Archiwa: Project

Profilaktyka i kontrola występowania sepsy noworodkowej: strategie interdyscyplinarne a higiena skóry noworodka

Profilaktyka i kontrola zakażeń w oddziałach neonatologicznych to jeden z najbardziej wymagających obszarów pracy każdego zespołu kontroli zakażeń. Szczególnym wyzwaniem są zakażenia krwi, w tym infekcje związane ze stosowaniem linii naczyniowych. W profilaktyce tego typu zakażeń, tj. późnych zakażeń noworodkowych, rekomendowane do wykorzystania są tzw. procedury kompleksowe (ang. care bundles). „Bundle”, czasami opisywane jako pakiety zadań, uwzględniają różnorodność problemów i rozwiązań, są kompilacją najlepszych praktyk. Wybór elementów, które są włączane najczęściej do „bundli”, wynika z tzw. medycyny opartej na dowodach (EBM). Zawsze wśród elementów pakietu wykorzystywanego u noworodka, u którego wymagane jest zastosowanie centralnej linii naczyniowej, wymieniane są: właściwa higiena rąk, maksymalne bariery izolacyjne, odpowiednia antyseptyka skóry, technika aseptyczna, wybór miejsca założenia linii, przezroczysty sterylny opatrunek, aktywny nadzór i prowadzenie dokumentacji. Spośród nich najbardziej kontrowersyjny jest wybór środka do antyseptyki skóry. Celem niniejszej pracy była analiza możliwości wykorzystania różnych antyseptyków w kontekście bezpieczeństwa ich stosowania oraz profilaktyki i kontroli zakażeń.

Czytaj dalej »

Diagnostyka grzybiczego zapalenia rogówki – aspekty kliniczne

Grzybicze zapalenie rogówki jest infekcją o globalnym zasięgu. Etiologia tej choroby różni się w zależności od szerokości geograficznej, społeczno-ekonomicznego rozwoju danego kraju i warunków klimatycznych. Zakażenia grzybicze rogówki spowodowane rodzajem Aspergillus spp. i Fusarium spp. częściej występują w krajach, w których panuje klimat tropikalny i subtropikalny, natomiast zakażenia grzybicze rogówki spowodowane rodzajem Candida spp. dominują w klimacie umiarkowanym. Obecność patogenów grzybiczych w badaniu mikroskopowym oraz izolacja grzybów w hodowli jest złotym standardem diagnostyki laboratoryjnej. Hodowla grzybów pleśniowych oraz drożdżaków jest jednak czasochłonną procedurą. Inne metody diagnostyczne, takie jak mikroskopia konfokalna in vivo oraz optyczna koherentna tomografia przedniego odcinka oka (AS-OCT), umożliwiają obrazowanie tkanki rogówki w czasie rzeczywistym in vivo. Techniki molekularne w czasie rzeczywistym ułatwiają szybką diagnozę grzybiczego zapalenia rogówki. Wiarygodna identyfikacja gatunku czynnika etiologicznego za pomocą metod molekularnych może być pomocna we właściwym ukierunkowaniu terapii. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie aktualnej wiedzy na temat etiologii, czynników ryzyka oraz diagnostyki klinicznej i laboratoryjnej grzybiczego zapalenia rogówki.

Czytaj dalej »

Inwazyjna choroba meningokokowa – łatwiej jej uniknąć niż w porę rozpoznać i uzyskać optymalny efekt leczenia. Argumenty za intensyfikacją szczepień

Rozpoznawanie i leczenie inwazyjnej choroby meningokokowej (IChM) jest trudnym wyzwaniem dla wszystkich praktykujących lekarzy. Ze względu na rzadkie występowanie i mało specyficzne początkowe objawy kliniczne oraz ryzyko gwałtownego przebiegu istnieje duże prawdopodobieństwo opóźnionego rozpoznania i rozpoczęcia specyficznego leczenia, które są zasadnicze dla dobrego rokowania. Wysoki współczynnik śmiertelności z powodu IChM w Polsce dowodzi, że w praktyce trudno spełnić lekarzom warunki gwarantujące optymalne wyniki leczenia. Dostępne są skuteczne szczepionki przeciwko dominującym w Polsce zakażeniom meningokokami serogrup B, C i W. Profilaktyka infekcji meningokokowych, ze względu na najwyższą zapadalność w wieku niemowlęcym, powinna rozpoczynać się po ukończeniu 2. miesiąca życia od podania szczepionki przeciwko serogrupie B, a w następnej kolejności przeciwko serogrupom C, W, A i Y. Szczepienia zapewniają skuteczną ochronę indywidualną zaszczepionych niemowląt, dzieci i młodzieży. Status szczepionek zalecanych w polskim Programie Szczepień Ochronnych zobowiązuje lekarzy do aktywnej promocji szczepień przeciw meningokokom i ich terminowego wykonywania.

