1 prof. dr hab. n. med. Arkadiusz Jawień, Katedra i Klinika Chirurgii Naczyniowej i Angiologii Szpitala Uniwersyteckiego Nr 1 im. A. Jurasza w Bydgoszczy, Collegium Medicum UMK w Toruniu
2 dr n. med. Marzenna Bartoszewicz, Zakład Mikrobiologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu
3 prof. dr hab. n. med. Anna Przondo-Mordarska, Zakład Mikrobiologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu 2 mgr Adam Junka, Zakład Mikrobiologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu
4 prof. dr hab. n. med. Maria T. Szewczyk, Katedra i Klinika Chirurgii Naczyniowej i Angiologii Szpitala Uniwersyteckiego Nr 1 im. A. Jurasza w Bydgoszczy, Zakład Pielęgniarstwa Chirurgicznego Collegium Medicum UMK w Toruniu
5 prof. dr hab. n. med. Andrzej Kaszuba, Klinika Dermatologii, Dermatologii Dzięcięcej i Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
6 dr hab. n. med. Tomasz Urbanek, Katedra i Klinika Chirurgii Ogólnej i Naczyń Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
7 prof. dr hab. n. med. Walerian Staszkiewicz, Klinika Chirurgii Naczyniowej i Angiologii, Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie
8 dr hab. n. med. Maciej Sopata, Katedra i Klinika Medycyny Paliatywnej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu
9 dr hab. n. med. Marek Kucharzewski, Katedra i Zakład Anatomii Opisowej i Topograficznej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Zabrzu
10 dr n. med. Anna Korzon-Burakowska, Katedra i Klinika Nadciśnienia Tętniczego i Diabetologii Akademii Medycznej w Gdańsku
11 dr n. med. Grzegorz Krasowski, Krapkowickie Centrum Zdrowia w Krapkowicach
12 dr n. med. Mariusz Kózka, Klinika Chirurgii Ogól-nej, Oddział Chirurgii Naczyniowej 5. Wojskowego Szpitala Klinicznego w Krakowie
13 dr n. med. Jerzy Sikorski, Klinika Chirurgii Urazowej, Leczenia Oparzeń i Chirurgii Plastycznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu
Leczenie Ran 2012;9(3):59-75
Streszczenie: Zakażenia ran są stałym wyzwaniem dla grona ekspertów zajmujących się ich leczeniem i stanowią znaczący problem ekonomiczny w opiece zdrowotnej. Szacuje się, że w uprzemysłowionych społeczeństwach do problemów zdrowotnych związanych z ranami przewlekłymi dochodzi u około 1−1,5% populacji i u około 3% populacji powyżej 60. roku życia. Obecność drobnoustrojów w ranach otwartych jest zjawiskiem naturalnym, nie prowadzącym do opóźnienia procesu gojenia. Jeśli jednak interakcje między bakteriami a gospodarzem przybiorą charakter infekcji, stan rany ulega pogorszeniu. W skrajnych przypadkach nieprawidłowo leczona infekcja miejscowa może się przerodzić w zakażenie uogólnione, prowadzące do poważnych konsekwencji klinicznych, w tym do zgonu pacjenta. Wczesne rozpoznanie wraz z szybką, adekwatną i skuteczną interwencją jest istotne w aspekcie obniżania kosztów leczenia i konsekwencji zdrowotnych, szczególnie w odniesieniu do narastającej oporności antybiotyków. Narastająca w ostatnich latach oporność bakterii na antybiotyki skłoniła naukowców oraz lekarzy praktyków do ponownego zwrócenia uwagi na działanie miejscowych środków przeciwdrobnoustrojowych. W niniejszym dokumencie przeanalizowane zostały zagadnienia związane z użyciem miejscowo działających środków przeciwdrobnoustrojowych, które stanowią wyzwania dla profesjonalistów zajmujących się opieką i leczeniem ran. Dokument ten zawiera wytyczne umożliwiające podjęcie właściwych decyzji w sytuacjach klinicznych.
Pełna wersja artykułu