Archiwa: Project

Czynniki wpływające na świadomość zdrowotną w zakresie profilaktyki grypy u pracowników służby zdrowia i pacjentów szpitalnego oddziału ratunkowego

Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z zagrożenia, jakie stanowi grypa. Celem pracy było zbadanie poglądów i poziomu wiedzy na temat szczepień przeciwko grypie wśród pracowników i pacjentów Wojskowego Instytutu Medycznego (WIM). Badania wykonano z zastosowaniem autorskiej ankiety. Grupa badana liczyła 475 osób (pracownicy WIM – 269 osób, pacjenci – 206). Kwestionariusz składał się z 15 pytań jednokrotnego wyboru. Wyniki badań wskazują na rosnącą potrzebę szkoleń na temat bezpieczeństwa i skuteczności szczepień przeciwko grypie. Wśród personelu medycznego obserwuje się wyższą niż wśród pacjentów świadomość dotyczącą potrzeby szczepień. Chęć wykonania szczepienia zgłosiło jedynie około 9% kadry szpitala oraz 8% pacjentów Szpitalnego Oddziału Ratunkowego. Obie badane grupy wykazały się dużą wiedzą o powikłaniach pogrypowych, odpowiednio 93% personelu i 97% pacjentów. Respondenci posiadali jedynie ogólną wiedzę i świadomość na temat grypy. Przez to nie podejmowali prawidłowych działań leczniczych i profilaktycznych w razie jej wystąpienia, co było jednoznaczne z bagatelizowaniem tej choroby.

Czytaj dalej »

Zakażenia bakteryjne mające wpływ na przebieg ciąży

Zakażenia bakteryjne w ciąży stanowią istotne obciążenie dla zdrowia i życia kobiety oraz jej dziecka. Ich znaczna większość przebiega bezobjawowo, nie budząc niepokoju matki, a to z kolei opóźnia rozpoznanie. W wielu przypadkach brak szybkiej interwencji i leczenia wiąże się z poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Poronienie, poród przedwczesny, obumarcie płodu, przedwczesne pęknięcie błon płodowych, gorączka połogowa – to tylko niektóre z potencjalnie groźnych powikłań, będących wynikiem zakażeń bakteryjnych u ciężarnych. Dodatkowo wiedza kobiet w wieku rozrodczym na temat zakażeń wikłających przebieg ciąży wydaje się być niewystarczająca. W czasach narastającej migracji, wczesnej inicjacji seksualnej i częstych zmian partnerów, profilaktyka infekcji bakteryjnych wśród aktywnych seksualnie kobiet i ich partnerów może odwrócić niekorzystny przebieg ciąży. W niniejszej pracy omówiono pięć najczęstszych i najgroźniejszych – z punktu widzenia medycznego – zakażeń bakteryjnych. Szczególną uwagę poświęcono epidemiologii, symptomatologii, diagnostyce oraz leczeniu infekcji bakteryjnych u kobiet w ciąży i ich dzieci. Dane opracowano na podstawie prac badawczych oraz aktualnych wytycznych i rekomendacji.

Czytaj dalej »

