Archiwa: Project

Miejsce lewofloksacyny i moksyfloksacyny w terapii zakażeń bakteryjnych

W pracy przedstawiono charakterystykę moksyfloksacyny i lewofloksacyny uwzględniającą ich aktywność biologiczną, różnice w spektrum przeciwbakteryjnym oraz właściwości farmakokinetyczne (PK) i farmakodynamiczne (PD). Dokonano także przeglądu patogenów odpowiedzialnych za najczęstsze zakażenia z uwzględnieniem trendów lekooporności. Omówiono ważniejsze wskazania terapeutyczne i krótko scharakteryzowano badania kliniczne porównujące skuteczność omawianych fluorochinolonów z innymi lekami rekomendowanymi w terapii określonego zakażenia.

Czytaj dalej »

Inżynieria tkankowa w medycynie regeneracyjnej

Inżynieria tkankowa jest dziedziną nauki, która łączy podstawy inżynierii i nauk biologicznych w celu uzyskania substytutów przywracających oraz poprawiających funkcjonowanie organizmu. Jej osiągnięcia są podstawą medycyny regeneracyjnej i wskazują na obiecujące perspektywy innowacyjnej regeneracji oraz odbudowy uszkodzonych tkanek i narządów. Produkty inżynierii tkankowej są alternatywą dla stosowanych obecnie metod rekonstrukcji, tj. przeszczepów autologicznych, allogenicznych lub implantów z materiałów syntetycznych. Materiałem biologicznym wykorzystywanym w inżynierii tkankowej są komórki, poddawane ukierunkowanym „manipulacjom” w sposób pozwalający uzyskać odpowiednią ich populację nadającą się do transplantacji. Oprócz komórek istotną rolę pełnią rusztowania, pozwalające na trójwymiarowy wzrost komórek i późniejsze formowanie tkanek. W procesie produkcji rusztowań używane są trzy podstawowe grupy tworzyw: ceramika, polimery syntetyczne i naturalne. Zastosowanie każdego z nich cechuje się zarówno zaletami, jak i wadami. Jedną z wad rusztowań jest podatność na ich zasiedlenie przez mikroflorę egzogenną lub endogenną, generująca rozwinięcie się wczesnej lub późnej infekcji. Dlatego też stale prowadzone są badania nad modyfikacjami ich struktury i właściwości powierzchni w celu uzyskania takich materiałów, które wykazują nie tylko wysokie parametry biozgodności tkankowej, lecz także np. ograniczają adhezję drobnoustrojów. Jak dotąd komórki macierzyste osadzone w rusztowaniach stanowią jedynie rozwiązania eksperymentalne w terapii wybranych jednostek chorobowych. Opisane w ostatnim roku osiągnięcia inżynierii tkankowej i medycyny regeneracyjnej z zakresu między innymi rekonstrukcji przerwanego rdzenia kręgowego wskazują na ich duży potencjał terapeutyczny.

Czytaj dalej »

Ocena parametrów farmakokinetyczno-farmakodynamicznych wankomycyny w leczeniu zakażeń bakteriami Gram-dodatnimi u pacjentów z sepsą

