Archiwa: Project

Monitorowanie majaczenia stanu ciężkiego we wczesnej diagnostyce infekcji – skuteczne zastosowanie dalbawancyny w leczeniu ciężkiej infekcji skóry i tkanki podskórnej. Opis przypadku

U pacjentów z ciężką uogólnioną infekcją często dochodzi do zaburzeń funkcji mózgu, które występują bez oczywistego wyjaśnienia i bez uchwytnej jednoznacznej przyczyny. Po wykluczeniu wielu możliwych rozpoznań jedynym rozpoznaniem jest majaczenie stanu ciężkiego (ICU delirium), które może być pierwszym objawem ciężkiej infekcji ogólnoustrojowej i jest obciążające rokowniczo. Screening w kierunku ICU delirium za pomocą zwalidowanych narzędzi – takich jak CAM-ICU czy ICDSC – powinien stanowić jeden z rutynowych elementów oceny chorych leczonych w oddziale anestezjologii i intensywnej terapii (OAiIT). W przypadku rzutu septycznego należy natychmiast poszukiwać źródła infekcji, z  uwzględnieniem skóry i tkanki podskórnej, przy czym kluczowe jest chirurgiczne opracowanie źródła zakażenia oraz pobranie materiału do badania mikrobiologicznego, a także szybkie rozpoczęcie antybiotykoterapii empirycznej. W niniejszej pracy zaprezentowano ostrą powikłaną infekcję skóry i tkanki podskórnej u 47-letniego pacjenta z wieloma obciążeniami (cukrzyca, immunosupresja, niewydolność nerek). Mężczyzna był leczony m.in. z powodu zakażenia wielomiejscowego o etiologii MRSA, Pseudomonas aeruginosa i Escherichia coli ESBL+ z zastosowaniem celowanej antybiotykoterapii, jednak prezentował cechy majaczenia stanu ciężkiego jako pierwszego objawu kolejnej infekcji – ostrego bakteryjnego zakażenia skóry i tkanki podskórnej (ABSSSI). Po niepowodzeniu klasycznej antybiotykoterapii u chorego wdrożono, z powodzeniem, dalbawancynę, co skutkowało w pierwszej kolejności ustąpieniem ICU delirium, a w dalszym przebiegu spadkiem parametrów zapalnych oraz zmniejszeniem zmian zapalnych. Wystąpienie ABSSSI może mieć ciężki, zakończony zgonem przebieg, zwłaszcza u pacjentów w zaawansowanej grupie wiekowej, z chorobami układu sercowo-naczyniowego, z cukrzycą, immunosupresją, nowotworami i niewydolnością nerek. W podjęciu decyzji o antybiotykoterapii kluczowe znaczenie ma zarówno rozległość nacieku zapalnego, jak i objawy ogólnoustrojowe. W większości przypadków terapia ABSSSI opiera się na antybiotykoterapii empirycznej, przy czym obok klasycznych leków pojawiają się nowe, takie jak dalbawancyna, która jest nowym antybiotykiem lipoglikopeptydowym z zarejestrowanym wskazaniem do leczenia ostrych bakteryjnych zakażeń skóry i tkanki podskórnej. Wykazuje ona aktywność przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, w szczególności MRSA, zarówno w badaniach in vitro, jak i in vivo. W opisanym przypadku dalbawancynę zastosowano ze względu na: korzystne spektrum mikrobiologiczne, dobry profil farmakokinetyczny, ograniczone działania niepożądane i łatwość dawkowania.

Czytaj dalej »

Dysbioza oraz zastosowania ryfaksyminy-α w jej leczeniu

Jelita są siedliskiem zróżnicowanej i licznej mikrobioty. Stan ludzkiego zdrowia zależy od korzystnych oraz niekorzystnych efektów prowadzonych działań, a także licznych interakcji mikrobioty komensalnej i patologicznej. Oddziaływanie na linii gospodarz–mikrobiota jelitowa ma daleko idące konsekwencje wpływające na całe ciało człowieka oraz większość układów. Dysbioza leży u podstaw wielu schorzeń i dolegliwości. Preparaty określane jako eubiotyki stosuje się w celu uzyskania równowagi jakościowej i ilościowej składowych mikrobioty w przewodzie pokarmowym. Ryfaksymina-α – oprócz właściwości antybakteryjnych – wykazuje również właściwości eubiotyczne, aktywnie oddziałuje na ilościowy i jakościowy skład mikrobioty jelitowej, co znacznie poszerza możliwości jej zastosowania w leczeniu dysbiozy.