Czytaj dalej »

Skuteczność różnych alkoholi jako składników preparatów przeznaczonych do dezynfekcji rąk i powierzchni w walce z epidemią SARS-CoV-2

Zapobieganie rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych poprzez stosowanie różnych substancji dezynfekujących było praktykowane od zamierzchłych czasów. Aktywność środków dezynfekcyjnych skierowana jest przede wszystkim na struktury, które odpowiadają za utrzymanie ogólnej integralności i funkcjonalności mikroorganizmu. Środki stosowane w dezynfekcji są substancjami należącymi do różnych klas związków chemicznych. Jednymi z najbardziej powszechnych i uniwersalnych są alkohole: izopropylowy, etylowy, benzylowy oraz pochodne alkoholowe, tj. fenoksyetanol czy fenoksypropanol. Roztwory alkoholi wykazują szybkie działanie bakteriobójcze oraz grzybobójcze, nie działają jednak na spory bakteryjne i słabo oddziałują na wirusy bezotoczkowe. W związku z szerzącą się epidemią COVID-19 pojawiają się wątpliwości dotyczące skuteczności produktów przeznaczonych do dezynfekcji rąk i powierzchni, zawierających w swoim składzie alkohole. Czas zagrożenia epidemicznego zobowiązuje do używania specjalnych produktów przeznaczonych do obszaru medycznego, prawidłowo przebadanych i zarejestrowanych. Za skuteczność produktu odpowiada producent i profesjonalne laboratorium, które go przebadało. Aby mieć pewność, że preparat do dezynfekcji jest skuteczny w ograniczaniu rozprzestrzeniania się SARS-CoV-2, należy sprawdzić czy została przebadana jego skuteczność według ustalonej, powtarzalnej i akredytowanej procedury. W warunkach polskich taką metodykę badania skuteczności bójczej preparatów do dezynfekcji reprezentują normy europejskie zawarte w normie nadrzędnej EN 14885. W okresie epidemii stosowanie produktów o niepotwierdzonej skuteczności może wpłynąć negatywnie na bezpieczeństwo pacjentów i personelu.

Czytaj dalej »

PCD – przyrządy do kontroli procesu sterylizacji

W niniejszej pracy przedstawiono informacje dotyczące systemu monitorowania procesu sterylizacji. Zaprezentowano budowę i zasadę działania przyrządu testowego procesu (PCD). Przytoczono przykłady i zasadność stosowania PCD w procesie sterylizacji.

Czytaj dalej »

Kleszczowe zapalenie mózgu u 9-letniego chłopca – choroba, której można było uniknąć

W pracy przedstawiono przypadek kleszczowego zapalenia mózgu u 9-letniego chłopca. Pacjent nie pamiętał ukłucia przez kleszcza, natomiast przebywał w rejonie, w którym występowała ich duża liczba. Od 2. roku życia chłopiec był zwolniony ze szczepień z powodu nieprawidłowego EEG. Choroba przebiegała u niego dwufazowo: z 4-dniową fazą rzekomogrypową, 10 dniami pozornej poprawy, a następnie z nawrotem objawów: wysoką gorączką, zaburzeniami snu, bólami głowy i kończyn dolnych, z towarzyszącymi miernie podwyższonymi wskaźnikami stanu zapalnego i odczynem limfocytarnym w płynie mózgowo-rdzeniowym. Badania czynnościowe (EEG) i obrazowe (TK, MR głowy) nie uwidoczniły istotnych nieprawidłowości. Rozpoznanie KZM postawiono na podstawie wykrycia swoistych przeciwciał IgG w surowicy i w PMR oraz wykluczenia innych przyczyn. Przebieg KZM był niepowikłany. Konsekwencją nieuzasadnionego odraczania szczepień może być zachorowanie na chorobę, której można było uniknąć.

Czytaj dalej »

Bezobjawowe zakażenia SARS-CoV-2 u dzieci – czy i w jaki sposób należy je monitorować w kolejnych miesiącach pandemii?