Wstęp Wankomycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń szczepami MRSA (MIC ≤1 mg/L) oraz innymi bakteriami Gram-dodatnimi – pomimo że zmiany parametrów farmakokinetycznych tego antybiotyku u pacjentów z sepsą często nie pozwalają na osiągnięcie celu terapeutycznego AUC 24/MIC ≥400 oraz stężenia Ctrough/plateau 15–20 mg/L. Materiał i metody Prospektywne badanie przeprowadzono na 30-osobowej grupie pacjentów leczonych wankomycyną w Oddziale Intensywnej Terapii Szpitala Uniwersyteckiego we Wrocławiu. Celem badania była ocena możliwości uzyskania stężenia wankomycyny Ctrough lub Cplateau 15–20 mg/kg oraz AUC 24/MIC ≥400 w pierwszych 48 godzinach leczenia. Oceniano także: wybrane parametry farmakokinetyczne wankomycyny, sukces kliniczny i mikrobiologiczny oraz nefrotoksyczność. Wyniki Wankomycynę stosowano najczęściej w leczeniu zapaleń płuc (33%), infekcji krwi związanych z dostępem naczyniowym (20%) oraz zakażeń centralnego układu nerwowego (20%). Głownymi patogenami infekcji były szczepy MRCNS – 40%, następnie MRSA – 20% oraz Enterococcus faecium – 23%. Mediana MIC wynosiła 2,0 (0,5–4) (dla MRSA –1 (0,5–1)) mg/L. Stężenie frakcji całkowitej antybiotyku 15–20 mg/L oraz AUC 0–24/MIC ≥400 uzyskało po 27% pacjentow. Stężenie wankomycyny w fazie stacjonarnej Ctrough/plateau, mediana AUC 0–24/MIC, Vd oraz CL wynosiły odpowiednio: 19,2 mg/L, 187 (103–954) mg×h/L, 99,4 (87–149) L, 1,5 (0,2–5,05) mL/min. U chorych z zakażeniem MRSA uzyskano wyższe wartości AUC 0–24/MIC (501 (416–1121) mg×h/L). U pacjentow z infekcjami MRCNS lub Enterococcus faecium (n=19) zaobserwowano podobne wartości AUC 0–24/MIC (160 (111–189) vs. 171 (126–316), p=0,82), wyleczenia klinicznego (p=0,523) i eradykacji (p=0,602). Skuteczność kliniczna wynosiła 87%, natomiast mikrobiologiczna – 73%. Ostrą niewydolność nerek rozpoznano u 27% chorych. Wnioski Wankomycyna u pacjentów septycznych posiadała zróżnicowane parametry farmakokinetyczno-farmakodynamiczne. Zastosowanie wankomycyny u chorych z sepsą odznaczało się wysoką skutecznością i bezpieczeństwem, pomimo że w pierwszych 48 godzinach leczenia AUC 0–24/MIC ≥400 lub stężenie 15–20 mg/L osiągnięto u 1/3 osób badanych.

Czytaj dalej »

Zawleczony szczep Escherichia coli posiadający gen NDM związany z pobytem w szpitalu w Indiach – opis przypadku

Karbapenemazy typu NDM (ang. New Delhi metallo-β-lactamases) zostały niedawno opisane w Wielkiej Brytanii i Szwecji – głownie u pacjentów mających doświadczenia zdrowotne na subkontynencie indyjskim. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 61-letniej kobiety, u której wykryto zawleczony szczep Escherichia coli NDM+. Pacjentka była hospitalizowana w szpitalu w Indiach, a następnie leczona w Polsce w Oddziale Neurochirurgii i Rehabilitacji Neurologicznej oraz Oddziale Chorob Wewnętrznych i Onkologii Klinicznej z Pododdziałem Diabetologii Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego nr 5 im. św. Barbary w Sosnowcu. Nabyte metalo-β-laktamazy (MBL), zaliczane do karbapenemaz klasy B, stanowią ogromne zagrożenie dla zdrowia publicznego, gdyż wykazują wielolekooporność (ang. multidrug resistance – MDR) lub rozszerzoną wielooporność (ang. extensive-drug resistance – XDR) na większość dostępnych antybiotyków. Geny kodujące MBL- są zlokalizowane na ruchomych elementach genetycznych, takich jak plazmidy bakteryjne czy elementy transpozycyjne, co zapewnia możliwość łatwego horyzontalnego rozprzestrzeniania się w środowisku szpitalnym.

Czytaj dalej »

Rola probiotyków w stymulacji układu immunologicznego i ochronie przed infekcjami u osób prowadzących wysiłkowy tryb życia

Sportowcy wysokiego wyczynu, a także osoby uprawiające sport amatorsko, znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka występowania infekcji dróg oddechowych oraz przewodu pokarmowego. Schorzenia te wpływają negatywnie na kondycję psychiczną i fizyczną sportowca oraz osiągane w następstwie wyniki sportowe. Uważa się, że zaburzenia mikrobioty jelitowej, szczególnie często raportowane u sportowców wyczynowych, mogą być związane ze zwiększoną podatnością na infekcje. Probiotyki i prebiotyki wydają się obiecującą opcją profilaktyki i leczenia nawracających infekcji oraz innych jednostek chorobowych u sportowców.

