Archiwa: Project

Ocena przydatności prognostycznej IL -6 w reakcji zapalnej

Zabiegi operacyjne, zależnie od rozległości oraz operowanej okolicy ciała, aktywują ściśle powiązane ze sobą reakcje składające się na charakterystyczną dla żywego organizmu odpowiedź na uraz. Procesy zachodzące w organizmie pod wpływem urazu obejmują reakcje: neuroendokrynologiczne, cytokinalno-immunologiczne, wodno-elektrolitowe i metaboliczne. Pomimo ogromnego postępu w medycynie, nadal nie udaje się w skuteczny sposob przewidywać i zapobiegać powikłaniom pourazowym i pooperacyjnym. Wtorne powikłania pourazowe – niezależnie od przyczyny – stanowią poważny, nieprzewidywalny problem wspołczesnej medycyny i są głownym powodem zgonow w tej grupie chorych. Dotychczasowe obserwacje kliniczne dowiodły, iż poziom cytokin w surowicy krwi u pacjentow z obrażeniami wielomiejscowymi wzrasta w zależności od miejsca urazu. Większość badań dotyczących odpowiedzi organizmu na uraz dowodzi jednoznacznie, iż reakcja zapalna odgrywa kluczową rolę zarowno w prawidłowym przebiegu pourazowym, jak i w poźniejszych powikłaniach. Interleukina 6 (IL-6) jest uznawana za najważniejszy czynnik inicjujący i regulujący rozmiar reakcji zapalnej, ale pomimo prowadzenia licznych badań dotyczących powyższych reakcji, wiele aspektow tego zagadnienia nadal pozostaje niewyjaśnionych.

Czytaj dalej »

Wszawica w szkołach

Pomimo rozwoju cywilizacyjnego wszawica nadal stanowi duży problem  społeczny w wymiarze higienicznym, socjalnym i medycznym. Do transmisji pasożytow dochodzi  drogą pośrednią lub w wyniku bezpośredniego kontaktu z osobą zarażoną. Jest to proces  złożony, do ktorego przyczynia się np.: przebywanie w dużych skupiskach ludzkich, stykanie  się głowami podczas zabaw czy korzystanie ze wspolnych grzebieni. Wszy mogą pojawiać  się u ludzi w rożnym wieku, jednak najczęściej choroba występuje u dzieci w wieku przedszkolnym  i szkolnym. Najwyższa zapadalność przypada na okres zimowy, wakacyjny i powakacyjny,  kiedy dzieci wracają z rożnych form zorganizowanego wypoczynku. Większość przedszkoli  i szkoł doświadczyła zjawiska pedikulozy wśrod swoich uczniow. Wyniki badań przeprowadzonych  w 2013 roku przez ekspertow NIZP-PZH dowodzą, że w 44,5% polskich szkoł rożnego  stopnia występuje problem wszawicy głowowej. Od jednego do dziesięciu przypadkow tej  choroby pasożytniczej obserwowano w 41,4% placowek, w 3% szkoł odnotowano od 11 do  20 przypadkow zarażeń, a w 1,5% placowek – ponad 20. Najskuteczniejszym sposobem profilaktyki  są okresowe przeglądy głow uczniow – wykonywane zarowno przez pielęgniarkę czy  higienistkę szkolną, jak i przez rodzicow, zwłaszcza kiedy w szkole lub przedszkolu występuje  wszawica. Podkreśla się, że kontrole powinny być przeprowadzane z zachowaniem zasad  nietykalności. W związku z tym obowiązek kontroli spoczywa przede wszystkim na rodzicach,  a nie na szkole. Raz na tydzień lub minimum raz na dwa tygodnie należy sprawdzać dzieciom  głowy pod kątem obecności wszy, np. podczas kąpieli. Szczegołowe informacje w tym zakresie  zawarto w Stanowisku Departamentu Matki i Dziecka Ministerstwa Zdrowia w sprawie zapobiegania  i zwalczania wszawicy u dzieci i młodzieży.

