Archiwa: Project

Wrażliwość na antyseptyki klinicznych szczepów koagulazo-ujemnych Staphylococcus wywołujących zakażenia miejscowe w formie biofilmowej i planktonicznej

Należące do mikrobiomu człowieka gronkowce koagulazo-ujemne są uważane za patogeny oportunistyczne, powodujące zakażenia związane ze stosowaniem inwazyjnych technik diagnostycznych i terapeutycznych. W związku z narastającą antybiotykoopornością drobnoustrojów szpitalnych, coraz istotniejszą rolę w leczeniu infekcji miejscowych odgrywa antyseptyka. W niniejszej pracy podjęto się oceny skuteczności powszechnie stosowanych antyseptyków: oktenidyny, chlorheksydyny, PVP-jodu, poliheksanidyny, etakrydyny oraz nadtlenku wodoru względem klinicznych szczepów gronkowców koagulazo-ujemnych w formie planktonicznej oraz biofilmowej. Uzyskane wyniki wykazały, że najwyższą skutecznością w stosunku do badanych szczepów charakteryzowała się oktenidyna.

Czytaj dalej »

Suplementacja witaminy D u pacjentów po ciężkich oparzeniach

Znaczenie witaminy D wzrosło już w pierwszej połowie XX wieku, kiedy po raz pierwszy uznano ją za czynnik przeciwkrzywiczy. Jej niedobór jest przyczyną zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej, co może skutkować osteomalacją oraz osteoporozą u osób dorosłych. Celem pracy był przegląd literatury (z lat 2000–2016) dotyczący poziomu witaminy D oraz zalecanych dawek suplementacji u chorych po rozległych oparzeniach. W większości doniesień można znaleźć informacje, zgodnie z którymi pacjenci po tego typu urazach cierpią na niedobór (

Czytaj dalej »

Aspekty intensywnej terapii noworodka z wrodzonym zarośnięciem przełyku

Wentylacja mechaniczna noworodka po zabiegu korekcji wrodzonego zarośnięcia przełyku (EA) jest skomplikowaną i wymagającą procedurą, a jej skuteczność ma istotne znaczenie w procesie zdrowienia dziecka. W opiece pielęgniarskiej nad pacjentem z EA konieczne jest zachowanie uwagi i czujności oraz prowadzenie starannych działań pielęgnacyjnych, zgodnie z zasadą (ang.) minimal handling. Celem pracy jest omówienie najważniejszych aspektów intensywnej terapii noworodka z wrodzonym zarośnięciem przełyku.

Czytaj dalej »

Klebsiella pneumoniae jako zagrożenie dla pacjentów oddziałów oparzeniowych

Klebsiella pneumoniae jest obecnie jednym z najniebezpieczniejszych patogenów szpitalnych. Pałeczki Klebsiella są odpowiedzialne za 3–8,5% zakażeń szpitalnych, najczęściej pod postacią zakażeń: krwi, rany, układu oddechowego oraz moczowego. Infekcje te stanowią wyzwanie dla klinicystów, ponieważ sprawiają trudności w leczeniu. Ma to związek z rosnącą z roku na rok ilością izolatów Klebsiella spp. opornych na coraz większą liczbę dostępnych antybiotyków. W ostatnich latach zaobserwowano dynamiczny rozwój lekooporności tej bakterii związany z wytwarzaniem tzw. beta-laktamaz, szczególnie o aktywności karbapenemaz. Należy podkreślić rolę biofilmu jako mechanizmu, za pomocą którego pałeczki Klebsiella kolonizują urządzenia medyczne, przez co stają się przyczyną ciężkich zakażeń szpitalnych. Wielolekooporność pałeczek z rodziny Klebsiella spp. stanowi poważny problem w skali globalnej, wymagający współpracy mającej na celu poprawę obecnych standardów profilaktyki oraz monitorowania zakażeń.