Analiza zakażeń szpitalnych w oddziale intensywnej terapii w latach 2012–2016

Wstęp Zakażenia szpitalne (HAI) to wciąż aktualne zagadnienie, szczególnie w oddziałach intensywnej terapii, gdzie odnotowuje się ich największy odsetek. Mogą one stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta, dlatego ważnym aspektem jest profilaktyka mająca na celu ich ograniczenie. Cel Celem pracy była analiza HAI w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii w latach 2012–2016. Materiał i metody W badaniach wykorzystano metodę analizy dokumentacji – 232 karty rejestracyjne zakażeń szpitalnych zanotowanych w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii Szpitala w Gdańsku. Przeprowadzona analiza miała charakter retrospektywny. Wyniki i Wnioski W badanej grupie kobiety stanowiły 47%, a mężczyźni 53% wszystkich przypadków HAI. Wiek badanych mieścił się w zakresie 21–92 lat (średnio – 68,58 roku), a średni czas hospitalizacji wynosił 19,59 doby. Najczęstszymi miejscami występowania infekcji szpitalnych były układ oddechowy i moczowy. W drogach oddechowych najczęściej izolowano Acinetobacter spp. i Klebsiella spp., w układzie moczowym Enterococcus spp. i Escherichia coli, a w układzie pokarmowym Clostridium difficile. Dowodzi to zróżnicowania rodzaju czynnika etiologicznego w danej lokalizacji. Kobiety częściej niż mężczyźni cierpiały z powodu zakażeń układu moczowego (ZUM), a mężczyźni z powodu infekcji układu oddechowego i pokarmowego. Wykazano, że ZUM rozwijały się później niż infekcje układu oddechowego i pokarmowego. Odnotowano różnicę pomiędzy czasem wykrycia zakażeń spowodowanych różnymi drobnoustrojami. Najpóźniej wykrywanymi gatunkami były Enterobacter cloacae i Proteus spp., wcześniej izolowane były Staphylococcus aureus, Klebsiella spp. i Clostridium difficile. W zależności od płci niektóre czynniki etiologiczne wykrywane były częściej – u mężczyzn były to gatunki bakterii Staphylococcus aureus i Clostridium difficile, a u kobiet – Enterobacter cloacae.

Czytaj dalej »

Bordetella pertussis – stary i jednocześnie nowy patogen zakażeń dróg oddechowych

Pomimo stosowania szczepień ochronnych, w ostatnich latach obserwuje się znaczący wzrost zakażeń wywoływanych przez Bordetella pertussis. Infekcje te mogą dotyczyć osób w każdym wieku, ale grupą najbardziej narażoną na ciężkie, zagrażające życiu zakażenia są dzieci poniżej 3. miesiąca życia. Wzrost liczby infekcji wywoływanych przez B. pertussis, szczególnie u osób dorosłych, skłonił Autorów do podjęcia tego tematu. W pracy dokonano szczegółowej charakterystyki mikroorganizmu oraz przedstawiono sytuację epidemiologiczną krztuśca zarówno w Polsce, jak i na świecie. Omówiono diagnostykę, a także metody prewencji zakażeń wywołanych przez pałeczkę krztuśca.

Czytaj dalej »

Sytuacja epidemiologiczna oraz aktualne strategie profilaktyki krztuśca w Polsce i na świecie

Krztusiec jeszcze do niedawna był uważany za chorobę, którą dzięki szczepieniom niemowląt i dzieci można było kontrolować. Jednak od lat 90. XX wieku w Polsce, podobnie jak na całym świecie, obserwuje się ponowny wzrost zachorowań. Przyczyn tego zjawiska jest kilka, m.in.: mniejsza skuteczność szczepionek bezkomórkowych względem szczepionek całokomórkowych, stosunkowo szybki zanik odporności po szczepieniu, a także zmiany genetyczne pałeczek krztuśca, zmniejszające powinowactwo przeciwciał poszczepiennych do aktualnie krążących szczepów drobnoustrojów. Sytuacja ta stanowi zagrożenie dla zdrowia publicznego i wymusiła rozwój nowych strategii profilaktycznych: stosowanie przypominających dawek szczepionek przeciw krzuściowi u dzieci (DTaP), młodzieży i dorosłych (Tdap), szczepień ciężarnych oraz upowszechniania strategii kokonu. Ponadto poprawiono nadzór epidemiologiczny, wystandaryzowano metody potwierdzania zachorowania w zależności od przebytego szczepienia, wieku i fazy rozpoznania choroby oraz badania aktualnie krążących szczepów pałeczek krztuśca. Obecnie w większości rozwiniętych krajów świata najwyższą zapadalność notuje się u najmłodszych dzieci oraz nastolatków. Liczbowo najwięcej zachorowań obserwuje się u młodzieży i osób dorosłych. Najbardziej zagrożoną grupę, ze względu na następstwa zakażenia, stanowią niemowlęta. Wśród niemowląt

Czytaj dalej »

Zagrożenie inwazyjnymi zakażeniami grzybiczymi u pacjentów po przeszczepieniu komórek krwiotwórczych: wskazówki dotyczące środowiskowego postępowania profilaktycznego