Czytaj dalej »

Wyrośle kostne podpaznokciowe – trudności diagnostyczne. Opis przypadku klinicznego

Aparat (narząd) paznokciowy (AP) jest wyspecjalizowaną strukturą, która pełni szereg funkcji. Zmiany w jego obrębie rozpoznawane są z wielomiesięcznym opóźnieniem (ze względu na warunki anatomiczne), a często wręcz bagatelizowane przez samych pacjentów. Schorzenia AP mogą być elementem składowym częstych dermatoz lub stanowić osobne jednostki chorobowe. W artykule przedstawiono opis przypadku pacjentki, u której – pomimo obserwacji dermatologicznej – ostateczne rozpoznanie udało postawić się dopiero po 10 latach. Wyrośle kostne podpaznokciowe (WKP) to rzadkie guzy o kostno-chrzęstnym utkaniu histologicznym, lokalizujące się typowo na dystalnym paliczku palucha stopy (możliwa inna lokalizacja guza: kość ramienna, kość promieniowa). Patogeneza zmiany pozostaje wciąż niewyjaśniona, jednakże urazy, w szczególności przewlekłe drażnienie kości paliczka, oraz wrodzone nieprawidłowości są czynnikami mogącymi indukować powstanie WKP. Nawroty po operacjach usunięcia zmiany pierwotnej zdarzają się rzadko, zazwyczaj po kilku miesiącach od zabiegu. Diagnostyka różnicowa WKP jest szeroka i każdorazowo należy w niej uwzględnić zarówno zmiany łagodne, jak i złośliwe, (m.in.: włókniak podpaznokciowy, rak kolczystokomórkowy, zmiana Nora). Ze względu na szerokie spektrum zmian rozwijających się w obrębie łożyska paznokcia, kluczowym elementem diagnostycznym (poza dokładnie zebranym wywiadem) jest badanie radiologiczne, a analiza histopatologiczna usuniętego materiału umożliwia potwierdzenie rozpoznania. W leczeniu doszczętne chirurgiczne usunięcie zmiany uznaje się za najefektywniesze postępowanie.

Czytaj dalej »

Wysoka skuteczność i bezpieczeństwo terapii ombitaswir/parytaprewir/rytonawir±dazabuwir±rybawiryna u chorych z koinfekcją HIV/HCV – od badań klinicznych do real-life

Pacjenci ze współzakażeniem HIV i HCV narażeni są na wyższe ryzyko wystąpienia  niewydolności wątroby. W erze skutecznego leczenia antyretrowirusowego choroba  wątroby związana z zakażeniem HCV jest coraz częstszą przyczyną śmiertelności u chorych ze  współzakażeniem HIV/HCV. Eliminacja zakażenia HCV jest warunkiem redukcji zgonów z powodu  choroby wątroby oraz poprawy przeżywalności w tej grupie. Toksyczność i niska skuteczność terapii interferonowych znacznie ograniczały możliwość jej zastosowania. Dlatego  zachodzi potrzeba wdrożenia terapii bezinterferonowych z potwierdzoną wyższą skutecznością  i o mniejszym nasileniu działań niepożądanych. Terapia bezinterferonowa doustna 3D  z lub bez rybawiryny stosowana u pacjentów zakażonych HIV ze współzakażeniem genotypem  1 i 4 HCV wykazuje wysoką skuteczność leczenia. Schemat 3D z lub bez rybawiryny cechował  się dobrą tolerancją, żaden z leczonych pacjentów nie przerwał terapii z powodu działań niepożądanych.  Większość zdarzeń niepożądanych, która występowała w trakcie prowadzonego  leczenia przeciwwirusowego, miała nasilenie łagodne lub umiarkowane. U chorych ze współistniejącym  zakażeniem HCV/HIV powinna być prowadzona stabilna terapia ARV. Należy rozważyć  potencjalne ryzyko interakcji pomiędzy stosowanym schematem ARV a terapią 3D.