Czytaj dalej »

Rekonstrukcja okolicy oczodołowej u 2,5-letniego dziecka po ugryzieniu przez psa – opis przypadku

W przypadku małych dzieci pogryzienie przez psa okolicy głowy i twarzy często wymaga zastosowania wtórnych technik rekonstrukcyjnych. Celem takich zabiegów jest zarówno powrót funkcji uszkodzonych części twarzy, jak i przywrócenie jak najlepszego wyglądu. Autorzy przedstawili opis przypadku rekonstrukcji uszkodzonego oczodołu u 2,5-letniej dziewczynki pogryzionej przez psa rasy amstaff. U dziecka w wyniku urazu doszło do oszpecenia oraz poważnej utraty wzroku. Dziewczynka była operowana z użyciem zmodyfikowanych technik rekonstrukcyjnych. W wyniku zabiegu osiągnięto nie tylko poprawę wyglądu dziecka, lecz także znaczną poprawę ostrości widzenia. Rekonstrukcja aparatu powiekowego, zwłaszcza u dziecka, stanowi duże wyzwanie dla chirurga; dzięki zastosowaniu niestandardowych technik pozwala na poprawę funkcji, wyglądu i jakości życia pacjenta.

Czytaj dalej »

Olbrzymi tłuszczak podpowięziowy kończyny górnej – opis przypadku

W niniejszej pracy przedstawiono rzadki przypadek olbrzymiego tłuszczaka lewego ramienia u 77-letniego mężczyzny, u którego guz rósł ponad 20 lat. Pacjent zgłosił się do lekarza po namowie rodziny, z powodu poważnego pogorszenia jakości życia oraz ograniczenia codziennej aktywności. Mężczyzna był obciążony następującymi schorzeniami: choroba niedokrwienna serca, nadciśnienie tętnicze, migotanie przedsionków, przebyty zawał serca. Waga usuniętego guza wynosiła 7300 g. Leczenie przebiegało bez powikłań.

Czytaj dalej »

Uszkodzenia skóry związane z wilgocią

„Uszkodzenie skóry związane z wilgocią” (MAD) to termin, który został wprowadzony w celu określenia szeregu zmian skórnych, powstałych na skutek długotrwałej ekspozycji naskórka na wilgoć. Tego rodzaju zmiany na skórze – których przyczyną jest długotrwały kontakt z moczem, kałem, potem lub wysiękiem z rany – często występują u pacjentów hospitalizowanych. Problem ten jest rzadko poruszany w polskich publikacjach medycznych. Bardzo często uszkodzenia skóry związane z wilgocią są mylone przez lekarzy i pielęgniarki z odleżynami. Dlatego ważne jest, aby w przypadku MAD umieć prawidłowo ocenić i zdiagnozować problem oraz dokonać odpowiedniego wyboru sposobu pielęgnowania i leczenia.

Czytaj dalej »

Konferencja Polskiego Towarzystwa Leczenia Oparzeń „Wytyczne postępowania w leczeniu oparzeń – aktualne problemy i perspektywy”

Czytaj dalej »

Unusual complications after removal of ruptured 30-year-old breast implants. Case report

Systemic complications triggered by breast implant rupture after breast augmentation surgery are very rare. We present a case of a patient, who developed a severe systemic reaction after removal of ruptured breast implants. Among others she suffered from generalized, life threatening oedema including pleura and pericardium. Conservative symptomatic treatment was ineffective and together with the patient we decided on bilateral breast amputation, which resulted in a relatively fast recovery. Like some other authors we conclude, that simple mastectomy could be an adequate way of treatment in similar cases.

Czytaj dalej »

Zewnątrzkanałowe i wewnątrzkanałowe zakażenia krwi związane ze stosowaniem cewników naczyniowych – wybrane elementy zapobiegania

Etiologia zakażeń krwi związanych ze stosowaniem cewników naczyniowych (CRBSI) jest tematem wielu badań. Droga zewnątrzkanałowa jest podstawową drogą nabywania infekcji w początkowym okresie utrzymywania wkłuć centralnych, natomiast droga zewnątrzkanałowa dominuje w przypadku dłuższego utrzymywania cewników. Źródła zakażeń są różne w przypadku obu tych dróg, ich prewencja wymaga wykorzystywania odmiennych rozwiązań, ale powinny być one stosowane zawsze razem – tak, aby zminimalizować ryzyko CRBSI. Wytyczne INS zapewniają kompleksowe rozwiązania wpływające na zmniejszenie częstości występowania infekcji związanych z cewnikiem naczyniowym.

