Archiwa: Project

Nose reconstruction – own experience

Disfiguration due to nasal defect causes serious effects on persons work and social life. Nose is a central and prominent feature of the face. This study outlines the role of forehead flap and local flaps in reconstruction of nasal defects over the last two years in the Department of Plastic Surgery of BPS Government Medical College for Women (Khanpur Kalan, Sonipat, India).

Czytaj dalej »

Dlaczego boli pacjentów leczonych w intensywnej terapii?

Ból – pomimo iż dotyczy wielu pacjentów leczonych w oddziale intensywnej terapii (OIT) – bardzo często jest leczony nieprawidłowo. Nieadekwatna kontrola dolegliwości bólowych może mieć negatywny wpływ na przebieg leczenia. Źródłem bólu może być choroba podstawowa, uraz (w tym planowy zabieg chirurgiczny), unieruchomienie, procedury medyczne, pielęgnacyjne itd. Ból, traktowany jako jeden z parametrów życiowych, powinien być odpowiednio monitorowany. Do oceny natężenia bólu pacjentów OIT często nie można wykorzystać metod klasycznych, dlatego stosuje się skale behawioralne CPOT lub BPS. Multimodalne podejście jest najskuteczniejsze dla prawidłowego leczenia bólu chorych w intensywnej terapii.

Czytaj dalej »

Effectiveness and costs of enzymatic debridement in burn wounds – a preliminary report

Introduction Enzymatic debridement of burn wounds is an alternative to surgery and allows for the minimally invasive removal of necrotic tissue. The aim of the study was to compare the effectiveness and costs of enzymatic treatment of burn wounds between surgically- treated and conservatively-treated patients after debridement. Material and methods In a group of 6 patients (2 women and 4 men, aged 12–42) with mixed deep dermal and full-thickness burns underwent enzymatic debridement of burn wounds using a Nexobrid™ (eschar-specific removal agent). After enzymatic treatment, 3 patients underwent non-surgical procedures and the other 3 patients received skin grafts. Wound healing times were evaluated and treatment costs were calculated and compared with respect to the method of post-debridement wound care. Results The complete removal of necrosis was achieved after a single application of Nexobrid™ in all patients. The average time of wound healing was 17 days, but this was shorter in the group of operated patients (from 7 to 14 days; mean: 10 days) compared to conservatively-treated patients after enzymatic debridement (from 16 to 35 days; mean: 23 days). The average cost of hospitalization for the non-operated patients was much higher (PLN 20,850 per patient) compared to the group of patients subject to grafting after the initial treatment with Nexobrid™ (PLN 14,600 per patient). Conclusions Enzymatic debridement of wounds is an effective method for removing necrotic tissue in deep dermal and full-thickness burns. Early coverage of an enzyme-treated wound with a split-thickness skin graft decreases the hospitalization time and costs of burn patient treatment.

Czytaj dalej »

Efektywność i koszty enzymatycznego oczyszczania ran oparzeniowych – raport wstępny

