Archiwa: Project

Jubileuszowa Konferencja Naukowo-Szkoleniowa Polskiego Towarzystwa Leczenia Ran

Czytaj dalej »

Jubileuszowa Konferencja Naukowo-Szkoleniowa Polskiego Towarzystwa Leczenia Ran

Czytaj dalej »

In vitro evaluation of the single and multispecies biofilm prevention capabilities of two wound irrigation solutions and a topical antiseptic

Aim To investigate the biofilm prevention capabilities of 2 wound irrigation solutions and one topical antiseptic using single and mixed species in vitro assays. Material and methods A modified Calgary Biofilm Device (CBD) was used to determine the ability of 3 topical solutions (ActiMaris® (Quantum Medis), Prontosan® wound irrigation solution (B.Braun), and Octenisept ® (Schulke)) to prevent the development of Staphylococcus aureus and Pseudomonas aeruginosa single species and mixed species biofilms. Evidence of biofilm development was assessed at 30 minutes, 3 hours, 24 hours, 48 hours and 72 hours. Biofilm material was recovered by sonication and quantified using colony counts. Results No S. aureus attachment was reported at 30 minutes or 3 hour when samples were treated with the test agents. The topical antiseptic Octenisept ® prevented S. aureus biofilm growth for 72 hours, prevented P. aeruginosa biofilm growth up to 3 hours and continued to demonstrate multispecies biofilm inhibition at 72 hours. ActiMaris®, Prontosan® wound irrigation solution, did not prevent attachment of P. aeruginosa or mixed species biofilms. Conclusion If we accept the definition of a mature biofilm as one that has been forming for more than 10 hours, Octenisept® was the only solution that effectively prevented mature S. aureus biofilm development and mixed species biofilm development.

Czytaj dalej »

Szybkość gojenia owrzodzenia żylnego goleni po zastosowaniu opatrunku piankowego z jonami srebra – doświadczenia własne

Celem pracy była ocena skuteczności zastosowania opatrunku piankowego wydzielającego jony srebra u pacjentów z przewlekłymi żylnymi owrzodzeniami goleni. Do badania włączono 44 chorych, których podzielono na dwie grupy. Grupa I liczyła 22 osoby ze średnią powierzchnią owrzodzenia 10,4 cm2. Grupę II stanowiło 22 pacjentów ze średnią powierzchnią owrzodzenia 9,80 cm2. U chorych z pierwszej grupy stosowano opatrunek piankowy z jonami srebra (Biatain® Ag, Coloplast), natomiast u badanych z grupy drugiej używano opatrunku hydrokoloidowego, tzw. buta Unny. Co 7 dni mierzono powierzchnię owrzodzenia i obliczano szybkość zmniejszania się ubytków (cm2/dzień). Po siedmiu tygodniach leczenia wszystkie owrzodzenia u chorych z grupy I były wygojone; owrzodzenia u badanych z grupy II wyleczono po 15 tygodniach. Na podstawie uzyskanych wyników można stwierdzić, że stosowanie opatrunku piankowego wydzielającego jony srebra przyspiesza proces gojenia przewlekłych żylnych owrzodzeń goleni.

Czytaj dalej »

Zapobieganie zakażeniom krwi związanym z utrzymaniem centralnych cewników naczyniowych – kontrola przestrzegania standardów w aspekcie praktycznym

Częstotliwość występowania zakażeń związanych z opieką zdrowotną (HAI) pozostaje w ścisłym związku z rodzajem zabiegów diagnostycznych i terapeutycznych wykonywanych u pacjentów. Stale rośnie liczba chorych z centralnym cewnikiem naczyniowym (CVC). Powikłania pod postacią zakażeń krwi, których źródłem jest implantowany CVC, wiążą się z bezpośrednim stanem zagrożenia życia, wydłużeniem czasu pobytu w szpitalu oraz wzrostem kosztów leczenia. Zgodnie z aktualnym stanem wiedzy zakażenia tzw. odcewnikowe, związane z obecnością centralnego cewnika naczyniowego, to w 70% zdarzenia niepożądane, których można uniknąć dzięki konsekwentnej realizacji środków zapobiegawczych podczas zakładania wkłucia i pielęgnacji cewników naczyniowych. Za najważniejsze elementy skutecznego programu kontroli zakażeń uznaje się: obecność wyszkolonego personelu, efektywne monitorowanie zakażeń szpitalnych i działające procedury profilaktyki infekcji. Osoby sprawujące kontrolę mogą używać listy kontrolnej, która – jeśli uwzględnia wszystkie aspekty kontrolowanej procedury – ułatwi rozpoznanie braków i nieprawidłowości, przez co w znaczący sposób może wpłynąć na poprawę przestrzegania zasad zawartych w procedurze.

