Archiwa: Project

Zastosowanie hipotermii głowy u noworodków w zamartwicy okołoporodowej – doświadczenia własne

Wstęp Niedotlenienie okołoporodowe jest częstą patologią okresu noworodkowego. Nadal stanowi jedną z głównych przyczyn zgonów noworodków w okresie okołoporodowym oraz ma duży wpływ na deficyty w rozwoju motorycznym i intelektualnym. Metoda hipotermii kontrolowanej polega na umiarkowanym wychłodzeniu organizmu noworodka w celu zminimalizowania efektów niedotlenienia. Dzięki tej technice współczesna medycyna może skutecznie zmniejszyć skutki okołoporodowego niedotlenienia mózgu. Cel pracy Analiza możliwości i częstości kwalifikowania noworodków z niedotlenieniem okołoporodowym do hipotermii głowy oraz próba oceny skuteczności tej metody. Materiał i metody Materiał do badań stanowiła grupa 42 noworodków zakwalifikowanych do hipotermii głowy, będących pacjentami Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii Noworodków i Dzieci Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego we Wrocławiu od 1 grudnia 2010 roku do 1 lipca 2014 roku. Ocenę kwalifikacji i efektów leczenia przeanalizowano na podstawie dokumentacji medycznej. Wyniki poddano analizie statystycznej. Porównano częstość stosowania metody hipotermii w kolejnych latach. Wyniki Analiza materiału badawczego wykazała, iż 75% dzieci miało wiek płodowy 38 Hbd, a 70% było płci męskiej. Waga noworodków najczęściej plasowała się w granicach 3000–3650 g; ponad 41% grupy badanej urodziło się siłami natury. U 38% dzieci przeprowadzono resuscytację. Noworodki oceniono z wykorzystaniem skali Apgar w pierwszej, trzeciej i piątej minucie po urodzeniu. Do kryteriów kwalifikacyjnych zastosowano między innymi ocenę pH krwi pępowinowej, niedobór zasad i wartości temperatury głębokiej mierzone w odbycie. Spośród 42 badanych noworodków 43% zostało zakwalifikowanych do chłodzenia głowy. Wszystkie dzieci były zaintubowane i prowadzone na oddechu zastępczym (średnio – 11,5 dnia). Średnia liczba dni spędzonych w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii Noworodka wynosiła 14. Spośród badanej grupy troje dzieci zmarło. Wnioski Metoda selektywnego chłodzenia mózgu jest coraz częściej stosowana w zapobieganiu zamartwicy okołoporodowej. Większość dzieci biorących udział w badaniu w stanie ogólnym dobrym zostało przekazanych do Oddziału Patologii Noworodka.

Czytaj dalej »

Pęknięcia implantów piersi – krótki przegląd literatury i opis przypadków klinicznych

Powiększanie piersi przy pomocy implantów silikonowych należy do najczęściej przeprowadzanych operacji w ramach chirurgii plastycznej. Jednym z możliwych późnych powikłań po zabiegach augmentacji lub rekonstrukcji jest uszkodzenie protezy piersi. W niniejszej pracy przedstawiono cztery przypadki kliniczne uszkodzenia protez piersiowych – zarówno po procedurach rekonstrukcji chirurgicznej, jak i chirurgii estetycznej piersi.

Czytaj dalej »

