Archiwa: Project

Zasady postępowania fizjoterapeutycznego u chorych po urazie termicznym

Oparzenie termiczne jest jednym z najcięższych urazów dla człowieka i może skutkować licznymi dysfunkcjami narządu ruchu, wymagającymi kompleksowej rehabilitacji ruchowej. W pracy podjęto próbę standaryzacji postępowania usprawniającego u chorych po oparzeniu termicznym, leczonych w Centrum Leczenia Oparzeń w Siemianowicach Śląskich. Sposób postępowania został opracowany na bazie wieloletnich doświadczeń w pracy z oparzonymi. Metoda obejmuje: leczenie ułożeniowe, kinezyterapię, fizykoterapię oraz stosowanie ubrań uciskowych.

Czytaj dalej »

Zasady dobrej praktyki: strategia pielęgnowania pacjenta dorosłego z założonym krótkoterminowym centralnym cewnikiem naczyniowym. Zalecenia postępowania

Pielęgnowanie centralnych cewników naczyniowych (CVC) pozostawia nadal wiele wątpliwości w kwestii doboru odpowiedniej strategii oraz zasad prawidłowego postępowania. Cewniki centralne są coraz szerzej używane i przestały być zarezerwowane tylko dla oddziałów intensywnej terapii. Dlatego ważnym aspektem jest ujednolicenie kluczowych elementów prawidłowego postępowania podczas pielęgnacji cewników. Obecnie brak jest wytycznych dotyczących profilaktyki zakażeń związanych z cewnikiem, zwłaszcza w obszarze pielęgnowania. Istotne kryteria zawarte są w obowiązujących rekomendacjach Centers for Disease Control and Prevention (CDC) oraz w „Strategii Zapobiegania Lekooporności w Oddziałach Intensywnej Terapii”, dokumencie opublikowanym przez Narodowy Program Ochrony Antybiotyków (2011–2015). Niniejsze opracowanie zawiera zalecenia mające na celu uporządkowanie dotychczasowych danych oraz wskazanie zasad dobrej praktyki w działaniach pielęgniarskich ukierunkowanych na zapobieganie zakażeniom związanych z cewnikiem.

Czytaj dalej »

Rola pielęgniarki w procesie terapeutycznym pacjentów leczonych w oddziale intensywnej terapii

Leczenie pacjentów w oddziale intensywnej terapii (OIT) wymaga zaangażowania w proces terapeutyczny nie tylko personelu lekarskiego, lecz także pielęgniarskiego. Świadomość zagrożeń występujących w danej dobie hospitalizacji niewątpliwie wpływa na proces leczenia i pielęgnacji oraz wzmaga czujność podczas rutynowej obserwacji. Monitorowanie pacjenta – niezależnie od rozpoznania, stanu klinicznego i podjętej terapii – jest prowadzone u osób przebywających w OIT w sposób ciągły, 24 godziny na dobę. Analiza monitorowanych parametrów ma na celu szybką diagnozę, wdrożenie skutecznej terapii i właściwą reakcję na stany zagrożenia życia. Jest jednym z elementów podstawowych czynności wykonywanych przez personel pielęgniarski. Ważnym elementem zachowania bezpieczeństwa oraz prawidłowej terapii pacjentów jest ustawiczne szkolenie personelu. Podnoszenie kwalifikacji pielęgniarskich poprzez uczestniczenie w kursach, szkoleniach oddziałowych oraz konferencjach naukowych, a także poprzez zdobywanie specjalizacji i nowych umiejętności pozwala wyeliminować błędy. Ponadto stwarza także możliwości opracowania procedur zapobiegających różnym zdarzeniom krytycznym.

Czytaj dalej »

Propeller flap in reconstruction of leg and foot defects

Reconstruction of leg and foot defects has always remained a challenge. Traditional local muscular flaps provide good coverage but at the expense of loss of function. In this region, fasciocutaneous flaps have always been a superior reconstructive option, however they were characterized by limited mobility and unpredictable survival when pedicled. Propeller flaps provide a reasonable solution for these defects both in terms of function and aesthetics. This is a retrospective study of patients who underwent reconstructive surgery of the leg and foot with the use of a propeller flap in a tertiary care centre in Bangalore, India, between 2010 and 2018. The aetiology of the defects, source artery of perforator, and complications have been enlisted. We would like to share our experience regarding reconstructive surgery performed with propeller flaps in the lower limb.