Celem pracy jest ocena zagrożenia środowiskowego w kontekście inwazyjnych zakażeń grzybiczych u pacjentów po przeszczepieniu komórek krwiotwórczych (HSCT), a także przedstawienie ogólnych zaleceń dla osoby po przeszczepieniu i dla jego rodziny w zakresie zachowania oraz postępowania środowiskowego w warunkach pozaszpitalnych, ukierunkowanego na zapobieganie infekcjom grzybiczym. Przedstawiono podstawowe dane dotyczące epidemiologii zakażeń grzybiczych po HSCT oraz zagrożeń zakażeń środowiskowych. W pracy podano wskazówki dla pacjentów w formie najważniejszych ogólnych zasad postępowania, zmierzających do minimalizowania ryzyka zakażenia grzybami. Wszystkie ograniczenia i zakazy wynikają z możliwości obecności inwazyjnych grzybów oportunistycznych w wodzie, żywności i szeroko rozumianym środowisku. Ograniczenia wiążą się z udokumentowaną obecnością grzybów patogennych i wystąpieniem inwazyjnej choroby grzybiczej w każdym przypadku. Zalecenia dotyczą wszystkich pacjentów do końca 6. miesiąca po przeszczepie oraz wszystkich chorych otrzymujących leczenie immunosupresyjne z powodu obecności choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi. Mogą być przydatne zarówno dla pacjentów, jak i dla lekarzy oraz innego personelu medycznego sprawującego opiekę po przeszczepieniu.

Czytaj dalej »

Helicobacter pylori jako fakultatywny patogen wewnątrzkomórkowy

Helicobacter pylori był do niedawna uznawany za obligatoryjny patogen zewnątrzkomórkowy. Obecnie natomiast sugeruje się, że wewnątrzkomórkowa nisza stanowi dogodne środowisko do rozwoju tej bakterii. Inwazyjność H. pylori wykazano zarówno względem komórek zdolnych do fagocytozy (makrofagów, neutrofilów), jak i niefagocytarnych komórek nabłonkowych przewodu pokarmowego. Zinternalizowane bakterie nie ulegają degradacji, co warunkowane jest zdolnością do zaburzenia prawidłowej ścieżki autofagii i przekształceniem autofagosomów w duże kompartmenty błonowe, tzw. megasomy. Ich obecność sprzyja natężeniu wewnątrzgatunkowych interakcji drobnoustrojów, które związane są z utworzeniem zorganizowanych struktur o morfologii zbliżonej z biofilmem oraz transformacją części bakterii w formy kokoidalne. Model wewnątrzkomórkowej infekcji H. pylori przedstawiony w niniejszej pracy może pomóc w zrozumieniu przyczyn ograniczonej skuteczności stosowanych terapii eradykacyjnych oraz wpływu takiej lokalizacji na możliwość przetrwałego infekowania śluzówki żołądka przez te drobnoustroje.

Czytaj dalej »

Zarażenie Toxoplasma gondii u kobiet ciężarnych

Zarażenie Toxoplasma gondii u kobiet ciężarnych stanowi istotne zagrożenie dla życia i zdrowia dziecka, a także – choć są to przypadki niezmiernie rzadkie – wiąże się z możliwością wystąpienia poważnych powikłań zdrowotnych u matki. Nie bez znaczenia pozostaje aspekt psychologiczny, stres wynikający z obawy o życie i zdrowie dziecka wpływa negatywnie na przebieg ciąży i samopoczucie ciężarnej. Uważa się, że nawet 1⁄3 populacji może być zarażona pierwotniakiem T. gondii. Biorąc pod uwagę konsekwencje socjoekonomiczne wrodzonej toksoplazmozy, w Polsce badania w kierunku tej jednostki chorobowej zostały umieszczone w panelu badań obowiązkowych w ciąży. W niniejszym artykule przedstawiono aktualne dane i wyniki badań na temat zarażenia T. gondii u kobiet ciężarnych. Informacje opracowano na podstawie prac badawczych i wytycznych europejskich oraz światowych.