Badanie jakości życia chorych objętych programem mechanicznej wentylacji domowej

Wstęp Od kilkunastu lat w Polsce obserwuje się ciągłą poprawę opieki zdrowotnej. Proces ten stanowi także szansę dla pacjentów intensywnej terapii wymagających przewlekłej wentylacji mechanicznej. Dzięki zmianom, jakie zaszły w opiece medycznej, w tej grupie chorych pojawiła się możliwość zastąpienia szpitalnego oddziału domową opieką zdrowotną. W społeczeństwie wzrosła świadomość potrzeby – zarówno ekonomicznej, jak i projakościowej – alokacji opieki nad przewlekle chorym pacjentem ze szpitala do domu. Jedną z form domowej opieki zdrowotnej jest program domowej wentylacji mechanicznej, coraz powszechniejsza metoda leczenia osób z przewlekłą niewydolnością oddechową. Domowa wentylacja mechaniczna jest przeznaczona dla pacjentów niewymagających hospitalizacji w oddziałach intensywnej terapii (OIT), jednak u których konieczny jest stały specjalistyczny nadzór anestezjologa, profesjonalna pielęgnacja i rehabilitacja. Pierwszymi beneficjentami tego programu były osoby ze schorzeniami nerwowo-mięśniowymi, zmianami pourazowymi w zakresie rdzenia kręgowego oraz deformacjami klatki piersiowej. W ostatnich latach do tej grupy dołączyli także chorzy z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP). Cel pracy Celem badania była ocena jakości życia osób objętych programem wentylacji domowej. Badanie przeprowadzono w grupie pacjentów, którzy korzystali z tej formy leczenia. Materiał i metody Do oceny jakości życia badanej grupy wykorzystano standaryzowany kwestionariusz WHOQOL-BREF, który zawiera 26 pytań. Wyniki Stwierdzono statystycznie znamienną istotność pomiędzy wiekiem a subiektywną oceną zdrowia oraz pomiędzy oceną swojego zdrowia a trybem prowadzonej wentylacji. Wnioski Badani pacjenci lepiej oceniali jakość swojego życia niż własne zdrowie. Osoby w wieku powyżej 60. roku życia najwyżej oceniały jakość swojego życia (niezależnie od okresu wentylacji). Subiektywna ocena jakości życia była wyższa u chorych wentylowanych metodami nieinwazyjnymi niż inwazyjnymi. Najmniejszy wpływ wentylacji mechanicznej na jakość życia pacjenci dostrzegali w obszarze funkcjonowania środowiskowego.

Czytaj dalej »

Rola miedzi, selenu i cynku w leczeniu oparzeń

Jednym z prawidłowych elementów żywienia szpitalnego pacjentów oparzonych jest uzupełnianie podstawowych składników odżywczych, które zapobiegają niedoborom związanym z hipermetabolizmem. Podczas oparzenia organizm jest narażony na znaczne straty pierwiastków, takich jak: selen, miedź, cynk, żelazo, magnez czy fosfor. Preparaty do żywienia pozajelitowego często nie zawierają mikroelementów i witamin, które mogłyby zrekompensować straty, dlatego konieczna jest ich suplementacja. W przypadku oparzeń dochodzi do znacznych strat miedzi i cynku, dlatego ważne jest, aby uzupełniać ich niedobory. Jest to istotne również z uwagi na szybkie gojenie ran. Wczesna suplementacja selenu zmniejsza ryzyko peroksydacji lipidów, wspomaga systemy antyoksydacyjne, poprawia odporność i zapewnia lepsze gojenie ran, co wpływa na wyższą przeżywalność oraz krótszy pobyt pacjentów na oddziale intensywnej terapii.

Czytaj dalej »

Surgical treatment of basal cell carcinoma of the angle of the mouth – a case report

The Authors present the case of a 82-year-old patient suffering from basal cell carcinoma. The ulcer was located in the area of the left angle of the mouth and was surgically treated. Twelve months of topical treatment has proved to be ineffective. Biopsy of the tumor (T1) was performed and was followed by a histopathological analysis. In addition, a detailed immunohistochemical analysis revealed a high mitotic index and high expression of cytokeratin AE1 and vimentin. The lesion was removed with a 5 mm margin of healthy tissue. Reconstructive plastic surgery of the skin and mucosa was performed. Final histopathological examination confirmed the initial diagnosis and the radicality of the procedure.

Czytaj dalej »