Czytaj dalej »

Zalety i wady antyseptyków stosowanych w profilaktyce i leczeniu infekcji ran oparzeniowych – okiem mikrobiologa

Powikłania septyczne ran oparzeniowych mogą prowadzić do znacznego pogorszenia stanu zdrowia pacjenta, a nawet do jego śmierci. Głównymi czynnikami zakażeń ran oparzeniowych są drobnoustroje należące do gatunków Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter baumanii oraz Staphylococcus aureus. Badania wykazują znaczący wzrost odsetka szczepów antybiotykoopornych izolowanych z oparzeń. W celu eradykacji drobnoustrojów stosowane są zatem coraz częściej antyseptyki, takie jak: chlorheksydyna, powidon jodu, poliheksanidyna, podchloryny oraz oktenidyna. W niniejszej pracy dokonano przeglądu danych dotyczących zalet oraz wad tych antyseptyków.

Czytaj dalej »

Zastosowanie nalbufiny u dzieci i młodzieży

Leczenie bólu u dzieci stanowi duże wyzwanie terapeutyczne, dlatego trwają badania nad nowymi preparatami o działaniu przeciwbólowym do stosowania w tej grupie chorych, dodatkowo poszukiwane są także nowe zastosowania dobrze znanych substancji. Nalbufina jest lekiem opioidowym o działaniu agonistyczno-antagonistycznym, znajdującym zastosowanie w leczeniu bólu o znacznym i umiarkowanym nasileniu u dzieci. W niniejszej pracy, stanowiącej przegląd piśmiennictwa dotyczącego nalbufiny, omówiono: budowę chemiczną, metabolizm, wskazania do stosowania oraz dawkowanie tego opioidu w leczeniu bólu u dzieci i młodzieży.

Czytaj dalej »

Zastosowanie soli srebrowej sulfatiazolu w leczeniu odleżyn – opis przypadku

 Odleżyny, ze względu na wielopłaszczyznowość patogenezy i trudności związane z leczeniem, wciąż stanowią wyzwanie dla zespołu terapeutycznego. Terapia obejmuje zarówno stosowanie preparatów miejscowych, jak i prowadzenie działań ogólnoustrojowych. Naukowo dowiedziono skuteczności srebra w leczeniu ran odleżynowych. Celem pracy było przedstawienie zastosowania sulfatiazolu srebrowego w leczeniu miejscowym odleżyn u dwóch pacjentek hospitalizowanych w 2014 roku na Oddziale Chorób Wewnętrznych i Alergologii oraz na Oddziale Intensywnej Opieki Kardiologicznej Oddziału Kardiologii Szpitala Specjalistycznego im. J. Dietla w Krakowie. W postępowaniu leczniczym wykorzystano: klasyfikację odleżyn według Thorrance’a, tzw. kolorowy system klasyfikacji ran przewlekłych, skalę ADL oraz wskaźnik BMI. W wyniku zastosowania preparatu srebra (krem Argosulfan®) uzyskano ziarninowanie łożyska ran odleżynowych. Wykorzystanie preparatu ze srebrem oraz wdrożenie działań zgodnych z koncepcją TIME wpływa na zwiększenie szansy wyleczenia odleżyn.

Czytaj dalej »

Biofilm w ortopedii oraz w chirurgii szczękowo-twarzowej – znaczenie zjawiska i modyfikacje biomateriałów ograniczające częstość zakażeń

Infekcje związane z obecnością biofilmu stanowią narastający problem w ortopedii oraz w chirurgii szczękowo-twarzowej. Drobnoustroje w formie biofilmowej cechują się wysoką tolerancją i opornością na środki przeciwdrobnoustrojowe. Tworzenie biofilmu na implantach kostnych prowadzi do rozprzestrzenienia się infekcji oraz licznych niepowodzeń terapeutycznych. Opracowywanie implantów o zmodyfikowanej powierzchni w celu ograniczenia tworzenia się biofilmu jest jedną z obiecujących strategii mających na celu redukcję częstości zakażeń.