Czytaj dalej »

Znaczenie profilu farmakokinetyczno-farmakodynamicznego w leczeniu zakażeń. Miejsce dalbawancyny w praktyce klinicznej

Leczenie przeciwbakteryjne musi opierać się zarówno na prawidłowym wyborze antybiotyku z punktu widzenia mikrobiologicznego, jak i na jego optymalnej penetracji do miejsca zakażenia oraz właściwym dawkowaniu. Zakażenia skóry i tkanki podskórnej są rodzajem infekcji, w przypadku których parametry farmakokinetyczne antybiotyku mają bardzo ważne znaczenie. W ich leczeniu szczególne miejsce zajmuje dalbawancyna, która – z uwagi na trójkompartmentową farmakokinetykę – wykazuje dużą skuteczność kliniczną w farmakoterapii zakażeń skóry i tkanki podskórnej.

Czytaj dalej »

Zapobieganie i pielęgnacja wczesnych skórnych odczynów popromiennych podczas radioterapii

Odczyny popromienne skóry stanowią istotny problem w leczeniu nowotworów z zastosowaniem radioterapii. Nie bez znaczenia jest odpowiednie przygotowanie i pielęgnacja skóry zarówno przed, w trakcie, jak i po terapii. Odpowiednie przygotowanie pacjenta i edukacja mają bezpośrednie przełożenie na leczenie, samopoczucie oraz jakość jego życia, co minimalizuje powstawanie zakażeń skóry.

Czytaj dalej »

Zapalenie płuc Pneumocystis jiroveci u pacjentki z toczniem trzewnym, wyleczone w oddziale intensywnej terapii. Opis przypadku

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 56-letniej pacjentki poddawanej przewlekłej steroidoterapii z powodu tocznia trzewnego z zajęciem nerek, leczonej w Oddziale Intensywnej Terapii z powodu pozaszpitalnego zapalenia płuc. Na podstawie zastosowanej diagnostyki u chorej rozpoznano zakażenie Pneumocystis jiroveci z klinicznym obrazem sepsy. W trakcie pobytu w OIT pacjentka wymagała: wdrożenia szerokospektralnej antybiotykoterapii empirycznej, a następnie celowanej, prowadzenia wentylacji mechanicznej, stabilizacji ciśnienia wlewem noradrenaliny oraz wdrożenia terapii nerkozastępczej. W leczeniu stosowano także zabiegi plazmaferezy, metyloprednizolon, immunoglobuliny. Po włączeniu do terapii trimetoprimu z sulfametoksazolem stan pacjentki poprawiał się stopniowo, jednak w 29. dobie terapii uległ ponownemu pogorszeniu. Wydłużenie czasu antybiotykoterapii wynikało z braku jednoznacznej poprawy klinicznej i kolejnych zakażeń dróg oddechowych pochodzenia szpitalnego. Mając na uwadze wystąpienie zapalenia płuc związanego z wentylacją mechaniczną i prawdopodobieństwo nabycia w trakcie leczenia oporności P. jiroveci na sulfonamid, do terapii włączono antybiotyk celowany wobec szczepu Pseudomonas aeruginosa i klindamycynę, dzięki czemu uzyskano znaczną poprawę stanu klinicznego. Trwające 94 dni leczenie ciężkiego oportunistycznego zakażenia u pacjentki z immunosupresją i zaostrzeniem choroby podstawowej zakończyło się sukcesem klinicznym. Chorą w stanie ogólnym dobrym wypisano do Kliniki Nefrologii.

Czytaj dalej »

Czynniki ryzyka osteoporozy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego rozwoju i metabolizmu tkanki kostnej

Zdrowe kości stanowią fundament organizmu i wpływają na stan zdrowia człowieka. Styl życia odpowiada za około 20–40% szczytowej masy kostnej u dorosłych, dlatego też działania zmierzające do usunięcia czynników ryzyka wpływają korzystnie na szczytową masę i wytrzymałość tkanki kostnej oraz zmniejszają ryzyko wystąpienia osteoporozy w wieku dorosłym. Jest to tym bardziej istotne, gdyż nieodpowiedni styl życia oddziałuje negatywnie na możliwość osiągnięcia zaprogramowanej genetycznie optymalnej masy kostnej. W niniejszej pracy omówiono wpływ zdrowego odżywiania, czynników hormonalnych oraz aktywności fizycznej na masę kostną w wieku młodzieńczym. Modyfikacja tych czynników istotnie zmniejsza ryzyko i częstość występowania osteoporozy. Przedstawiono także metody stosowane w diagnostyce niskiej masy kości (DXA) oraz w ocenie ryzyka złamań (FRAX).