Rola pielęgniarki w opiece nad dzieckiem z wyłonioną przetoką jelitową

Operacje zakończone wytworzeniem stałej lub czasowej stomii należą do najbardziej obciążających zabiegów okresu noworodkowego. Konsekwencją ingerencji chirurgicznej jest utrata naturalnych funkcji wydalania. Jeżeli stomia została wyłoniona na stałe, wiąże się z obciążeniem psychicznym z powodu nieodwracalności sytuacji oraz dyskomfortu dotyczącego dalszego życia. Stomia czasowa stanowi natomiast sytuację przejściową między kolejnymi operacjami. W pierwszym okresie po zabiegu wyłonienia przetoki personel pielęgniarski stara się ułatwić rodzicom oraz opiekunom odnalezienie się w tej trudnej dla nich sytuacji – edukuje, jak właściwie pielęgnować stomię dziecka, a ponadto jest źródłem wiedzy na temat samej choroby oraz operacji i opieki. Na proces leczenia i zdrowienia dziecka wpływa nie tylko wczesna i trafna diagnoza, lecz także odpowiednia pielęgnacja (gwarantująca jakość i ciągłość opieki) oraz umiejętne włączenie rodziców do procesu leczenia i pielęgnowania dziecka już w oddziale intensywnej terapii (OIT). Wiedza, odpowiedzialność i profesjonalizm personelu mają wpływ na końcowy pozytywny wynik terapii. Celem pracy było przedstawienie informacji dotyczących opieki pielęgniarskiej nad noworodkiem z wyłonioną przetoką jelitową oraz przedstawienie zadań w aspekcie działań pielęgnacyjnych i edukacyjnych podejmowanych zarówno wobec dziecka, jak i jego opiekunów. W polskiej literaturze medycznej wciąż jest stosunkowo niewiele pozycji poświęconych problematyce pielęgnowania stomii jelitowej u noworodków. Ciągły postęp w medycynie wymaga stosowania nowszych metod leczenia. Skutkuje to tym, że personel pielęgniarski musi mieć coraz większą wiedzę – dotyczącą zarówno samych schorzeń, jak i planowania procesu pielęgnowania.

Czytaj dalej »

Pacjent bariatryczny w oddziale intensywnej terapii – opis przypadku

Pacjenci z BMI powyżej 35, określani jako bardzo otyli (ang. morbidly obese), ze względu na liczne obciążenia oraz choroby towarzyszące (głownie ze strony układu krążenia i oddechowego oraz zaburzenia metaboliczne) stanowią istotny problem terapeutyczny i pielęgnacyjny w oddziale intensywnej terapii (OIT). Opieka nad chorym bariatrycznym powinna opierać się na indywidualnym, kompleksowym oraz starannie zaplanowanym schemacie postępowania. Celem pracy było przedstawienie najistotniejszych problemow związanych z leczeniem i pielęgnacją pacjenta bariatrycznego w OIT. W niniejszej pracy posłużono się metodą studium indywidualnego przypadku. Dokonano analizy dokumentacji medycznej: historii choroby, procesu pielęgnowania, wyników badań. Przedstawiono opis przypadku 35-letniego chorego z otyłością olbrzymią, który został przyjęty na OIT z powodu ciężkiej postaci ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) i wstrząsu septycznego. Pacjent był nieprzytomny, sedowany, zaintubowany, mechanicznie wentylowany. Z uwagi na niestabilność hemodynamiczną u mężczyzny stosowano aminy katecholowe we wlewach infuzyjnych. W kolejnych dniach hospitalizacji wystąpiły objawy ostrego uszkodzenia nerek (AKI), zdecydowano o rozpoczęciu ciągłej terapii nerkozastępczej. W dniu przyjęcia chorego do OIT na pośladkach zlokalizowano zmiany skórne (odleżyny) w postaci żywoczerwonej, obficie krwawiącej rany. Na plecach znajdowały się liczne otarcia naskórka. Ze względu na otyłość występowały trudności w pielęgnacji, tj.: w zmianie pozycji, toalecie ciała, pielęgnacji odleżyny. Mimo intensywnego leczenia nie uzyskano poprawy stanu chorego. Pielęgnacja i leczenie pacjenta bariatrycznego w warunkach OIT stanowi wyzwanie dla całego zespołu terapeutycznego, wymaga rzetelnej wiedzy i umiejętności. Holistyczna opieka, opracowanie standardów i procedur dotyczących pielęgnacji oraz leczenia osób otyłych może bezpośrednio wpływać na jakość opieki i gwarantować skuteczność terapeutyczną.

Czytaj dalej »

Noworodek z wyłonioną przetoką jelitową – opis przypadku

Opieka nad noworodkiem z przetoką jelitową wymaga podejmowania wielokierunkowych działań. Około 75% stomii u pacjentów poniżej 18. roku życia jest wyłanianych w grupie noworodków i niemowląt. Z powodu niejednokrotnie nakładających się innych chorób – wad serca czy niewydolności oddechowej – a także obecności niekorzystnych czynników, wzrasta ryzyko powikłań pooperacyjnych w postaci zaburzenia procesu gojenia się stomii i prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego. W niniejszej pracy przedstawiono opis przypadku noworodka z wyłonioną ileostomią, u którego proces terapeutyczny odbywał się bez powikłań, a podjęte działania były zgodne z obowiązującymi rekomendacjami.