Czytaj dalej »

Media społecznościowe w praktyce chirurga plastyka

Internet, a wraz z nim media społecznościowe, powoli stają się nieodzownym elementem prowadzenia praktyki lekarskiej. Chirurgia plastyczna, jak żadna inna specjalizacja, jest uzależniona od bardzo dobrej komunikacji na linii lekarz-pacjent, a media społecznościowe pełnią obecnie na świecie rolę istotnego medium w tym zakresie. Dlatego podjęto się próby zbadania oraz ocenienia, w jaki sposób media społecznościowe są wykorzystywane przez polskich specjalistów chirurgii plastycznej. W tym celu przeprowadzono anonimową ankietę wśród członków Polskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej. Na pytania odpowiedziało 50 specjalistów chirurgii plastycznej. Zgodnie z wynikami ankiety, przeważającym medium komunikacji z pacjentem pozostawała własna strona internetowa (72% badanych), natomiast aż 40% ankietowanych zadeklarowało, że nie wykorzystuje żadnego medium społecznościowego. Wśród korzystających z social media przeważał portal Facebook, z kolei praktycznie nie deklarowano wykorzystywania Twittera, Instagrama czy YouTube’a. W aspekcie edukacji i wymiany informacji między lekarzami, 86% ankietowanych chirurgów plastycznych zadeklarowało, że nie uznaje mediów społecznościowych jako źródła fachowej wiedzy medycznej dla lekarzy, a 12% zakazałoby publikacji tego typu treści w Internecie. W Polsce wykorzystanie mediów społecznościowych wciąż odbiega od trendów panujących na świecie. Jest to najbardziej widoczne w zróżnicowaniu kanałow komunikacji z pacjentem oraz w marginalizacji roli mediów społecznościowych jako platformy wymiany fachowej wiedzy medycznej między lekarzami.

Czytaj dalej »

X Międzynarodowy Zjazd Polskiego Towarzystwa Pielęgniarek Anestezjologicznych i Intensywnej Opieki Karpacz 2017

X Międzynarodowy Zjazd Polskiego Towarzystwa Pielęgniarek Anestezjologicznych i Intensywnej Opieki Karpacz 2017 Karpacz, 21–23.09.2017 r. Pełna wersja artykułu

Czytaj dalej »

Niezamierzona hipotermia w oddziale intensywnej terapii – przyczyny, skutki i postępowanie

Niezamierzona hipotermia występująca u pacjentów przebywających na oddziałach intensywnej terapii (OIT) może być konsekwencją ekspozycji na zimno w warunkach przedszpitalnych lub ciężkich obrażeń ciała. Tę jednostkę chorobową można również zaobserwować u chorych na innych oddziałach szpitalnych oraz na salach operacyjnych. W wielu przypadkach hipotermia ma charakter jatrogenny i wynika z zaburzeń termoregulacji wywołanych działaniem leków bądź jest skutkiem zabiegów medycznych. Wywiera złożony wpływ na organizm i powoduje stopniową, zależną od temperatury centralnej, depresję praktycznie wszystkich narządów oraz układów. Z tego powodu może być niezależnym czynnikiem ryzyka zgonu u chorych hospitalizowanych. Leczenie zaawansowanych postaci hipotermii powinno być prowadzone na oddziałach intensywnej terapii, których wyposażenie i możliwości pozwalają na rozpoznanie oraz opanowanie wszystkich zaburzeń narządowych. Bardzo istotne jest zapobieganie utracie ciepła u osób operowanych, a także stałe monitorowanie temperatury centralnej u pacjentów, u których występują czynniki ryzyka wychłodzenia. Kluczowa jest jednak rzetelna wiedza na temat hipotermii, dająca możliwość prawidłowej oceny stanu chorego, odpowiedniej interpretacji badań, przewidywania potencjalnych powikłań oraz zastosowania odpowiedniej formy terapii.