Czytaj dalej »

Zapalenie dróg żółciowych powikłane zapaleniem otrzewnej o etiologii Pseudomonas aeruginosa MDR i Enterococcus faecalis VRE wyleczone w oddziale intensywnej terapii. Opis przypadku

W niniejszej pracy przedstawiono opis przypadku rozwoju zapalenia otrzewnej u 31-letniego mężczyzny (chorującego na sferocytozę wrodzoną) z zapaleniem dróg żółciowych i wszczepioną przed dziesięcioma miesiącami protezą do przewodu żółciowego wspólnego z powodu jego zwężenia. Chory bezpośrednio po zabiegu wymiany protezy, z jednoczasowym drenażem dróg żółciowych, został przyjęty do Oddziału Intensywnej Terapii z objawami niewydolności: oddechowej, nerek i wątroby w przebiegu sepsy. Zapalenie dróg żółciowych powikłane zapaleniem otrzewnej z obrazem klinicznym wstrząsu septycznego zdiagnozowano w 10. dobie leczenia. Dwa dni wcześniej z powodu splenomegalii, przełomu hemolitycznego, anemizacji, wysokich wartości bilirubiny całkowitej w przebiegu sferocytozy wykonano zabieg resekcji śledziony, z jednoczasowym usunięciem pęcherzyka żółciowego. Trudności terapeutyczne wynikały ze zmieniającej się flory patogennej i lekooporności szczepów (Pseudomonas aeruginosa MDR, Enterococcus faecium VRE) odpowiadających za zakażenie wewnątrzbrzuszne. Usunięcie źródła zakażenia w postaci „starej” protezy, rozszerzona diagnostyka mikrobiologiczna, wdrożona skuteczna antybiotykoterapia celowana (kolistyna, ceftazydym – awibaktam, linezolid), leczenie wstrząsu septycznego według ustalonych standardów oraz stosowanie CVVHDF z pozaustrojową eliminacją endotoksyn z użyciem filtra oXiris™ doprowadziły do stabilizacji krążeniowo-oddechowej, poprawy funkcji nerek i wątroby. W 34. dobie hospitalizacji chorego wypisano do dalszego leczenia w Klinice Chirurgii Ogólnej i Małoinwazyjnej, a w 39. dobie ze szpitala.

Czytaj dalej »

Problemy terapeutyczne w leczeniu zapalenia płuc wywołanego przez oporny na kolistynę szczep Acinetobacter baumannii – opis przypadku pacjenta leczonego w oddziale intensywnej terapii

W niniejszej pracy przedstawiono opis przypadku rozwoju ciężkiego szpitalnego zapalenia płuc o etologii Acinetobacter baumannii u 44-letniego mężczyzny z urazem wielonarządowym, do którego doszło w wyniku wypadku komunikacyjnego. Chory bezpośrednio po zabiegu stabilizacji odcinka szyjnego kręgosłupa został przyjęty do Oddziału Intensywnej Terapii (OIT) z powodu ostrej niewydolności oddechowej. Zapalenie płuc związane z prowadzeniem wentylacji mechanicznej (VAP) zdiagnozowano w 11. dobie leczenia na OIT. Z drzewa oskrzelowego i krwi pacjenta wielokrotnie wyhodowano szczep Acinetobacter baumannii. Zakażenie przyczyniło się do wystąpienia sepsy, a następnie wstrząsu septycznego i rozwoju niewydolności wielonarządowej. Trudności terapeutyczne wynikały z wielolekooporności szczepu, w tym także wobec kolistyny. U pacjenta kilkukrotnie dochodziło do pogorszenia parametrów wymiany gazowej (z koniecznością wentylacji mechanicznej 100% tlenem), wzrostu parametrów zapalnych oraz pogorszenia funkcji nerek. Wczesna i rozszerzona diagnostyka mikrobiologiczna, wdrożenie skutecznej antybiotykoterapii celowanej (cefoperazon z sulbaktamem, a następnie duże dawki ampicyliny z sulbaktamem), leczenie wstrząsu septycznego według ustalonych standardów oraz zastosowanie metody pozaustrojowej eliminacji endotoksyn z użyciem filtru oXiris™ doprowadziły do wyleczenia chorego i wypisania z OIT w 50. dobie hospitalizacji.