Czytaj dalej »

Ocena aktywności wybranych enzymów macierzy pozakomórkowej w przebiegu gojenia doświadczalnych uszkodzeń termicznych

Dobrze poznana sekwencja zmian ekspresji metaloproteinaz macierzy (ang. matrix metalloproteinases – MMPs) w przebiegu poszczególnych faz naprawy uszkodzeń tkankowych pozwoliła Autorom pracy na zastosowanie doświadczalnego modelu gojenia oparzeń, który umożliwił porównanie terapeutycznej aktywności Propolu T (zawierającego propolis) oraz soli srebrowej sulfadiazyny (SSD) w oparciu o biochemiczną analizę MMPs. Eksperymentalne rany oparzeniowe zadano zwierzętom gatunku polska świnia domowa. Obecność MMP-1 (mataloproteinaza-1) oraz MMP-3 (metaloproteinaza-3) stwierdzono we wszystkich próbkach tkankowych. Propol T stymulował znaczące zmiany w zawartości poszczególnych MMPs w przebiegu gojenia doświadczalnych ran oparzeniowych. Zmiany zawartości metaloproteinaz macierzy po zastosowaniu SSD były słabiej zaznaczone. Korzystne oddziaływanie Propolu T na eksperymentalne uszkodzenia tkankowe stwarza możliwość zastosowania czynnika apiterapeutycznego w miejscowym leczeniu oparzeń.

Czytaj dalej »

Metabolizm białka u chorych oparzonych

Oparzenia termiczne wywołują głębokie i długotrwałe zmiany w metabolizmie organizmu, polegające głównie na zwiększeniu tempa przemiany materii. Obserwuje się nasilenie zarówno anabolizmu, jak i katabolizmu białka – intensywnie syntezowane są białka ostrej fazy w wątrobie, a równocześnie mięśnie szkieletowe ulegają rozpadowi. Zwiększa się także wydzielanie mocznika oraz intensywność procesu glukoneogenezy. Chorzy z ciężkimi oparzeniami mają wysokie zapotrzebowanie energetyczne i konieczne jest prowadzenie u nich zbilansowanej diety o dużej zawartości białka i węglowodanów. Szeroko stosuje się też leczenie farmakologiczne modulujące procesy metabolizmu białka.

Czytaj dalej »

Szpitale i lekarze armii Cesarstwa Rzymskiego

Począwszy od czasów Starożytnego Rzymu aż do czasów współczesnych, wojna zawsze odgrywała bardzo dużą rolę w rozwoju medycyny. To ona przyczyniła się do powstania szpitali (valetudinarium), które początkowo były przeznaczone dla legionistów, a później również dla niewolników i plebsu. W pracy Autorzy przedstawili proces powstawania placówek szpitali wojskowych oraz sylwetki lekarzy rzymskich.

Czytaj dalej »

Metody edukacji pacjentów i ich rodzin w zakresie profilaktyki oraz zwalczania zakażeń

Edukacja pacjentów i ich rodzin w zakresie profilaktyki oraz zwalczania zakażeń szpitalnych (HAI) jest wyzwaniem dla pracowników opieki zdrowotnej. Budowanie świadomości prozdrowotnej, wyjaśnienie istoty zakażeń w sposób dostosowany do potencjału intelektualnego chorych oraz ich opiekunów z samego założenia jest wyzwaniem trudnym, lecz nie niemożliwym. Cały zespół terapeutyczny – z uwagi na swoje wykształcenie – jest aktywnym propagatorem zdrowia, odpowiedzialnym za wytworzenie u pacjenta postawy, która będzie miała na celu eliminowanie czynników ryzyka choroby. Do dyspozycji pracowników opieki zdrowotnej jest szeroki wachlarz metod i środków dydaktycznych, które można wykorzystać w edukacji chorego i jego najbliższych. Do tradycyjnych środków, wspomagających metody werbalne, należą m.in.: ulotki, broszury i plakaty; natomiast do środków wspierających metody aktywizujące – poradniki. Bardzo popularną metodą edukacji pacjentów, stosowaną często w praktyce, jest korzystanie z materiałów przygotowanych w postaci poradników, broszur i filmów dydaktycznych. Często wykorzystuje się także zestawy edukacyjne, czyli zestawy próbek produktów reklamowych. Motywacja – a co za tym idzie – aktywny udział w edukacji i realizacja zaleceń po powrocie pacjenta do domu stanowią klucz do skutecznego zapobiegania zakażeniom oraz kształtowania postawy świadomej odpowiedzialności za własne zdrowie. Niezależnie od tego, jakie formy edukacji zostały wykorzystane, zachodzi konieczność weryfikacji stosowanych metod oraz doskonalenia narzędzi edukacyjnych.