Dzieci z dodatnim wynikiem RT-PCR mogą być bezobjawowe, ale dochodzenia epidemiologiczne sugerują, że przypadki bezobjawowe mogą być odpowiedzialne za potencjalnie znaczącą transmisję COVID-19. Badanie przeprowadzono w związku z powszechnie prezentowanymi danymi dotyczącymi wysokiego odsetka dzieci bezobjawowych w innych krajach w celu ustalenia częstości występowania bezobjawowych zakażeń u dzieci w Polsce.

Czytaj dalej »

Antiseptic non-touch technique – profilaktyka zakażeń związanych z założonym cewnikiem moczowym

Zakażenia układu moczowego należą do jednych z najczęściej występujących postaci zakażeń szpitalnych, z których nawet do 80% związanych jest z założonym cewnikiem moczowym. Niniejsza praca jest skierowana do pracowników medycznych we wszystkich placówkach opieki zdrowotnej; przedstawiono w niej przegląd wytycznych dotyczących zapobiegania zakażeniom układu moczowego związanym z założonym cewnikiem moczowym. Wytyczne oparte są na ocenie obecnie dostępnych dowodów.

Czytaj dalej »

Porównanie wrażliwości in vitro bakterii na ceftarolinę i antybiotyki najczęściej stosowane w Polsce w leczeniu zakażeń skóry i tkanek miękkich u dzieci i dorosłych – dane z lat 2013–2018 z ośrodków biorących udział w programie ATLAS

Wstęp Zakażenia skóry i tkanek miękkich to bardzo niejednorodna grupa schorzeń wywoływanych przez różne gatunki bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych, spośród których jednym z najczęściej izolowanych jest Staphylococcus aureus. Ceftarolina (prolek fosamil ceftaroliny) została zatwierdzona do leczenia powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich, wywołanych przez metycylinowrażliwe i metycylinooporne Staphylococcus aureus, paciorkowce beta-hemolizujące i pałeczki Enterobacterales niewytwarzające beta-laktamaz o rozszerzonym zakresie działania oraz inne wrażliwe gatunki bakterii Gram-ujemne i Gram-dodatnie. Celem przedstawionych badań było porównanie wrażliwości bakterii na ceftarolinę i antybiotyki najczęściej stosowane w Polsce w leczeniu zakażeń skóry i tkanek miękkich u dzieci i dorosłych w latach 2013–2018 w ramach programu badawczego ATLAS (ang. Antimicrobial Testing Leadership And Surveillance). Jest to międzynarodowe badanie prowadzone w celu monitorowania częstości występowania oporności na stosowane antybiotyki na poziomie lokalnym, regionalnym oraz globalnym. Materiał i metody Badany materiał stanowiło 968 niepowtarzających się izolatów S. aureus, Enterobacterales ESBL-ujemnych i paciorkowców beta-hemolizujących wyhodowanych z materiału pobranego z zakażeń skóry i/lub tkanek podskórnych u dzieci i dorosłych w czterech ośrodkach w Polsce, które w latach 2013–2018 brały udział w programie ATLAS. Wszystkie izolaty wysyłano do centralnego laboratorium IHMA w celu potwierdzenia identyfikacji bakterii do gatunku metodą jonizacji próbki połączonej z pomiarem jej masy w spektrometrze masowym (MALDI). Oznaczenie wartości najmniejszych stężeń hamujących wzrost bakterii (MIC) wykonano metodą mikrorozcieńczeń w bulionie. Wyniki (odsetek izolatów wrażliwych, %S lub wrażliwych przy zwiększonej ekspozycji, %I) interpretowano, opierając się na obowiązujących wytycznych EUCAST, jeśli były dostępne wartości graniczne (breakpoints) dla danej pary antybiotyk-gatunek. Wyniki Wszystkie badane szczepy MSSA były wrażliwe na ceftarolinę (MIC90=0,25 µg/ml). Wśród 250 szczepów MRSA wrażliwość na omawiany antybiotyk stwierdzono u 87,4% (MIC90=2 µg/ml). Wszystkie izolaty MRSA niewrażliwe (nie-S) na ceftarolinę wykazywały wartość MIC90=2 µg/ml, co odpowiada kategorii I (wrażliwe przy zwiększonej ekspozycji). Nie wykazano szczepów MRSA opornych na jej działanie. Wszystkie izolaty paciorkowców beta-hemolizujących wykazywały wrażliwość na ceftarolinę (MIC90=0,015 µg/ml). Prawie 86% (85,6%) izolatów pałeczek Gram-ujemnych z rzędu Enterobacterales ESBL-ujemnych cechowało się wrażliwością na ceftarolinę (MIC90=1 µg/ml). Wnioski Ceftarolina okazała się wysoce aktywna wobec najczęstszych czynników etiologicznych zakażeń skóry i tkanek miękkich, w tym szczególnie wobec szczepów MRSA i paciorkowców beta-hemolizujących. Wskazane jest częstsze oznaczanie wrażliwości na ceftarolinę szczepów bakterii izolowanych w polskiej populacji w rutynowej diagnostyce mikrobiologicznej.