Czytaj dalej »

Antybiotykoterapia u chorych leczonych w oddziale intensywnej terapii

Podczas każdego procesu zapalnego dochodzi do zmian w ważnych dla życia narządach. Rozległość stanu zapalnego warunkuje występowanie objawów – od miejscowych do uogólnionych. Sepsa, ciężka sepsa lub wstrząs septyczny świadczą o uogólnieniu procesu i niewydolności narządowej. Zmiany te mają daleko idące konsekwencje w odniesieniu do skuteczności stosowania antybiotyków. Efektywność leczenia zależy od osiągnięcia w miejscu zakażenia wysokiego stężenia antybiotyku przez odpowiedni czas, niezbędny do zabicia drobnoustrojów. Do wyliczenia możliwie najskuteczniejszej dawki preparatu konieczne jest oznaczenie wrażliwości oparte o minimalne stężenie hamujące (ang. minimal inhibitory concentration – MIC). Wyliczenia matematyczne oraz badania kliniczne są trudne do interpretacji. Skuteczność antybiotykoterapii jest więc wypadkową wielu czynników – bezsprzecznie największy wpływ na nią mają: MIC drobnoustroju, faza choroby oraz pojawienie się niewydolności wielonarządowej.

Czytaj dalej »

Zastosowanie autogenicznych przeszczepów skórnych w pełnym ubytku. Opis przypadku

Autogeniczne przeszczepy skóry są znaną i skuteczną metodą leczenia oparzeń. Znajdują także zastosowanie w leczeniu ran o innej etiologii, podobnie jak w zaprezentowanym w pracy przypadku ubytku powłok brzusznych, który powstał na skutek martwicy skóry w następstwie olbrzymiej, wielokomorowej przepukliny brzusznej. Pacjentka została przyjęta do Oddziału Chirurgii Ogólnej z rozpoznaniem uwięźniętej przepukliny brzusznej, powstałej w wyniku zabiegów operacyjnych z powodu licznych przepuklin brzusznych. W trakcie hospitalizacji kobieta była operowana dziewięciokrotnie. Po drugiej laparotomii doszło do martwicy powłok brzusznych na obszarze 45×24 cm, którą wycięto. U pacjentki stopniowo rozwijał się stan septyczny. Zadecydowano o dalszym leczeniu chorej przy pomocy systemu podciśnieniowego Open Abdominal V.A.C.® Dressing. Kolejne operacje polegały na wymianach systemu do terapii podciśnieniowej. Podczas ostatniego zabiegu, kiedy miejsce biorcze było wystarczająco przygotowane, dokonano autogenicznego przeszczepu skóry pośredniej grubości z uda w celu ostatecznego zamknięcia ubytku powłok brzusznych. Uzyskano wgojenie przeszczepu, a stan septyczny stopniowo ustępował. Można stwierdzić, iż autogeniczne przeszczepy skóry są skuteczną metodą zaopatrywania skomplikowanych ran.

Czytaj dalej »

Zalecenie Grupy Roboczej do spraw praktyki w pielęgniarstwie anestezjologicznym i intensywnej opieki PTPAiIO w sprawie rejestru i analizy zdarzeń niepożądanych

Zalecenie Grupy Roboczej do spraw praktyki w pielęgniarstwie anestezjologicznym i intensywnej opieki PTPAiIO w sprawie rejestru i analizy zdarzeń niepożądanych DOI: dx.doi.org/10.15374/PwAiIO2014008   Pełna wersja artykułu

Czytaj dalej »

XVII Zjazd Polskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej z symppozjum ISAPS

Czytaj dalej »

