Archiwa: Project

Cefaklor alternatywą dla penicyliny w leczeniu anginy paciorkowcowej u dzieci?

Cefaklor alternatywą dla penicyliny w leczeniu anginy paciorkowcowej u dzieci? Doctors’ criminal liability for medical errors Elżbieta Mazur Katedra Mikrobiologii Lekarskiej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie, ul. Chodźki 1, 20-093 Lublin, Tel.: (81) 448 64 00 Wpłynęło: 04.06.2014 Zaakceptowano: 01.07.2014 DOI: dx.doi.org/10.15374/FZ2014032 Forum Zakażeń 2014;5(6):331–334 Pełna wersja artykułu

Czytaj dalej »

Profesor Ludwik Hirszfeld (1884–1954) – wybitny uczony, humanista i patriota W 130. rocznicę urodzin, W 60. rocznicę śmierci

Profesor Ludwik Hirszfeld (1884–1954) – wybitny uczony, humanista i patriota W 130. rocznicę urodzin, W 60. rocznicę śmierci Doctors’ criminal liability for medical errors Kazimierz Kochman Instytut Fizjologii i Żywienia Zwierząt im. J. Kielanowskiego w Jabłonnie, Polska Akademia Nauk, ul. Instytucka 2, 05-110 Jabłonna, Tel.: (22) 756 33 00, Fax: (22) 756 33 02 Wpłynęło: […]

Czytaj dalej »

VII Ogólnopolskie Sympozjum z cyklu „Biofilm tworzony przez drobnoustroje w patogenezie zakażeń”

Czytaj dalej »

Odpowiedzialność karna lekarza za błąd medyczny

Czytaj dalej »

Alternatywne opcje ograniczania rozprzestrzeniania się Clostridium difficile na oddziałach szpitalnych

Choroby związane z zakażeniami Clostridium difficile są coraz większym problemem współczesnej opieki szpitalnej. Powodem tego są zarówno właściwości samego patogenu, między innymi umiejętność tworzenia spor, toksyn, jak i problemy związane z opieką szpitalną, głównie nadmierne stosowanie antybiotyków. W rozprzestrzenianiu się ognisk epidemicznych główną rolę odgrywają ręce, ale również powierzchnie nieożywione są poważnym rezerwuarem patogenów. Miedź i jej stopy o zawartości tego metalu powyżej 65% wykazują szybkie i skuteczne działanie bakteriobójcze. Badania potwierdzają również podobny efekt miedzi i jej stopów przeciwko formom wegetatywnym C. difficile, które giną w ciągu trzech godzin po ekspozycji na miedź. Na tego typu powierzchniach giną również spory, ale po zdecydowanie dłuższym czasie (24–48 godzin). Takiego działania nie obserwowano na powierzchniach wykonanych ze stali. Zastosowanie powierzchni dotykowych w otoczeniu pacjenta, które są wykonane z miedzi i/lub jej stopów o wysokiej zawartości tego metalu może wpłynąć na ograniczenie rozprzestrzeniania się tej bakterii w środowisku szpitalnym, a tym samym zmniejszyć ryzyko chorób związanych z C. difficile (ang. Clostridium difficile associated diseases – CDAD).

Czytaj dalej »

Clostridium perfringens przyczyną biegunki poantybiotykowej

Laseczka zgorzeli gazowej (Clostridium perfringens) jest sporotwórczą, Gram-dodatnią bakterią występującą powszechnie w środowisku: w wodzie, ściekach, glebie oraz jako naturalny składnik flory jelitowej ludzi i zwierząt. Wywołuje zatrucia pokarmowe w wyniku spożycia zakażonych pokarmów oraz zakażenia skóry, tkanki podskórnej i ran głębokich pod postacią zgorzeli gazowej. Ponadto nieliczne doniesienia naukowe potwierdzają, że laseczka ta, obok Clostridium difficile, jest przyczyną występowania biegunki poantybiotykowej.

Czytaj dalej »

Rola jednorazowych obłożeń pola operacyjnego w profilaktyce zakażeń miejsca operowanego

Zakażenie miejsca operowanego (ZMO, ang. surgical site infection – SSI) należy do najczęściej występujących powikłań infekcyjnych u operowanych pacjentów. Optymalną strategią postępowania w celu ograniczenia zakażeń rany w chirurgii jest znajomość czynników ryzyka ZMO związanym z pacjentem, operacją i opieką okołooperacyjną. Na zakażenie miejsca operowanego ma wpływ wiele elementów, w tym skuteczność dezynfekcji skóry pola operowanego oraz rodzaj zastosowanego obłożenia. Obecnie rekomendowane są jednorazowe, barierowe obłożenia chirurgiczne, które zabezpieczają miejsce operowane przed przenikaniem drobnoustrojów kolonizujących skórę pacjenta. Ogólne zalecenia, metody badań i wymogi dotyczące obłożeń pola operacyjnego zostały opisane w trzech częściach normy PN-EN 13795.