Czytaj dalej »

Zastosowanie anidulafunginy u pacjenta hospitalizowanego w oddziale intensywnej terapii z powodu niewydolności oddechowej – opis przypadku

Pacjenci hospitalizowani w oddziałach intensywnej terapii są grupą chorych, u których ryzyko zakażeń grzybiczych jest szczególnie duże, głównie wskutek częstego stosowania antybiotyków o szerokim spektrum. W opisywanym przypadku 40-letni pacjent był poddany intensywnej terapii z powodu niewydolności oddechowej w przebiegu nawracających zapaleń płuc. W trakcie badania bronchoskopowego zaobserwowano dużą ilość białej, ropnej wydzieliny zatykającej prawe oskrzele główne. W posiewie płynu z płukania oskrzelowo-pęcherzykowego (ang. bronchoalveolar lavage fluid – BALF) wyhodowano szczep Candida glabrata w znamiennym mianie >105 jtk/ml. W terapii zastosowano anidulafunginę, zgodnie z rekomendacjami IDSA (Infectious Diseases Society of America), ESCMID (European Society of Clinical Microbiology and Infectious Diseases) oraz grup eksperckich. Stan kliniczny pacjenta uległ poprawie. W posiewie kontrolnym BALF nie zaobserwowano wzrostu grzybów, a stężenie białka C-reaktywnego (markera stanu zapalnego) uległo normalizacji.

Czytaj dalej »

XXXII Konferencja „Postępy w anestezjologii, intensywnej terapii i leczenia bólu”

Czytaj dalej »

Nowe rozwiązania w sterylizacji plazmowej

Czytaj dalej »

Bezpieczeństwo epidemiologiczne pracowników bloku operacyjnego

Bezpieczeństwo epidemiologiczne bloku operacyjnego jest rozpatrywane nie tylko w kontekście profilaktyki zakażeń u pacjentów poddawanych zabiegom operacyjnym, lecz także bezpiecznych pod względem epidemiologicznym warunków pracy jego personelu. Obowiązek dostosowania pomieszczeń bloku operacyjnego do wymagań działalności leczniczej jest regulowany przez punkt IX załącznika numer 1 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 26 czerwca 2012 roku w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia szpitala. Nowoczesny, dobrze zaprojektowany blok operacyjny jest miejscem przyjaznym i bezpiecznym zarówno dla pacjentów, jak i dla pracowników. Blok operacyjny to szpitalna komórka organizacyjna o bardzo złożonej strukturze. Pracuje na nim kilka grup zawodowych: personel pielęgniarski operacyjny i anestezjologiczny, lekarze anestezjolodzy i lekarze zabiegowi różnych specjalności oraz pracownicy odpowiedzialni za utrzymanie czystości. Celem ich pracy jest bezpieczne przeprowadzenie chorego przez zabieg operacyjny w higienicznych warunkach, stanowiących filar profilaktyki zakażeń. Z bezpieczeństwem nierozerwalnie związane jest przestrzeganie ustalonych reguł postępowania. Warunki pracy personelu medycznego są określone m.in. przez: przepisy zawarte w Kodeksie pracy, ściśle sprecyzowane zasady ujęte w postaci zarządzeń wewnętrznych, instrukcji, procedur i standardów przygotowanych w oparciu o najnowszą wiedzę medyczną (popartą dowodami naukowymi), wytyczne i rekomendacje środowisk medycznych, dostępne akty prawne i normy PN-EN. Tylko świadomy pracownik bloku operacyjnego może wykonywać swój zawód właściwie, jednocześnie zapewniając sobie komfortowe warunki pracy, a pacjentowi świadczenie usług na najwyższym poziomie.

Czytaj dalej »

Centralna sterylizatornia – w szpitalu czy poza szpitalem?

Za organizacją centralnej sterylizatorni (CS) w strukturach szpitala przemawia fakt, iż wszystkie oddziały zabiegowe – w tym blok operacyjny – wykorzystują dużą ilość sterylnego sprzętu. Odpowiednie zlokalizowanie sterylizatorni skraca czas transportu narzędzi, a dzięki połączeniu działów za pomocą wind proces ten może odbywać się bezobsługowo.