Wstęp Enzymatyczne oczyszczanie ran oparzeniowych jest alternatywnym sposobem dla zabiegów chirurgicznych, pozwalającym na małoinwazyjne usunięcie martwych tkanek. Celem pracy było porównanie efektywności i kosztów enzymatycznego oczyszczania pomiędzy grupami chorych leczonych operacyjnie i zachowawczo po oczyszczeniu. Materiał i metody W grupie 6 pacjentów (2 kobiety i 4 mężczyzn w wieku 12–42 lat) z oparzeniami termicznymi skóry mozaikowymi stopnia IIb/III zastosowano preparat Nexobrid™ do enzymatycznego oczyszczania ran, zawierający mieszaninę enzymów proteolitycznych z bromelainą. Po enzymatycznym oczyszczeniu u trzech chorych wdrożono zachowawcze postępowanie z raną, a u trzech pozostałych rany pokryto przeszczepami skóry. Ocenie poddano czas gojenia się ran oraz oszacowano i porównano koszty leczenia pacjentów ze względu na sposób postępowania z raną po zastosowaniu preparatu Nexobrid™. Wyniki U wszystkich badanych osób po zastosowaniu Nexobrid™ uzyskano całkowite oczyszczenie ran z tkanek martwych. Średni czas gojenia wyniósł 17 dni, jednak w grupie operowanych pacjentów był krótszy (7–14 dni, średnio – 10 dni) w porównaniu do grupy osób leczonych zachowawczo (16–35 dni, średnio – 23 dni). Średni koszt hospitalizacji chorych nieoperowanych był zdecydowanie wyższy (20 850 zł na pacjenta) w porównaniu z grupą oparzonych, u których po zastosowaniu preparatu Nexobrid™ rany pokryto przeszczepami skóry (14 600 zł na pacjenta). Wnioski Enzymatyczne oczyszczanie ran jest metodą skuteczną w usuwaniu martwicy z rany oparzeniowej w przypadku oparzeń głębokich pośredniej i pełnej grubości. Wczesne pokrycie oczyszczonej enzymatycznie rany przeszczepami skóry pozwala skrócić czas hospitalizacji i obniżyć koszty leczenia pacjentów z oparzeniami.

Czytaj dalej »

Zakażenie ran i owrzodzeń – postępowanie w praktyce pielęgniarskiej

Według ekspertów światowych od 60 do 100% ran niegojących się stanowią rany zakażone. Sama obecność drobnoustrojów nie zaburza gojenia ran. Najczęstszymi patogenami kolonizującymi rany są: Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus oraz bakterie z grupy Enterococcus. Biofilm bakteryjny obecny w ranie, który stanowi silnie zorganizowaną strukturę drobnoustrojów, przyczynia się do: zahamowania procesu gojenia, podwyższenia poziomu pH, hipoksji tkanek, uszkodzenia białek i rozpadu tkanek przez podwyższenie poziomu proteaz oraz wolnych rodników. Prawidłowy dobór postępowania zapewnia skuteczną eradykację biofilmu z rany. W przypadku nieprawidłowego usunięcia biofilmu z rany niegojącej się, uzupełnia on swoje struktury w ciągu 24 godzin, a po doszczętnym opracowaniu chirurgicznym odnawia się w ciągu trzech dni.

Czytaj dalej »

XV Zjazd Polskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej

Czytaj dalej »

XI Zjazd Polskiego Towarzystwa Pielęgniarek Anestezjologicznych i Intensywnej Opieki

Wypalenie zawodowe – podobnie jak motywacja do pracy – to zagadnienie o bardzo szczególnym znaczeniu społecznym, a także indywidualnym. W każdym obszarze działania zawodowego wypalenie ma wymiar społeczny. Obniżenie motywacji u kompetentnych pracowników skutkuje znaczącym spadkiem jakości świadczonych przez nich usług. W wymiarze indywidualnym powoduje szereg konsekwencji o charakterze negatywnym – zarówno w sferze zdrowia oraz emocji, jak i efektywności. Zjawisko wypalenia zawodowego może wystąpić na samym początku kariery zawodowej, co znacznie ogranicza, a nawet uniemożliwia dalszy jej rozwój. Skutki wypalenia zawodowego zawsze są negatywne. Jego destrukcyjne działanie i koszty, jakie ponosi organizacja oraz społeczeństwo, są powodem prowadzenia badań nad jego przyczynami oraz czynnikami mogącymi oddziaływać w sposób ochronny. Celem niniejszej pracy jest analiza występowania wybranych czynników predysponujących do wypalenia zawodowego w grupie anestezjologicznego personelu pielęgniarskiego pracującego na bloku operacyjnym. W pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego. Narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz ankiety. W badaniu ankietowym wzięło udział 96,7% kobiet i 3,3% mężczyzn. Ponad połowa badanych pielęgniarek/pielęgniarzy (68,3%) często odczuwała w pracy stres. Prawie wszyscy respondenci (78,3%) często byli zmęczeni, a poziom odczuwanego niezadowolenia z pracy określali jako średni (45%). Ponad połowa badanych (63,3%) miała dobre relacje z lekarzami i innymi pielęgniarkami/pielęgniarzami. Anestezjologiczny personel pielęgniarski pracujący na bloku operacyjnym odczuwał niekorzystne objawy związane ze stresem, co mogło prowadzić do wystąpienia u nich wypalenia zawodowego.