Czytaj dalej »

Zarządzanie ryzykiem zakażeń związanych z opieką zdrowotną

Zarządzanie ryzykiem zakażeń jest procesem, który stanowi podstawę działania programu kontroli zakażeń szpitalnych. Obejmuje on trzy etapy: rozpoznanie ryzyka, opracowanie i wdrożenie działań zmniejszających ryzyko oraz monitorowanie podjętych czynności naprawczych w celu określenia akceptowalnego stopnia ryzyka. Ryzyko zakażeń, występujących w następstwie pobytu chorego w szpitalu, może być określone jako wewnętrzne lub zewnętrzne. Ryzyko wewnętrzne jest generowane przez placówkę ochrony zdrowia w związku z wykonywanymi procedurami diagnostycznymi i terapeutycznymi, określanymi na podstawie danych pozyskanych na skutek monitorowania zakażeń i procesów medycznych, obserwacji prowadzonych w oddziałach oraz doniesień z piśmiennictwa, m.in. w zakresie zachorowalności oczekiwanej według CDC/NHSN. Ocena istotności ryzyka jest określana na podstawie prawdopodobieństwa jego wystąpienia oraz wymiaru związanych z nim konsekwencji zdrowotnych. Celem pracy jest przeprowadzenie analizy możliwych rozwiązań zmniejszających lub eliminujących ryzyko. Ryzyko powinno zostać zredukowane do minimalnego, akceptowalnego poziomu, przy uwzględnieniu kosztów wdrożenia działań. Po skutecznym zmniejszeniu lub wyeliminowaniu ryzyka należy wdrożyć proces oceniający skuteczność podjętych działań.

Czytaj dalej »

Profilaktyka zakażeń u wcześniaków i noworodków – jaki antyseptyk wybrać?

Noworodki urodzone przed ukończonym 37. tygodniem ciąży klasyfikuje się jako wcześniaki. Wcześniactwo często związane jest z niską masą urodzeniową dzieci, tj. wagą poniżej 2500 g, i stanowi najczęstszą przyczynę śmierci niemowląt w pierwszym miesiącu życia oraz drugą najczęstszą przyczynę zgonów dzieci poniżej 5. roku życia. U około 20% noworodków i niemowląt z bardzo niską masą urodzeniową występują infekcje układowe, z czego przyczyną ponad połowy zgonów jest sepsa. Ze względu na czas wystąpienia zakażenia wyróżnia się sepsę wczesną (do 72 godzin po urodzeniu) i późną. W Polsce najczęściej izolowanymi patogenami w zakażeniach krwi u noworodków są: S. agalactiae, E. coli, K. pneumoniae, Enterobacter sp., A. baumannii, gronkowce koagulazo-ujemne i C. albicans; rzadziej – S. aureus, H. influenzae i L. monocytogenes. Skuteczna dezynfekcja skóry za pomocą miejscowo działających środków przeciwdrobnoustrojowych stanowi istotny czynnik prewencyjny w ograniczaniu występowania zakażeń szpitalnych u wcześniaków. Jednak ze względu na niedojrzałość powłok skórnych u tej grupy pacjentów oraz ryzyko powikłań, decyzja o wyborze właściwego preparatu, w świetle braku oficjalnych wytycznych, jest często trudna. Stosowanie u wcześniaków powidonu jodu zwiększa ryzyko wystąpienia niedoczynności tarczycy. Chlorheksydyna i oktenidyna mogą powodować podrażnienia skóry z oparzeniami włącznie, antyseptyki alkoholowe natomiast mogą działać neurotoksycznie. Najbezpieczniejszym i najskuteczniejszym antyseptykiem – zarówno u noworodków przedwcześnie urodzonych, jak i z niską masą urodzeniową – na chwilę obecną wydaje się być poliheksanidyna z betainą.