Czytaj dalej »

Rozpoznanie niedożywienia

Niedożywienie jest chorobą ogólnoustrojową, oddziałującą negatywnie na proces leczniczy. Przyczynia się do przedłużenia pobytu pacjenta w szpitalu, zwiększenia ryzyka powikłań zakaźnych oraz oddechowych. W związku z tym warto diagnozować tę jednostkę chorobową i skutecznie ją leczyć. Jednakże bardzo często pacjenci przebywający w szpitalach nie są diagnozowani w kierunku niedożywienia oraz nie wdraża się u nich adekwatnej terapii. Największym problemem jest brak odpowiednich narzędzi, które można zastosować w celu postawienia jednoznacznego rozpoznania. Skale NRS 2002 lub SGA, które są w powszechnym użyciu w szpitalach, to narzędzia przesiewowe, służące do wyodrębnienia grupy pacjentów, u których występuje zwiększone ryzyko niedożywienia. Autor przedstawił w niniejszej pracy sposób diagnostyki niedożywienia w oparciu o nową skalę szczegółowej oceny stanu odżywienia, skalę Matras. Ta prosta w wykonaniu, niedroga i powtarzalna skala pozwala nie tylko w sposób pewny rozpoznać niedożywienie, lecz także je sklasyfikować. Klasyfikacja jest podstawą do zaproponowania prostego, ale jednocześnie bardzo efektywnego schematu postępowania z pacjentem niedożywionym.

Czytaj dalej »

Wybrane miejscowe problemy gojenia się rany odleżynowej – opis przypadków

Odleżyny stanowią ważny problem medyczny, społeczny i ekonomiczny, dotyczący chorych leczonych w szpitalu, objętych opieką długoterminową, hospicyjną i przebywających w domach pomocy społecznej. Częstość występowania odleżyn jest zróżnicowana, zależy od typu leczonych osób oraz od ich wieku. Dane z ośrodków zagranicznych wskazują, że odleżyny obserwuje się u 4–25% pacjentów, natomiast w Polsce u 3–17% chorych leczonych w szpitalu i 17–28% osób objętych opieką domową. Interpretacja danych jest trudna, ponieważ obserwacje są prowadzone w odrębnych warunkach i stosowane są różne metody badawcze. Nowoczesne leczenie odleżyn obejmuje kompleksowe podejście uwzględniające zastosowanie wilgotnego środowiska w terapii miejscowej. Celem pracy było przedstawienie wybranych miejscowych problemów gojenia się rany odleżynowej na podstawie opisu przypadków klinicznych.

Czytaj dalej »

Żywienie enteralne w oddziałach intensywnej terapii dziecięcej

Terapia żywieniowa ma podstawowe znaczenie w leczeniu wielu chorób przewlekłych związanych z ryzykiem wtórnego niedożywienia. Szczególną grupę pacjentów narażonych na niedożywienie stanowią chorzy przebywający w oddziałach intensywnej terapii dziecięcej (OITD). Żywienie enteralne w OITD jest u większości osób skuteczną metodą dostarczania energii oraz substancji odżywczych. W niniejszej pracy przedstawiono wybrane zagadnienia dotyczące żywienia enteralnego u dzieci w OITD: wybór drogi i sposobu żywienia, wskazania i przeciwwskazania dotyczące poszczególnych metod żywienia, rodzaj używanego sprzętu oraz metody opieki.

Czytaj dalej »

ECMO jako metoda nowoczesnej intensywnej terapii – opis przypadku

ECMO to nowoczesna metoda wykorzystywana w intensywnej terapii. Mimo wielu zalet, jest obarczona powikłaniami i niebezpieczeństwami, jakie niesie ze sobą przebywanie na OIT. Zastosowanie techniki pozaustrojowego wspomagania krwi w wielu przypadkach stanowi ostateczność. Oprócz pracy lekarzy i perfuzjonistów, bardzo dużą rolę odgrywa opieka pielęgniarska. W niniejszym artykule przedstawiono studium przypadku pacjentki w ciężkim stanie ogólnym, która została poddana terapii ECMO. Materiał zebrano podczas codziennej pracy pielęgniarskiej na oddziale, na którym przebywała chora. Korzystano także z wyników badań laboratoryjnych i diagnostycznych.

Czytaj dalej »

Ryzyko wystąpienia paraplegii i niewydolności nerek u pacjenta po operacji aorty piersiowo-brzusznej – opis przypadku

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek pacjenta poddanego zabiegowi wymiany aorty piersiowo-brzusznej, narażonego na wystąpienie paraplegii. Chory przeszedł w przeszłości wymianę aorty wstępującej z powodu ostrego rozwarstwienia (2009 rok), a także wymianę łuku aorty typu frozen elephant trunk (2016 rok).