Czytaj dalej »

Symetryzacja piersi we wrodzonej deformacji tułowia u dorosłej pacjentki – opis przypadku

Wrodzona wada klatki piersiowej pod postacią półkręgów i braku żeber oraz z następczą skoliozą jest poważnym problemem natury medycznej, powodującym różnego stopnia deformację klatki piersiowej. W przypadku, kiedy schorzenie dotyczy kobiet, wiąże się z następstwem manifestującym się dyslokacją i asymetrią piersi, co dodatkowo nasila wrażenie asymetrii. Całość przyczynia się do dyskomfortu oraz problemów natury psychologicznej, spowodowanych trudnościami dnia codziennego, takimi jak na przykład dobór ubrania czy odpowiednia prezencja. Chirurgia rekonstrukcyjna staje przed koniecznością indywidualnego doboru często nieopisywanych technik korekcyjnych, które mogą poprawić jakość życia pacjentek. W niniejszej pracy przedstawiono opis przypadku wrodzonej deformacji tułowia u dorosłej kobiety, u której przeprowadzono zabieg symetryzacji piersi.

Czytaj dalej »

The pathophysiology of the cardiovascular system in severe burns

This paper is the literature review related to the pathophysiology of the cardiovascular system in the severe thermal burn. Dysfunction of the circulatory system is one of the most important consequences of the hypovolemic shock and the hypermetabolic response for the burn injury. The burn may cause early or late response of the myocardium. Understanding of the pathophysiology of the cardiovascular system may have a clinical implication and may improve the effectiveness of the treatment.

Czytaj dalej »

Bezigłowe zawory dostępu naczyniowego – niepozorna siła w walce z zakażeniami

Zapewnienie dostępu naczyniowego daje szerokie możliwości terapeutyczne, jednak wiąże się z ryzykiem rozwoju infekcji. Z tego względu istotna jest profilaktyka i stosowanie systemów zamkniętych. Poważne zagrożenie niesie za sobą zjawisko okluzji, dlatego standardem hospitalizacji staje się stosowanie bezigłowych zaworów dostępu naczyniowego, które – przy jednoczesnym przestrzeganiu procedur pielęgnacyjnych – dają najwyższą efektywność pod względem bezpieczeństwa. W celu ograniczania transferu bakterii do minimum ważne jest używanie zaworów o neutralnym ciśnieniu, działających w technologii podzielnej membrany i wewnętrznej, tępej kaniuli. Równoległe stosowanie gotowych strzykawek z solą fizjologiczną pozwala na kompleksową opiekę i zachowanie najwyższej skuteczności w walce z zakażeniami.

Czytaj dalej »

Krakowskie procedury replantacyjne

W pracy przedstawiono procedury opracowane na podstawie dwudziestoletniego doświadczenia w replantacjach kończyn u dzieci i dorosłych. Omówiono m.in.: wskazania i przeciwwskazania do tego zabiegu, warunki transportu, system pracy bloku operacyjnego, wybrane zagadnienia śródoperacyjne oraz pooperacyjne postępowanie farmakologiczne. Przeważająca liczba udanych replantacji w materiale klinicznym, na którym opierają się procedury, została wykonana pomimo ogólnie przyjętych przeciwwskazań do tego zabiegu. Nadrzędnym celem replantacji nie było uzyskanie przeżycia replantowanej części kończyny, tylko poprawa jej funkcji w stosunku do stanu po amputacji. Oprócz wypracowanego modelu postępowania, w przedstawionych procedurach zawarto przesłanie, że – pod warunkiem zapewnienia bezpieczeństwa w trakcie i po operacji – jedynym przeciwwskazaniem do replantacji jest brak możliwości jej wykonania.