Czytaj dalej »

Analiza zgonów pacjentów oparzonych a trudności w interpretacji danych epidemiologicznych

Wstęp Ciężkie oparzenie – jeden z najpoważniejszych ogólnoustrojowych urazów – wciąż stanowi wyzwanie dla wielospecjalistycznej grupy lekarzy centrów oparzeniowych. Analiza grupy wybranych pacjentów, którzy nie przeżyli tego urazu, pozwala na podjęcie próby wskazania czynników ryzyka w danym materiale klinicznym. Materiał i metody Dokonano analizy 113 zgonów chorych spośród ogółu 737 pacjentów leczonych w Małopolskim Centrum Oparzeniowo-Plastycznym Szpitala L. Rydygiera w Krakowie. Analizie poddano czas przyjęcia do szpitala, średnią długość przeżycia oraz istnienie obciążeń towarzyszących (w tym oparzeń dróg oddechowych) z uwzględnieniem płci. Wyniki W grupie pacjentów leczonych w centrum oparzeniowym odnotowano 15,3% wskaźnik zgonów. 80% chorych w tej grupie stanowili mężczyźni. Ponad 93% pacjentów doznało oparzeń termicznych. Średnia wieku oparzonych kobiet była wyższa niż mężczyzn. Pomimo znacznie późniejszego czasu przyjęcia do szpitala, długość przeżycia oparzonych z grupy męskiej była nieznacznie wyższa. Wnioski Interpretacja danych statystycznych powinna uwzględniać jednocześnie wiele czynników. Oparzenie dróg oddechowych wydaje się być najistotniejszym obciążeniem towarzyszącym pogarszającym rokowanie pacjentów.

Czytaj dalej »

Kompleksowa opieka nad chorym z raną przewlekłą kończyny dolnej, zagrożonej i objętej procesem infekcji – analiza czterech przypadków

Skuteczne leczenie rany przewlekłej jest ogromnym wyzwaniem dla wielu specjalistów, a nawet całych zespołów kompleksowo zajmujących się procesem gojenia. Charakterystyczną cechą dla tego rodzaju ubytków jest długotrwałe pozostawanie w samopodtrzymującej się fazie zapalnej, utrudniającej skoordynowane i efektywne gojenie. Etiologia zaburzeń jest zwykle wieloczynnikowa i wynika z nakładających się nieprawidłowości ogólnoustrojowych oraz miejscowych. W leczeniu ważne jest podejmowanie działań modyfikujących wpływ czynników negatywnych oraz wzmacnianie naturalnego potencjału gojenia, a także uzyskanie w ranie równowagi biochemicznej i mikrobiologicznej. Ważną rolę odgrywają aplikowane miejscowo opatrunki specjalistyczne oraz preparaty antyseptyczne. W pracy przedstawiono opis czterech przypadków osób z owrzodzeniami kończyn dolnych, leczonych ambulatoryjnie w Poradni Leczenia Ran Przewlekłych. Omówiono przypadki: 1. chorego z powikłaną raną pooperacyjną kończyny dolnej w przebiegu współistniejącej niewydolności żylnej; 2. pacjentki z nawrotowym, zakażonym owrzodzeniem żylnym; 3. chorej z owrzodzeniem o etiologii mieszanej tętniczo-żylnej; 4. pacjentki z zakażonym owrzodzeniem żylnym z towarzyszącą niewydolnością trzech układów. W każdym przypadku podejmowane postępowanie było zgodne z obowiązującymi rekomendacjami. W pierwszej kolejności przeprowadzano dokładną diagnostykę, nadającą kierunek działaniom przyczynowym. Następnie wdrażano schemat postępowania miejscowego, który obejmował m.in.: diagnostykę rany i otaczającej skóry, lawaseptykę i antyseptykę rany, opracowanie tkanek łożyska oraz brzegów, a także dobór i aplikację specjalistycznego opatrunku dostosowanego indywidualnie. Ważnym elementem opieki była edukacja i angażowanie chorego w proces pielęgnowania i gojenia rany. W wyniku wielokierunkowych działań pielęgnacyjno-leczniczych uzyskano znaczącą poprawę i postęp procesu gojenia rany u wszystkich prezentowanych pacjentów.