Czytaj dalej »

Diagnostyka i leczenie inwazyjnych zakażeń grzybiczych w oddziałach intensywnej terapii

Inwazyjne zakażenia grzybicze u pacjentów w stanie krytycznym stają się coraz większym wyzwaniem dla systemu opieki zdrowotnej. Obecnie uważa się, że ten rodzaj zakażeń jest związany ze zwiększoną zachorowalnością i śmiertelnością, co może wynikać z opóźnionego rozpoznania i w związku z tym zbyt późno rozpoczętego leczenia. Opisano wiele czynników, których obecność może pomóc klinicystom zidentyfikować pacjenta zagrożonego wystąpieniem inwazyjnego zakażenia grzybiczego, a także opublikowano kilka wytycznych i zaleceń dotyczących tego zagadnienia, ze szczególnym uwzględnieniem kandydozy. Pomimo tego w wielu przypadkach wytyczne i zalecenia nie są pomocne w pla nowaniu postępowania terapeutycznego, głównie z powodu niedostatecznej ilości wiarygodnych danych, co często odpowiada za fakt, że diagnostyka i leczenie inwazyjnych zakażeń grzybiczych stają się dużym wyzwaniem. W związku z powyższym, celem pracy było przeanalizowanie najnowszych doniesień dotyczących diagnostyki i leczenia inwazyjnych zakażeń grzybiczych u pacjentów w stanie krytycznym.

Czytaj dalej »

Wybrane strategie zwalczania biofilmów w zakażeniach. Część 2. Terapia fotodynamiczna

Stale rosnąca lekooporność drobnoustrojów, udział ich biofilmów w przebiegu zmian patologicznych oraz wyczerpywanie się zasobów skutecznych terapeutyków prowadzą do rozwoju alternatywnych metod leczenia zakażeń. Obiecującym wydaje się zastosowanie do tego celu terapii fotodynamicznej (ang. photodynamic therapy – PDT), opartej na powstawaniu toksycznych reaktywnych form tlenu (RTF) po aktywacji światłem związków określanych mianem fotouczulaczy (ang. photosensitizers – PS). PDT jest od wielu lat wykorzystywana głównie w leczeniu zmian nowotworowych, ale w badaniach in vitro oraz in vivo wykazano skuteczność tej metody również w eliminacji wielu drobnoustrojów, w tym: bakterii, wirusów, grzybów i pasożytów (niezależnie od profilu ich lekooporności). Niezwykle istotnym jest fakt, iż fotodynamicznej inaktywacji przeprowadzanej w określonych warunkach poddają się zarówno formy planktonowe mikroorganizmów, jak i ich formy biofilmowe. Natomiast rozwijane modyfikacje fotouczulaczy lub systemów ich transportu pozwalają na dodatkową poprawę efektywności PDT.

Czytaj dalej »

Wybrane strategie zwalczania biofilmów w zakażeniach. Część I. Potencjał terapeutyczny peptydów przeciwdrobnoustrojowych

W pracy omówiono alternatywne sposoby zapobiegania i leczenia zakażeń z udziałem biofilmu drobnoustrojów. Infekcje tego typu mają charakter przewlekły, są oporne na terapię antybiotykami i działanie mechanizmów odpornościowych oraz wciąż stanowią przyczynę poważnych problemów medycznych. Dlatego też potrzebne są nowatorskie rozwiązania, inne niż terapia konwencjonalna. W pracy przedstawiono aktualne trendy w badaniach zmierzających do odkrycia i poznania alternatywnych (nietradycyjnych) opcji terapeutycznych. Zaprezentowany przegląd piśmiennictwa dowodzi, że dalsze badania w tym zakresie są uzasadnione – z jednej strony w celu pogłębienia wiedzy na temat mechanizmów powstawania biofilmu, a z drugiej w celu wykorzystania jej do opracowywania skutecznych metod leczenia i profilaktyki.