Czytaj dalej »

Karbapenemy – mikrobiologia i farmakologia

Karbapenemy należą do antybiotyków β-laktamowych i stanowią jedną z najważniejszych opcji terapeutycznych wobec pałeczek Gram-ujemnych, zwłaszcza w przypadku gdy zakażenia mają przebieg ciężki i są powodowane przez bakterie oporne na inne antybiotyki. Podstawą wyboru tej grupy antybiotyków w praktyce klinicznej jest ich profil mikrobiologiczny, a także profil farmakokinetyczno-farmakodynamiczny. Niestety w praktyce często obserwuje się przypadkowość wyboru karbapenemu, co nie tylko powoduje brak optymalnej efektywności klinicznej, lecz także zwiększa ryzyko wystąpienia oporności. W pracy przedstawiono praktyczne spojrzenie na antybiotyki karbapenemowe – z punku widzenia zarówno mikrobiologicznego, jak i farmakologicznego.

Czytaj dalej »

Monitorowanie zakażeń

W niniejszej pracy przedstawiono rys historyczny rozwoju kontroli zakażeń w Polsce i na świecie oraz historię monitorowania zakażeń w Polsce. Omówiono najważniejsze publikacje z ostatnich lat, oparte na analizie polskich danych, programy monitorowania zakażeń funkcjonujące w wybranych krajach oraz założenia, na których powinny opierać się współczesne programy monitorowania zakażeń w szpitalach na szczeblu regionalnym i krajowym.

Czytaj dalej »

Zastosowanie formy dożylnej amoksycyliny z kwasem klawulanowym w dawce 2000 mg + 200 mg

Amoksycylina z kwasem klawulanowym jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania, często stosowanym w europejskich szpitalach. Ten złożony preparat zawiera dwa leki. Amoksycylina – β-laktam, półsyntetyczna penicylina – wykazuje aktywność względem bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych, ale jest wrażliwa na unieczynnianie przez β-laktamazy. Kwas klawulanowy inhibuje β-laktamazy, jednocześnie chroniąc amoksycylinę przed inaktywacją. Dodanie kwasu klawulanowego do amoksycyliny rozszerzyło spektrum działania antybiotyku, ale zwiększyło również ryzyko działań niepożądanych. Skuteczność działania amoksycyliny zależy od czasu jej występowania powyżej minimalnego stężenia hamującego w formie niezwiązanej w surowicy. Istnieją szczególne przypadki, w których podaje się wysoką dawkę dożylnej amoksycyliny z niższą proporcją kwasu klawulanowego, aby zmaksymalizować terapeutyczny efekt antybiotyku i ograniczyć działania niepożądane samego inhibitora. Celem niniejszego opracowania jest podsumowanie takich wyjątkowych sytuacji, wśród których można wymienić: profilaktykę okołooperacyjną, pozaszpitalne zapalenie płuc wywołane przez beztlenowce, szpitalne zapalanie płuc u krytycznie chorych pacjentów ze zwiększonym klirensem kreatyniny oraz zakażenia wewnątrzbrzuszne.

Czytaj dalej »

Nitroksolina, cenna opcja terapeutyczna w zakażeniach dróg moczowych

Przyczyną zakażeń układu moczowego (ZUM) w większości są bakterie. ZUM jest najczęściej efektem kolonizacji drobnoustrojów drogą wstępującą, rzadziej krwiopochodną lub limfatyczną, może współistnieć z innymi schorzeniami układu moczowego, utrudniając ich leczenie. Nitroksolina to chemioterapeutyk stosowany w zakażeniach dróg moczowych, skuteczny wobec licznych bakterii i grzybów. Jest lekiem charakteryzującym się unikalnym mechanizmem działania farmakodynamicznego, który polega na chelatowaniu dwuwartościowych kationów, co wiąże się z obniżeniem aktywności enzymów bakteryjnych, w szczególności polimerazy RNA. Stanowi cenną alternatywę w leczeniu infekcji układu moczowego dla furazydyny i fluorochinolonów.

