjentów onkologicznych i chorych poddanych przeszczepieniu hematopoetycznych komórek macierzystych. W niniejszej pracy dokonano przeglądu aktualnych zaleceń diagnostycznych i leczniczych z perspektywy 2017 roku.

Czytaj dalej »

Zastosowanie nowego glikopeptydu (dalbawancyna) w leczeniu zakażeń u chorych w OIT – opis przypadków

Inwazyjne zakażenia grzybicze (IFI) są istotnym czynnikiem wpływającym na śmiertelność pacjentów onkologicznych i chorych poddanych przeszczepieniu hematopoetycznych komórek macierzystych. W niniejszej pracy dokonano przeglądu aktualnych zaleceń diagnostycznych i leczniczych z perspektywy 2017 roku.

Czytaj dalej »

Przygotowanie instrumentarium medycznego – dekontaminacja endoskopów

Inwazyjne zakażenia grzybicze (IFI) są istotnym czynnikiem wpływającym na śmiertelność pacjentów onkologicznych i chorych poddanych przeszczepieniu hematopoetycznych komórek macierzystych. W niniejszej pracy dokonano przeglądu aktualnych zaleceń diagnostycznych i leczniczych z perspektywy 2017 roku.

Czytaj dalej »

Bezpieczeństwo porodu domowego – profilaktyka zakażeń

Odwrócenie się od fizjologii porodu spowodowało jego nadmierną medykalizację, co w konsekwencji doprowadziło do postrzegania każdego porodu jako niebezpiecznej sytuacji i stosowania zbyt wielu nieuzasadnionych interwencji medycznych. W wyniku tego większość porodów - również tych niskiego ryzyka - odbywa się w warunkach szpitalnych. Jednak obecnie obserwuje się rosnące zainteresowanie ideą porodów naturalnych, w tym także domowych. Zasady kwalifikacji ściśle określają grupę kobiet mogących bezpiecznie urodzić w domu. Położna prowadząca ciążę i asystująca przy porodzie powinna zapewnić ciężarnej dostęp do rzetelnej edukacji dotyczącej: fizjologicznego porodu, okresu połogu, opieki nad noworodkiem i profilaktyki powikłań poporodowych (w tym zakażeń połogowych). Porody domowe z udziałem wykwalifikowanej położnej stanowią bezpieczną i korzystną alternatywę dla szpitalnej opieki okołoporodowej w przypadku kobiet w ciążach fizjologicznych z grupy niskiego ryzyka. Położne są kompetentnymi edukatorkami w zakresie profilaktyki zakażeń w okresie koncepcyjnym i okołoporodowym.

Czytaj dalej »

Inwazyjna choroba grzybicza u dzieci – spojrzenie na problem z perspektywy 2017 roku

Inwazyjne zakażenia grzybicze (IFI) są istotnym czynnikiem wpływającym na śmiertelność pacjentów onkologicznych i chorych poddanych przeszczepieniu hematopoetycznych komórek macierzystych. W niniejszej pracy dokonano przeglądu aktualnych zaleceń diagnostycznych i leczniczych z perspektywy 2017 roku.

Czytaj dalej »

Aspekty kliniczne zakażeń wywoływanych przez wielooporne bakterie Gram-ujemne

Zakażenia wywoływane przez wielooporne bakterie Gram-ujemne (MDR -GN B) - szczególnie przez Enterobacteriaceae (głownie Escherichia coli i Klebsiella pneumoniae), Pseudomonas aeruginosa i Acinetobacter baumannii - stanowią poważne zagrożenie dla światowego zdrowia publicznego. Wiążą się ze zwiększoną zachorowalnością i śmiertelnością oraz trudnościami w leczeniu, a także mają istotne znaczenie ekonomiczne dla systemów opieki zdrowotnej. W większości przypadków manifestacja kliniczna zakażenia wieloopornymi bakteriami Gram-ujemnymi jest podobna do infekcji wywoływanych przez bakterie wrażliwe. MDR -GN B mogą wystąpić u pacjentów leczonych w warunkach szpitalnych i ambulatoryjnych oraz pensjonariuszy zakładów opiek długoterminowej. Zakażenia rejestrowane są zarówno w populacji osób dorosłych, jak i dzieci. Wielooporne bakterie Gram-ujemne mogą być odpowiedzialne za więcej niż 50% infekcji związanych z opieką medyczną. W przypadku pacjentów z ciężkimi zakażeniami MDR -GN B, antybiotykoterapia skojarzona może być skuteczniejsza niż monoterapia. Z awibaktamem wiązane są obiecujące nowe możliwości leczenia. Lek ten może być z powodzeniem stosowany w połączeniu z ceftazydymem, ceftaroliną lub aztreonamem.