Zalecenie Grupy Roboczej do spraw praktyki w pielęgniarstwie anestezjologicznym i intensywnej opieki PTPAiIO w sprawie wytycznych pielęgnacji jamy ustnej u pacjentów dorosłych leczonych w oddziale intensywnej terapii

Zalecenie Grupy Roboczej do spraw praktyki w pielęgniarstwie anestezjologicznym i intensywnej opieki PTPAiIO w sprawie wytycznych pielęgnacji jamy ustnej u pacjentów dorosłych leczonych w oddziale intensywnej terapii DOI : dx.doi.org/10.15374/PwAiIO2014007   Pełna wersja artykułu

Czytaj dalej »

XIV Zjazd Polskiego Towarzystwa Leczenia Oparzeń

Czytaj dalej »

Zalecenia dotyczące pielęgnowania pacjenta leczonego w oddziale intensywnej terapii – Zapobieganie VAP

Zalecenia dotyczące pielęgnowania pacjenta leczonego w oddziale intensywnej terapii – Zapobieganie VAP Wytyczne pielęgnacji jamy ustnej u pacjentów dorosłych leczonych w oddziale intensywnej terapii Wytyczne pielęgnacji drzewa oskrzelowego u pacjentów dorosłych wentylowanych mechanicznie DOI : dx.doi.org/10.15374/PwAiIO 2014005 Pełna wersja artykułu

Czytaj dalej »

Wykorzystanie opatrunków hydrożelowych w leczeniu wojennych ran oparzeniowych

Wczesna pomoc miejscowa w oparzeniach na polu walki polega na zastosowaniu czynności chłodzących i zabezpieczających ranę oparzeniową przez kontaminacją oraz infekcją. Artykuł dotyczy jednego z elementów wczesnej pomocy, jakim jest zastosowanie specjalistycznych polowych hydrożelowych opatrunków oparzeniowych. Omówiono skrótowo historię polowych opatrunków oparzeniowych oraz przedstawiono aktualny stan wiedzy i praktyki w dziedzinie wczesnego opatrywania ran oparzeniowych opatrunkami hydrożelowymi o konsystencji półpłynnej lub stałej. Polowe opatrunki oparzeniowe pierwszej pomocy są obecnie technologicznie takie same jak opatrunki w ratownictwie cywilnym, a więc oparte głównie na hydrożelach. Specyfika działań wojennych zwłaszcza w konfliktach regionalnych, przy braku sił, środków i materiałów wymaga opatrunków bardziej złożonych, wielozadaniowych, pozwalających na ich przydatność na wyższych poziomach pomocy medycznej pola walki przez dłuższy czas. Własnością preferowaną byłaby zdolność nowych generacji opatrunków do współpracy z raną zdolną do samoistnego wygojenia, oczyszczoną chirurgicznie, a nawet zamkniętą czasowo lub definitywnie. Wojskowa polowa służba zdrowia oczekuje na taki opatrunek, który mógłby pełnić rolę uniwersalną i być przydatny przez dłuższy czas.

Czytaj dalej »

Prawne aspekty inżynierii tkankowej w leczeniu oparzeń w Polsce

Leczenie oparzeń i ran przewlekłych, w którym wykorzystywane są np. przeszczepy skóry i komórek, lub określone produkty inżynierii tkankowej narzucają na lekarza konieczność znajomości obowiązujących przepisów prawnych krajowych oraz europejskich w tym zakresie. Przepisy te regulują kwestię bezpieczeństwa i transparentności stosowanych procedur oraz określają obowiązki lekarza. W pracy omówiono aspekty prawne obowiązujące w Polsce w tym zakresie.