Czytaj dalej »

Z wizytą w Norwegii

Z wizytą w Norwegii Sprawozdanie z programu wymiany pielęgniarek intensywnej terapii EfCCNa Pielęgniarstwo w Anestezjologii i Intensywnej Opiece 2015;1(3):153–155 Pełna wersja artykułu

Czytaj dalej »

Miejsce toksyny botulinowej w terapii blizn

Toksyna botulinowa w izoformie A (BTXA) jest od lat stosowana w zabiegach estetycznych – w celu redukcji zmarszczek poprzez osłabienie działania neurotransmiterów w złączu nerwowo-mięśniowym. Jednak posiada ona także inne właściwości, które mogą być wykorzystywane między innymi w terapii blizn. W badaniach in vitro wykazano, że BTXA hamuje namnażanie fibroblastów, ogranicza ich żywotność i moduluje ekspresję genów odpowiedzialnych za powstawanie macierzy zewnątrzkomórkowej, co przekłada się na redukcję blizn przerosłych i keloidów. Autorzy przedstawili w pracy możliwość zastosowania botuliny w leczeniu blizn. W różnorodnych seriach przypadków i badaniach oceniano przydatność toksyny botulinowej zarówno w leczeniu blizn przerosłych oraz keloidów, jak i w prewencji ich powstawania. Dowiedziono, że zastosowanie małych dawek BTXA w okresie okołooperacyjnym umożliwia redukcję blizny i poprawę jej efektu estetycznego, a podanie botuliny, szczególnie jako elementu bardziej złożonego leczenia, cechuje się skutecznością w terapii już powstałych nieprawidłowych blizn. Dostępne dowody wskazują na skuteczność BTXA w leczeniu blizn, choć dalsze badania są konieczne, aby ustalić dokładne wskazania i schematy jej używania.

Czytaj dalej »

Sprawozdanie z IX Zjazdu Polskiego Towarzystwa Pielęgniarek Anestezjologicznych i Intensywnej Opieki

Sprawozdanie z IX Zjazdu Polskiego Towarzystwa Pielęgniarek Anestezjologicznych i Intensywnej Opieki 17–19 września 2015 roku, Mikołajki Pielęgniarstwo w Anestezjologii i Intensywnej Opiece 2015;1(3):149–152 Pełna wersja artykułu

Czytaj dalej »

Chirurgia plastyczna – połączenie natury i technologii. Jak daleko zaszliśmy w ciągu ostatnich 15 lat i co ma nadejść?

Fifteen years ago, Thomas Mustoe wrote a pivotal article lauding new technologies and their impact on plastic surgery over the last 25 years. His intricate discussion has inspired us to ask a similar question: what new technologies have emerged in the last 15 years, and how are they impacting the field of plastic surgery today? The development of pocket technologies gives us an opportunity to offer consults and provide medical advice remotely. Augmented-reality such as Google Glass® or HoloLens® expand our abilities to perform procedures with real-time data streaming in any location. Critical innovations are not only being made in how we interact with patients but also what materials and methods we use. Silk, a traditional clothing material is being transformed to provide greater strength and biological capacities. Through the implementation of novel negative-pressure wound therapies, we also change models of treatment. In the era of microsurgery, the traditional reconstructive ladder has become “an elevator” with novel strategies promoting the efficiency and efficacy of surgical procedures. These advances have influenced our approach to surgery, and impacted our perception of the case, operating room setup, and attempt to predict flap perfusion. New technologies, such as 3D planning software and 3D printing, are also opening up new surgical horizons. New developments presented in this paper are about a fraction of those created over the last 15 years. Such advancements have not only changed the way we operate but have a potential to create new surgical approaches, techniques, and guidelines in the future.

Czytaj dalej »

Odpowiedzialność prawna oraz dokumentacja medyczna pielęgniarki anestezjologicznej

Odpowiedzialność prawna jest bardzo ważnym elementem wykonywania zawodu pielęgniarki. Znajomość praw i obowiązków personelu pielęgniarskiego pozwala uniknąć przykrych konsekwencji prawnych i zachować spokój w przypadku skargi pacjenta. Jednym z najważniejszych dowodów w postępowaniu prawnym jest dokumentacja medyczna, która pozwala na udowodnienie prawidłowego wykonywania obowiązków zawodowych, a także na obalenie zarzutu tzw. błędu wykonawczego, z którym można się obecnie coraz częściej spotkać.