Czytaj dalej »

Epidemiologia zakażeń dróg moczowych u pacjentów cewnikowanych

U pacjentów z założonym cewnikiem moczowym występują zakażenia dróg moczowych, polegające na przedostaniu się do tych miejsc mikroorganizmów chorobotwórczych. Infekcja może być wywoływana przez jeden lub więcej gatunków. Wyróżnia się gatunki najczęściej spotykane w przypadku zakażeń CAUTI . Im dłużej cewnik pozostaje w pęcherzu u pacjenta, tym większe jest prawdopodobieństwo rozwoju infekcji. Praktycznie u każdej osoby, u której cewnik jest obecny przez ponad dwa tygodnie, diagnozuje się bakteriomocz. Czynniki wirulencji umożliwiają bakteriom bytowanie w drogach moczowych. Biofilm zwiększa szanse na przeżycie mikroorganizmów patogennych na cewniku, ponieważ wpływa na międzygatunkową współpracę metaboliczną. Dlatego też mikroorganizmy w biofilmie są mniej wrażliwe na środki odkażające i antybiotyki. Istnieje wiele sposobów przeciwdziałania CAUTI : stosowanie kateteryzacji w przypadkach koniecznych i możliwie szybkie usuwanie cewników, impregnacja lub powlekanie cewnika substancjami redukującymi adhezję drobnoustrojów lub posiadającymi właściwości antyseptyczne, niszczenie biofilmu za pomocą ultradźwięków i inne.

Czytaj dalej »

Zastosowanie lewofloksacyny w urologii

Lewofloksacyna jest chemioterapeutykiem z grupy fluorochinolonow III generacji. Mechanizm jej działania polega na hamowaniu gyrazy DNA i topoizomerazy IV w komórce bakteryjnej. Bardzo dobre właściwości farmakokinetyczne lewofloksacyny pozwalają na zastosowanie jej w profilaktyce oraz w terapii zakażeń układu moczowego. W urologii jest profilaktycznie wykorzystywana u pacjentów poddawanych: biopsji przezodbytnicznej stercza, badaniom urodynamicznym lub przewlekłemu cewnikowaniu. W leczeniu stosuje się ją u chorych z powikłanymi zakażeniami dróg moczowych, zapaleniem stercza czy zapaleniem najądrza. Optymalna dawka zapobiegająca selekcji szczepów opornych wynosi 750 mg na dzień. Lek wykazuje efekt poantybiotykowy.

Czytaj dalej »

Metabolity antybiotyków i ich rola w zakażeniach

Główną funkcją metabolizmu leków jest obniżenie ich toksyczności poprzez ułatwienie eliminacji metabolitów z organizmu. Podczas zachodzących w organizmie przemian metabolicznych, wiele leków - w tym również antybiotyków i chemioterapeutyków - jest konwertowanych do związków zachowujących aktywność związku macierzystego. W niniejszej pracy omówiono dziesięć leków oraz ich aktywnych metabolitów stosowanych w terapii zakażeń. Metabolity z zachowaną aktywnością przeciwdrobnoustrojową często osiągają we krwi wyższe stężenia niż związek macierzysty, ponieważ ulegają wolniejszej eliminacji z organizmu. Dlatego też mogą wykazywać przybliżoną, a nawet podwyższoną aktywność przeciwdrobnoustrojową w porównaniu do związku macierzystego. Z jednej strony, dzięki powstającym aktywnym metabolitom, możliwe jest zastosowanie mniejszych dawek danego leku, a co za tym idzie - obniżenie jego toksyczności. Z drugiej strony metabolity zachowujące aktywność przeciwdrobnoustrojową mogą być także odpowiedzialne za indukcję oporności bakteryjnej. W przypadku stosowania terapii z użyciem antybiotyków i chemioterapeutyków należy wziąć pod uwagę nie tylko związki macierzyste, lecz także aktywne metabolity oraz ich potencjalny wpływ na drobnoustroje.