Czytaj dalej »

Mikrobiologiczne mapowanie szpitala

Mapowanie szpitala oparte na analizach wyników badań mikrobiologicznych jest podstawą zarówno do kształtowania szpitalnej polityki antybiotykowej, jak i do wdrażania skutecznych programów kontroli zakażeń szpitalnych oraz rozprzestrzeniania się drobnoustrojów. Mapy tworzone w celach epidemiologicznych dotyczą oceny częstości występowania MDRO opartej na: utworzeniu listy pacjentów z rzadkimi MDRO, monitorowaniu zmian lekowrażliwości drobnoustrojów, szacowaniu obciążenia infekcją z udziałem MDRO, szacowaniu narażenia na zakażenie/kolonizację MDRO oraz określeniu nabywania MDRO w trakcie leczenia szpitalnego. Mapa mikrobiologiczna dla celów terapeutycznych oparta jest na zbiorczych antybiogramach tworzonych tylko dla gatunków, z których uzyskano co najmniej 30 izolatów z próbek klinicznych.

Czytaj dalej »

Badania mikrobiologiczne u kobiet ciężarnych – standardy postępowania

Przesiewowe badania mikrobiologiczne wykonywane u każdej kobiety ciężarnej pozwalają na zmniejszenie liczby zakażeń i zarażeń wertykalnych, które są bezpośrednią przyczyną powikłań ciąży oraz zwiększonej zachorowalności i śmiertelności u noworodków. Do obowiązkowych badań przeprowadzanych u kobiet ciężarnych należą badania w kierunku: kiły, HIV, HBV, HCV, toksoplazmozy, różyczki i paciorkowców grupy B. Do 10. tygodnia ciąży lub w chwili pierwszego zgłoszenia się do lekarza ginekologa-położnika wykonuje się test VDRL, badanie przeciwciał anty-HIV i anty-HCV, toksoplazmozy (przeciwciała IgG/IgM, o ile ciężarna nie przedstawi wyniku potwierdzającego występowanie przeciwciał IgG sprzed ciąży) i różyczki (IgG/IgM, o ile ciężarna nie chorowała lub nie była szczepiona albo w przypadku braku informacji). W 21.–26. tygodniu ciąży – u kobiet z ujemnym wynikiem w I trymestrze – przeprowadza się badanie w kierunku toksoplazmozy (IgM), a w 33.–37. tygodniu ciąży: wykrywanie antygenu HBs, badanie w kierunku HIV, posiew wymazu z pochwy i odbytu w kierunku paciorkowców grupy B oraz test VDRL i w kierunku HCV w grupie kobiet ze zwiększonym ryzykiem populacyjnym lub indywidualnym ryzykiem zakażenia.

Czytaj dalej »

Clostridioides (Clostridium) difficile – skuteczne działania w kontroli zakażeń

Zakażenie o etiologii Clostridioides difficile (wcześniej należące do rodzaju Clostridium) stanowi jedno z największych zagrożeń epidemicznych dla zdrowia publicznego i jest najczęstszą przyczyną biegunek poantybiotykowych. Infekcja może przebiegać pod postacią łagodnej, samoograniczającej się biegunki oraz ciężkich, piorunujących zakażeń, ze wstrząsem i zgonem włącznie. Profilaktyka CDI w zakładach opieki zdrowotnej obejmuje działania ograniczające rozprzestrzenianie się infekcji (kontaktowe środki ostrożności, izolacja, dekontaminacja środowiska, higiena rąk) oraz kontrolę ryzyka wystąpienia zakażeń (antybiotykoterapia, środki hamujące wydzielanie soku żołądkowego). Na skuteczną kontrolę zakażeń C. difficile mają również wpływ: właściwe monitorowanie, diagnostyka i terapia, a także programy edukacyjne dla personelu oraz pacjentów.

Czytaj dalej »

Analizator iFlash 1800

Czytaj dalej »

Pacjent wentylowany mechanicznie – jak zmniejszyć ryzyko VAP?

Intubacja dotchawicza i wdrożenie wentylacji mechanicznej to jedna z najczęściej wykonywanych procedur u pacjentów krytycznie chorych. Pomimo niewątpliwych zalet wynikających ze wspomagania układu oddechowego, może wiązać się ona z wystąpieniem zdarzeń niepożądanych, w tym zapalenia płuc związanego z wentylacją mechaniczną (VAP). Wnikliwa obserwacja i postępowanie zgodne z rekomendacjami oraz zaleceniami medycyny opartej na dowodach naukowych mogą przyczynić się do zmniejszenia ryzyka rozwoju szpitalnego odrespiratorowego zapalenia płuc. Jednak działania te muszą być skoordynowane i wdrażane jednoczasowo przez wszystkich członków multidyscyplinarnego zespołu terapeutycznego.

