Archiwa: Project

Liczba limfocytów jako czynnik prognostyczny nasilenia objawów w mononukleozie zakaźnej

Wirus Epsteina-Barr (EBV), należący do rodziny Herpesviridae, jest szeroko rozpowszechniony na całym świecie. Ostre zakażenie tym wirusem może przebiegać w postaci mononukleozy zakaźnej (MZ). Celem pracy była analiza przebiegu MZ w grupie 64 chorych hospitalizowanych w Oddziale Klinicznym Chorób Zakaźnych Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie w latach 2011–2016. W badanej grupie pacjentów z mononukleozą zakaźną u 60 osób (94%) występowały zmiany zapalne w gardle, u 61 (95,3%) stwierdzono powiększenie obwodowych węzłów chłonnych, u 21 (33%) – powiększenie wątroby, a u 41 (64%) – powiększenie śledziony. Wzrost temperatury ciała wystąpił u 61 chorych (95,3%), stan podgorączkowy u 15 z nich (24,5%), a gorączka u 46 (75,4%). U 13 pacjentów (20%) obserwowano wysypkę, natomiast u 8 (12%) – duszność. W ocenianej grupie u 31 chorych (48%) stwierdzono wzrost liczby leukocytów, który był związany ze wzrostem liczby limfocytów i monocytów. W grupie badanych, u których stwierdzono największą liczbę leukocytów i największą bezwzględną liczbę limfocytów, występowały najwyższe wartości ALAT, ALP, GGTP i INR. Powiększenie wątroby obserwowano częściej u osób z większą liczbą leukocytów i monocytów, a powiększenie śledziony – u pacjentów z większą liczbą monocytów. Dłuższy czas hospitalizacji stwierdzono w grupie mężczyzn; okres ten zależał od stwierdzanej najwyższej liczby leukocytów i ALAT. Na podstawie tych obserwacji można przyjąć, że liczba leukocytów oraz odsetek limfocytów są parametrami prognostycznymi przebiegu MZ.

Czytaj dalej »

Ocena skażenia mikrobiologicznego powierzchni sprzętu do ćwiczeń w siłowniach

Powierzchnie sprzętów do ćwiczeń mają częsty kontakt ze skórą i wydzielinami osób ćwiczących, w związku z czym stanowią potencjalny wektor przenoszenia drobnoustrojów. W celu ograniczenia transmisji zalecana jest dezynfekcja sprzętu, wykonywana przez użytkownika po każdym zakończonym ćwiczeniu. Podczas prowadzenia badań pobrano 100 wymazów z losowo wybranych powierzchni sprzętów do ćwiczeń w czterech wrocławskich siłowniach i klubach fitness. Niektóre powierzchnie badano przed i po dezynfekcji preparatem dostępnym na terenie siłowni. Badanie mikrobiologiczne pobranego materiału wykonywano z zastosowaniem standardowych metod. Dezynfekcję powierzchni sprzętu do ćwiczeń oceniano z użyciem autorskiej karty obserwacji. Na każdej badanej powierzchni stwierdzono obecność od 1 do 6 gatunków drobnoustrojów. Do najczęściej izolowanych należały: koagulazo-ujemne gronkowce, gronkowce złociste i laseczki Bacillus spp. Bakterie chorobotwórcze, w tym Staphylococcus aureus, były obecne w blisko połowie (45%) badanych próbek. Obserwacje 112 użytkowników siłowni wykazały, że środka dezynfekcyjnego użyło ogółem tylko 14,3% ćwiczących. Tylko jedna z obserwowanych osób przeprowadziła dezynfekcję w pełni zgodną z zaleceniami producenta preparatu dezynfekcyjnego. W celu poprawy sytuacji niezbędna jest edukacja użytkowników w zakresie zasad postępowania ograniczających rozprzestrzenianie się mikroorganizmów.

Czytaj dalej »

Procedury przerywające drogi transmisji bakterii opornych na antybiotyki. Część 1. Izolacja pacjenta, badania przesiewowe, higiena rąk

Przeciwdziałanie rozprzestrzenianiu się szczepów wielolekoopornych (MDRO) w środowisku szpitalnym wymaga działań specjalistów różnych dziedzin medycznych, tj.: lekarzy, personelu pielęgniarskiego, epidemiologów, mikrobiologów, a nawet pacjentów. Tylko ścisłe przestrzeganie strategii przeciwdziałania rozprzestrzenianiu się MDRO może skutkować sukcesem w postaci redukcji zakażeń wywołanych przez szczepy wielolekooporne. Celem niniejszej pracy było zaprezentowanie obowiązujących w Polsce strategii ograniczających transmisję MDRO.