Czytaj dalej »

Fizjoterapia wspomagająca chirurgiczne leczenie oparzeń rąk u dzieci – najczęstsze powikłania i ich prewencja

Ręka jest skomplikowanym, wyspecjalizowanym elementem narządu ruchu, chwytnym, badawczym i poznawczym, ale przez to narażonym na różnorodne urazy. Oparzenie to jedna z najczęstszych przyczyn urazów u dzieci. Oparzenia rąk, pomimo małej powierzchni, w swoich skutkach mogą być ciężkie i dotyczyć: skóry, mięśni, ścięgien, stawów i kości. Utrata funkcji związana z deformacją ręki i tworzeniem blizn obniża jakość życia pacjentów w każdym wieku. Znajomość grożących powikłań oraz prowadzenie odpowiedniego leczenia i postępowania fizjoterapeutycznego pozwalają zmniejszyć prawdopodobieństwo niepełnosprawności.

Czytaj dalej »

Rany przewlekłe – epidemiologia i czynniki wpływające na proces gojenia

Rany przewlekłe stanowią interdyscyplinarny problem medyczny. Wskaźnik częstości ich występowania stale wzrasta ze względu na starzenie się społeczeństwa, a dodatkowo zwiększa się wraz z wiekiem pacjentów. Z uwagi na współistnienie wielu czynników lokalnych oraz ogólnych, zakłócających prawidłowy przebieg gojenia rany, zagadnienie nabiera jeszcze większego znaczenia. W pracy główną uwagę skierowano na epidemiologię, patogenezę oraz czynniki warunkujące przebieg gojenia. Dokonano charakterystyki owrzodzenia żylnego goleni (OŻG), owrzodzenia tętniczego oraz zespołu stopy cukrzycowej (ZSC, ang. diabetic foot ulcer – DFU), ze szczególnym uwzględnieniem amputacji wykonywanych w przebiegu ZSC. Ponadto opisano także odrębną postać stopy cukrzycowej – neuroartropatię Charcota – której statystyki co do częstości występowania są nie do końca jednolite.

Czytaj dalej »

Jak diagnozować zapalenie kości i szpiku kostnego u pacjentów z zespołem stopy cukrzycowej?

Infekcje w przebiegu zespołu stopy cukrzycowej (ZSC) są najczęstszą przyczyną hospitalizacji u pacjentów z cukrzycą. Są również najczęstszym bezpośrednim powodem amputacji kończyn dolnych. W przebiegu zakażenia może dojść do zapalenia kości i szpiku kostnego (ang. osteomyelitis – OM, ang. diabetic foot ostemyelitis – DFO). W pracy przedstawiono metody diagnostyki obrazowej, mikrobiologicznej i laboratoryjnej pomocne w rozpoznawaniu zapalenia kości i szpiku kostnego. Oddzielna część została poświęcona różnicowaniu DFO z neuroartropatią Charcota.

Czytaj dalej »

Udział mikrobiomu przewodu pokarmowego w patogenezie chorób układu sercowo-naczyniowego poprzez wpływ na zaburzenia gospodarki lipidowej

Choroby układu sercowo-naczyniowego pozostają w społeczeństwach krajów wysoko rozwiniętych główną przyczyną zgonów. Pomimo licznych badań nadal nie wyjaśniono w pełni ich patogenezy. Nadzieję na poprawę sytuacji wiąże się z poznaniem roli mikroflory jelitowej, która poprzez wytwarzane metabolity, a także interakcję z organizmem gospodarza może wywierać wpływ na procesy zdrowia i choroby. W niniejszej pracy porównano wyniki badań własnych oraz europejskich badań populacyjnych w aspekcie wpływu drobnoustrojów na występowanie chorób układu sercowo-naczyniowego. Ustalono, iż wybrane grupy bakterii są istotne w kontekście występowania zaburzeń gospodarki lipidowej, odgrywających kluczową rolę w rozwoju miażdżycy. Dzięki wykorzystaniu badań molekularnych możliwe staje się porównywanie wyników badań mikrobiomu i poszukiwanie związków mikroflory z procesami patologicznymi w różnych populacjach.