Czytaj dalej »

Znaczenie witaminy D w przewlekłych wirusowych zapaleniach wątroby

Zgodnie z doniesieniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), w skali ogolnoświatowej liczba osób przewlekle zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C (wzw C) lub typu B (wzw B) może sięgać nawet 400 milionów. Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby (pzw) prowadzi do wielu poważnych konsekwencji, w tym do marskości i raka wątrobowokomórkowego. Rolę w patomechanizmach leżących u jego podstaw może odgrywać wiele rożnych czynników, w tym witaminy. Najsilniejszy związek z chorobami wątroby wydaje się mieć witamina D. Okazuje się, że jej niedobór u pacjentów z pzw jest zjawiskiem bardzo powszechnym i może dotyczyć przeważającej części chorych. Ponadto wykazano, że witamina D hamuje aktywację komórek gwiaździstych wątroby, odgrywających kluczową rolę w procesie włóknienia miąższu tego narządu. Wydaje się więc, że jej niedobór może wpływać na postęp uszkodzenia wątroby. Dodatkowo niektóre doniesienia wskazują na korzystne działanie suplementacji witaminy D w trakcie leczenia przeciwwirusowego. W pracy przedstawiono przegląd najnowszego piśmiennictwa na temat znaczenia niedoborów witaminy D w przewlekłych wirusowych zapaleniach wątroby.

Czytaj dalej »

Poprawność przygotowania instrumentarium chirurgicznego do sterylizacji a przebieg i konsekwencje zabiegu operacyjnego. Dekontaminacja i konserwacja narzędzi chirurgicznych

Instrumentarium chirurgiczne powinno być uznawane za strategiczne wyposażenie szpitala realizującego procedury operacyjne. Nie bez przyczyny narzędzia chirurgiczne zakwalifikowano do grupy przedmiotów krytycznych, nazywanych również przedmiotami wysokiego ryzyka. Są to przedmioty, od których wymaga się sterylności, stanowiącej niezbędny warunek bezpiecznego przeprowadzenia operacji chirurgicznej. Mając jednak na uwadze szacowany odsetek funkcjonujących w podmiotach leczniczych niepełnowartościowych narzędzi chirurgicznych (skorodowanych, mechanicznie uszkodzonych), pod znakiem zapytania staje możliwość prowadzenia poprawnego procesu dekontaminacji służącego przygotowaniu instrumentów do ponownego użycia. Jak powszechnie wiadomo, nieefektywna dekontaminacja zwiększa ryzyko powikłań u operowanych chorych oraz zagrożenie dla personelu, a w konsekwencji także dla szpitala.

Czytaj dalej »

Aspekty zakażenia HIV jako choroby przewlekłej w praktyce klinicznej

W ciągu ostatnich lat epidemiologia zakażeń HIV-1 w Polsce uległa istotnej zmianie. Ograniczono przypadki zakażeń, do których dochodziło za pośrednictwem stosowania dożylnych środków psychoaktywnych, a dominująca stała się seksualna droga transmisji wirusa. Ponadto obserwuje się przyrost liczby osób zainfekowanych w dużych miastach. Ze względu na ewolucję bezpieczeństwa terapii antyretrowirusowych oraz poprawę ich efektywności, oczekiwana skuteczność wirusowa terapii, definiowana metodami molekularnymi jako supresja HIV-RNA w surowicy poniżej progu detekcji, wynosi około 90%. Oczekuje się, że długość życia osob żyjących z HIV nie będzie istotnie skrócona w stosunku do populacji ogólnej. Wyzwaniem pozostaje optymalizacja czasu wdrożenia terapii antyretrowirusowej i jej prowadzenie (zapewniające minimalizację działań niepożądanych) oraz indywidualny dobór terapii do pacjenta, zapewniający najlepszy z możliwych profil bezpieczeństwa i prostotę leczenia, pozwalającą na dobre przyleganie do prowadzonej terapii. Wczesne wdrożenie leczenia zmniejsza ryzyko rozwoju AIDS oraz zdarzeń niezwiązanych z AIDS, szczególnie wpływa na zmniejszenie częstości występowania gruźlicy, mięsaka Kaposiego, a także nowotworów niezwiązanych z AIDS, oraz wiąże się z rzadszym występowaniem infekcji bakteryjnych. Terapia antyretrowirusowa spełnia również rolę prewencyjną – strategia „leczenie jako zapobieganie” (ang. treatment as prevention) pozwala na 96% zmniejszenie ryzyka transmisji zakażenia. Ponadto stosowane terapie jednotabletkowe, oparte na preparatach złożonych, są związane z poprawą adherencji i zmniejszeniem częstości hospitalizacji. Nowoczesna terapia antyretrowirusowa oraz ciągłe rozwijanie leków o poprawionym profilu bezpieczeństwa pozwalają na prowadzenie dożywotniej, skutecznej i bezpiecznej terapii.