Czytaj dalej »

Przeczucie matki czy ocena lekarzy? Przypadek siedmiomiesięcznego niemowlęcia z gorączką

Meningokoki to bakterie otoczkowe wywołujące zakażenia inwazyjne o wysokim wskaźniku śmiertelności. Zapadalność jest najwyższa w najmłodszych grupach wiekowych. Ze względu na możliwy piorunujący przebieg i wąskie, kilku–kilkunastogodzinne okno terapeutyczne, duże znaczenie odgrywa czujność rodziców. W pracy przedstawiono przypadek siedmiomiesięcznego niemowlęcia, które zostało przyjęte na SOR w dobrym stanie ogólnym. Wstępnie rozpoznano wirusową infekcję przewodu pokarmowego i jedynie ze względu na obawę matki dziecko przyjęto do oddziału. Po kilku godzinach hospitalizacji stan niemowlęcia pogorszył się, wysunięto podejrzenie inwazyjnej choroby meningokokowej i niezwłocznie włączono leczenie, dzięki czemu z powodzeniem opanowano zakażenie bez rozwoju trwałych następstw. Podkreślono rolę matki, której niepokój o zdrowie dziecka spowodował przyjęcie go do szpitala, co w efekcie pozwoliło wcześnie rozpocząć terapię. Uwzględniono znaczenie szczepień ochronnych jako najskuteczniejszego sposobu ochrony przed zakażeniami meningokokowymi.

Czytaj dalej »

Wrażliwość klinicznych szczepów Enterococcus faecalis wywołujących zakażenia miejscowe w formie biofilmowej i planktonicznej na antyseptyki

Enterococcus faecalis to względnie beztlenowa bakteria Gram-dodatnia, posiadająca zdolność do proliferacji w niekorzystnych warunkach. Budowanie biofilmu chroni drobnoustroje przed negatywnym działaniem czynników środowiskowych, układem immunologicznym gospodarza i antybiotykami oraz antyseptykami. Celem pracy było zbadanie wrażliwości klinicznych szczepów Enterococcus faecalis na stosowane w Polsce antyseptyki. W badaniach wykazano najwyższą skuteczność dichlorowodorku oktenidyny wobec formy planktonicznej oraz biofilmu E. faecalis.

Czytaj dalej »

Wrażliwość na nitroksolinę bakterii izolowanych z zakażeń dróg moczowych

Nitroksolina jest chemioterapeutykiem stosowanym w ostrych zakażeniach układu moczowego (ZUM) oraz zaostrzeniach nawracających zakażeń dolnych dróg moczowych, wywoływanych przez Escherichia coli. Celem badań była ocena wrażliwości na ten lek bakterii izolowanych z moczu oraz porównanie wyników z wrażliwością na kotrimoksazol i nitrofurantoinę. Badaniami objęto 300 szczepów. Pałeczki Gram-ujemne stanowiły 93%, w tym: E. coli – 83,5%, ziarenkowce Gram-dodatnie – 7,0%. Szczepy E. coli wykazywały bardzo wysoki odsetek wrażliwości na nitroksolinę (wyższy niż na kotrimoksazol i nitrofurantoinę), inne gatunki pałeczek Gram-ujemnych – zróżnicowany, a ziarenkowce Gram-dodatnie – niski. Zróżnicowane wyniki wrażliwości na nitroksolinę wśród innych pałeczek z rodziny Enterobacteriaceae wymagają dalszych badań w celu ewentualnego rozszerzenia wskazań do stosowania tego chemioterapeutyku w ZUM.