Czytaj dalej »

XII Zjazd Polskiego Towarzystwa Leczenia Oparzeń, Dźwirzyno, 10–13 czerwca 2015 roku

Czytaj dalej »

Poprawa warunków pracy pielęgniarek w Oddziale Intensywnej Terapii

Wypalenie zawodowe – podobnie jak motywacja do pracy – to zagadnienie o bardzo szczególnym znaczeniu społecznym, a także indywidualnym. W każdym obszarze działania zawodowego wypalenie ma wymiar społeczny. Obniżenie motywacji u kompetentnych pracowników skutkuje znaczącym spadkiem jakości świadczonych przez nich usług. W wymiarze indywidualnym powoduje szereg konsekwencji o charakterze negatywnym – zarówno w sferze zdrowia oraz emocji, jak i efektywności. Zjawisko wypalenia zawodowego może wystąpić na samym początku kariery zawodowej, co znacznie ogranicza, a nawet uniemożliwia dalszy jej rozwój. Skutki wypalenia zawodowego zawsze są negatywne. Jego destrukcyjne działanie i koszty, jakie ponosi organizacja oraz społeczeństwo, są powodem prowadzenia badań nad jego przyczynami oraz czynnikami mogącymi oddziaływać w sposób ochronny. Celem niniejszej pracy jest analiza występowania wybranych czynników predysponujących do wypalenia zawodowego w grupie anestezjologicznego personelu pielęgniarskiego pracującego na bloku operacyjnym. W pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego. Narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz ankiety. W badaniu ankietowym wzięło udział 96,7% kobiet i 3,3% mężczyzn. Ponad połowa badanych pielęgniarek/pielęgniarzy (68,3%) często odczuwała w pracy stres. Prawie wszyscy respondenci (78,3%) często byli zmęczeni, a poziom odczuwanego niezadowolenia z pracy określali jako średni (45%). Ponad połowa badanych (63,3%) miała dobre relacje z lekarzami i innymi pielęgniarkami/pielęgniarzami. Anestezjologiczny personel pielęgniarski pracujący na bloku operacyjnym odczuwał niekorzystne objawy związane ze stresem, co mogło prowadzić do wystąpienia u nich wypalenia zawodowego.

Czytaj dalej »

Złożona subtotalna amputacja kciuka z utratą szkieletu kostnego – opis przypadku

Urazy amputacyjne w obrębie ręki z towarzyszącym wielopoziomowym uszkodzeniem tkanek stanowią przeciwwskazanie do replantacji. Szczególnie trudną decyzją jest dyskwalifikacja z zabiegu dotycząca kciuka. Doświadczenie mikrochirurgiczne oraz umiejętności rekonstrukcyjne pozwalają na podjęcie próby ratowania części kończyn z założenia nienadających się do uratowania. Ma to szczególnie istotne znaczenie w aspekcie poprawy jakości życia pacjentów. W pracy przedstawiono przypadek 42-letniego mężczyzny, który doznał subtotalnej amputacji ze zniszczeniem szkieletu kostnego oraz tkanek miękkich na całej długości powierzchni dłoniowej i grzbietowej kciuka prawej ręki. Pomimo przeciwwskazań podjęto próbę ratowania uszkodzonych tkanek kciuka. Napływ krwi tętniczej został odtworzony poprzez zespolenie tętnicy głównej kciuka z dystalnym naczyniem żylnym i wytworzenie w taki sposób przetoki tętniczo-żylnej. Układ kostny tymczasowo odtworzono dzięki ustabilizowaniu drutem Kirschnera fragmentów kostnych znalezionych w tkankach miękkich kciuka. Uzyskano przeżycie w całości rewaskularyzowanych tkanek. Po pierwotnej operacji zaplanowano wtórny zabieg rekonstrukcyjny układu kostnego kciuka, polegający na przeszczepie fragmentu kości łokciowej. Próba rewaskularyzacji i rekonstrukcji pierwszego promienia ręki z wykorzystaniem niestandardowych metod została zakończona sukcesem. Dzięki zachowaniu tkanek miękkich i uzyskaniu skutecznej czasowej stabilizacji kostnej, możliwe było zaplanowanie wtórnego zabiegu rekonstrukcyjnego. Uratowanie kciuka ręki dominującej, pomimo braku czynnego ruchu, pozwoliło na zachowanie opozycji do palców II–V oraz chwytu pęsetkowego. Zachowanie ręki pięciopalczastej z możliwością chwytu pozytywnie wpłynęło na jakość życia pacjenta.