Czytaj dalej »

Walidacja sterylizacji – przyszłość polskich szpitali

Sterylizacja wyrobów medycznych prowadzi do uzyskania produktów wolnych od drobnoustrojów, a więc bezpiecznych dla pacjenta. Nadzór nad przebiegiem tych procesów jest istotnym elementem systemu zarządzania jakością. Walidacja sterylizacji oraz bieżące monitorowanie procesów to procedury zalecane w normach. W niniejszej pracy, na przykładzie wysokotemperaturowej sterylizacji parowej, przedstawiono przebieg procedur kwalifikacji instalacyjnej (IQ), kwalifikacji operacyjnej (OQ) i kwalifikacji procesowej (PQ), wraz z opisem przeprowadzanych testów i zasadami interpretacji uzyskiwanych wyników.

Czytaj dalej »

Znaczenie edukacji i opieki pielęgniarskiej w profilaktyce długoterminowej zakażenia miejsca operowanego. Część 2. Edukacja i opieka pooperacyjna w profilaktyce zakażenia miejsca operowanego

Najskuteczniejszym sposobem zmniejszenia liczby zakażeń związanych z opieką medyczną oraz ich powikłań jest prowadzenie kompleksowej profilaktyki. W profilaktyce zakażenia miejsca operowanego (ZMO) ważne jest podejście wielokierunkowe, obejmujące okres przed-, śród- i pooperacyjny oraz angażujące wszystkie osoby z otoczenia chorego. W pierwszej części artykułu omówiono zakres profilaktyki przedoperacyjnej. Część druga odnosi się do okresu pooperacyjnego. Przedstawiono w niej m.in. zadania pielęgniarki chirurgicznej podejmowane wobec chorych w oddziałach zabiegowych.

Czytaj dalej »

Dekontaminacja środowiska szpitalnego i jej znaczenie w profilaktyce zakażeń związanych z hospitalizacją

Skażone powierzchnie w środowisku szpitalnym wpływają na istotne ryzyko przenoszenia patogenów odpowiedzialnych za zakażenia związane z opieką zdrowotną (HAI). Coraz częściej zauważana jest korelacja między jakością sprzątania w placówkach opieki zdrowotnej a częstością kolonizacji i zakażeń hospitalizowanych pacjentów. Poprawa czyszczenia i dezynfekcji powierzchni, zwłaszcza w zakresie dekontaminacji powierzchni często dotykanych, które mają największe znaczenie w transmisji drobnoustrojów w warunkach szpitalnych, może istotnie ograniczyć występowanie infekcji szpitalnych. Proces sprzątania powinien podlegać stałej i okresowej kontroli. W celu osiągnięcia właściwego poziomu jakości dekontaminacji środowiska szpitalnego zalecane jest monitorowanie procesów sprzątania z wykorzystaniem dostępnych metod, takich jak: znaczniki fluorescencyjne, bioluminescencja ATP lub ocena liczby żywych drobnoustrojów tlenowych na powierzchniach o zwiększonym ryzyku skażenia.