Czytaj dalej »

Ekspozycja zawodowa na krew i materiał potencjalnie zakaźny pracowników okręgowego szpitala kolejowego w Katowicach w latach 2007–2012

Ekspozycja zawodowa personelu medycznego na krew i inny potencjalnie zakaźny materiał biologiczny (IPIM) pacjentów jest dużym problemem w placówkach ochrony zdrowia. Celem pracy było rozpoznanie sytuacji epidemiologicznej w zakresie ekspozycji zawodowej w populacji pracowników Okręgowego Szpitala Kolejowego w Katowicach w latach 2007–2012. Przeprowadzone retrospektywne badanie epidemiologiczne pozwoliło na określenie czynników ryzyka oraz okoliczności związanych z zarejestrowanymi przypadkami ekspozycji zawodowych. W celu opisu uzyskanych wyników zastosowano metody analizy opisowej i statystyki analitycznej z wykorzystaniem pakietu Statistica 9.0. W ocenie wyników ustalono kryterium istotności statystycznej p

Czytaj dalej »

Zakażenia krwi związane z dostępem naczyniowym w oddziale intensywnej terapii Szpitala Uniwersyteckiego we Wrocławiu – wyniki obserwacji według projektu INICC

Zakażenia krwi związane z dostępem naczyniowym są poważnym, ale potencjalnie możliwym do zredukowania powikłaniem szpitalnym u ciężko chorych pacjentów. Od 01.01.2012 do 30.06.2014 roku prowadzono prospektywne badanie w 20-łóżkowym oddziale intensywnej terapii (OIT ) Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu. U pacjentów OIT oszacowano częstość występowania i etiologię zakażeń krwi związanych z cewnikiem w żyle centralnej (ang. central line-associated blood stream infection – CLA -BSI ) według projektu INICC (ang. International Nosocomial Infection Control Consortium). W grupie 1097 chorych zakażenie krwi związane z obecnością cewnika rozpoznano u 40 badanych; a wskaźnik zapadalności wynosił 3,64/100 przyjęć do OIT . CLA -BSI stanowiły 19% ogólnej liczby zakażeń szpitalnych. Wykorzystanie cewników centralnych dotyczyło 89,92%±4% chorych podczas 11862 osobodni hospitalizacji i 10684 cewnikodni. Częstość występowania zakażeń krwi związanych z dostępem naczyniowym na1000 cewnikodni wynosiła 3,77/3,36/0,0, odpowiednio w latach: 2012, 2013 oraz 2014 (pierwsze półrocze). Głównymi patogenami CLA -BSI były gronkowce koagulazo-ujemne (ang. coagulase-negative – CN ) (22%), Staphylococcus aureus (21%), Enterobacteriaceae (29%). W obserwowanym przedziale czasowym częstość występowania zakażeń związanych z cewnikiem była niższa niż w raporcie INICC , lecz wyższa niż w raporcie NHSN /CDC.

Czytaj dalej »

Leczenie zakażeń HCV pegylowanym interferonem alfa-2a i rybawiryną u dzieci

W pracy przedstawiono epidemiologię, historię naturalną oraz skuteczność leczenia przewlekłych zapaleń wątroby typu C (pzw C, ang. chronic hepatitis C virus) u dzieci. Wskazano wysoką skuteczność i bezpieczeństwo oraz dobrą tolerancję terapii pegylowanym interferonem alfa-2a i rybawiryną (PEG-IFN alfa-2a+RBV) w tej grupie pacjentów./p>

Czytaj dalej »

Nowoczesna terapia jednotabletkowa u pacjentów zakażonych HIV

Celem skutecznego leczenia antyretrowirusowego jest zahamowanie progresji zakażenia HIV (ang. human immunodeficiency virus) przez uzyskanie skuteczności wirusologicznej i immunologicznej. Stosowanie jednotabletkowej terapii antyretrowirusowej (ang. single tablet regimen – STR) pozwala na osiągnięcie dobrych wyników oraz wysokiej adherencji do farmakoterapii. Ten prostszy schemat leczenia jest także preferowany przez pacjentów jako łatwiejszy do zaakceptowania i lepiej tolerowany, co wpływa na poprawę jakości życia chorych.