Czytaj dalej »

Primary and secondary surgical reconstruction in penoscrotal degloving injuries – a case report

Penoscrotal degloving avulsion injury is a rarely observed trauma. Although this kind of injury is not life-threatening, it brings significant problem of both psychological and physiological nature. The aim of the work was to report the long-term results of primary and secondary reconstruction in penoscrotal degloving injuries. Penis skin shaft and scrotum reconstructions were performed in two patients suffering from massive penoscrotal avulsional degloving injuries. In one case, secondary reconstruction was performed, whereas in the other one – a primary reconstructive procedure was undertaken. Good aesthetic and functional results were obtained without any contracture of the penis skin grafts and pliable scrotum reconstructed either with the use of a pedicled groin flap or pedicled anterolateral thigh flap (ALTF). The aim of the reconstruction of penoscrotal degloving injury is to reconstruct penis and testicles integuments in order to provide best aesthetic and functional results, enabling sexual activity restoration. Aesthetics and functional results depend on the selection of the proper treatment method.

Czytaj dalej »

Czynniki wpływające na wypalenie zawodowe pielęgniarek w środowisku szpitalnym

Wypalenie zawodowe – podobnie jak motywacja do pracy – to zagadnienie o bardzo szczególnym znaczeniu społecznym, a także indywidualnym. W każdym obszarze działania zawodowego wypalenie ma wymiar społeczny. Obniżenie motywacji u kompetentnych pracowników skutkuje znaczącym spadkiem jakości świadczonych przez nich usług. W wymiarze indywidualnym powoduje szereg konsekwencji o charakterze negatywnym – zarówno w sferze zdrowia oraz emocji, jak i efektywności. Zjawisko wypalenia zawodowego może wystąpić na samym początku kariery zawodowej, co znacznie ogranicza, a nawet uniemożliwia dalszy jej rozwój. Skutki wypalenia zawodowego zawsze są negatywne. Jego destrukcyjne działanie i koszty, jakie ponosi organizacja oraz społeczeństwo, są powodem prowadzenia badań nad jego przyczynami oraz czynnikami mogącymi oddziaływać w sposób ochronny. Celem niniejszej pracy jest analiza występowania wybranych czynników predysponujących do wypalenia zawodowego w grupie anestezjologicznego personelu pielęgniarskiego pracującego na bloku operacyjnym. W pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego. Narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz ankiety. W badaniu ankietowym wzięło udział 96,7% kobiet i 3,3% mężczyzn. Ponad połowa badanych pielęgniarek/pielęgniarzy (68,3%) często odczuwała w pracy stres. Prawie wszyscy respondenci (78,3%) często byli zmęczeni, a poziom odczuwanego niezadowolenia z pracy określali jako średni (45%). Ponad połowa badanych (63,3%) miała dobre relacje z lekarzami i innymi pielęgniarkami/pielęgniarzami. Anestezjologiczny personel pielęgniarski pracujący na bloku operacyjnym odczuwał niekorzystne objawy związane ze stresem, co mogło prowadzić do wystąpienia u nich wypalenia zawodowego.

Czytaj dalej »