Czytaj dalej »

Zwiększone ryzyko powikłań infekcyjnych jako skutek okołooperacyjnej hipotermii

Wychłodzenie pacjenta poddanego znieczuleniu jest zjawiskiem niekorzystnym i powszechnym, które ma miejsce w przypadku niezastosowania aktywnych metod ogrzewania. Okazuje się, że ten stan – pomimo pozornie nikłej istotności – jest czynnikiem mogącym znacząco wpłynąć na przebieg pooperacyjny, zwiększając m.in. ryzyko rozwoju powikłań infekcyjnych, takich jak zakażenie miejsca operowanego (ZMO). W pracy omówiono mechanizmy, których przyczyną jest okołooperacyjne wychłodzenie, a skutkiem – podwyższona skłonność do infekcji.

Czytaj dalej »

Zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego u dzieci – najnowsze trendy w leczeniu

Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) jest występującym powszechnie na świecie wirusem odpowiedzialnym za infekcje narządow płciowych głownie u osob dorosłych. Częstość występowania infekcji HPV w populacji pediatrycznej jest nieznana, a do transmisji wirusa dochodzi na kilka sposobow. Część zakażeń ustępuje samoistnie w ciągu kilku lat. W niektorych przypadkach możliwe jest jednak przejście w stan zakażenia przewlekłego, ktore ostatecznie może doprowadzić do rozwoju raka. Wirus indukuje powstanie hiperplastycznych zmian i brodawek (zwanych też kłykcinami) zarowno w obrębie skory, jak i błon śluzowych narządow płciowych oraz odbytu. Leczenie zmian skornych wywołanych HPV jest trudne i nie zapobiega nawrotom. W terapii stosuje się miejscowo środki indukujące martwicę zakażonych komorek lub stymulujące miejscową odpowiedź immunologiczną. W niniejszej pracy omowiono mechanizmy transmisji HPV, objawy kliniczne, diagnostykę, a także leczenie i profilaktykę zakażeń wirusem brodawczaka ludzkiego u dzieci.

Czytaj dalej »

Nathan Wetherell Shock (1906–1989). Wybitny uczony, pionier i organizator badań nad starzeniem się organizmu człowieka w Stanach Zjednoczonych i na świecie

Czytaj dalej »

Biegunka i zaparcie u dzieci w podróży

W związku z rosnącą popularnością zagranicznych podróży, wzrasta również liczba podróżujących dzieci. Problem zmiany rytmu wypróżnień w trakcie podróżowania w populacji pediatrycznej staje się coraz powszechniejszy. Za główną przyczynę biegunki podróżnych (BP) uznaje się infekcje bakteryjne i wirusowe. Do rzadszych czynników etiologicznych należą pierwotniaki i pasożyty. W każdym przypadku biegunki w pierwszej kolejności należy pamiętać o nawodnieniu dziecka. Przydatne w skróceniu trwania tej choroby mogą okazać się również leki hamujące perystaltykę, ale do ich stosowania należy podchodzić z dużą ostrożnością. W prewencji zaleca się: przestrzeganie zasad higieny, przyjmowanie odpowiednio przyrządzonych pokarmów oraz picie butelkowanej wody. Skuteczną formą zapobiegania BP może okazać się również stosowanie probiotyków zawierających Saccharomyces boulardii oraz Lactobacillus GG. Za główną przyczynę zaparcia w podróży można uznać zmianę diety i rytmu dnia oraz ograniczenie przyjmowania płynów. Jeśli problem zaparć nie ustępuje pomimo odpowiedniego nawodnienia oraz modyfikacji diety, należy rozważyć włączenie do leczenia preparatów zawierających makrogole. Obecnie nie ma wystarczających dowodów potwierdzających skuteczność stosowania probiotyków w prewencji zaparcia stolca u dzieci.

Czytaj dalej »

Postępowanie z odpadami medycznymi w oparciu o wnioski audytu Najwyższej Izby Kontroli

W latach 2011–2014 Najwyższa Izba Kontroli (NIK) przeprowadziła kontrolę 12 publicznych szpitali, 6 powiatowych stacji sanitarno-epidemiologicznych oraz instalacji w zakładach termicznego przekształcania odpadów. Celem audytów było sprawdzenie, jak odpady medyczne są przetwarzane w polskich szpitalach, ponieważ niewłaściwe z nimi postępowanie może być przyczyną poważnych problemów, a nawet stwarzać zagrożenie epidemiologiczne. Prawidłowe postępowanie z odpadami medycznymi ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa epidemiologicznego.