Czytaj dalej »

Możliwości zastosowania niefarmakologicznych metod łagodzenia bólu u noworodków w pracy położnej i pielęgniarki

Pobyt noworodka w oddziale intensywnej terapii (OIT) wiąże się z licznymi bolesnymi procedurami medycznymi. Zgodnie z aktualną wiedzą, w postępowaniu przeciwbólowym w tej grupie pacjentów zaleca się stosowanie zarówno farmakologicznych, jak i niefarmakologicznych sposobów łagodzenia bólu. Do najważniejszych niefarmakologicznych metod należą: nieodżywcze ssanie smoczka, kangurowanie, facilitated tucking (FT), podawanie roztworu glukozy lub sacharozy oraz karmienie piersią. W zapobieganiu bólu u noworodków należy podkreślić szczególną rolę personelu pielęgniarskiego, który opiekuje się pacjentem w sposób ciągły oraz odpowiada za przebieg wielu procedur terapeutycznych i diagnostycznych. W niniejszej pracy przedstawiono niefarmakologiczne strategie łagodzenia bólu u noworodków. Omówiono poszczególne techniki, wskazania oraz przeciwwskazania do ich stosowania, a także uwzględniono ocenę ich skuteczności.

Czytaj dalej »

System infuzyjny – zamknięty czy otwarty?

O bezpiecznej terapii infuzyjnej powiedziano i napisano już wiele. Nadal jednak pozostają zagadnienia, odnośnie których pojawiają się wątpliwości. Należy pamiętać, że na bezpieczeństwo infuzji składa się cały system elementów pozwalających na prawidłowe postępowanie, które ma zapobiec jatrogennym zakażeniom. Myśląc o infuzji, ma się na myśli przede wszystkim aparat do przetoczeń i wybrany płyn infuzyjny, stanowiące dwa kluczowe elementy procesu. Ale już nawet w tym zakresie wiele wątpliwości wzbudza sposób postępowania z aparatem do przetoczeń. Czym jest otwarty i zamknięty system infuzji? Należy używać odpowietrznika aparatu czy nie? Czy ma to wpływ na bezpieczeństwo infuzji? Czy tą drogą można wprowadzić zakażenie? A jeśli konieczne jest odpowietrzenie opakowania? Bardzo wiele pytań, czy znamy na nie odpowiedzi? Niniejsza praca stanowi próbę odpowiedzi na pojawiające się wątpliwości oraz wskazania prawidłowej drogi postępowania, w oparciu o przegląd piśmiennictwa dotyczącego tej problematyki.

Czytaj dalej »

Wsparcie społeczne jako istotny modyfikator jakości życia pacjentów chorych na nowotwory w bezpośrednim okresie przedoperacyjnym – doświadczenia własne

Wstęp Wsparcie społeczne jest pojęciem bardzo trudnym do jednoznacznego zdefiniowania. Mimo wielu lat nie zostało ono precyzyjnie określone, nie ustalono także dokładnych mechanizmów jego działania. Cel Celem badania było określenie poziomu wsparcia społecznego w grupie chorych na nowotwory w bezpośrednim okresie przedoperacyjnym oraz zdefiniowanie jego wpływu na jakość życia badanych. Materiał i metody Badaniami objęto 101 osób z rozpoznaniem choroby nowotworowej, hospitalizowanych w okresie od listopada 2009 do czerwca 2010 roku w Oddziałach Okręgowego Szpitala Kolejowego w Lublinie: Chirurgicznym z Pododdziałem Laryngologicznym, Urologicznym i Ginekologicznym. W grupie badanej dominowały kobiety (57,43%). Średnia wieku wynosiła 67,61 roku. Narzędzie badawcze stanowił Kwestionariusz Wsparcia Społecznego Norbeck (NSSQ), umożliwiający wnikliwy opis źródeł wsparcia. Wnioski 1. W przeprowadzonym badaniu sieć wsparcia pacjentów onkologicznych była niewielka i składała się głownie z najbliższej rodziny oraz przyjaciół. 2. Najważniejszym źródłem wsparcia badanych była najbliższa rodzina. 3. Wsparcie społeczne odczuwane przez badane osoby było niższe niż w grupach porównawczych, co może być skutkiem ubogiej sieci kontaktów społecznych. 4. Wsparcie społeczne odczuwane przez badanych pozytywnie wpływało na poziom ich jakości życia. W badanym aspekcie głównym związkiem był związek pomiędzy poziomem wsparcia społecznego a funkcjonowaniem społecznym osób chorych.