Czytaj dalej »

Zasady postępowania miejscowego i ogólnego w ranach/owrzodzeniach przewlekłych objętych procesem infekcji

Zakażenia ran/owrzodzeń przewlekłych są wywoływane przez biofilm tworzony przez drobnoustroje. Trudności w terapii zainfekowanych ran wynikają ze szczególnej tolerancji biofilmu na czynniki środowiskowe, środki przeciwdrobnoustrojowe oraz aktywność układu immunologicznego. Obserwowany w ostatnich latach wzrost odsetka pacjentów z ranami i owrzodzeniami przewlekłymi wskazuje na potrzebę zmiany schematów postępowania i ustalenia zasad działania, również ze względów ekonomicznych. Właściwe przygotowanie rany do leczenia ma kluczowe znaczenie w kontekście oczekiwanych efektów. Wybór sposobu oczyszczania rany, diagnostyka mikrobiologiczna, zastosowanie miejscowo działających środków przeciwdrobnoustrojowych, dobór odpowiednich opatrunków i wspomaganie procesu gojenia metodami dodatkowymi powinny być zgodne z rodzajem i aktualnym stanem rany. Holistyczne podejście do pacjenta i współpraca interdyscyplinarnego zespołu medycznego pełnią istotną rolę w opiece nad pacjentem z raną/owrzodzeniem przewlekłym.

Czytaj dalej »

Szczepionki przeciwko grypie – rodzaje, bezpieczeństwo i skuteczność

Celem artykułu jest przedstawienie stanu wiedzy dotyczącego aktualnie dostępnych w Polsce szczepionek przeciwko grypie, zgodnego z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia i polskich ekspertów, oraz danych na temat ich immunogenności i bezpieczeństwa na podstawie wyników badań naukowych, a także opublikowanych wytycznych. Obecnie przeciw grypie rekomendowane jest stosowanie szczepionki tetrawalentnej – ze względu na uzyskiwanie w porównaniu do szczepionki trójwalentnej szerszej ochrony przed zachorowaniem i podobnego profilu bezpieczeństwa.

Czytaj dalej »

Zastosowanie Dalbawancyny (Xydalba™) w leczeniu martwiczego zapalenia powięzi – opis przypadku

Martwicze zapalenie powięzi jest rzadko występującym zakażeniem podskórnej tkanki łącznej, które szerzy się wzdłuż powięzi, powodując rozległą martwicę tkanek miękkich. Obarczone jest 25–35% śmiertelnością, która jest wprost proporcjonalna do czasu podjęcia interwencji medycznej.

Czytaj dalej »

Majaczenie w przebiegu sepsy

Majaczenie w przebiegu sepsy (SAD) definiowane jest jako rozlane uszkodzenie mózgowia wywołane przez ogólnoustrojową odpowiedź zapalną pojawiającą się w wyniku infekcji, jednak bez oznak infekcji ośrodkowego układu nerwowego. Pojęcie to zastąpiło dotychczas stosowane określenie „encefalopatia septyczna” (SAE). Wystąpienie majaczenia stanu ciężkiego u krytycznie chorych pacjentów leczonych z powodu uogólnionej infekcji związane jest z wydłużeniem czasu wentylacji mechanicznej, czasu hospitalizacji oraz długotrwałą niepełnosprawnością funkcjonalną i upośledzeniem funkcji poznawczych. Liczne dane kliniczne i badania z zakresu nauk podstawowych wskazują, że zapalenie tkanki nerwowej, nieprawidłowa perfuzja mózgowa oraz zaburzenia równowagi neuroprzekaźników są głównymi mechanizmami leżącymi u podstaw rozwoju SAD. Nie istnieją testy diagnostyczne, badania elektrofizjologiczne czy obrazowe lub terapie specyficzne dla majaczenia w przebiegu sepsy, jednak zespół ten zwykle ustępuje po skutecznym leczeniu sepsy. Po ustabilizowaniu stanu pacjenta, zapewnieniu wsparcia układu oddechowego, krążenia i innych narządów oraz wdrożeniu skutecznego leczenia infekcji, pacjenci z ciężką sepsą lub wstrząsem septycznym powinni być poddani rehabilitacji ruchowej i poznawczej tak szybko, jak to możliwe, ponieważ wczesne uruchomienie może skrócić czas trwania delirium. Po ustaleniu wiarygodnych i spójnych definicji SAD niezbędne jest przeprowadzenie dalszych badań, tłumaczących patofizjologię tego stanu, oraz opracowanie dedykowanych metod leczenia.

