Streszczenie: Postęp w leczeniu oparzonych na przestrzeni ostatnich dekad pozwolił na redukcję śmiertelności wśród pacjentów, którzy doznali urazu oparzeniowego. Poprawa wyników terapii związana jest ze zwiększeniem nakładów finansowych oraz utworzeniem regionalnych specjalistycznych ośrodków, zajmujących się kompleksowym leczeniem ciężkich oparzeń. Efektywne funkcjonowanie i właściwe wykorzystanie zasobów, którymi tego rodzaju placówki dysponują, zależy od odpowiednio zorganizowanej opieki przedszpitalnej, prawidłowej segregacji poszkodowanych i ich kwalifikacji do przyjęcia do centrum leczenia oparzeń, a następnie szybkiego transportu do miejsca udzielania wysokospecjalistycznej pomocy. Wstępna opieka nad pacjentem po urazie oparzeniowym obejmuje działania podjęte przez świadków na miejscu zdarzenia i następnie podczas transportu do szpitalnego oddziału ratunkowego przez zespół ratownictwa medycznego. W dalszej kolejności, po dokonaniu oceny i ustabilizowaniu stanu oparzonego, podejmowana jest decyzja o kwalifikacji do leczenia w ośrodku specjalistycznym, a w przypadku istnienia wskazań przekazanie poszkodowanego transportem kołowym bądź lotniczym do centrum leczenia oparzeń. W niniejszej pracy omówiono zasady postępowania z oparzonym na każdym z wymienionych etapów: na miejscu zdarzenia, w trakcie transportu i udzielania pierwszej pomocy szpitalnej oraz wskazania do skierowania do ośrodka oparzeniowego.

Słowa kluczowe: centrum leczenia oparzeń, leczenie oparzeń, opieka przedszpitalna