Czytaj dalej »

Zmiany w jamie ustnej w przebiegu HIV/AIDS

Wysoce aktywna terapia antyretrowirusowa (ang. highly active antiretroviral therapy – HAART) całkowicie zmieniła częstość i przebieg chorób wskaźnikowych w jamie ustnej, poprawiając tym samym jakość życia pacjentów zakażonych HIV (ang. human immunodeficiency virus). Jednocześnie długoterminowe stosowanie HAART stwarza ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Wczesne rozpoznanie i leczenie zmian w jamie ustnej ma wpływ na przebieg choroby oraz na długość przeżycia pacjentów z AIDS (ang. acquired immunodeficiency syndrome). Celem pracy było omówienie – na podstawie dostępnej literatury – najważniejszych schorzeń jamy ustnej, występujących u osób zakażonych HIV.

Czytaj dalej »

Powikłania infekcyjne u chorych hematoonkologicznych z neutropenią jako głównym czynnikiem ryzyka

Powikłania infekcyjne są najważniejszą przyczyną zgonów w grupie pacjentów hematoonkologicznych. Głównym czynnikiem ryzyka wystąpienia tych powikłań jest neutropenia oraz czas jej trwania. Najczęściej izolowanymi patogenami u chorych z neutropenią są bakterie, z przewagą ziarenkowców Gram-dodatnich. U pacjentów z grup wysokiego ryzyka oraz w niektórych ośrodkach wzrasta liczba zakażeń bakteriami Gram-ujemnymi i szczepami opornymi. Drugą w kolejności izolowaną grupę patogenów wywołujących infekcje u chorych z neutropenią stanowią grzyby, zwłaszcza z rodzajów Candida i Aspergillus. W pracy przedstawiono najczęstsze przyczyny powikłań infekcyjnych u pacjentów hematoonkologicznych oraz podstawowe zasady postępowania w gorączce neutropenicznej.

Czytaj dalej »

Gorączka krwotoczna ebola – czynniki ryzyka, środki ochrony osobistej

W trwającej od ponad półtora roku epidemii zachorowań wywołanych przez wirus Ebola (ang. Ebola virus disease – EVD) przyjęto zasady klasyfikacji krajów w zakresie ryzyka, zależne od stopnia nasilenia epidemii i dynamiki rozpoznawania nowych przypadków. Tak długo trwająca epidemia EVD umożliwia zebranie danych, które pozwolą na weryfikację wiedzy oraz wielu zaleceń i rekomendacji dotyczących tego wirusa. Szczególnie istotna, w aspekcie zdrowia publicznego i kontroli zakażeń w populacji, jest weryfikacja poprawności przyjęcia najdłuższego okresu wylęgania EVD, wynoszącego 21 dni. W wielu opracowaniach podkreśla się rolę środków ochrony osobistej i właściwego ich stosowania – zarówno podczas opieki nad pacjentem, jak i w kontekście przestrzegania zasad prawidłowego ich zdejmowania. Doświadczenia z trwającej obecnie epidemii pokazują, że – mimo prawidłowego stosowania środków ochrony osobistej podczas kontaktu z chorym – do zakażenia pracownika medycznego może dojść w przypadku nieprzestrzegania zasad ich bezpiecznego zdejmowania, inaktywowania oraz usuwania. Nowym zagadnieniem jest ocena zakaźności pacjenta po przebyciu EVD ze względu na możliwość pozostania wirusa w organizmie człowieka przez okres nawet kilku miesięcy po wyzdrowieniu.

Czytaj dalej »

Zapobieganie zakażeniom miejsca operowanego a protokół kompleksowej opieki okołooperacyjnej dla poprawy wyników leczenia – „szybki powrót do zdrowia po operacji” (ERAS)

Częstość występowania zakażeń miejsca operowanego (ZMO, ang. surgical site infections – SSI) na oddziałach chirurgicznych waha się w zależności od dziedziny chirurgii – od 2,6 do 38%. Większość przypadków ZMO jest możliwych do uniknięcia. W profilaktyce zakażenia miejsca operowanego wykorzystuje się postępowanie zgodnie z protokołem ERAS (ang. Enhanced Recovery After Surgery).