Czytaj dalej »

Aktywność worykonazolu i amfoterycyny B wobec klinicznych izolatów Aspergillus wyizolowanych z próbek BALF pobranych od pacjentów hospitalizowanych na oddziale intensywnej terapii

U pacjentów hospitalizowanych na oddziałach intensywnej terapii występuje duże ryzyko rozwoju inwazyjnych zakażeń grzybiczych (IZG). W tej grupie dominują zakażenia wywołane przez drożdżaki z rodzaju Candida, jednak u osób z immunosupresją i innymi czynnikami ryzyka IZG stosunkowo często czynnikami etiologicznymi zakażeń dolnych dróg oddechowych są grzyby pleśniowe z rodzaju Aspergillus, szczególnie Aspergillus fumigatus. Rozpoznanie inwazyjnej aspergilozy płuc polega na wykazaniu obecności grzybni w preparatach biopsyjnych tkanki płuc lub wyizolowaniu grzyba w posiewie materiału pobranego z dolnych dróg oddechowych, przy współistniejących objawach klinicznych. Badania obrazowe (radiologiczne, tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny), a także testy serologiczne (wykrywanie antygenów grzybów) mają wartość pomocniczą i muszą być interpretowane w połączeniu z obrazem klinicznym i wynikami badań dodatkowych. Nadal złotym standardem w laboratoryjnej diagnostyce inwazyjnej aspergilozy płuc jest posiew płynu z popłuczyn oskrzelowo-pęcherzykowych. Według wytycznych ECIL-6, IDSA oraz ESCMID/ECMM/ERS, a także zaleceń grup eksperckich, w leczeniu inwazyjnej aspergilozy najwyższe rekomendacje dotyczą stosowania worykonazolu. Wyniki badania in vitro lekowrażliwości izolatów z rodzaju Aspergillus potwierdzają, że lek ten stanowi skuteczną opcję terapeutyczną w leczeniu inwazyjnych zakażeń grzybiczych o tej etiologii.

Czytaj dalej »

Stosowanie rekomendacji EUCAST do interpretacji wyników oznaczania lekowrażliwości – aktualny stan wiedzy

Interpretacja wyniku oznaczania lekowrażliwości dokonywana jest w Polsce w oparciu o zalecenia EUCAST (ang. European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing). W oznaczeniach lekowrażliwości – oprócz tabel interpretacji wartości granicznych minimalnych stężeń hamujących (MIC) oraz wielkości stref zahamowania wzrostu EUCAST – stosowane są również inne dokumenty EUCAST, zalecenia polskiego zespołu roboczego ds. oznaczania lekowrażliwości zgodnie z zaleceniami EUCAST oraz opracowania publikowane przez KORLD (Krajowy Ośrodek Referencyjny ds. Lekowrażliwości Drobnoustrojów). W niniejszej pracy omówiono zasady wykorzystywania tych dokumentów w rutynowej pracy laboratorium mikrobiologicznego oraz ich przydatność dla lekarzy.

Czytaj dalej »

Zaburzenia mikroflory jelitowej – schorzenia u ludzi

Mikroflora jelitowa odgrywa istotną rolę w zdrowiu człowieka – jest złożonym ekosystemem pełniącym wiele różnorodnych i istotnych funkcji w celu prawidłowego funkcjonowania organizmu. Ze względu na kluczowe funkcje mikrobiomu, wczesne zmiany w składzie mikrobioty jelitowej mają następstwa zdrowotne. W niniejszej pracy zaprezentowano najważniejsze funkcje mikroflory jelitowej: tworzenie bariery immunologicznej, udział w procesach trawiennych oraz wpływ na choroby cywilizacyjne i funkcję immunologiczną w organizmie. Przedstawiono obraz chorób wynikających z zaburzenia mikrobioty, takich jak: zespół jelita nadwrażliwego, zespół rozrostu bakteryjnego, rzekomobłoniaste zapalenie jelit oraz nieswoiste zapalne choroby jelit. Zwrócono uwagę na etiopatogenezę, patomechanizm i objawy kliniczne. Podkreślono znaczenie prawidłowego stylu życia i dbania o mikrobiom jako czynnika przyczyniającego się do utrzymania prawidłowej mikroflory – np. poprzez stosowanie zróżnicowanej diety (probiotyki, produkty fermentacji mlekowej) i probiotyków – co ma zasadniczy wpływ na kształtowanie nie tylko lokalnej, lecz także systemowej odpowiedzi immunologicznej, a tym samym może być traktowane jako profilaktyka chorób spowodowanych zaburzeniami mikrobiomu.