Czytaj dalej »

Czynniki wpływające na świadomość zdrowotną w zakresie profilaktyki grypy u pracowników służby zdrowia i pacjentów szpitalnego oddziału ratunkowego

Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z zagrożenia, jakie stanowi grypa. Celem pracy było zbadanie poglądów i poziomu wiedzy na temat szczepień przeciwko grypie wśród pracowników i pacjentów Wojskowego Instytutu Medycznego (WIM). Badania wykonano z zastosowaniem autorskiej ankiety. Grupa badana liczyła 475 osób (pracownicy WIM – 269 osób, pacjenci – 206). Kwestionariusz składał się z 15 pytań jednokrotnego wyboru. Wyniki badań wskazują na rosnącą potrzebę szkoleń na temat bezpieczeństwa i skuteczności szczepień przeciwko grypie. Wśród personelu medycznego obserwuje się wyższą niż wśród pacjentów świadomość dotyczącą potrzeby szczepień. Chęć wykonania szczepienia zgłosiło jedynie około 9% kadry szpitala oraz 8% pacjentów Szpitalnego Oddziału Ratunkowego. Obie badane grupy wykazały się dużą wiedzą o powikłaniach pogrypowych, odpowiednio 93% personelu i 97% pacjentów. Respondenci posiadali jedynie ogólną wiedzę i świadomość na temat grypy. Przez to nie podejmowali prawidłowych działań leczniczych i profilaktycznych w razie jej wystąpienia, co było jednoznaczne z bagatelizowaniem tej choroby.

Czytaj dalej »

Zakażenia bakteryjne mające wpływ na przebieg ciąży

Zakażenia bakteryjne w ciąży stanowią istotne obciążenie dla zdrowia i życia kobiety oraz jej dziecka. Ich znaczna większość przebiega bezobjawowo, nie budząc niepokoju matki, a to z kolei opóźnia rozpoznanie. W wielu przypadkach brak szybkiej interwencji i leczenia wiąże się z poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Poronienie, poród przedwczesny, obumarcie płodu, przedwczesne pęknięcie błon płodowych, gorączka połogowa – to tylko niektóre z potencjalnie groźnych powikłań, będących wynikiem zakażeń bakteryjnych u ciężarnych. Dodatkowo wiedza kobiet w wieku rozrodczym na temat zakażeń wikłających przebieg ciąży wydaje się być niewystarczająca. W czasach narastającej migracji, wczesnej inicjacji seksualnej i częstych zmian partnerów, profilaktyka infekcji bakteryjnych wśród aktywnych seksualnie kobiet i ich partnerów może odwrócić niekorzystny przebieg ciąży. W niniejszej pracy omówiono pięć najczęstszych i najgroźniejszych – z punktu widzenia medycznego – zakażeń bakteryjnych. Szczególną uwagę poświęcono epidemiologii, symptomatologii, diagnostyce oraz leczeniu infekcji bakteryjnych u kobiet w ciąży i ich dzieci. Dane opracowano na podstawie prac badawczych oraz aktualnych wytycznych i rekomendacji.

Czytaj dalej »

Analiza zakażeń szpitalnych w oddziale intensywnej terapii w latach 2012–2016

Wstęp Zakażenia szpitalne (HAI) to wciąż aktualne zagadnienie, szczególnie w oddziałach intensywnej terapii, gdzie odnotowuje się ich największy odsetek. Mogą one stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta, dlatego ważnym aspektem jest profilaktyka mająca na celu ich ograniczenie. Cel Celem pracy była analiza HAI w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii w latach 2012–2016. Materiał i metody W badaniach wykorzystano metodę analizy dokumentacji – 232 karty rejestracyjne zakażeń szpitalnych zanotowanych w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii Szpitala w Gdańsku. Przeprowadzona analiza miała charakter retrospektywny. Wyniki i Wnioski W badanej grupie kobiety stanowiły 47%, a mężczyźni 53% wszystkich przypadków HAI. Wiek badanych mieścił się w zakresie 21–92 lat (średnio – 68,58 roku), a średni czas hospitalizacji wynosił 19,59 doby. Najczęstszymi miejscami występowania infekcji szpitalnych były układ oddechowy i moczowy. W drogach oddechowych najczęściej izolowano Acinetobacter spp. i Klebsiella spp., w układzie moczowym Enterococcus spp. i Escherichia coli, a w układzie pokarmowym Clostridium difficile. Dowodzi to zróżnicowania rodzaju czynnika etiologicznego w danej lokalizacji. Kobiety częściej niż mężczyźni cierpiały z powodu zakażeń układu moczowego (ZUM), a mężczyźni z powodu infekcji układu oddechowego i pokarmowego. Wykazano, że ZUM rozwijały się później niż infekcje układu oddechowego i pokarmowego. Odnotowano różnicę pomiędzy czasem wykrycia zakażeń spowodowanych różnymi drobnoustrojami. Najpóźniej wykrywanymi gatunkami były Enterobacter cloacae i Proteus spp., wcześniej izolowane były Staphylococcus aureus, Klebsiella spp. i Clostridium difficile. W zależności od płci niektóre czynniki etiologiczne wykrywane były częściej – u mężczyzn były to gatunki bakterii Staphylococcus aureus i Clostridium difficile, a u kobiet – Enterobacter cloacae.