Czytaj dalej »

Rola antyoksydantów w leczeniu oparzeń

Wszystkie komórki żywego organizmu uczestniczą w reakcjach oksydacyjno-redukcyjnych, w trakcie których powstają reaktywne formy tlenu (RFT). Są one niezbędne organizmom żywym w ilości utrzymywanej na odpowiednio niskim poziomie, ponieważ mogą reagować ze składnikami komórek, modyfikując je i uszkadzając. Stres oksydacyjny to stan organizmu, który charakteryzuje się zaburzeniem równowagi pomiędzy szybkością wytwarzania wolnych rodników i reaktywnych form tlenu a szybkością ich unieszkodliwiania przez enzymy oraz antyoksydanty. Zwiększona przepuszczalność naczyń włosowatych po oparzeniu jest spowodowana kilkoma mechanizmami. Natychmiast po oparzeniu komórki tuczne uwalniają histaminę, która zwiększa aktywność oksydazy ksantynowej (XO), odgrywającej istotną rolę w obszarze reperfuzyjnym niedokrwienia, wytwarzającej anion ponadtlenkowy i nadtlenek wodoru oraz RTF. Reaktywne formy tlenu i reaktywne formy azotu (RNS) zwiększają obszar uszkodzenia tkanek – w szczególności toksyczne produkty uboczne, takie jak nadtlenek wodoru (H2O2) i rodnik hydroksylowy (OH). U chorych oparzonych występuje zwykle zwiększona produkcja wolnych rodników, co jest proporcjonalne do ciężkości urazu. W ciężkim oparzeniu następuje gwałtowny wzrost produkcji wolnych rodników i peroksydacji lipidów. Stres oksydacyjny wpływa wyraźnie negatywnie na rokowanie pacjentów z oparzeniami, uszkadza błony komórkowe, przyczyniając się do pogłębienia zaburzeń osmotycznych i onkotycznych gospodarki płynowej organizmu, co z kolei prowadzi do szeregu powikłań ogólnoustrojowych. Wyniki stosowania przeciwutleniaczy w leczeniu oparzonych chorych są bardzo optymistyczne, autorzy badań zwracali uwagę na zdecydowanie mniejsze zapotrzebowanie płynowe oparzonego pacjenta oraz skrócenie czasu gojenia ran. Niektórzy badacze obserwowali także znaczący spadek śmiertelności. Praktycznie wszyscy podkreślali skrócenie czasu hospitalizacji i zmniejszenie częstości występowania zakażeń. Antyoksydacyjne działanie zauważalnie zmniejsza katabolizm białek i zapotrzebowanie płynowe we wczesnym okresie pourazowym. Wykazano również wzrost stężenia pierwiastków śladowych w surowicy i tkankach skóry pacjentów. Berger i wsp. udowodnili, że podawanie pierwiastków śladowych przyczynia się do spadku oskrzelowo-płucnych zakażeń szpitalnych. Badania jednoznacznie wskazują na korzystny wpływ przeciwutleniaczy stosowanych w suplementacji, a autorzy sugerują rozważenie włączenia tych substancji do leczenia choroby oparzeniowej.

Czytaj dalej »

Rzadkie, zagrażające życiu powikłania zabiegów chirurgii estetycznej

Ciężkie, ogólnoustrojowe powikłania po zabiegach chirurgii estetycznej zdarzają się rzadko, jednak w niektórych sytuacjach mogą stanowić zagrożenie dla życia chorego. W pracy zaprezentowano trzy przypadki pacjentów, u których przeprowadzono elektywne zabiegi z zakresu chirurgii estetycznej brzucha, w następstwie których doszło do rozwinięcia się ciężkich powikłań. U jednej chorej komplikacje zakończyły się zgonem. Przedstawione w niniejszej pracy powikłania opisywane są w literaturze jako rzadkie i nie są na co dzień spotykane w praktyce chirurga plastyka. Niemniej jednak, podejmując się wykonywania jakichkolwiek zabiegów z zakresu chirurgii estetycznej, trzeba mieć świadomość istnienia zagrożenia rozwoju ciężkich powikłań i w wypadku ich wystąpienia należy niezwłocznie rozpocząć odpowiednie leczenie.