Czytaj dalej »

Leczenie przeciwwirusowe grypy

Pacjenci z potwierdzonym lub prawdopodobnym zakażeniem wirusem grypy i jej ciężkim przebiegiem lub powikłaniami, osoby wymagające hospitalizacji oraz chorzy z czynnikami ryzyka ciężkiego przebiegu grypy powinni otrzymywać leki przeciwwirusowe niezależnie od wykonanych szczepień przeciwko grypie, gdyż wczesne leczenie przeciwwirusowe może zmniejszyć ryzyko powikłań i zgonu z powodu omawianego wirusa. Ze względu na lekooporność krążących w ostatnich latach wirusów grypy typu A, nie należy stosować blokerów kanałów protonowych M2 – amantadyny i rymantadyny. W Polsce lekiem z wyboru pozostaje oseltamiwir, jedyny dostępny inhibitor neuraminidazy. Preparat ten można również stosować w chemioprofilaktyce grypy.

Czytaj dalej »

Wpływ wieku, zakażenia HIV i stosowanych leków antyretrowirusowych na ryzyko wystąpienia zaburzeń kostnych u pacjentów żyjących z HIV

Zakażenie HIV dotyczy zarówno osób w młodym wieku (jeszcze przed osiągnięciem szczytowej masy kostnej), jak i w wieku późniejszym, gdy dochodzi już do fizjologicznego spadku gęstości mineralnej kości. Wirus HIV oraz stosowane przez wiele lat leki antyretrowirusowe mogą zwiększać ryzyko wystąpienia osteoporozy i złamań kości, a w efekcie obniżać jakość życia pacjentów, których średnia długość życia niemal zrównała się z długością życia populacji niezakażonej HIV. W niniejszej pracy omówiono wpływ wieku, leków antyretrowirusowych i samego zakażenia HIV na gęstość mineralną kości i ryzyko złamań. Przedstawiono również dostępne dla tej grupy metody profilaktyki. Zaburzenia hormonalne w przebiegu zakażeń oportunistycznych narządów wydzielania wewnętrznego i wtórne zaburzenia gospodarki mineralnej nie zostały omówione w niniejszej pracy z uwagi na rzadkość występowania.

Czytaj dalej »

Zastosowanie opatrunku hemostatycznego w leczeniu krwawienia z rany oparzeniowej – doświadczenia własne

W wyniku rozległego i głębokiego urazu oparzeniowego dochodzi do rozwoju choroby oparzeniowej. Wśród wielu niekorzystnych zaburzeń metabolicznych z nią związanych można wymienić m.in. żylną chorobę zakrzepowo-zatorową lub konieczność wdrożenia terapii nerkozastępczej. Wymusza to stosowanie określonych dawek niskocząsteczkowych heparyn, co z kolei może spowodować wystąpienie zaburzeń krzepnięcia. Mechaniczne usuwanie martwej skóry powoduje w grupie chorych z oparzeniami trudne do zatamowania krwawienia. Celem pracy była ocena kliniczna opatrunku hemostatycznego Tromboguard® u oparzonych pacjentów, u których stosowano terapię nerkozastępczą i terapeutyczne dawki niefrakcjonowanych heparyn. U leczonych osób uzyskano efekt całkowitego zatamowania krwawienia. Opatrunek hemostatyczny Tromboguard® może być stosowany do tamowania krwawienia podczas zabiegów związanych z usuwaniem martwicy lub ran powstałych wskutek pobrania autologicznych przeszczepów skóry.