Czytaj dalej »

Ocena czynników ryzyka związanych z zakażeniem Clostridium difficile – badanie pilotażowe

W pracy omówiono najczęstsze czynniki ryzyka rozwoju zakażeń Clostridium difficile (ang. Clostridium difficile infection – CDI). Do powstania CDI w sposób szczególny predysponuje przyjmowanie antybiotyków, szczególnie cefalosporyn II i III generacji. Swój udział w rozwoju zakażenia mają również inhibitory pompy protonowej (IPP), leki immunosupresyjne oraz niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). Kluczowe znaczenie ma także wiek pacjentów. Szczególnie narażone na wystąpienie CDI są osoby >65. roku życia. Duży wpływ ma również sama hospitalizacja. Od kilku lat wzrasta wskaźnik zapadalności na zakażenia związane z C. difficile: od 0,1/100 i 1,03/1000 hospitalizowanych pacjentów w 2012 roku do 0,28/100 i 2,89/1000 hospitalizowanych pacjentów w 2014 roku i 0,7/100 i 7,03/1000 w I kwartale 2015 roku.

Czytaj dalej »

Aktywność in vitro pozakonazolu wobec szczepów Aspergillus wyizolowanych z materiałów klinicznych od chorych hospitalizowanych w szpitalu klinicznym w latach 2011–2014

W każdym przypadku prawdopodobieństwa infekcji grzybiczej konieczne jest ustalenie czynnika etiologicznego, oznaczenie jego lekowrażliwości i monitorowanie skuteczności leczenia odpowiednim antymikotykiem. Powodzenie terapii w dużym stopniu zależy od wczesnego rozpoznania oraz wdrożenia właściwego leczenia przeciwgrzybiczego. Celem pracy była ocena aktywności in vitro pozakonazolu wobec 77 szczepów Aspergillus na podstawie wartości minimalnego stężenia hamującego (ang. minimal inhibitory concentration – MIC). Zakres wartości MIC dla szczepów Aspergillus fumigatus wynosił 0,006–0,19 μg/ml, dla szczepów Aspergillus flavus – 0,016–0,25 μg/ml, a dla szczepów Aspergillus niger – 0,012–0,25 μg/ml. Wyniki interpretowano według obowiązujących wytycznych. Na podstawie oceny in vitro nie stwierdzono szczepów A. fumigatus, A. flavus i A. niger opornych na pozakonazol.

Czytaj dalej »

Rekomendacje leczenie wirusowych zapaleń wątroby typu C polskiej grupy ekspertów HCV 2015

Choroby o etiologii HCV (ang. hepatitis C virus, wirusowe zapalenie wątroby typu C – wzw C) rzadko są rozpoznawane na podstawie obrazu klinicznego, gdyż zwykle przebiegają przez wiele lat bezobjawowo lub skąpoobjawowo. W konsekwencji rozpoznanie jest często poprzedzone przypadkowym wykryciem wykładników laboratoryjnych zakażenia. Wyniki badań przeprowadzonych w ostatnich latach dowiodły występowania przeciwciał anty-HCV u 0,9–1,9% mieszkańców Polski, w zależności od badanej populacji i stosowanej metodyki badawczej.

Czytaj dalej »

René Descartes (1596–1650) – filozof, matematyk i fizjolog, prekursor racjonalizmu, nowożytnej kultury umysłowej i nowoczesnej fizjologii eksperymentalnej

Choroby o etiologii HCV (ang. hepatitis C virus, wirusowe zapalenie wątroby typu C – wzw C) rzadko są rozpoznawane na podstawie obrazu klinicznego, gdyż zwykle przebiegają przez wiele lat bezobjawowo lub skąpoobjawowo. W konsekwencji rozpoznanie jest często poprzedzone przypadkowym wykryciem wykładników laboratoryjnych zakażenia. Wyniki badań przeprowadzonych w ostatnich latach dowiodły występowania przeciwciał anty-HCV u 0,9–1,9% mieszkańców Polski, w zależności od badanej populacji i stosowanej metodyki badawczej.

Czytaj dalej »