Czytaj dalej »

Wybrane aspekty jakości życia chorych wentylowanych mechanicznie w warunkach domowych oraz ich opiekunów

Wentylacja mechaniczna w warunkach domowych jest coraz bardziej rozpowszechnioną formą leczenia przewlekłej niewydolności oddechowej o różnej etiologii. W porównaniu z innymi krajami europejskimi, w Polsce liczba chorych objętych tą formą terapii jest znacznie mniejsza. W Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 22 listopada 2013 roku w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej został zawarty pakiet świadczeń dla pacjentów wentylowanych mechanicznie w zakresie opieki zespołu medycznego, uzależniony od metody oraz czasu wentylacji. Pielęgnacja chorego wentylowanego mechanicznie w warunkach domowych stanowi duże wyzwanie dla współczesnego pielęgniarstwa. Olbrzymie znaczenie ma właściwe przygotowanie opiekunów do kompleksowej opieki w warunkach domowych. Określenie oczekiwań pacjentów i ich rodzin oraz ocena jakości życia nie tylko chorego, lecz także jego opiekunów wskazuje kierunki działań personelu medycznego w celu zapewnienia opieki na jak najwyższym poziomie. Celem przeprowadzonych badań była ocena wybranych aspektów jakości życia chorych wentylowanych w warunkach domowych oraz ich opiekunów. Pytania badawcze dotyczyły: objawów dominujących u chorych wentylowanych, poziomu samodzielności w czynnościach podstawowych dnia codziennego, poziomu edukacji rodziny opiekującej się chorym, występowania objawów wypalenia i depresji. Najczęstszymi uczuciami, jakie towarzyszyły pacjentom na wiadomość o konieczności prowadzenia wentylacji domowej, były: strach, żal, niepewność i niepokój. Poziom edukacji opiekunów był zadowalający, jednak na podstawie ankiety można stwierdzić, że pewne treści wymagają uzupełnienia. Koniecznym wydaje się wprowadzenie jednolitego programu edukacyjnego dla opiekunów, co pozwoli podnieść jakość opieki nad chorymi wentylowanymi. Na podstawie przeprowadzonej ankiety można stwierdzić, ze opiekunowie osób wentylowanych posiadają za małą wiedzę odnośnie postępowania w sytuacjach nagłych i problemowych.

Czytaj dalej »

Study of risk factors in patients where pectoralis major flap was used in head and neck onco-reconstruction

Introduction The pectoralis major myocutaneous (PMMC) flap is a workhorse flap used in non-microvascular centers, as well as in patients who underwent a salvage procedure resulting in free flap loss. The complication rates documented in literature are wide, between 13% and 60% and risk factors are multiple. Materials and methods We performed a retrospective study of 111 patients where the PMMC flap was used for reconstruction of patients suffering from head and neck cancers. The risk factors were documented and complications were grouped into four groups: group A with all complications, group B with flap-related complications, group C with major complications, group D with minor complications and group E with non-flap related complications. The association between risk factors and complications was calculated with the use of the chi-squared test and t-test for equality of means. Risk was calculated with the odds ratio. Results Tobacco use was statistically significant in groups A, B, C and E at p

Czytaj dalej »

Wrodzona przepuklina przeponowa u noworodka. Zasady postępowania pielęgnacyjnego w okresie okołooperacyjnym