Czytaj dalej »

Zalecenie Grupy Roboczej do spraw praktyki w pielęgniarstwie anestezjologicznym i intensywnej opieki PTPAiIO w sprawie wytycznych pielęgnacji dróg oddechowych u pacjentów dorosłych wentylowanych mechanicznie leczonych w oddziale intensywnej terapii

Zalecenie Grupy Roboczej do spraw praktyki w pielęgniarstwie anestezjologicznym i intensywnej opieki PTPAiIO w sprawie wytycznych pielęgnacji dróg oddechowych u pacjentów dorosłych wentylowanych mechanicznie leczonych w oddziale intensywnej terapii DOI: dx.doi.org/10.15374/PwAiIO2014006 Pełna wersja artykułu

Czytaj dalej »

Nowe rozwiązania w sterylizacji plazmowej

W minionym dziesięcioleciu największą dynamikę rozwoju metod sterylizacji można było zaobserwować w sterylizacji niskotemperaturowej z wykorzystaniem nadtlenku wodoru H2O2, a w szczególności w sterylizacji plazmowej. Sterylizacja nadtlenkiem wodoru łączy w sobie najważniejsze zalety sterylizacji parowej (krótki czas cyklu sterylizacji) i sterylizacji gazowej tlenkiem etylenu (znikomy destrukcyjny wpływ na sterylizowane instrumentarium). Jest zatem szczególnie przydatna do sterylizacji drogiego i bardzo podatnego na uszkodzenia instrumentarium medycznego, przede wszystkim endoskopowego.

Czytaj dalej »

Polskie Towarzystwo Pielęgniarek Anestezjologicznych i Intensywnej Opieki

Wczesny okres okołoznieczuleniowy – profesjonalny nadzór pielęgniarki anestezjologicznej nad pacjentem po zabiegu nefrektomii Pełna wersja artykułu

Czytaj dalej »

Dwudziestolecie Centrum Leczenia Oparzeń w Siemianowicach Śląskich

Centrum Leczenia Oparzeń im. dr. Stanisława Sakiela w Siemianowicach Śląskich jest wiodącym ośrodkiem w Polsce, zajmującym się kompleksowym leczeniem urazów oparzeniowych i ran przewlekłych. Obecnie jest także jedną z  najnowocześniejszych placówek tego typu w Europie. W niniejszej pracy przedstawiono historię Centrum Leczenia Oparzeń w Siemianowicach Śląskich.

Czytaj dalej »

Wspomnienie o dr. Stanisławie Sakielu – twórcy siemianowickiej „oparzeniówki”

W pracy została przedstawiona sylwetka doktora Stanisława Sakiela, twórcy siemianowickiej „oparzeniówki” i pioniera leczenia oparzeń w Polsce. Jego dokonania i utworzenie pierwszego w Polsce Oddziału Leczenia Oparzeń na stałe pisały się w kartę historii polskiej medycyny.

Czytaj dalej »

IX Zjazd Polskiego Towarzystwa Pielęgniarek Anestezjologicznych i Intensywnej Opieki

IX Zjazd Polskiego Towarzystwa Pielęgniarek Anestezjologicznych i Intensywnej Opieki Mikołajki, 17–19.09.2015 r. Pełna wersja artykułu

Czytaj dalej »

Jeszcze raz o sanacji jamy ustnej

Ogniskiem zakażenia określa się przewlekły, wolno rozwijający się proces zapalny, który może stanowić przyczynę upośledzenia funkcji innych odległych narządów i prowadzić do choroby ogólnoustrojowej. Teorie dotyczące zębopochodnych chorób odogniskowych wydają się wciąż nierozstrzygniętym problemem medycznym. Jednocześnie w piśmiennictwie coraz częściej pojawiają się doniesienia opisujące związki pomiędzy procesami zapalnymi w obrębie jamy ustnej a rozwojem miażdżycy, częstością przedwczesnych porodów czy występowaniem chorób autoimmunologicznych. Celem pracy było przedstawienie informacji dotyczących ognisk infekcji zębopochodnych oraz określenie postępowania stomatologicznego w przypadku transplantacji szpiku i narządów, operacji kardiochirurgicznych, naczyniowych oraz ortopedycznych.