Czytaj dalej »

Bordetella pertussis – stary i jednocześnie nowy patogen zakażeń dróg oddechowych

Pomimo stosowania szczepień ochronnych, w ostatnich latach obserwuje się znaczący wzrost zakażeń wywoływanych przez Bordetella pertussis. Infekcje te mogą dotyczyć osób w każdym wieku, ale grupą najbardziej narażoną na ciężkie, zagrażające życiu zakażenia są dzieci poniżej 3. miesiąca życia. Wzrost liczby infekcji wywoływanych przez B. pertussis, szczególnie u osób dorosłych, skłonił Autorów do podjęcia tego tematu. W pracy dokonano szczegółowej charakterystyki mikroorganizmu oraz przedstawiono sytuację epidemiologiczną krztuśca zarówno w Polsce, jak i na świecie. Omówiono diagnostykę, a także metody prewencji zakażeń wywołanych przez pałeczkę krztuśca.

Czytaj dalej »

Sytuacja epidemiologiczna oraz aktualne strategie profilaktyki krztuśca w Polsce i na świecie

Krztusiec jeszcze do niedawna był uważany za chorobę, którą dzięki szczepieniom niemowląt i dzieci można było kontrolować. Jednak od lat 90. XX wieku w Polsce, podobnie jak na całym świecie, obserwuje się ponowny wzrost zachorowań. Przyczyn tego zjawiska jest kilka, m.in.: mniejsza skuteczność szczepionek bezkomórkowych względem szczepionek całokomórkowych, stosunkowo szybki zanik odporności po szczepieniu, a także zmiany genetyczne pałeczek krztuśca, zmniejszające powinowactwo przeciwciał poszczepiennych do aktualnie krążących szczepów drobnoustrojów. Sytuacja ta stanowi zagrożenie dla zdrowia publicznego i wymusiła rozwój nowych strategii profilaktycznych: stosowanie przypominających dawek szczepionek przeciw krzuściowi u dzieci (DTaP), młodzieży i dorosłych (Tdap), szczepień ciężarnych oraz upowszechniania strategii kokonu. Ponadto poprawiono nadzór epidemiologiczny, wystandaryzowano metody potwierdzania zachorowania w zależności od przebytego szczepienia, wieku i fazy rozpoznania choroby oraz badania aktualnie krążących szczepów pałeczek krztuśca. Obecnie w większości rozwiniętych krajów świata najwyższą zapadalność notuje się u najmłodszych dzieci oraz nastolatków. Liczbowo najwięcej zachorowań obserwuje się u młodzieży i osób dorosłych. Najbardziej zagrożoną grupę, ze względu na następstwa zakażenia, stanowią niemowlęta. Wśród niemowląt

Czytaj dalej »

Zagrożenie inwazyjnymi zakażeniami grzybiczymi u pacjentów po przeszczepieniu komórek krwiotwórczych: wskazówki dotyczące środowiskowego postępowania profilaktycznego