Czytaj dalej »

Za i przeciw intensywnej terapii

Intensywna terapia w XXI wieku dysponuje dużymi możliwościami szczegółowej i zaawansowanej diagnostyki klinicznej. Obejmuje najbardziej zaawansowane i specjalistyczne możliwości terapeutyczne. Ograniczeniem intensywnej terapii jest fakt, że nie w każdym przypadku i nie u każdego chorego można odwrócić niewydolność narządów. Intensywna terapia może nie tylko prowadzić do odwrócenia niewydolności, lecz także skutkować przedłużeniem procesu umierania oraz narażać chorego na cierpienie.

Czytaj dalej »

Zadania i rola pielęgniarki w opiece nad pacjentem z hiperamonemią

Hiperamonemia to zaburzenie metaboliczne charakteryzujące się zwiększonym (ponad dopuszczalny) poziomem stężenia amoniaku w surowicy krwi. W zależności od przyczyny wyróżnia się hiperamonemię pierwotną i wtórną. Brak jest danych określających związek pomiędzy występowaniem zaburzenia a śmiertelnością, co w znacznym stopniu utrudnia określenie niebezpieczeństwa tego zjawiska, a także może przyczyniać się do jego bagatelizowania przez personel medyczny. Dzięki prowadzeniu szczegółowych obserwacji pacjenta możliwe jest wczesne wykrycie objawów hiperamonemii oraz wdrożenie leczenia. Grupą pracowników medycznych, która spędza najwięcej czasu z chorym, są pielęgniarki, dlatego to do ich zadań należy podjęcie właściwych działań. Celem pracy było wskazanie symptomów hiperamonemii, ich konsekwencji oraz działań, które należy podjąć w przypadku wystąpienia stanów hiperamonemii w chorobach metabolicznych, mających na celu zapobiegnięcie powstawaniu powikłań.

Czytaj dalej »

Kostniak i włókniak zębopochodny jako składowe elementy struktury histologicznej guza trzonu żuchwy – trudności diagnostyczne i opis przypadku

W niniejszej pracy zaprezentowano przypadek guza żuchwy zawierającego w swojej strukturze histologicznej zarówno kostniaka, jak i włókniaka zębopochodnego oraz krótką charakterystykę w oparciu o literaturę. Wolno rosnący guz w kości gąbczastej trzonu żuchwy doprowadził do zapalenia, a następnie martwicy miazgi zęba 46 u 30-letniej kobiety. Zmianę usunięto chirurgicznie przez wyłuszczenie z mechanicznym kiretażem kostnym. Ponadto wykonano resekcję wierzchołków korzeni zęba 46 z wypełnieniem wstecznym kanałów MTA oraz augmentacją ubytku kostnego syntetycznym hydroksyapatytem.

Czytaj dalej »

Kompetencje EfCCNa dla europejskich pielęgniarek intensywnej opieki

Komitet Edukacji Europejskiej Federacji Towarzystw Pielęgniarek Intensywnej Opieki (EfCCNa) (2013): David Waters (Wielka Brytania) Anne Kokko (Finlandia) | Heike Strunk (Niemcy) Evanthia Georgiou (Cypr ) | Maria Hadjibalassi (Cypr ) Drago Satosek (Słowenia) | Karin Klas (Austria) Europejska Federacja Towarzystw Pielęgniarek Intensywnej Opieki Skr. pocztowa 15615 1001 NC Amsterdam, Holandia, www.efccna.org Pielęgniarstwo w Anestezjologii i […]

Czytaj dalej »

Żywienie immunomodulujące w kontekście leczenia oparzeń

Żywienie immunomodulujące obejmuje stosowanie substancji odżywczych w celu wzmocnienia lub modyfikacji odpowiedzi immunologicznej organizmu. Produkty wykorzystywane w tego rodzaju interwencji dietetycznej często zawierają kilka związków immunomodulujących. Najczęściej badanymi i najszerzej opisywanymi w literaturze związkami tego typu są kwasy tłuszczowe omega-3 (oleje rybne), glutaminian i arginina. W celu wzmocnienia ich efektu stosowane są również aminokwasy o rozgałęzionych łańcuchach, nukleotydy i antyoksydanty. U osób z ciężkimi oparzeniami występują istotne nieprawidłowości w reakcji odpornościowej organizmu. Dlatego też interwencje żywieniowe, szczególnie z komponentą immunomodulującą, wydają się mieć szczególne znaczenie u pacjentów oparzonych.