Czytaj dalej »

Diagnostyka wirusologiczna z uwzględnieniem zakażeń HBV, HCV i HIV

Wirus zapalenia wątroby typu B (ang. hepatitis B virus – HBV), wirus zapalenia wątroby typu C (ang. hepatitis C virus – HCV) oraz ludzki wirus nabytego upośledzenia odporności (ang. human immunodeficiency virus – HIV) są ogólnoświatowymi poważnymi problemami w zakresie zdrowia publicznego. Do zakażenia HIV, podobnie jak HBV czy HCV, dochodzi wśród ludzi przez kontakt z krwią i produktami krwiopochodnymi, podczas zanieczyszczonych iniekcji, a także na drodze kontaktów seksualnych. Możliwa jest również transmisja wertykalna. W pracy przedstawiono podstawowe etapy diagnostyki zakażeń wirusowym zapaleniem wątroby typu B (wzw B), wirusowym zapaleniem wątroby typu C (wzw C) i HIV. Oparto się na licznych dokumentach opublikowanych przez instytucje i stowarzyszenia oraz naukowych publikacjach.

Czytaj dalej »

Sterylizacja tlenkiem etylenu – ekonomika stosowania oraz bezpieczeństwo

Sterylizacja tlenkiem etylenu (EO) jest najstarszą, najbardziej uniwersalną i rozpowszechnioną metodą sterylizacji niskotemperaturowej w polskiej służbie zdrowia. Jej niepodważalnymi atutami są: wysoka skuteczność i tolerancja materiałowa oraz niskie koszty. Sterylizacja EO nie jest też jedynym sposobem sterylizacji generującym potencjalne zagrożenia w środowisku pracy i – jak w przypadku innych technik – eliminacja tych zagrożeń nie wymaga wdrożenia rozwiązań podważających sens i opłacalność jej stosowania.

Czytaj dalej »

Opieka pielęgniarska jako ważny element prewencji VAP, zdarzenia niepożądanego występującego u pacjentów wentylowanych mechanicznie na oddziałach intensywnej terapii

Nowoczesne modele opieki nad pacjentem obejmują działania optymalizujące terapię wraz z zachowaniem bezpieczeństwa chorych jako priorytetów polityki zdrowotnej. Zdarzenia niepożądane to szkody występujące podczas lub w wyniku leczenia, niezwiązane ze stanem zdrowia pacjenta lub przebiegiem choroby. Zapalenie płuc należy do najczęstszych na świecie przyczyn zgonów. Zapalenie płuc występujące u chorego wentylowanego po upływie 48–72 godzin od intubacji dotchawiczej określa się skrótem VA P (ang. ventilator- associated pneumonia, respiratorowe zapalenie płuc) i łączy się ze wspomaganiem wentylacyjnym niewydolnych oddechowo pacjentów. Respiratorowe zapalenie płuc rozwija się u 9–27% wszystkich zaintubowanych wentylowanych chorych, choć na świecie odnotowuje się zróżnicowaną częstość występowania tej choroby. VA P skutkuje wydłużeniem czasu hospitalizacji średnio o 6,5 dnia i jest obciążone śmiertelnością sięgającą 46–50%. Występowaniu tego rodzaju zapalenia płuc sprzyja obecność wieloopornej flory bakteryjnej (ang. multi- drug resistant – MDR) na oddziałach intensywnej terapii (OIT), wynikająca z powszechnego stosowania antybiotyków o szerokim spektrum działania. U chorych OIT szybko dochodzi do kolonizacji skóry i błon śluzowych (dróg oddechowych, układu moczowego oraz pokarmowego) oportunistycznymi szczepami bakteryjnymi dostającymi się do organizmu człowieka za pośrednictwem sondy żołądkowej, cewników naczyniowych, rurki intubacyjnej lub tracheotomijnej, a także poprzez ręce personelu medycznego i jego ubranie. Prewencja VA P opiera się na systematycznie prowadzonej toalecie jamy ustnej i nosowej oraz drzewa oskrzelowego, prawidłowym ułożeniu ciała pacjenta oraz planowej dekontaminacji przewodu pokarmowego (ang. selective digestive tract decontamination – SDD). Ważną rolę odgrywają także planowe szkolenia na temat prawidłowego przeprowadzania poszczególnych procedur. Wszystkie interwencje powinny być odnotowane w karcie obserwacyjnej chorego.