Czytaj dalej »

Nieantybiotykowe metody ograniczania zakażeń związanych z założonym cewnikiem moczowym (CAUTI)

Cewnikowanie dróg moczowych jest powszechnym zabiegiem stosowanym w szpitalach oraz placówkach sprawujących długoterminową opiekę nad chorymi. Jest to zabieg inwazyjny, wykonywany ze wskazań medycznych oraz w celu poprawy jakości życia pacjenta. Obecność cewnika w drogach moczowych wiąże się z wysokim ryzykiem wystąpienia infekcji dróg moczowych. Stosowanie antybiotyków w leczeniu zakażeń układu moczowego związanych z obecnością cewnika niesie za sobą ryzyko izolacji szczepów wielolekoopornych, co jest szczególnie niebezpieczne dla pacjentów, którzy muszą być cewnikowani przewlekle. Z tego względu szczególny nacisk kładzie się na profilaktykę zakażeń odcewnikowych. Pojawienie się na rynku polskim systemów do płukania cewników Uro-Tainer® jest szansą na poprawę jakości opieki nad cewnikami w placówkach polskiej ochrony zdrowia. Różnorodność produktów Uro-Tainer® pozwala dobrać system do sytuacji klinicznej pacjenta. Udowodniono, że płukanie cewnika z użyciem tego systemu pozwala na: długie utrzymanie cewnika drożnego i czystego; zmniejszenie częstości konieczności zmiany cewnika oraz usunięcie z cewnika i pęcherza moczowego inkrustacji struwitowych oraz drobnoustrojów chorobotwórczych, nawet w postaci biofilmu. Dzięki temu znacznie maleje ryzyko powstania infekcji i indukcji szczepów wielolekoopornych. Dodatkowo systemy Uro-Tainer® są odpowiednie do samodzielnego stosowania przez pacjenta.

Czytaj dalej »

Zastosowanie roztworów fosforanowo-wapniowych w zapaleniu jamy ustnej u pacjentów paliatywnych – doświadczenia własne

Wstęp Zapalenie śluzówki jamy ustnej jest istotną dolegliwością pacjentów objętych opieką paliatywną. Chorym paliatywnym z zapaleniem jamy ustnej towarzyszą następujące objawy: zaburzenia połykania, utrata łaknienia, zaburzenia trawienia w fazie wydzielania, niechęć do przyjmowania pokarmów, zaburzenia odżywiania z utratą masy ciała oraz pogorszenie jakości życia. Jednym z wielu preparatów, które można stosować w zapaleniu jamy ustnej, jest mieszanina elektrolitowa przesyconego roztworu jonów wapnia i fosforu. Substancja ta uzupełnia brakujące kluczowe minerały, wapń i fosforany, które są zaangażowane w naprawę oraz utrzymane integralności błony śluzowej. Większa mineralizacja płynu jamy ustnej sprzyja ograniczeniu rozwoju zapalenia, a nawet przyspiesza gojenie i ułatwia leczenie stanu zapalnego. Materiał i metody Celem pracy była 30-dniowa obserwacja śluzówki jamy ustnej po zastosowaniu płukanek z CaphosoluR u pacjentów z zapaleniem jamy ustnej i schyłkową chorobą nowotworową, znajdujących się pod opieką paliatywną. Chorym zalecono stosowanie płukanki z preparatów przesyconego roztworu jonów wapnia i fosforanów przynajmniej trzy razy na dobę co najmniej przez miesiąc. Zmiany na śluzowce oceniono w czterostopniowej skali World Health Organization TGS , dolegliwości bólowe wyrażono w formie skali numerycznej (NRS), a do oceny sprawności oraz jakości życia zastosowano skalę oceny jakości życia QLQ-C15-PAL . Wyniki Do ostatecznej analizy włączono 16 pacjentów. U 57,2% chorych wykazano poprawę lub zatrzymanie procesu zapalanego. W grupie wszystkich stosujących preparat uzyskano zmniejszenie zapalenia o 1,4 punktu (p

Czytaj dalej »

Udział bakterii atypowych z gatunku Chlamydophila pneumoniae w zakażeniach dróg oddechowych u dzieci i dorosłych