Czytaj dalej »

Naczyniaki i malformacje naczyniowe

Naczyniaki i malformacje naczyniowe należą do zmian wrodzonych o szerokiej gamie objawów klinicznych, wymagających zróżnicowanego leczenia. Przez lata ich klasyfikacja i leczenie ulegały zmianom. W niniejszej publikacji przedstawiono najnowszą klasyfikację i możliwości leczenia malformacji naczyniowych oraz naczyniaków.

Czytaj dalej »

ECMO jako część nowoczesnej intensywnej terapii u pacjentów z niewydolnością oddechową

ECMO (ang. extracorporeal membrane oxygenation) jest standardową metodą leczenia wielu schorzeń. W Polsce wskazania do zastosowania tej procedury medycznej opierają się na „Zaleceniach i wytycznych nadzoru krajowego oraz konsultanta krajowego w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii” z 2009 roku. Wskazania obejmują niewydolność oddechową lub krążenia z przewidywanym ryzykiem zgonu >80% przy braku możliwości leczenia metodami konwencjonalnymi, w przebiegu następujących chorób: ciężkiej ostrej niewydolności oddechowej, wstrząsu kardiogennego, zapalenia serca, zatoru tętnicy płucnej, powikłań kardiochirurgicznych oraz skrajnej hipotermii. Decyzja dotycząca wdrożenia ECMO zależy wyłącznie od spełnienia odpowiednich kryteriów medycznych. Podczas stosowania tej metody konieczna jest współpraca wielu specjalistów oraz powołanie oddzielnego – przeznaczonego wyłącznie dla pacjenta leczonego z wykorzystaniem ECMO – zespołu nadzorującego przebieg terapii. Celem pracy było przedstawienie sposobu prowadzenia terapii metodą ECMO u chorych z niewydolnością oddechową w oddziałach intensywnej terapii oraz omówienie problemów związanych z tą drogą, obarczoną licznymi powikłaniami, inwazyjną procedurą ratującą życie. Niewielka ilość chorych, u których konieczne jest wdrożenie tej metody, nie gwarantuje opłacalności ECMO oraz odpowiedniego doświadczenia personelu (pomimo szkolenia pracowników medycznych w dobrych zagranicznych ośrodkach). Badania dotyczące zewnątrzustrojowego natleniania ciągle trwają i wymagają większej ilości prób klinicznych. Terapia ta, choć jest niezwykle kosztowną i inwazyjną procedurą medyczną, stanowi skuteczną formę leczenia skrajnej niewydolności oddechowej. Wskazania i przeciwwskazania do zastosowania ECMO ulegają ciągłej modyfikacji. Prace porównujące zewnątrzustrojowe natlenianie z metodami konwencjonalnymi dotyczą nie tylko przeżycia pacjenta, lecz także odległych powikłań oraz szans na normalne funkcjonowanie organizmu w późniejszym okresie. ECMO ciągle ewoluuje, staje się coraz bezpieczniejsze; dla wielu chorych ta forma leczenia może stanowić jedyną szansę na przeżycie.

Czytaj dalej »

Zastosowanie komórek macierzystych tkanki tłuszczowej w medycynie – najnowsze trendy

Komórki macierzyste tkanki tłuszczowej (ASCs) znajdują w ostatnim czasie szerokie spektrum zastosowań w medycynie regeneracyjnej. Ludzka tkanka tłuszczowa jest bogatym i łatwo dostępnym źródłem komórek macierzystych pochodzenia mezodermalnego. W niniejszym artykule – w oparciu o aktualny stan wiedzy – przedstawiono zastosowanie komórek macierzystych w medycynie, ze szczególnym uwzględnieniem ich wykorzystania w chirurgii plastycznej, rekonstrukcyjnej i estetycznej. Terapia komórkami macierzystymi wydaje się mieć olbrzymi potencjał i w skali ogólnoświatowej jest coraz powszechniej stosowana. Obecnie, choć wyniki są bardzo obiecujące, interwencje biologiczne mają charakter eksperymentalny, a krótka obserwacja w większości badań kwestionuje trwałość zabiegów. Dowody nie są wystarczająco silne i wymagają dalszych rygorystycznych, randomizowanych, kontrolowanych badań klinicznych, umożliwiających późniejsze przeprowadzenie metaanaliz.