Czytaj dalej »

Ryzyko zakażeń wynikające z nieprawidłowego przygotowania i zastosowania instrumentarium chirurgicznego

Zakażenia szpitalne (HAI) stanowią duże zagrożenie dla pacjentów oraz przyczyniają się do wzrostu wydatków szpitalnych (leczenie HAI i pokrywanie kosztów spraw sądowych). Ważnym elementem profilaktyki zakażeń u chorych, u których wykonywane są inwazyjne procedury, jest profesjonalne przygotowanie narzędzi chirurgicznych do ponownego użycia. W tym celu niezbędna jest wiedza personelu medycznego i kadry zarządzającej na temat dezynfekcji oraz sterylizacji narzędzi chirurgicznych.

Czytaj dalej »

Przestrzeganie procedur higieny rąk przez pracowników ośrodka diagnostyki medycznej wojskowego instytutu medycznego w Warszawie

Mycie i dezynfekcja rąk w codziennej praktyce personelu szpitalnego są najtańszym, a zarazem najskuteczniejszym sposobem ograniczania zakażeń szpitalnych. Celem badania była próba analizy zachowań w zakresie higieny rąk wybranej populacji personelu medycznego pracującego w Wojskowym Instytucie Medycznym w Warszawie. W 168-osobowej grupie pracowników Ośrodka Diagnostyki Medycznej w wieku 20–72 lata (średnio 45 lat) przeprowadzono anonimową ankietę. Uzyskane wyniki pozwalają stwierdzić, że podczas wykonywania czynności medycznych, pielęgniarskich i laboratoryjnych personel medyczny stosował procedury higienicznego mycia i dezynfekcji rąk, jednak nie w stopniu zadowalającym. Przestrzeganie zaleceń dla personelu medycznego w zakresie korzystania z fartuchów z krótkim rękawem oraz rezygnacji z noszenia na rękach zegarka i/lub biżuterii deklarowało 80% pracowników. Stwierdzono także, że jedynie 55,4% personelu medycznego posiadało wiedzę odnośnie minimalnego czasu potrzebnego do zabicia większości drobnoustrojów na dłoniach pracownika medycznego. Wydaje się, że podstawowe znaczenie w takim przypadku ma kształtowanie nawyków higienicznych i zapewnienie w środowisku szpitalnym łatwego dostępu do środków dezynfekujących.

Czytaj dalej »

Skuteczność opatrunku UrgoClean® Ag Pad w eradykacji i sekwestracji in vitro drobnoustrojów będących czynnikiem etiologicznym zakażeń ran przewlekłych

W dobie narastającej oporności drobnoustrojów na antybiotyki skuteczne leczenie infekcji ran stanowi istotne wyzwanie dla pracowników systemów ochrony zdrowia. W celu otrzymania optymalnych warunków do epitelializacji i zamknięcia się rany, konieczne jest uzyskanie właściwego poziomu wilgotności oraz zatrzymanie rozwoju infekcji. Obecnie dostępne są opatrunki oparte na technologiach najnowszej generacji, zawierające zróżnicowane substancje przeciwdrobnoustrojowe, mające służyć wyżej wzmiankowanym celom. Jednym ze stosowanych rozwiązań są wysokochłonne opatrunki lipidokoloidowe zawierające srebro, oparte na matrycy TLC. W niniejszej pracy podjęto się oceny skuteczności in vitro tego typu opatrunku do pochłaniania sztucznego wysięku, oceny siły eradykacyjnej względem patogenów Staphylococcus aureus, Candida albicans i Pseudomonas aeruginosa oraz ich sekwestracji w obrębie matrycy TLC. Uzyskane wyniki wykazały korzystne cechy opatrunku, predysponujące go do wykorzystania w tych obszarach zastosowań, co może stanowić istotny przyczynek do przeprowadzenia badań klinicznych służących pełnemu zrozumieniu interakcji zachodzących między środowiskiem rany, patogenami a matrycą opatrunku.

Czytaj dalej »

Zapobieganie zakażeniom poprzez stosowanie procedur higienicznych

Opracowanie, wdrożenie i stosowanie procedur higienicznych mających na celu zapobieganie szerzeniu się zakażeń wpływa na bezpieczny pobyt pacjenta w szpitalu oraz gwarantuje bezpieczeństwo osobom mającym z nim kontakt. Należy pamiętać, że każda osoba hospitalizowana jest potencjalnym źródłem zakażenia, a wdrożenie prawidłowego postępowania może uratować zdrowie, a nawet życie zarówno innych chorych, jak i personelu medycznego. Procedury higieniczne – takie jak: izolacja pacjentów, higiena rąk, stosowanie środków ochrony indywidualnej, postępowanie z materiałem zakaźnym, bielizną, odpadami, dekontaminacja sprzętu i powierzchni – powinny stanowić standard opieki nad osobami hospitalizowanymi i być szeroko dostępne oraz dobrze znane każdemu członkowi personelu szpitalnego.