Czytaj dalej »

Zastosowanie terapii podciśnieniowej w leczeniu zespołu stopy cukrzycowej

Terapia podciśnieniowa (ang. Negative Pressure Wound Therapy – NPWT) stanowi nowoczesną strategię leczenia trudno gojących się ran, do których należy również zespół stopy cukrzycowej (ZSC). System NPWT wychodzi naprzeciw potrzebie szczególnego postępowania w przypadku ran o podłożu zespołu stopy cukrzycowej, który często sprawia klinicystom w procesie terapeutycznym wiele problemów. W pracy omówiono kryteria bezpiecznego stosowania terapii podciśnieniowej z uwzględnieniem przeciwwskazań i ewentualnych powikłań na skutek prowadzonej terapii.

Czytaj dalej »

Zastosowanie dalbawancyny w leczeniu zakażonego stentgraftu po zaopatrzeniu rozwarstwienia aorty piersiowej i brzusznej – opis przypadku

W chirurgii naczyniowej zakażenie stentgraftu jest jednym z najpoważniejszych powikłań o bardzo niepewnym rokowaniu. Większość autorów zaleca usunięcie wszczepu oraz różne sposoby rekonstrukcji aorty. Istnieją również nieliczne doniesienia na temat skutecznego leczenia zachowawczego. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek chorego po kilkukrotnych zabiegach wewnątrznaczyniowego zaopatrzenia rozwarstwienia aorty typu B i tętniaka aorty brzusznej (w latach 2014–2016), przyjętego do Kliniki Chirurgii Naczyniowej po trzech latach od operacji pierwotnej z objawami zakażenia wszczepu. Chorego zakwalifikowano do leczenia zachowawczego. Zastosowano empiryczne leczenie z zastosowaniem trzech cykli dalbawancyny. Po pierwszym cyklu ustąpiły objawy kliniczne (spadek gorączki, normalizacja CRP i liczby krwinek białych).  Kontrolne badanie PE T po drugim cyklu wykazało częściową regresję zmian zapalnych wokół aorty, co było przesłanką do kontynuacji terapii. W kolejnym badaniu PET/CT, po trzech miesiącach od zakończenia leczenia, uwidoczniono całkowite wycofanie się zmian zapalnych wokół stentgraftu. Chory jest w stanie ogólnym dobrym, bez klinicznych objawów zakażenia./p>

Czytaj dalej »

Diagnostyka laboratoryjna i leczenie zakażeń grzybiczych w okulistyce

Układowe zakażenia grzybicze wywoływane są najczęściej przez grzyby z rodzaju Candida i Aspergillus. Zakażenie gałki ocznej może być powikłaniem 2–45% kandydemii, jednak endophthalmitis występuje w tych przypadkach rzadko. Infekcje oka mogą też być wywołane przez grzyby pleśniowe, z których w okulistyce duże znaczenie mają grzyby z rodzaju Aspergillus spp. oraz Fusarium spp. Ocena mikroskopowa preparatów bezpośrednich ma szczególne znaczenie w rekomendacjach diagnostyki okulistycznej. Umożliwia szybkie stwierdzenie czynnika etiologicznego infekcji grzybiczej i właściwy wybór terapii. Hodowla i identyfikacja szczepu grzyba wyizolowanego z materiału klinicznego nadal stanowi tzw. złoty standard w diagnostyce grzybic. Metoda ta pozwala na identyfikację wyhodowanego patogenu do gatunku i umożliwia ocenę lekowrażliwości danego szczepu, a tym samym zastosowanie u pacjenta antybiotykoterapii celowanej.

Czytaj dalej »

Ryzyko powstawania ran i zaburzenia ich gojenia się w zespole Ehlersa-Danlosa

W chorobach tkanki łącznej, w tym w zespole Ehlersa-Danlosa (ang. Ehlers-Danlos syndrome – EDS), dochodzi do zaburzeń struktury kolagenu, co powoduje objawy kliniczne ze strony skóry, układu kostnego, mięśniowego, naczyniowego, przewodu pokarmowego oraz problemy położnicze. Szczególnie w podtypie klasycznym i naczyniowym EDS istnieje duże ryzyko powstawania ran oraz ich przedłużającego gojenia się m.in. z powodu osłabienia ścian naczyń krwionośnych (pękanie naczyń, tętniakowatość i żylakowatość, pozabiegowe krwawienia) oraz cienkiej, wrażliwej na skaleczenia i powstawanie blizn skóry.