Czytaj dalej »

Jak aplikacje mogą poprawić monitorowanie zakażenia miejsca operowanego i mieć wpływ na zmniejszenie częstości zakażeń szpitalnych?

Zakażenia miejsca operowanego (ZMO) stanowią jeden z istotniejszych problemów opieki nad pacjentem leczonym operacyjnie i jedną z najczęstszych form zakażeń szpitalnych. W celu zmniejszenia ryzyka ZMO należy podejmować działania kompleksowe na każdym etapie terapii leczniczej. Bardzo ważnym elementem tego postępowania jest monitorowanie pacjenta po zakończeniu leczenia szpitalnego. Wśród wielu możliwości monitorowania rany oraz wspomagania procesu jej gojenia warto zwrócić uwagę na narzędzia telemedyczne. Ze względu na specyfikę problemów związanych z raną (kluczowa rola obrazu, powtarzalne elementy oceny podmiotowej i przedmiotowej) systemy telemedyczne oparte na aplikacjach dedykowanych pacjentom wydają się mieć olbrzymi potencjał praktyczny. Optymalna aplikacja powinna posiadać cechy zawarte w akronimie IDEAL: I (ang. intuitiveness) – intuicyjność, czyli prostota; D (ang. dedicated) – dedykowanie, czyli personalizowanie; E (ang. economy) – dostępność ekonomiczna dla pacjenta; A (ang. all aspects of treatment) – obejmować wszelkie aspekty zaleceń, dawać całościowe, jednoznaczne i kompletne zalecenia dotyczące dalszego postępowania; L (ang. legal) – zgodność z obowiązującymi przepisami prawnymi. Dzięki połączeniu tych cech nowa aplikacja iWound, obecnie wprowadzana do użytku przez przedsiębiorstwo POLMEDI Sp z o.o., pozwala na kompleksowe monitorowanie rany pooperacyjnej, nadzór nad ZMO po zakończeniu hospitalizacji, a także wspomaganie procesu gojenia rany.

Czytaj dalej »

Komunikacja – udzielanie i przyjmowanie informacji zwrotnej

Informacja zwrotna jest potrzebna zarówno osobie, która jej udziela (bo chce wpłynąć na zmianę zachowania drugiej osoby), jak i osobie, która ją przyjmuje (bo chce wiedzieć, jak jej zachowanie zostało odebrane i co może zmienić w przyszłości). Nie zmienia to faktu, że informacje są potrzebne, jednakże bywają też trudne – do przekazania i do odebrania. Efekt często jest taki, że unika się dawania informacji zwrotnej, szczególnie jeśli jest ona krytyczna, i jednocześnie pozbawia drugą stronę okazji do rozwoju. Jeśli z kolei udziela się jej nieumiejętnie, to można spotkać się z reakcją obronną, co nie daje korzyści ani jednej, ani drugiej stronie. Dlatego w przypadku, gdy chce się funkcjonować w środowisku, w którym można się rozwijać, mieć wpływ na innych i zachować dobre relacje, warto nauczyć się udzielania i przyjmowania informacji zwrotnych.

Czytaj dalej »

Leczenie ropowicy szyi i mnogich ropni śródpiersia górnego tylnego o etiologii Candida glabarta – opis przypadku pacjenta leczonego w oddziale intensywnej terapii PCCHP w Rzeszowie