Czytaj dalej »

Znaczenie edukacji i opieki pielęgniarskiej w profilaktyce długoterminowej zakażenia miejsca operowanego. Część 1. Rola pielęgniarski podstawowej opieki zdrowotnej i pielęgniarki chirurgicznej w przygotowaniu chorego do planowanego zabiegu operacyjnego

Najczęstszą kliniczną postacią zakażeń szpitalnych w jednostkach o profilu zabiegowym jest zakażenie miejsca operowanego (ZMO). W efektywnej profilaktyce ZMO ważne jest podejście wielokierunkowe, uwzględniające wzajemne oddziaływanie oraz dynamikę czynników ryzyka obecnych w okresie przed-, śród- i pooperacyjnym. Bieżące zalecenia CDC (ang. Centers for Disease Control and Prevention) podkreślają znaczenie składowych profilaktyki, takich jak przygotowanie chorego do zabiegu i stosowanie przez personel zasad aseptyki oraz czynników związanych z techniką operacyjną. Wyniki badań potwierdzają zasadność wczesnego rozpoczęcia czynności przygotowawczych i objęcia chorego kompleksową edukacją na etapie opieki przedszpitalnej. W pierwszej części pracy omówiono rolę i zadania pielęgniarki w długoterminowej profilaktyce ZMO.

Czytaj dalej »

Kleszczowe zapalenie mózgu – aktualne dane epidemiologiczne

Wirus kleszczowego zapalenia mózgu (KZM) występuje endemicznie w co najmniej 27 krajach europejskich, a zapadalność w wielu z nich znacznie wzrosła od 1993 roku. W Polsce, poza wzrostem liczby zachorowań, odnotowuje się przypadki choroby na nowych terenach, na których KZM dotychczas nie występowało. W pracy przedstawiono trudności w rozpoznawaniu kleszczowego zapalenia mózgu u dzieci (szczególnie na terenach nieendemicznych), skutki zachorowania w tej grupie pacjentów oraz nowe ważne problemy w epidemiologii KZM.

Czytaj dalej »

Nosicielstwo Staphylococcus aureus w jamie nosowej jako czynnik ryzyka zakażeń szpitalnych

Staphylococcus aureus jest zarówno drobnoustrojem komensalnym, jak i bezwzględnym patogenem chorobotwórczym będącym obecnie częstą przyczyną poważnych zakażeń klinicznych o różnej lokalizacji. U ludzi jama nosowo-gardłowa stanowi główną niszę ekologiczną dla bytowania S. aureus, a nosicielstwo gronkowca złocistego jest poważnym problemem zdrowotnym (przede wszystkim u osób hospitalizowanych). Eliminacja nosicielstwa tego patogenu z użyciem mupirocyny u pacjentów i personelu medycznego zmniejsza znacznie ryzyko wystąpienia zakażeń inwazyjnych w szpitalu i jest bardzo ważnym działaniem profilaktycznym.

Czytaj dalej »

Kolonizacja Streptococcus agalactiae u ciężarnych – częstość występowania w regionie Krapkowic

Celem pracy była ocena częstości występowania kolonizacji Streptococcus agalactiae należącego do grupy B paciorkowców (ang. group B Streptococcus – GBS) w przedsionku pochwy i odbytnicy u kobiet ciężarnych rodzących w Krapkowickim Centrum Zdrowia oraz ustalenie zależności kolonizacji GBS od czynników, takich jak: wiek, cukrzyca, liczba porodów. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono brak korelacji pomiędzy częstością nosicielstwa Streptococcus agalactiae a wiekiem pacjentek oraz współistnieniem cukrzycy. Wykazano znamiennie wyższy odsetek kolonizacji GBS u wieloródek w porównaniu do pierworódek (odpowiednio 60% vs. 40%).

Czytaj dalej »

Napady padaczkowe jako dominujący objaw kleszczowego zapalenia mózgu u 14-letniego chłopca – opis przypadku