Wrodzone zarośnięcie nozdrzy tylnych

Wrodzone zarośnięcie (atrezja) nozdrzy tylnych (ZNT) to jedno- lub obustronne zamknięcie przewodów nosowych w ich tylnym odcinku. Ta rzadka wada został opisana po raz pierwszy przez Roederera ponad 250 lat temu. Częstość jej występowania wynosi od 1/5000 do 1/8000 żywych urodzeń, dwukrotnie częściej wadę tę obserwuje się u dziewczynek. Istnieje wiele teorii wyjaśniających etiologię ZNT, najpopularniejsze to: przetrwanie błony policzkowo-gardłowej, przetrwanie tkanek mezodermalnych tworzących zrosty w okolicy nosogardła, przetrwanie błony nosowo-policzkowej Hochstettera oraz nieprawidłowa migracja komórek grzebienia nerwowego. Atrezja nozdrzy tylnych w 20–50% współistnieje z innymi wadami wrodzonymi. Obustronne ZNT jest stanem zagrożenia życia. Ta groźna obturacja dróg oddechowych jest rozpoznawana zazwyczaj po urodzeniu i objawia się znacznym wysiłkiem oddechowym z okresową sinicą; symptomy te zanikają podczas płaczu. Jednostronne ZNT jest zazwyczaj diagnozowane później niż obustronne, a obraz kliniczny jest mniej charakterystyczny. Najczęstszym objawem jest wyciek śluzowy z nosa. Rozpoznanie tej wady jest zazwyczaj potwierdzane badaniem TK głowy. W okresie przedoperacyjnym dzieci są karmione przez sondę dożołądkową i wymagają założenia rurki ustno-gardłowej, a w niektórych przypadkach – intubacji. Leczeniem z wyboru jest leczenie operacyjne. Najpopularniejsze metody chirurgiczne obejmują dostęp przez podniebienie lub przez nos. W celu uniknięcia najczęstszego powikłania, jakim jest zwężenie nozdrzy tylnych, po operacji zakłada się stenty szynujące nowo powstałe nozdrza.

Czytaj dalej »

Poziom wiedzy personelu pielęgniarskiego na temat procedury higieny rąk

Wstęp W celu poprawy sytuacji w obszarze zakażeń szpitalnych należy upowszechniać zasady higieny rąk i skierować wszystkie wysiłki na zmniejszenie przepaści między zaleceniami a ich właściwym stosowaniem. Najlepszym działaniem na rzecz poprawy sytuacji w zakresie higieny rąk jest rozpoczęcie kampanii w każdej placówce medycznej od oceny poziomu wiedzy, aby ustalić deficytowe obszary i podjąć odpowiednie działania. Cel Celem niniejszej pracy była ocena poziomu wiedzy personelu pielęgniarskiego na temat procedury higieny rąk w warunkach szpitalnych. Materiał i metody Badania przeprowadzono wśród 101 pielęgniarek i pielęgniarzy na terenie powiatu raciborskiego, w okresie od stycznia do marca 2019 roku. Zastosowaną metodą badawczą był sondaż diagnostyczny, technika ankietowania, a narzędziem badawczym – autorski kwestionariusz ankiety do oceny poziomu wiedzy z metryczką. Wyniki Wśród badanych przeważały: kobiety (87,13%), osoby w wieku 36–45 lat (39,6%), ze stażem pracy 6–10 lat oraz 11–15 lat (po 21,2%), pracujące w oddziałach zabiegowych (53,5%), z wykształceniem licencjackim (66,3%), mieszkające w mieście (70,3%), oceniające swój stan zdrowia jako dobry (63%). W badaniach wykazano, że wysoki poziom wiedzy prezentowało 24,7% badanych, niski – 33,7%, a średni – 41,6% respondentów. Wnioski Poziom wiedzy pielęgniarek na temat higieny rąk określono jako przeciętny. Wykształcenie badanych i ich staż pracy miały wpływ na poziom wiedzy odnośnie higieny rąk. Personel pielęgniarski wykazał się znajomością zasad WHO w zakresie dezynfekcji rąk.