Celem pracy jest ocena zagrożenia środowiskowego w kontekście inwazyjnych zakażeń grzybiczych u pacjentów po przeszczepieniu komórek krwiotwórczych (HSCT), a także przedstawienie ogólnych zaleceń dla osoby po przeszczepieniu i dla jego rodziny w zakresie zachowania oraz postępowania środowiskowego w warunkach pozaszpitalnych, ukierunkowanego na zapobieganie infekcjom grzybiczym. Przedstawiono podstawowe dane dotyczące epidemiologii zakażeń grzybiczych po HSCT oraz zagrożeń zakażeń środowiskowych. W pracy podano wskazówki dla pacjentów w formie najważniejszych ogólnych zasad postępowania, zmierzających do minimalizowania ryzyka zakażenia grzybami. Wszystkie ograniczenia i zakazy wynikają z możliwości obecności inwazyjnych grzybów oportunistycznych w wodzie, żywności i szeroko rozumianym środowisku. Ograniczenia wiążą się z udokumentowaną obecnością grzybów patogennych i wystąpieniem inwazyjnej choroby grzybiczej w każdym przypadku. Zalecenia dotyczą wszystkich pacjentów do końca 6. miesiąca po przeszczepie oraz wszystkich chorych otrzymujących leczenie immunosupresyjne z powodu obecności choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi. Mogą być przydatne zarówno dla pacjentów, jak i dla lekarzy oraz innego personelu medycznego sprawującego opiekę po przeszczepieniu.

Czytaj dalej »

Helicobacter pylori jako fakultatywny patogen wewnątrzkomórkowy

Helicobacter pylori był do niedawna uznawany za obligatoryjny patogen zewnątrzkomórkowy. Obecnie natomiast sugeruje się, że wewnątrzkomórkowa nisza stanowi dogodne środowisko do rozwoju tej bakterii. Inwazyjność H. pylori wykazano zarówno względem komórek zdolnych do fagocytozy (makrofagów, neutrofilów), jak i niefagocytarnych komórek nabłonkowych przewodu pokarmowego. Zinternalizowane bakterie nie ulegają degradacji, co warunkowane jest zdolnością do zaburzenia prawidłowej ścieżki autofagii i przekształceniem autofagosomów w duże kompartmenty błonowe, tzw. megasomy. Ich obecność sprzyja natężeniu wewnątrzgatunkowych interakcji drobnoustrojów, które związane są z utworzeniem zorganizowanych struktur o morfologii zbliżonej z biofilmem oraz transformacją części bakterii w formy kokoidalne. Model wewnątrzkomórkowej infekcji H. pylori przedstawiony w niniejszej pracy może pomóc w zrozumieniu przyczyn ograniczonej skuteczności stosowanych terapii eradykacyjnych oraz wpływu takiej lokalizacji na możliwość przetrwałego infekowania śluzówki żołądka przez te drobnoustroje.

Czytaj dalej »

Zarażenie Toxoplasma gondii u kobiet ciężarnych

Zarażenie Toxoplasma gondii u kobiet ciężarnych stanowi istotne zagrożenie dla życia i zdrowia dziecka, a także – choć są to przypadki niezmiernie rzadkie – wiąże się z możliwością wystąpienia poważnych powikłań zdrowotnych u matki. Nie bez znaczenia pozostaje aspekt psychologiczny, stres wynikający z obawy o życie i zdrowie dziecka wpływa negatywnie na przebieg ciąży i samopoczucie ciężarnej. Uważa się, że nawet 1⁄3 populacji może być zarażona pierwotniakiem T. gondii. Biorąc pod uwagę konsekwencje socjoekonomiczne wrodzonej toksoplazmozy, w Polsce badania w kierunku tej jednostki chorobowej zostały umieszczone w panelu badań obowiązkowych w ciąży. W niniejszym artykule przedstawiono aktualne dane i wyniki badań na temat zarażenia T. gondii u kobiet ciężarnych. Informacje opracowano na podstawie prac badawczych i wytycznych europejskich oraz światowych.

Czytaj dalej »

Znaczenie profilu farmakokinetyczno-farmakodynamicznego w leczeniu zakażeń. Miejsce dalbawancyny w praktyce klinicznej

Leczenie przeciwbakteryjne musi opierać się zarówno na prawidłowym wyborze antybiotyku z punktu widzenia mikrobiologicznego, jak i na jego optymalnej penetracji do miejsca zakażenia oraz właściwym dawkowaniu. Zakażenia skóry i tkanki podskórnej są rodzajem infekcji, w przypadku których parametry farmakokinetyczne antybiotyku mają bardzo ważne znaczenie. W ich leczeniu szczególne miejsce zajmuje dalbawancyna, która – z uwagi na trójkompartmentową farmakokinetykę – wykazuje dużą skuteczność kliniczną w farmakoterapii zakażeń skóry i tkanki podskórnej.