Czytaj dalej »

Zastosowanie pasty srebrowej w leczeniu zgorzeli Fourniera – opis przypadku

Zgorzel Fourniera to rzadkie martwicze zapalenie powięzi krocza o szybkim przebiegu, obarczone nadal wysoką śmiertelnością. Szybka interwencja chirurgiczna połączona z antybiotykoterapią pozostają kanonem w leczeniu ostrej fazy choroby. Istnieje natomiast wiele metod zaopatrzenia ubytku tkanek miękkich po resekcji martwicy. Celem pracy jest przedstawienie nietypowego przypadku zgorzeli Fourniera u pacjenta z paraplegią. Nowoczesne metody leczenia chorego okazały się nieskuteczne. W związku z tym zastosowano: opatrunki z pastą srebrową, wspomagające leczenie w komorze hiperbarycznej i etapowe chirurgiczne zamykanie rany. Mimo problemów wynikających z objęcia procesem chorobowym okolicy odbytniczej i odsłonięcia jąder u chorego po uszkodzeniu rdzenia kręgowego, ostatecznie rana wygoiła się bez ubytku funkcji.

Czytaj dalej »

Diagnostyka Chlamydia trachomatis, Neisseria gonorrhoeae. Możliwości i ograniczenia stosowanych metod

Zakażenia nabywane drogą bezpośrednich kontaktów seksualnych (STI) stanowią poważny problem wśród kobiet i mężczyzn. Do najczęściej rozpowszechnianych patogenów przenoszonych drogą płciową należą Chlamydia trachomatis i Neisseria gonorrhoeae. Ze względu na możliwość asymptotycznego przebiegu infekcji, ich wykrycie może zostać przesunięte w czasie, co skutkuje licznymi powikłaniami. Dostępne są różne metody diagnostyczne, które cechują się zarówno różnorodnymi możliwościami, jak i ograniczeniami. Podstawowe informacje dotyczące danej techniki diagnostycznej pozwalają dostosować testy odpowiednio do danego typu pacjentów lub materiałów.

Czytaj dalej »

Translokacja bakterii a zakażenia tkanek odległych, ze szczególnym uwzględnieniem translokacji mikrobioty jamy ustnej

Ludzki organizm zasiedlany jest przez olbrzymią liczbę bakterii i grzybów. Ta wielogatunkowa społeczność drobnoustrojów – żyjąca zarówno na powierzchni, jak i wewnątrz organizmu człowieka – nosi nazwę mikrobiomu. Mikrobiom znajduje się w równowadze z układem odpornościowym, co korzystnie wpływa na funkcjonowanie ludzkiego organizmu. Zaburzenie tej równowagi jest konsekwencją nieprawidłowej pracy układu odpornościowego, przyjmowania antybiotyków lub translokacji drobnoustrojów. Zmiana niszy ekologicznej przez drobnoustroje może być wynikiem procedur diagnostycznych i leczniczych. Nieprawidłowa higiena jamy ustnej u pacjentów hospitalizowanych zwiększa zachorowalność na zapalenie płuc związane z wentylacją mechaniczną (VAP). W celu zapobiegania infekcjom górnych i dolnych dróg oddechowych zaleca się systematyczne stosowanie środków do płukania jamy ustnej o działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwgrzybiczym. Obecnie najczęściej wykorzystywanym lewaseptykiem jest poliheksanidyna, która wykazuje szerokie spektrum przeciwdrobnoustrojowe, i co ważne, nie działa drażniąco na błonę śluzową. Regularne płukanie jamy ustnej lewaseptykami obniża liczbę drobnoustrojów ją zasiedlających, w tym patogennych, oraz ogranicza ryzyko translokacji do dolnych dróg oddechowych.

Czytaj dalej »