Czytaj dalej »

Zadania pielęgniarki anestezjologicznej w opiece nad pacjentem w trakcie zabiegu transplantacji nerki

Aktualnie na świecie wykonuje się około 80 tysięcy przeszczepień nerek rocznie. W Polsce, według statystyk Poltransplantu, w 2018 roku liczba ta wyniosła 946. Głównym wskazaniem do zabiegu jest schyłkowa niewydolność nerek, która prowadzi do utraty funkcji filtracyjnej tego narządu. Podczas transplantacji nerki ważną rolę pełni anestezjologiczny personel pielęgniarski. Celem niniejszej pracy jest zaprezentowanie zadań personelu pielęgniarskiego i wyodrębnienie problemów pielęgnacyjnych podczas znieczulenia oraz zaproponowanie interwencji pielęgniarskich. Pielęgniarka/pielęgniarz odpowiada za przygotowanie sprzętu używanego podczas prowadzenia znieczulenia, ułożenie pacjenta na stole operacyjnym oraz asystę dla anestezjologa przy wprowadzaniu do znieczulenia. Następnie przez cały zabieg wraz z lekarzem monitoruje stan chorego, a także przygotowuje i podaje leki oraz płyny. Dzięki specjalistycznej wiedzy jest w stanie wcześnie rozpoznać występujące problemy pielęgnacyjne i wdrożyć odpowiednie działania profilaktyczne. Przeszczepienie nerki jest skomplikowanym zabiegiem ratującym życie. W porównaniu do pozostałych metod leczenia nerkozastępczego gwarantuje lepsze efekty i zapewnia chorym większy komfort w codziennym funkcjonowaniu.

Czytaj dalej »

Zakażenie ran i owrzodzeń – aktualne zasady postępowania w praktyce pielęgniarskiej. Część II – antyseptyki

Antyseptyki to preparaty wykazujące działanie przeciwdrobnoustrojowe na różnych poziomach: na powierzchni rany, w wysięku, w strukturach opatrunku albo w tkankach. W rekomendacjach zaleca się zastosowanie różnych preparatów jednocześnie w celu uzyskania lepszych efektów przeciwdrobnoustrojowych oraz wyeliminowania antybiotyków z leczenia ran. Różnorodne działanie antyseptyków pozwala na uzyskanie lepszego spektrum efektów odnośnie jednej rany przewlekłej.

Czytaj dalej »

Onkologiczny aspekt postępowania z fałdem podpiersiowym podczas mastektomii w odniesieniu do rekonstrukcji piersi – opis przypadku

Mastektomia z powodu raka piersi ma na celu doszczętne wycięcie miąższu gruczołu. Konieczność resekcji klinicznie zdrowej tkanki w obrębie fałdu podpiersiowego (ang. inframammary fold – IMF) jest poddawana dyskusji. Usunięcie miąższu także w okolicy IMF może potencjalnie zmniejszyć ryzyko powstania wznowy raka piersi. Jednakże u pacjentek poddawanych operacji odtwórczej zachowanie fałdu podpiersiowego może przyczynić się do uzyskania naturalnie wyglądającej, nieznacznie opadającej, piersi. Odrębnym problemem jest obecność pierwotnego ogniska raka gruczołu piersiowego w okolicy fałdu podpiersiowego. Celem pracy było przedstawienie opisu przypadku pacjentki leczonej z powodu inwazyjnego raka piersi w obrębie IMF oraz analiza onkologicznego aspektu postępowania chirurgicznego z fałdem podpiersiowym podczas mastektomii w odniesieniu do znaczenia tej struktury anatomicznej w rekonstrukcji piersi. Zaprezentowano przypadek 52-letniej kobiety leczonej z powodu guza lewej piersi. W badaniu widoczny był objaw skórki pomarańczowej w okolicy lewego IMF. Palpacyjnie wyczuwało się twardy guz o średnicy około 2 cm, o niewyraźnie odgraniczonych i nieregularnych brzegach. Zmiana była nieruchoma względem skóry. Mammografia oraz biopsja cienkoigłowa nie wykazały obecności raka piersi. U chorej wykonano szerokie wycięcie guza z badaniem doraźnym, które wykazało występowanie inwazyjnego raka piersi. Operację poszerzono o mastektomię metodą Maddena z limfadenektomią pachową. W pooperacyjnym badaniu histopatologicznym potwierdzono obecność inwazyjnego raka przewodowego pT4N0, o złośliwości histologicznej G2. Obecnie pacjentka jest poddawana leczeniu uzupełniającemu. Ewentualna rekonstrukcja piersi została odroczona. Rak piersi może powstawać także w obrębie IMF. Dlatego bezpieczeństwo onkologiczne ewentualnego zaoszczędzenia fałdu podpiersiowego podczas mastektomii należy rozpatrywać indywidualnie. W opinii Autorów IMF powinien zostać usunięty u pacjentek po neoadjuwantowej chemioterapii z miejscowo zaawansowanym rakiem lub u chorych z ogniskiem nowotworu zlokalizowanym w kwadrantach dolnych. W przypadku usunięcia tkanki gruczołowej wraz z fałdem podpiersiowym wskazana jest jednoczasowa korekcja IMF, polegająca na zszyciu powięzi powierzchownej z głęboką.