Czytaj dalej »

Enterobacteriaceae wytwiarzające karbapenemazy – schemat postępowania przeciwepidemicznego w szpitalach na Mazowszu

Rozprzestrzenianie się wieloopornych drobnoustrojów w placówkach leczniczych stanowi poważny problem epidemiologiczny, terapeutyczny i etyczny. Od kilku lat Gram-ujemne pałeczki wytwarzające karbapenemazy (CPE) są jednym z najpoważniejszych zagrożeń epidemicznych ochrony zdrowia. Czy procedury zapobiegające rozprzestrzenianiu się tych drobnoustrojów, tworzone i ograniczone do poziomu pojedynczego podmiotu leczniczego, są wystarczające? Czy wystarczy aktywny nadzór członków zespołu kontroli zakażeń, poprawa w zakresie higieny szpitalnej i higieny rąk w danej placówce, aby opanować rozprzestrzenianie się tych patogenów na skalę regionu czy kraju? Wprowadzona w latach 2016–2018 na Mazowszu skoordynowana, szeroko zakrojona interwencja zapobiegania rozprzestrzenianiu się szczepów CPE wykazała, że w sytuacjach dynamicznie postępującego zagrożenia pozytywne efekty może przynieść tylko współdziałanie szpitali z jednostkami nadzorującymi oraz grupą specjalistów zajmujących się kontrolą zakażeń szpitalnych, wytyczającą kierunki działania. Opracowanie przez grupę ekspertów szczegółowych wytycznych postępowania dla wszystkich szpitali województwa mazowieckiego spowodowało ujednolicenie procedur działania, pozwoliło na zebranie wiarygodnych danych epidemiologicznych, a także wpłynęło na poprawę komunikacji między personelem medycznym i pacjentami oraz organami nadzoru sanitarno-epidemiologicznego.

Czytaj dalej »

Szczegółowe zasady postępowania z odpadami medycznymi po nowelizacji ustawy o odpadach i rozporządzeniu wykonawczych do ustawy na wybranych przykładach

24 listopada 2017 roku weszło w życie kolejne rozporządzenie o odpadach medycznych. Ponieważ aktualnie obowiązujące przepisy powodują pewne wątpliwości w zakresie ich interpretacji, dlatego w niniejszej pracy podjęto próbę odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania: czy można autoklawować medyczne odpady zakaźne, czy w szpitalach występują odpady zaliczane do grupy wysoce zakaźnych odpadów medycznych oraz jak oznakować pojemnik na odpady medyczne.

Czytaj dalej »

Charakterystyka i zmienność adaptacyjna struktur biofilmu tworzonego przez Staphylococcus aureus

Gronkowiec złocisty, Staphylococcus aureus, jest jednym z najczęstszych czynników etiologicznych infekcji szpitalnych. Drobnoustrój ten występuje przede wszystkim w formie biofilmu, czyli społeczności komórek otoczonej zewnątrzkomórkową macierzą (matrix), pełniącą funkcję ochronną, strukturalną, regulatorową i odżywczą. W przypadku S. aureus macierz biofilmowa może być tworzona przez lipidy, białka, zewnątrzkomórkowe DNA oraz egzopolisacharydy. Dokładne poznanie składu, struktury i funkcji macierzy biofilmu gronkowca złocistego może przyczynić się do opracowania nowych metod zapobiegania i zwalczania infekcji wywoływanych przez ten drobnoustrój. Celem niniejszej pracy jest przegląd najnowszych doniesień dotyczących biofilmu S. aureus, ze szczególnym naciskiem na zależności pomiędzy występowaniem określonych typów macierzy zewnątrzkomórkowej a zmiennością adaptacyjną struktury biofilmu.