Zakażenia dróg oddechowych są jedną z najczęstszych przyczyn wizyt u lekarza – zarówno dzieci, jak i dorosłych. Czynnikiem etiologicznym –oprócz typowych zakażeń bakteryjnych – mogą być także bakterie atypowe. Przyczyną infekcji górnych dróg oddechowych są głownie (60–90% przypadków) wirusy oddechowe. Wśród czynników etiologicznych zapaleń dolnych dróg oddechowych znacznie większy udział mają bakterie; te zakażenia najczęściej wymagają zastosowania antybiotykoterapii. Cel pracy Ocena częstości występowania bakterii atypowych u dzieci i dorosłych z objawami zakażenia górnych dróg oddechowych. Materiały i metody Badaniem objęto dwie grupy pacjentów: 259 dzieci w wieku od 2. do 17. roku życia (grupa I) oraz 590 dorosłych w wieku od 18. do 80. roku życia (grupa II). Materiał do badań stanowiły wymazy z tylnej ściany gardła, a zastosowaną metodą diagnostyczną była technika immunofluorescencji pośredniej (IIFT). Wyniki W grupie I antygen Chlamydophila pneumoniae wykryto u 43/259 (16,6%) badanych, w tym u 27/146 (18,5%) dziewczynek i u 16/113 (14,1%) chłopców. W grupie II wyniki dodatnie stwierdzono u 129/590 (22,0%) badanych, w tym u 87/393 (22,1%) kobiet i u 42/197 (21,3%) mężczyzn. Wnioski W badanej grupie dzieci i dorosłych z zakażeniami dróg oddechowych wykrywano antygen Chlamydophila pneumoniae. Częstość występowania antygenu C. pneumoniae była zróżnicowana w zależności od wieku –zarówno u dzieci, jak i u dorosłych.

Czytaj dalej »

Neuroosteoartropatia Charcota – schorzenie budzące problemy diagnostyczne i terapeutyczne w codziennej praktyce lekarskiej – opis przypadku

Istnieją rożne metody monitorowania przestrzegania higieny rąk. Obserwacja bezpośrednia, prowadzona przez wyszkolony personel, oraz sporządzanie raportów uważane były kiedyś za tzw. złoty standard. Metoda ta jest jednak pracochłonna, kosztowna i obejmuje jedynie od 1,2 do 3,5% wszystkich dekontaminacji rąk. Ponadto najbardziej znaczącą jej wadą jest zmiana zachowania osób, które wiedzą, że są obserwowane (efekt Hawthorne’a), co powoduje wzrost poprawnych wyników nawet o 300%. Pomiar ilości zużywanego produktu do higieny rąk może ujawnić wzrost lub obniżenie zużycia środka dezynfekcyjnego. Jednak nie jest to metoda dokładna, ponieważ nie uwzględnia przypadków rozlania lub wykorzystania preparatu przez rodzinę pacjenta itd. Elektroniczne monitorowanie przestrzegania higieny rąk pozwala na 100% pomiar i jest najskuteczniejszym sposobem zwiększania praktyki higieny rąk. Nie zabiera dodatkowego czasu, co jest istotne w przypadku zajętych pracowników medycznych. Ponadto nie ma możliwości wystąpienia błędu człowieka lub manipulacji. Badania sugerują, że elektroniczne systemy monitorujące mają zarówno krótko-, jak i długoterminowy wpływ na przestrzeganie higieny rąk. Niestety, nie wszystkie te metody dostępne są w polskich szpitalach.

Czytaj dalej »

Zastosowanie terapii podciśnieniowej u chorej po wielokrotnych laparotomiach z martwicą powłok jamy brzusznej, rozejściem rany po laparotomii i przetoką jelitowo-atmosferyczną. Opis przypadku

Istnieją rożne metody monitorowania przestrzegania higieny rąk. Obserwacja bezpośrednia, prowadzona przez wyszkolony personel, oraz sporządzanie raportów uważane były kiedyś za tzw. złoty standard. Metoda ta jest jednak pracochłonna, kosztowna i obejmuje jedynie od 1,2 do 3,5% wszystkich dekontaminacji rąk. Ponadto najbardziej znaczącą jej wadą jest zmiana zachowania osób, które wiedzą, że są obserwowane (efekt Hawthorne’a), co powoduje wzrost poprawnych wyników nawet o 300%. Pomiar ilości zużywanego produktu do higieny rąk może ujawnić wzrost lub obniżenie zużycia środka dezynfekcyjnego. Jednak nie jest to metoda dokładna, ponieważ nie uwzględnia przypadków rozlania lub wykorzystania preparatu przez rodzinę pacjenta itd. Elektroniczne monitorowanie przestrzegania higieny rąk pozwala na 100% pomiar i jest najskuteczniejszym sposobem zwiększania praktyki higieny rąk. Nie zabiera dodatkowego czasu, co jest istotne w przypadku zajętych pracowników medycznych. Ponadto nie ma możliwości wystąpienia błędu człowieka lub manipulacji. Badania sugerują, że elektroniczne systemy monitorujące mają zarówno krótko-, jak i długoterminowy wpływ na przestrzeganie higieny rąk. Niestety, nie wszystkie te metody dostępne są w polskich szpitalach.

Czytaj dalej »