W pracy przedstawiono przypadek kleszczowego zapalenia mózgu (KZ M, ang. tick-borne encephalitis – TBE), który miał miejsce poza terenami endemicznego występowania KZ M na Dolnym Śląsku w miesiącach zimowych. Pacjent zaprzeczał ukłuciu przez kleszcza, spożywaniu niepasteryzowanych produktów mlecznych oraz wyjazdom za granicę w ciągu czterech tygodni przed zachorowaniem. Przebieg choroby był dwufazowy z bardzo krótką pierwszą niespecyficzną fazą zakażenia wirusem KZ M (ang. tick-borne encephalitis virus) (1–2 dni) oraz bardzo krótkim odstępem pomiędzy fazą pierwszą a fazą mózgową (jeden dzień). U chłopca nie występowały symptomy zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (ZO MR) ani odczyn komórkowy w płynie mózgowo-rdzeniowym (PMR). Pośród objawów klinicznych dominowały często powtarzające się napady padaczkowe uogólnione i ogniskowe o zróżnicowanej morfologii, objawy zajęcia móżdżku i psychotyczne. Wykazano uogólnione zmiany w zapisie EEG oraz zmiany w badaniach obrazowych (TK i MR), które pojawiły się po dwóch tygodniach trwania choroby. W pierwszym okresie drugiej fazy KZ M chłopiec nie miał istotnych zaburzeń świadomości, a w okresach pomiędzy napadami był w dobrym kontakcie i stanie ogólnym. Rozpoznanie kleszczowego zapalenia mózgu postawiono na podstawie: objawów klinicznych, wykrycia specyficznych przeciwciał IgM we krwi, wykluczenia innych przyczyn zapalenia mózgu oraz nieskuteczności leczenia acyklowirem. Podstawową trudność w leczeniu stanowiło opanowanie częstych napadów drgawek oraz objawów wytwórczych. Objawy neurologiczne wycofywały się stopniowo, chory po 38 dniach hospitalizacji został wypisany do domu. Nagłe wystąpienie jakichkolwiek objawów neurologicznych (nawet z krótkotrwałą gorączką), szczególnie przy braku znanych przyczyn zachorowania, powinno być wskazaniem do przeprowadzenia diagnostyki w kierunku KZ M. Ze względu na brak specyficznego leczenia, jedynym sposobem zapobiegania skutkom zakażeń wirusem kleszczowego zapalenia mózgu jest wcześniejsze przeprowadzenie szczepień profilaktycznych oraz systematyczne podawanie dawek przypominających.

Czytaj dalej »

Nowe instrumenty prawne w zakresie profilaktyki zranień pracowników medycznych

Pracownicy zatrudnieni w sektorze opieki zdrowotnej są podczas codziennej pracy narażeni na przypadkowe zranienia ostrymi narzędziami medycznymi. Szacuje się, że w Polsce ma miejsce około 37 tysięcy incydentów tego typu w skali roku. Znaczna część tych zdarzeń nie jest nigdzie zgłaszana. Celem pracy było przybliżenie zagadnień związanych z zapobieganiem i eliminacją zranień ostrymi narzędziami używanymi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych w świetle polskich przepisów prawnych. Analiza najnowszych rozwiązań prawnych umożliwia całościowe spojrzenie na podejmowane obecnie działania prowadzące do redukcji zagrożenia związanego z chorobami krwiopochodnymi. Obowiązujące w Polsce przepisy prawa pracy w kompleksowy sposób zobowiązują wszystkie podmioty prowadzące działalność leczniczą do zapewnienia pracownikom sektora medycznego bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, ochrony przed wypadkami oraz do zapobiegania szerzenia się zakażeń będących skutkiem zranień. Nowe Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 czerwca 2013 roku w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac związanych z narażeniem na zranienie ostrymi narzędziami używanymi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych stanowi dopełnienie przepisów dotyczących obowiązku pracodawcy w zakresie zapewnienia bezpiecznego środowiska pracy. Rozporządzenie w głównej mierze kładzie nacisk na działania z zakresu organizacji pracy oraz opracowywania i wdrażania procedur zmierzających do eliminacji lub ograniczenia ryzyka zranień wśród pracowników.

Czytaj dalej »

Bezpieczeństwo narzędzi w dezynfekcji manualnej – ochrona personelu medycznego centralnych sterylizatorni i bloków operacyjnych

W zakładach ochrony zdrowia codziennie wykonuje się kilka tysięcy inwazyjnych zabiegów medycznych. Każda taka procedura medyczna wiąże się z kontaktem instrumentu medycznego albo chirurgicznego z jałową tkanką lub błoną śluzową pacjenta. Podstawowym ryzykiem zabiegu jest możliwość wprowadzenia patogenów, które wywołują infekcje. W celu zagwarantowania braku przenoszenia zakaźnych patogenów na pacjentów konieczna jest dezynfekcja i sterylizacja instrumentów medycznych. Wpływ na bezpieczeństwo chorych i personelu ma także stan sanitarny pomieszczeń w szpitalach, przychodniach i gabinetach. Dekontaminacja narzędzi, sprzętu medycznego i środowiska służącego do wykonywania świadczeń medycznych powinna być dostosowana do stopnia ryzyka infekcji związanego z użyciem narzędzi i sprzętu oraz wpływu otoczenia na ludzi.

Czytaj dalej »