Czytaj dalej »

Zapobieganie i pielęgnacja wczesnych skórnych odczynów popromiennych podczas radioterapii

Odczyny popromienne skóry stanowią istotny problem w leczeniu nowotworów z zastosowaniem radioterapii. Nie bez znaczenia jest odpowiednie przygotowanie i pielęgnacja skóry zarówno przed, w trakcie, jak i po terapii. Odpowiednie przygotowanie pacjenta i edukacja mają bezpośrednie przełożenie na leczenie, samopoczucie oraz jakość jego życia, co minimalizuje powstawanie zakażeń skóry.

Czytaj dalej »

Zapalenie płuc Pneumocystis jiroveci u pacjentki z toczniem trzewnym, wyleczone w oddziale intensywnej terapii. Opis przypadku

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 56-letniej pacjentki poddawanej przewlekłej steroidoterapii z powodu tocznia trzewnego z zajęciem nerek, leczonej w Oddziale Intensywnej Terapii z powodu pozaszpitalnego zapalenia płuc. Na podstawie zastosowanej diagnostyki u chorej rozpoznano zakażenie Pneumocystis jiroveci z klinicznym obrazem sepsy. W trakcie pobytu w OIT pacjentka wymagała: wdrożenia szerokospektralnej antybiotykoterapii empirycznej, a następnie celowanej, prowadzenia wentylacji mechanicznej, stabilizacji ciśnienia wlewem noradrenaliny oraz wdrożenia terapii nerkozastępczej. W leczeniu stosowano także zabiegi plazmaferezy, metyloprednizolon, immunoglobuliny. Po włączeniu do terapii trimetoprimu z sulfametoksazolem stan pacjentki poprawiał się stopniowo, jednak w 29. dobie terapii uległ ponownemu pogorszeniu. Wydłużenie czasu antybiotykoterapii wynikało z braku jednoznacznej poprawy klinicznej i kolejnych zakażeń dróg oddechowych pochodzenia szpitalnego. Mając na uwadze wystąpienie zapalenia płuc związanego z wentylacją mechaniczną i prawdopodobieństwo nabycia w trakcie leczenia oporności P. jiroveci na sulfonamid, do terapii włączono antybiotyk celowany wobec szczepu Pseudomonas aeruginosa i klindamycynę, dzięki czemu uzyskano znaczną poprawę stanu klinicznego. Trwające 94 dni leczenie ciężkiego oportunistycznego zakażenia u pacjentki z immunosupresją i zaostrzeniem choroby podstawowej zakończyło się sukcesem klinicznym. Chorą w stanie ogólnym dobrym wypisano do Kliniki Nefrologii.

Czytaj dalej »

Czynniki ryzyka osteoporozy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego rozwoju i metabolizmu tkanki kostnej

Zdrowe kości stanowią fundament organizmu i wpływają na stan zdrowia człowieka. Styl życia odpowiada za około 20–40% szczytowej masy kostnej u dorosłych, dlatego też działania zmierzające do usunięcia czynników ryzyka wpływają korzystnie na szczytową masę i wytrzymałość tkanki kostnej oraz zmniejszają ryzyko wystąpienia osteoporozy w wieku dorosłym. Jest to tym bardziej istotne, gdyż nieodpowiedni styl życia oddziałuje negatywnie na możliwość osiągnięcia zaprogramowanej genetycznie optymalnej masy kostnej. W niniejszej pracy omówiono wpływ zdrowego odżywiania, czynników hormonalnych oraz aktywności fizycznej na masę kostną w wieku młodzieńczym. Modyfikacja tych czynników istotnie zmniejsza ryzyko i częstość występowania osteoporozy. Przedstawiono także metody stosowane w diagnostyce niskiej masy kości (DXA) oraz w ocenie ryzyka złamań (FRAX).