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek ciężkiej ropowicy szyi i mnogich ropni śródpiersia o etiologii Candida glabrata u 68-letniego otyłego mężczyzny, chorującego przewlekle na nadciśnienie tętnicze i cukrzycę typu 2. Pacjent został przekazany do Kliniki Chirurgii Klatki Piersiowej w celu pilnej interwencji chirurgicznej ze Szpitala Powiatowego, gdzie na podstawie stanu klinicznego, wyników badań obrazowych i laboratoryjnych rozpoznano ropowicę szyi i śródpiersia. Chory po zabiegu mediastinotomii nadmostkowej, rewizji i drenażu śródpiersia górnego oraz setonażu okolicy nadobojczykowej prawej został przyjęty bezpośrednio do Oddziału Intensywnej Terapii (OIT) z powodu niewydolności krążeniowo-oddechowej. Z pobranego śródoperacyjnie materiału wyhodowano C. glabrata nieposiadający mechanizmów oporności na azole. Pomimo zastosowania flukonazolu zgodnie z antybiogramem, u pacjenta w 6. dobie leczenia na OIT doszło do pogorszenia stanu klinicznego, fungemii i rozwoju wstrząsu septycznego. Oprócz wdrożenia szerokospektralnej antybiotykoterapii, w porozumieniu z mikrobiologiem zadecydowano o zmianie leczenia przeciwgrzybiczego – włączono flucytozynę. Korekta leczenia spowodowała sukcesywną poprawę stanu klinicznego, normalizację parametrów biochemicznych oraz negatywizację posiewów. W 23. dobie hospitalizacji chorego w stanie zadowalającym przekazano do Kliniki Chirurgii Klatki Piersiowej w celu kontynuacji leczenia.

Czytaj dalej »

Porównanie aktywności in vitro ceftaroliny i stosowanych w Polsce antybiotyków przeciwko najczęstszym patogenom bakteryjnym pozaszpitalnego zapalenia płuc u dzieci i dorosłych. Dane z lat 2013–2018 z ośrodków biorących udział w programie ATLAS

Pozaszpitalne zapalenie płuc (PZP) jest jedną z głównych przyczyn zachorowalności i śmiertelności. Ceftarolina (prolek fosamil ceftaroliny) została zarejestrowana do leczenia PZP wywołanego przez Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae oraz inne wrażliwe na cefalosporynę patogeny Gram-ujemne i Gram-dodatnie. Celem badania było porównanie aktywności in vitro omawianego antybiotyku z aktywnością antybiotyków najczęściej stosowanych w Polsce w leczeniu PZP, w ramach programu badawczego ATLAS (ang. Antimicrobial Testing Leadership And Surveillance). Jest to międzynarodowe badanie prowadzone w celu monitorowania częstości występowania oporności na stosowane antybiotyki na poziomie lokalnym, regionalnym oraz globalnym. Materiał i metody Badaniem objęto 613 niepowtarzających się izolatów klinicznych wyhodowanych z materiału pobranego z dróg oddechowych chorych w czterech ośrodkach w Polsce w latach 2013–2018. Wszystkie izolaty wysyłano do centralnego laboratorium IHMA w celu potwierdzenia identyfikacji bakterii do gatunku metodą MALDI-TOF MS. Oznaczenie wartości najmniejszych stężeń hamujących wzrost bakterii (MIC) wykonano metodą mikrorozcieńczeń w bulionie. Wyniki (odsetek izolatów wrażliwych, %S) interpretowano, opierając się na obowiązujących wytycznych EUCAST, jeśli były dostępne wartości graniczne dla danej pary antybiotyk-gatunek. Wyniki Wszystkie izolaty S. pneumoniae (w tym szczepy oporne na penicylinę) były wrażliwe na ceftarolinę. Wykazano ośmiokrotnie mniejsze wartości MIC90 ceftaroliny wobec izolatów PRSP w porównaniu z ceftriaksonem (0,25 vs. 2 μg/ml). Wszystkie izolaty metycylinowrażliwe Staphylococcus aureus (MSSA) były wrażliwe na ceftarolinę (MIC90=0,25 μg/ml, zakres wartości MIC 0,12–0,5 μg/ml). Stwierdzono szesnastokrotnie mniejsze wartości MIC90 ceftaroliny wobec izolatów MSSA w porównaniu z ceftriaksonem (0,25 vs. 4 μg/ml). Wśród izolatów metycylinoopornych S. aureus (MRSA) 78,9% (123/156) było wrażliwych na ceftarolinę, przy czym odsetek ten był większy wśród chorych dzieci niż wśród dorosłych (92,9 vs. 75,8%). Wszystkie izolaty H. influenzae były wrażliwe na ceftarolinę (MIC90 0,03 μg/ml). Wnioski Wykazano wysoki odsetek badanych szczepów S. pneumoniae, S. aureus (MSSA) i H. influenzae wrażliwych na ceftarolinę. Uzyskane wyniki wskazują, że antybiotyk ten może stanowić skuteczną opcję terapeutyczną w leczeniu PZP. Wskazane jest dalsze monitorowanie wrażliwości ocenianych gatunków bakterii na antybiotyki w Polsce.

Czytaj dalej »