Czytaj dalej »

Testy IGRA – co o nich wiemy

Testy IGRA umożliwiają ex vivo ilościową ocenę wydzielania interferonu-γ (IFN-γ) przez uczulone komórki T w odpowiedzi na antygeny specyficzne dla prątków gruźlicy. Stosuje się je przede wszystkim w wykrywaniu utajo ego zakażenia prątkiem gruźlicy (UZPG). Mogą być również wykorzystywane jako testy pomocnicze w diagnostyce gruźlicy. Testy IGRA cechują się dużą czułością i specyficznością. Fałszywie dodatnie wyniki u osób szczepionych BCG nie występują, co stanowi o istotnej przewadze tych testów nad próbą tuberkulinową. Dodatni wynik IGRA nie jest równoznaczny z dużym ryzykiem zachorowania na gruźlicę. Zaleca się, aby wykrywanie UZPG ograniczyć do grup największego ryzyka reaktywacji gruźlicy, które odniosą korzyść z leczenia profilaktycznego. W stanach immunosupresji możliwe są wyniki fałszywie ujemne.

Czytaj dalej »

Monitorowanie majaczenia stanu ciężkiego we wczesnej diagnostyce infekcji – skuteczne zastosowanie dalbawancyny w leczeniu ciężkiej infekcji skóry i tkanki podskórnej. Opis przypadku

U pacjentów z ciężką uogólnioną infekcją często dochodzi do zaburzeń funkcji mózgu, które występują bez oczywistego wyjaśnienia i bez uchwytnej jednoznacznej przyczyny. Po wykluczeniu wielu możliwych rozpoznań jedynym rozpoznaniem jest majaczenie stanu ciężkiego (ICU delirium), które może być pierwszym objawem ciężkiej infekcji ogólnoustrojowej i jest obciążające rokowniczo. Screening w kierunku ICU delirium za pomocą zwalidowanych narzędzi – takich jak CAM-ICU czy ICDSC – powinien stanowić jeden z rutynowych elementów oceny chorych leczonych w oddziale anestezjologii i intensywnej terapii (OAiIT). W przypadku rzutu septycznego należy natychmiast poszukiwać źródła infekcji, z  uwzględnieniem skóry i tkanki podskórnej, przy czym kluczowe jest chirurgiczne opracowanie źródła zakażenia oraz pobranie materiału do badania mikrobiologicznego, a także szybkie rozpoczęcie antybiotykoterapii empirycznej. W niniejszej pracy zaprezentowano ostrą powikłaną infekcję skóry i tkanki podskórnej u 47-letniego pacjenta z wieloma obciążeniami (cukrzyca, immunosupresja, niewydolność nerek). Mężczyzna był leczony m.in. z powodu zakażenia wielomiejscowego o etiologii MRSA, Pseudomonas aeruginosa i Escherichia coli ESBL+ z zastosowaniem celowanej antybiotykoterapii, jednak prezentował cechy majaczenia stanu ciężkiego jako pierwszego objawu kolejnej infekcji – ostrego bakteryjnego zakażenia skóry i tkanki podskórnej (ABSSSI). Po niepowodzeniu klasycznej antybiotykoterapii u chorego wdrożono, z powodzeniem, dalbawancynę, co skutkowało w pierwszej kolejności ustąpieniem ICU delirium, a w dalszym przebiegu spadkiem parametrów zapalnych oraz zmniejszeniem zmian zapalnych. Wystąpienie ABSSSI może mieć ciężki, zakończony zgonem przebieg, zwłaszcza u pacjentów w zaawansowanej grupie wiekowej, z chorobami układu sercowo-naczyniowego, z cukrzycą, immunosupresją, nowotworami i niewydolnością nerek. W podjęciu decyzji o antybiotykoterapii kluczowe znaczenie ma zarówno rozległość nacieku zapalnego, jak i objawy ogólnoustrojowe. W większości przypadków terapia ABSSSI opiera się na antybiotykoterapii empirycznej, przy czym obok klasycznych leków pojawiają się nowe, takie jak dalbawancyna, która jest nowym antybiotykiem lipoglikopeptydowym z zarejestrowanym wskazaniem do leczenia ostrych bakteryjnych zakażeń skóry i tkanki podskórnej. Wykazuje ona aktywność przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, w szczególności MRSA, zarówno w badaniach in vitro, jak i in vivo. W opisanym przypadku dalbawancynę zastosowano ze względu na: korzystne spektrum mikrobiologiczne, dobry profil farmakokinetyczny, ograniczone działania niepożądane i łatwość dawkowania.