Czytaj dalej »

Rola amfoterycyny liposomalnej w skojarzonej terapii aspergilozy płucnej po przeszczepieniu komórek krwiotwórczych

Inwazyjna aspergiloza płucna (IAP) u pacjentów poddawanych przeszczepianiu komórek krwiotwórczych (HSCT) wiąże się z dużym ryzykiem zagrożenia życia. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie opisu przypadku dziecka z nabytą ciężką anemią aplastyczną powikłaną licznymi infekcjami (w tym IAP), u którego skojarzona terapia przeciwgrzybicza umożliwiła przeprowadzenie transplantacji, a w efekcie wyleczenie inwazyjnej aspergilozy płucnej. Przedstawiono również aktualne rekomendacje dotyczące stosowania skojarzonej terapii przeciwgrzybiczej./p>

Czytaj dalej »

Rys historyczny badań układu chłonnego

W pracy opisano najważniejsze odkrycia w dziedzinie limfologii począwszy od XVII wieku do czasów obecnych. Podkreślono znaczącą rolę polskich uczonych, zarówno w badaniach, jak i przy organizacji Międzynarodowego Towarzystwa Limfologicznego.

Czytaj dalej »

Czy wynalezienie skutecznej szczepionki przeciwko HIV jest możliwe?

Zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS) wciąż pozostaje poważnym problemem zdrowia publicznego. Od początku trwania epidemii opracowano ponad 40 leków antyretrowirusowych, jednak wysoce aktywna terapia antyretrowirusowa (HAART) posiada pewne ograniczenia, takie jak: problemy z adherencją chorych do wieloletniej terapii, krótko- i długoterminowe skutki uboczne, interakcje lekowe, wysokie koszty i możliwość pojawienia się oporności na leki. Ponadto HAART nie daje możliwości całkowitego wyleczenia z infekcji HIV, a przerwanie terapii prowadzi do szybkiego wzrostu wiremii. Z kolei profilaktyka przedekspozycyjna, wdrożona po raz pierwszy w 2012 roku w Stanach Zjednoczonych i obecnie rekomendowana także w Polsce, mimo że wysoce skuteczna, wymaga przyjmowania kosztownych i nieobojętnych dla zdrowia leków. W związku z powyższym niezbędne jest opracowanie skutecznej szczepionki przeciw wirusowi HIV. W niniejszej pracy przedstawiono wyniki najważniejszych, przeprowadzonych dotychczas prób skuteczności testowanych szczepionek.

Czytaj dalej »

Przegląd nowoczesnych technik obrazowych i analitycznych w badaniu cech biofilmów

Jedną z najefektywniejszych strategii przeżycia mikroorganizmów w trudnych warunkach mikrośrodowiska jest tworzenie biofilmu. Jego rozwój może mieć zarówno pozytywne, jak i negatywne znaczenie w różnych obszarach działalności człowieka. Dlatego też tak ważne jest prowadzenie badań dotyczących metod eliminacji i kontrolowania rozwoju biofilmu oraz ewentualnie wykorzystywania jego powstania. Pierwsze mikrobiologiczne metody badań nad cechami biofilmów obejmowały powszechnie znane procedury, tj.: założenie hodowli, oglądanie struktury pod mikroskopem świetlnym, użycie technik kolorymetrycznych do szybkiej detekcji objętości biomasy, czy też oceny jej metabolizmu. Dzięki dostępnym obecnie nowoczesnym technikom wiedza na temat struktury przestrzennej, składu gatunkowego i relacji między komórkami, składu polimeru zewnątrzkomórkowego oraz innych ważnych cech populacji biofilmowych jest znacznie bardziej zaawansowana. W niniejszej pracy przedstawiono wybrane metody obrazowania i analizowania biofilmu – z uwzględnieniem zarówno zalet płynących z ich zastosowania, jak i ograniczeń.

Czytaj dalej »

Reprocesowanie endoskopów giętkich – aktualne zalecenia

Właściwe postępowanie w zakresie reprocesowania endoskopów giętkich i akcesoriów – tj. odpowiednie czyszczenie, odkażanie i przechowywanie – ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentom, w tym ochrony przed jatrogennymi zakażeniami nabytymi w trakcie endoskopii. Wszystkie osoby zaangażowane w przygotowanie endoskopu do ponownego użycia są zobowiązane do stałego kształcenia w zakresie prawidłowego postępowania na każdym etapie reprocesowania oraz do przestrzegania zaleceń producenta, aktualnych rekomendacji towarzystw naukowych i wymagań prawnych.

Czytaj dalej »