Czytaj dalej »

Zmiany zasad udzielania pierwszej pomocy w ratownictwie wodnym na podstawie wytycznych polskich oraz international life saving federation (ILS)

Iwona Tabaczek-Bejster Pracownia Ratownictwa Specjalistycznego, Katedra Ratownictwa Medycznego, Wydział Medyczny, Uniwersytet Rzeszowski, ul. Pigonia 6, 35-959 Rzeszów, Tel.: 17 872 11 95, e-mail: itb@o2.pl Jerzy Kiszka Zakład Dydaktyki w Intensywnej Opiece Medycznej i Ratownictwie Medycznym, Katedra Ratownictwa Medycznego, Wydział Medyczny, Uniwersytet Rzeszowski, ul. Pigonia 6, 35-959 Rzeszów, Tel.: 17 872 11 95, e-mail: jerzykiszkarm@gmail.com Dorota Ozga […]

Czytaj dalej »

Ocena obciążenia pracą anestezjologicznego personelu pielęgniarskiego bloku operacyjnego o specjalności kardiochirurgicznej

Wstęp Praca anestezjologicznego personelu pielęgniarskiego, realizującego świadczenia w pooperacyjnym oddziale kardiochirurgii oraz na kardiochirurgicznych salach operacyjnych, wiąże się z wieloma czynnikami wpływającymi negatywnie na zdrowie fizyczne. Pielęgniarki i pielęgniarze z oddziałów intensywnej terapii (OIT) oraz bloków operacyjnych (BO) są narażeni na duże obciążenie pracą. Personel pielęgniarski – w większości składający się z kobiet i pracujący 12 godzin w ciągu doby – znajduje się w grupie ryzyka rozwoju dolegliwości ze strony kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego. Praca w wymuszonych pozycjach, przodopochyleniu, przy nienaturalnych wykrzywieniach kręgosłupa, a także podnoszenie zbyt dużych ciężarów, nadmierne przeciążanie podczas czynności pielęgnacyjnych i terapeutycznych wpływają na pogłębianie się problemu. Cel Celem badania była ocena stopnia obciążenia pracą poprzez analizę występowania niesprawności kręgosłupa w zakresie odcinka lędźwiowo-krzyżowego i szyjnego u pielęgniarek oraz pielęgniarzy anestezjologicznych pracujących na oddziale kardiochirurgii. Materiał i metody Grupa 102 pielęgniarek i pielęgniarzy z OIT i BO o specjalności kardiochirurgicznej została poproszona o wypełnienie kwestionariusza Oswestry Disability Index (ODI) i Neck Disability Index (NDI). Wyniki Wyniki wskazują, że 69,61% personelu pielęgniarskiego w momencie przeprowadzania badań odczuwało dolegliwości ze strony kręgosłupa. Umiarkowana niesprawność w obrębie odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa dotyczyła odpowiednio 18,6% i 19,6% badanych osób. U 53% ankietowanych występowała łagodna niesprawność szyjnego odcinka kręgosłupa, zaś u 80% – minimalna niesprawność odcinka lędźwiowego. Analizie porównawczej poddano grupy personelu pielęgniarskiego pracującego na kardiochirurgicznym odcinku pooperacyjnym Oddziału Klinicznego Anestezjologii i Intensywnej Terapii oraz Dziale Anestezji (Blok Operacyjny Kardiochirurgii). W wynikach otrzymanych w obu grupach nie stwierdzono różnic istotnych statystycznie. Wnioski 1. Anestezjologiczny personel pielęgniarski bloku operacyjnego o specjalności kardiochirurgicznej doświadcza dolegliwości bólowych w obrębie kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, wynikających z obciążenia pracą fizyczną. 2. Fizyczne obciążenie zawodowe pielęgniarek/pielęgniarzy – związane m.in. z dźwiganiem pacjentów i wymuszoną pozycją stojącą – wpływa na nasilanie się dolegliwości ze strony kręgosłupa. 3. Nie wykazano istotnych statystycznie różnic w zakresie dolegliwości ze strony kręgosłupa między personelem pielęgniarskim pracującym na BO i na OIT.

Czytaj dalej »