Czytaj dalej »

Dysbioza oraz zastosowania ryfaksyminy-α w jej leczeniu

Jelita są siedliskiem zróżnicowanej i licznej mikrobioty. Stan ludzkiego zdrowia zależy od korzystnych oraz niekorzystnych efektów prowadzonych działań, a także licznych interakcji mikrobioty komensalnej i patologicznej. Oddziaływanie na linii gospodarz–mikrobiota jelitowa ma daleko idące konsekwencje wpływające na całe ciało człowieka oraz większość układów. Dysbioza leży u podstaw wielu schorzeń i dolegliwości. Preparaty określane jako eubiotyki stosuje się w celu uzyskania równowagi jakościowej i ilościowej składowych mikrobioty w przewodzie pokarmowym. Ryfaksymina-α – oprócz właściwości antybakteryjnych – wykazuje również właściwości eubiotyczne, aktywnie oddziałuje na ilościowy i jakościowy skład mikrobioty jelitowej, co znacznie poszerza możliwości jej zastosowania w leczeniu dysbiozy.

Czytaj dalej »

Zapalenie dróg żółciowych powikłane zapaleniem otrzewnej o etiologii Pseudomonas aeruginosa MDR i Enterococcus faecalis VRE wyleczone w oddziale intensywnej terapii. Opis przypadku

W niniejszej pracy przedstawiono opis przypadku rozwoju zapalenia otrzewnej u 31-letniego mężczyzny (chorującego na sferocytozę wrodzoną) z zapaleniem dróg żółciowych i wszczepioną przed dziesięcioma miesiącami protezą do przewodu żółciowego wspólnego z powodu jego zwężenia. Chory bezpośrednio po zabiegu wymiany protezy, z jednoczasowym drenażem dróg żółciowych, został przyjęty do Oddziału Intensywnej Terapii z objawami niewydolności: oddechowej, nerek i wątroby w przebiegu sepsy. Zapalenie dróg żółciowych powikłane zapaleniem otrzewnej z obrazem klinicznym wstrząsu septycznego zdiagnozowano w 10. dobie leczenia. Dwa dni wcześniej z powodu splenomegalii, przełomu hemolitycznego, anemizacji, wysokich wartości bilirubiny całkowitej w przebiegu sferocytozy wykonano zabieg resekcji śledziony, z jednoczasowym usunięciem pęcherzyka żółciowego. Trudności terapeutyczne wynikały ze zmieniającej się flory patogennej i lekooporności szczepów (Pseudomonas aeruginosa MDR, Enterococcus faecium VRE) odpowiadających za zakażenie wewnątrzbrzuszne. Usunięcie źródła zakażenia w postaci „starej” protezy, rozszerzona diagnostyka mikrobiologiczna, wdrożona skuteczna antybiotykoterapia celowana (kolistyna, ceftazydym – awibaktam, linezolid), leczenie wstrząsu septycznego według ustalonych standardów oraz stosowanie CVVHDF z pozaustrojową eliminacją endotoksyn z użyciem filtra oXiris™ doprowadziły do stabilizacji krążeniowo-oddechowej, poprawy funkcji nerek i wątroby. W 34. dobie hospitalizacji chorego wypisano do dalszego leczenia w Klinice Chirurgii Ogólnej i Małoinwazyjnej, a w 39. dobie ze szpitala.

Czytaj dalej »

Problemy terapeutyczne w leczeniu zapalenia płuc wywołanego przez oporny na kolistynę szczep Acinetobacter baumannii – opis przypadku pacjenta leczonego w oddziale intensywnej terapii

W niniejszej pracy przedstawiono opis przypadku rozwoju ciężkiego szpitalnego zapalenia płuc o etologii Acinetobacter baumannii u 44-letniego mężczyzny z urazem wielonarządowym, do którego doszło w wyniku wypadku komunikacyjnego. Chory bezpośrednio po zabiegu stabilizacji odcinka szyjnego kręgosłupa został przyjęty do Oddziału Intensywnej Terapii (OIT) z powodu ostrej niewydolności oddechowej. Zapalenie płuc związane z prowadzeniem wentylacji mechanicznej (VAP) zdiagnozowano w 11. dobie leczenia na OIT. Z drzewa oskrzelowego i krwi pacjenta wielokrotnie wyhodowano szczep Acinetobacter baumannii. Zakażenie przyczyniło się do wystąpienia sepsy, a następnie wstrząsu septycznego i rozwoju niewydolności wielonarządowej. Trudności terapeutyczne wynikały z wielolekooporności szczepu, w tym także wobec kolistyny. U pacjenta kilkukrotnie dochodziło do pogorszenia parametrów wymiany gazowej (z koniecznością wentylacji mechanicznej 100% tlenem), wzrostu parametrów zapalnych oraz pogorszenia funkcji nerek. Wczesna i rozszerzona diagnostyka mikrobiologiczna, wdrożenie skutecznej antybiotykoterapii celowanej (cefoperazon z sulbaktamem, a następnie duże dawki ampicyliny z sulbaktamem), leczenie wstrząsu septycznego według ustalonych standardów oraz zastosowanie metody pozaustrojowej eliminacji endotoksyn z użyciem filtru oXiris™ doprowadziły do wyleczenia chorego i wypisania z OIT w 50. dobie hospitalizacji.