Czytaj dalej »

Zastosowanie anidulafunginy u pacjenta hospitalizowanego w oddziale intensywnej terapii z powodu niewydolności oddechowej – opis przypadku

Pacjenci hospitalizowani w oddziałach intensywnej terapii są grupą chorych, u których ryzyko zakażeń grzybiczych jest szczególnie duże, głównie wskutek częstego stosowania antybiotyków o szerokim spektrum. W opisywanym przypadku 40-letni pacjent był poddany intensywnej terapii z powodu niewydolności oddechowej w przebiegu nawracających zapaleń płuc. W trakcie badania bronchoskopowego zaobserwowano dużą ilość białej, ropnej wydzieliny zatykającej prawe oskrzele główne. W posiewie płynu z płukania oskrzelowo-pęcherzykowego (ang. bronchoalveolar lavage fluid – BALF) wyhodowano szczep Candida glabrata w znamiennym mianie >105 jtk/ml. W terapii zastosowano anidulafunginę, zgodnie z rekomendacjami IDSA (Infectious Diseases Society of America), ESCMID (European Society of Clinical Microbiology and Infectious Diseases) oraz grup eksperckich. Stan kliniczny pacjenta uległ poprawie. W posiewie kontrolnym BALF nie zaobserwowano wzrostu grzybów, a stężenie białka C-reaktywnego (markera stanu zapalnego) uległo normalizacji.

Czytaj dalej »

XXXII Konferencja „Postępy w anestezjologii, intensywnej terapii i leczenia bólu”

Czytaj dalej »

Nowe rozwiązania w sterylizacji plazmowej

Czytaj dalej »

Bezpieczeństwo epidemiologiczne pracowników bloku operacyjnego

Bezpieczeństwo epidemiologiczne bloku operacyjnego jest rozpatrywane nie tylko w kontekście profilaktyki zakażeń u pacjentów poddawanych zabiegom operacyjnym, lecz także bezpiecznych pod względem epidemiologicznym warunków pracy jego personelu. Obowiązek dostosowania pomieszczeń bloku operacyjnego do wymagań działalności leczniczej jest regulowany przez punkt IX załącznika numer 1 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 26 czerwca 2012 roku w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia szpitala. Nowoczesny, dobrze zaprojektowany blok operacyjny jest miejscem przyjaznym i bezpiecznym zarówno dla pacjentów, jak i dla pracowników. Blok operacyjny to szpitalna komórka organizacyjna o bardzo złożonej strukturze. Pracuje na nim kilka grup zawodowych: personel pielęgniarski operacyjny i anestezjologiczny, lekarze anestezjolodzy i lekarze zabiegowi różnych specjalności oraz pracownicy odpowiedzialni za utrzymanie czystości. Celem ich pracy jest bezpieczne przeprowadzenie chorego przez zabieg operacyjny w higienicznych warunkach, stanowiących filar profilaktyki zakażeń. Z bezpieczeństwem nierozerwalnie związane jest przestrzeganie ustalonych reguł postępowania. Warunki pracy personelu medycznego są określone m.in. przez: przepisy zawarte w Kodeksie pracy, ściśle sprecyzowane zasady ujęte w postaci zarządzeń wewnętrznych, instrukcji, procedur i standardów przygotowanych w oparciu o najnowszą wiedzę medyczną (popartą dowodami naukowymi), wytyczne i rekomendacje środowisk medycznych, dostępne akty prawne i normy PN-EN. Tylko świadomy pracownik bloku operacyjnego może wykonywać swój zawód właściwie, jednocześnie zapewniając sobie komfortowe warunki pracy, a pacjentowi świadczenie usług na najwyższym poziomie.

Czytaj dalej »

Centralna sterylizatornia – w szpitalu czy poza szpitalem?

Za organizacją centralnej sterylizatorni (CS) w strukturach szpitala przemawia fakt, iż wszystkie oddziały zabiegowe – w tym blok operacyjny – wykorzystują dużą ilość sterylnego sprzętu. Odpowiednie zlokalizowanie sterylizatorni skraca czas transportu narzędzi, a dzięki połączeniu działów za pomocą wind proces ten może odbywać się bezobsługowo.

Czytaj dalej »