Czytaj dalej »

Nawigacja chirurgiczna w rehabilitacji implantoprotetycznej żuchwy po rekonstrukcji wolnym płatem ze strzałki – opis przypadku

Rekonstrukcje żuchwy z wykorzystaniem wolnego płata ze strzałki wymagają stabilizacji przeszczepu za pomocą płyt tytanowych. Przestrzenie pomiędzy śrubami stabilizującymi przeszczep są wąskie, a wszczepienie w nie implantów zębowych jest problematyczne. Użycie nawigacji chirurgicznej pozwala na precyzyjne umieszczenie wszczepów zębowych. W pracy przedstawiono przypadek udanej implantacji siedmiu wszczepów zębowych. Zestaw do nawigacji chirurgicznej StealthStation® S7® (Medtronic) z modułem optycznym został użyty do nawigacji wszczepienia implantów zębowych w wolny przeszczep ze strzałki umocowany za pomocą płyty Synthes 2.0. Prefabrykowane szablony chirurgiczne nie były używane. Jedenastopunktowy most porcelanowy został osadzony na wszczepionych implantach zębowych jako ostateczne uzupełnienie protetyczne. 37-letni pacjent przebył resekcję odcinkową żuchwy z jednoczasową rekonstrukcją płatem unaczynionym ze strzałki z powodu włókniakomięsaka żuchwy. Po operacji chory został radykalnie napromieniony techniką IMRT w dawce 70 Gy. Po trzyletnim okresie obserwacji bez cech wznowy wykonano mnogą implantację wszczepów Osstem wspomaganą systemem nawigacji chirurgicznej StealthStation® S7®, a następnie stałą pracę protetyczną. Wykorzystanie nawigacji chirurgicznej zmniejsza ryzyko nieprawidłowego wszczepienia implantów zębowych oraz nadmiernego odsłonięcia części kostnej płata. Obecność tytanowej płyty rekonstrukcyjnej wraz ze śrubami umożliwia dokładną kalibrację nawigacji chirurgicznej oraz precyzyjne nawigowanie zabiegiem.

Czytaj dalej »

Nowa koleżanka TRINA i inne nowinki międzykontynentalne – sprawozdanie z World Conference on Nursing w San Francisco – 14–15 listopada 2019 roku

Nowa koleżanka TRINA i inne nowinki międzykontynentalne – sprawozdanie z World Conference on Nursing w San Francisco – 14–15 listopada 2019 roku Sabina Krupa Instytut Nauk o Zdrowiu, Kolegium Nauk Medycznych, Uniwersytet Rzeszowski, ul. Warzywna 1A, 35-310 Rzeszów, e-mail: sabinakrupa@o2.pl Dorota Ozga Instytut Nauk o Zdrowiu, Kolegium Nauk Medycznych, Uniwersytet Rzeszowski, ul. Warzywna 1A, 35-310 […]

Czytaj dalej »

Profilaktyka zakażeń odcewnikowych u pacjentów hemodializowanych – przegląd substancji stosowanych do zamykania cewników permanentnych

Zabezpieczenie cewników naczyniowych do hemodializy przed kolonizacją drobnoustrojami i rozwojem zakażeń uogólnionych wymaga podania do światła cewnika substancji o właściwościach antykoagulacyjnych oraz przeciwdrobnoustrojowych. W niniejszej pracy dokonano przeglądu stosowanych w tym celu roztworów związków.

Czytaj dalej »