Czytaj dalej »

Przeczucie matki czy ocena lekarzy? Przypadek siedmiomiesięcznego niemowlęcia z gorączką

Meningokoki to bakterie otoczkowe wywołujące zakażenia inwazyjne o wysokim wskaźniku śmiertelności. Zapadalność jest najwyższa w najmłodszych grupach wiekowych. Ze względu na możliwy piorunujący przebieg i wąskie, kilku–kilkunastogodzinne okno terapeutyczne, duże znaczenie odgrywa czujność rodziców. W pracy przedstawiono przypadek siedmiomiesięcznego niemowlęcia, które zostało przyjęte na SOR w dobrym stanie ogólnym. Wstępnie rozpoznano wirusową infekcję przewodu pokarmowego i jedynie ze względu na obawę matki dziecko przyjęto do oddziału. Po kilku godzinach hospitalizacji stan niemowlęcia pogorszył się, wysunięto podejrzenie inwazyjnej choroby meningokokowej i niezwłocznie włączono leczenie, dzięki czemu z powodzeniem opanowano zakażenie bez rozwoju trwałych następstw. Podkreślono rolę matki, której niepokój o zdrowie dziecka spowodował przyjęcie go do szpitala, co w efekcie pozwoliło wcześnie rozpocząć terapię. Uwzględniono znaczenie szczepień ochronnych jako najskuteczniejszego sposobu ochrony przed zakażeniami meningokokowymi.

Czytaj dalej »

Wrażliwość klinicznych szczepów Enterococcus faecalis wywołujących zakażenia miejscowe w formie biofilmowej i planktonicznej na antyseptyki

Enterococcus faecalis to względnie beztlenowa bakteria Gram-dodatnia, posiadająca zdolność do proliferacji w niekorzystnych warunkach. Budowanie biofilmu chroni drobnoustroje przed negatywnym działaniem czynników środowiskowych, układem immunologicznym gospodarza i antybiotykami oraz antyseptykami. Celem pracy było zbadanie wrażliwości klinicznych szczepów Enterococcus faecalis na stosowane w Polsce antyseptyki. W badaniach wykazano najwyższą skuteczność dichlorowodorku oktenidyny wobec formy planktonicznej oraz biofilmu E. faecalis.

Czytaj dalej »

Wrażliwość na nitroksolinę bakterii izolowanych z zakażeń dróg moczowych

Nitroksolina jest chemioterapeutykiem stosowanym w ostrych zakażeniach układu moczowego (ZUM) oraz zaostrzeniach nawracających zakażeń dolnych dróg moczowych, wywoływanych przez Escherichia coli. Celem badań była ocena wrażliwości na ten lek bakterii izolowanych z moczu oraz porównanie wyników z wrażliwością na kotrimoksazol i nitrofurantoinę. Badaniami objęto 300 szczepów. Pałeczki Gram-ujemne stanowiły 93%, w tym: E. coli – 83,5%, ziarenkowce Gram-dodatnie – 7,0%. Szczepy E. coli wykazywały bardzo wysoki odsetek wrażliwości na nitroksolinę (wyższy niż na kotrimoksazol i nitrofurantoinę), inne gatunki pałeczek Gram-ujemnych – zróżnicowany, a ziarenkowce Gram-dodatnie – niski. Zróżnicowane wyniki wrażliwości na nitroksolinę wśród innych pałeczek z rodziny Enterobacteriaceae wymagają dalszych badań w celu ewentualnego rozszerzenia wskazań do stosowania tego chemioterapeutyku w ZUM.

Czytaj dalej »