Czytaj dalej »

Rogowaciejąco-torbielowaty guz zębopochodny i zapalna torbiel zębopochodna tworzące guz kolizyjny – trudności diagnostyczno-terapeutyczne. Opis przypadku

W niniejszej pracy zaprezentowano przypadek guza kolizyjnego u 35-letniej kobiety, zawierającego w swojej strukturze histologicznej zarówno rogowaciejąco-torbielowatego guza zębopochodnego (KCOT), jak i zębopochodną torbiel zapalną. Wycinki próbne i biopsja pobrane z jednego miejsca zmiany dały obraz torbieli, natomiast badanie całości zmiany po wyłuszczeniu wykazało obecność KCOT w innych obszarach, z których nie pobrano wycinków. Guz został wyłuszczony z dodatkowo wykonanym kiretażem kostnym na głębokość około 1 mm tkanki kostnej otaczającej. Pacjentka pozostaje pod ścisłą kontrolą i w razie stwierdzenia cech wznowy guza będzie poddana zabiegowi operacyjnemu o zwiększonej radykalności.

Czytaj dalej »

Sepsa – 2015

Sepsa i wstrząs septyczny stanowią obecnie jedną z głównych przyczyn zgonów w oddziałach intensywnej terapii (OIT). Wczesna diagnostyka, a co za tym idzie – wczesne wdrożenie terapii zwiększa szanse chorego na przeżycie. Sepsa i wstrząs septyczny są jednostkami chorobowymi bardzo trudnymi do leczenia. Pielęgnacja pacjenta z takim rozpoznaniem stanowi bardzo duże wyzwanie. W terapię i pielęgnację chorych z sepsą oraz wstrząsem septycznym angażuje się cały zespół pracujący w OIT, niezależnie od pełnionej funkcji i stanowiska.

Czytaj dalej »

Procedury dezynfekcji skóry na oddziale intensywnej terapii medycznej dorosłych i dzieci jako profilaktyka zakażeń szpitalnych – przegląd światowej literatury

Zakażenia szpitalne w oddziałach intensywnej terapii medycznej (OITM) dotyczą około 30% pacjentów. W badaniach prowadzonych u osób przebywających na OITM w Irlandii w ramach „Point prevalence survey of hospital-acquired infections” w 2012 roku częstość występowania zakażeń szpitalnych (HAI) była ponad cztery razy większa (23,3%) niż w ogólnej populacji pacjentów (5,2%). Celem niniejszej pracy był przegląd badań oceniających procedury dezynfekcji skóry i ich wpływ na redukcję HAI na OITM.

Czytaj dalej »

Awicenna i jego pogląd na leczenie ran

Awicenna był najwybitniejszym uczonym średniowiecza, wielkim filozofem i lekarzem. Napisał 450 książek dotyczących szerokiego zakresu wiedzy, w tym filozofii i medycyny. Najbardziej znanym dziełem Awicenny jest „Kanon medycyny”. Dzieła tego znamienitego średniowiecznego uczonego weszły do skarbnicy nauki całego świata. W pracy autorzy przedstawili życie Awicenny oraz jego poglądy na leczenie ran.

Czytaj dalej »

Substytuty skóry stosowane u chorych z urazem termicznym w Centrum Leczenia Oparzeń im. dr. Stanisława Sakiela w Siemianowicach Śląskich

Rozlegle i głęboko oparzeni pacjenci z niedostatkiem zdrowej, nieuszkodzonej skóry (pola dawcze), którą można wykorzystać jako przeszczep autologiczny, wymagają alternatywnych metod terapeutycznych. Metody te mogą opierać się na wykorzystaniu naturalnych lub syntetycznych substytutów skóry, do których należy zaliczyć: allogeniczną biostatyczną skórę ludzką, allogeniczną biostatyczną owodnię ludzką, hodowane in vitro komórki skóry (fibroblasty i keratynocyty), pozbawioną komórek matrycę ludzkiej skóry właściwej oraz komercyjnie dostępne, syntetyczne substytuty skóry, takie jak Suprathel® czy Biobrane®. Zaprezentowane substytuty skóry dostarczają wielu możliwości leczenia ran oparzeniowych i stanowią uzupełnienie dla tradycyjnych metod.

Czytaj dalej »