Czytaj dalej »

Zastosowanie przygotowywanych w banku tkanek przeszczepów tkankowych i komórkowych w leczeniu oparzeń oraz ran przewlekłych

Bank Tkanek ma za zadanie przygotować przeszczepy komórek naskórka (keratynocyty) i skóry właściwej (fibroblasty), a także przeszczepy tkankowe: allogenicznej skóry i owodni ludzkiej. Allogeniczne biostatyczne przeszczepy skóry stanowią doskonały materiał tkankowy, stosowany w leczeniu pacjentów oparzonych i z ranami przewlekłymi. Przeszczepy te są wykorzystywane w leczeniu ciężko oparzonych osób do czasowego zaopatrywania ran, jako alternatywa dla opatrunków tradycyjnych. W przypadku chorych, u których dochodzi do uszkodzenia więcej niż 60% powierzchni ciała, jedyną skuteczną metodą leczenia jest wykonanie przeszczepów komórek wyhodowanych in vitro z ich własnej skóry. Leczenie ran za pomocą przeszczepu naskórka polega na izolacji dwóch linii komórkowych (keratynocytów i fibroblastów) oraz kilkutygodniowym namnożeniu, po którym następuje przygotowanie ostatecznego przeszczepu komórkowego do transplantacji w koncentracie bogatoleukocytarno-płytkowym z czynnikami wzrostu (PLRG).

Czytaj dalej »

Zastosowanie tlenu hiperbarycznego w leczeniu oparzeń

Leczenie tlenem hiperbarycznym polega na zastosowaniu stuprocentowego tlenu o ciśnieniu wyższym niż ciśnienie atmosferyczne. Dynamiczny rozwój tej terapii przypada na ostatnie dziesięciolecia. W pracy przedstawiono zastosowanie terapii tlenem hiperbarycznym u chorych z oparzeniami.

Czytaj dalej »

Wczesny okres okołoznieczuleniowy – profesjonalny nadzór pielęgniarki anestezjologicznej nad pacjentem po zabiegu nefrektomii

Nefrektomia jest zabiegiem polegającym na usunięciu chorobowo zmienionej nerki. Podobnie jak inne interwencje chirurgiczne, jest on obarczony ryzykiem i powikłaniami nie tylko pooperacyjnymi, lecz także poznieczuleniowymi. Pacjent we wczesnym okresie pooperacyjnym wymaga nadzoru w różnych obszarach, odpowiadających za prawidłowy powrót do zdrowia. Właściwe przygotowanie chorego do wykonywanych procedur gwarantuje pozytywny wpływ na jego psychikę i powrót do zdrowia. W celu sprawowania profesjonalnej opieki nad pacjentem pielęgniarka powinna wykazać się znajomością i zrozumieniem zjawisk, do których dochodzi podczas zabiegu operacyjnego oraz znieczulenia. Celem pracy było zwrócenie uwagi na główne problemy pojawiające się podczas przygotowania do zabiegu i znieczulenia oraz we wczesnym okresie pooperacyjnym. Podjęcie profesjonalnych działań przez personel pielęgniarski ma istotne znaczenie w budowaniu zaufania i przyczynia się do zmniejszenia lęku towarzyszącemu choremu w trakcie całej hospitalizacji. Opieka nad pacjentem w oddziale poznieczuleniowym prowadzona przez wykwalifikowany personel pielęgniarski, potrafiący rozpoznać wczesne powikłania pooperacyjne, wpływa na bezpieczeństwo chorego. Pacjent spełniający kryteria wypisu z sali wybudzeń może być przekazany pod opiekę personelu pielęgniarskiego w oddziale zabiegowym.

Czytaj dalej »

Zastosowanie bronchofiberoskopii w oparzeniach dróg oddechowych

Oparzenie dróg oddechowych dość często towarzyszy chorym z urazem termicznym skóry. W pracy przedstawiono schemat postępowania w tych przypadkach.

Czytaj dalej »