Wrodzona przepuklina przeponowa jest jedną z najcięższych wad okresu noworodkowego, rozpoznawaną we wczesnym okresie ciąży. Obecnie, dzięki postępowi medycyny – a zwłaszcza medycyny prenatalnej – wyniki jej leczenia uległy poprawie. Wczesny okres rozpoznania ma pozytywny wpływ na rokowanie. Przepuklinę przeponową leczy się w wysokospecjalistycznych ośrodkach, w oddziałach intensywnej terapii z zapleczem chirurgicznym. Na przestrzeni lat zmieniło się podejście do terapii tej wady w okresie poporodowym. Korekcji chirurgicznej nie traktuje się już jako wymaganej bezwzględnie ze wskazań życiowych. Dziecko jest przygotowywane do operacji, którą przeprowadza się po wyrównaniu niewydolności oddechowej i krążeniowej w oddziale intensywnej opieki pediatrycznej. Wyrównanie hemodynamiczne noworodka przed przystąpieniem do chirurgicznej korekty wrodzonej przepukliny przeponowej skutkuje krótszym oczekiwaniem na zabieg, szybszym jego przebiegiem, możliwością przeprowadzenia operacji jednoetapowo (z zamknięciem powłok skórnych, co jest możliwe dzięki mniejszemu obrzękowi narządów trzewnych), a dodatkowo skraca okres wspomagania oddechowego po zabiegu. Podczas całego okołooperacyjnego procesu leczenia u noworodka z wrodzoną przepukliną przeponową znaczący wpływ na powodzenie terapii ma personel pielęgniarski oddziałów intensywnej opieki pediatrycznej. Duża wiedza, odpowiedzialność i profesjonalizm pielęgniarek wpływają na końcowy, pozytywny wynik terapii. Wrodzona przepuklina przeponowa w okresie rozwoju prenatalnego oddziałuje na rozwój płuc płodu, co w konsekwencji prowadzi do hipoplastycznego płuca i ciężkiej niewydolności oddechowej. Celem niniejszej pracy było przedstawienie problemów pielęgnacyjnych występujących u dzieci z tą wadą oraz poszerzenie wiedzy na temat wrodzonej przepukliny przeponowej, jej patomorfologii i patofizjologii, a także leczenia i pielęgnowania noworodków w okresie okołooperacyjnym. Wykorzystano najnowsze doniesienia literatury polskiej i zagranicznej oraz przeanalizowano standardy postępowania pielęgniarskiego w terapii dzieci z wrodzoną przepukliną przeponową (na podstawie doświadczeń Kliniki Anestezjologii, Intensywnej Terapii i Opieki Pooperacyjnej oraz Kliniki Chirurgii Pediatrycznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego).

Czytaj dalej »

Metody oceny ryzyka zgonu pacjenta ciężko oparzonego

Ocena ryzyka zgonu pacjenta oparzonego jest od lat jednym z podstawowych wyzwań w kombustiologii. Temat ten od ponad 50 lat jest poruszany w literaturze światowej, co pośrednio dowodzi trudności w aspekcie braku wystarczająco zadowalającej oceny. Dostępna literatura potwierdza kliniczne zastosowanie różnych skal – zarówno w ocenie pojedynczych przypadków, jak i przy opracowaniu danych epidemiologicznych dotyczących danej populacji czy opisywanej grupy badanej. Na przestrzeni ostatnich lat, w czasie których doszło do najbardziej dynamicznego rozwoju protokołów postępowania i metod leczenia oparzeń, powstawało wiele klasyfikacji, pozwalających na ocenę ryzyka zgonu pacjenta. W dostępnej obecnie literaturze wyróżnionych i podlegających ocenie spośród nich jest zazwyczaj od 5 do 6 skal, takich jak: skala ABSI, Baux oraz Baux z modyfikacją Oslera, skala Ryan, skala BOBI, skala FLAME, a także skale stosowane nie tylko w oparzeniach – takie jak APACHE II oraz III. Duża liczba klasyfikacji jest jednocześnie dowodem na brak jednej skutecznej metody, co podkreśla stopień złożoności tematu. Należy jednocześnie pamiętać, że rozmaite wskaźniki, skale i indeksy rokownicze są tylko oceną pomocniczą, a indywidualizacja postępowania pozostaje najważniejszą zasadą leczenia.

Czytaj dalej »

Osteogeneza dystrakcyjna i rekonstrukcja implantoprotetyczna przedniego odcinka żuchwy po usunięciu olbrzymiokomórkowej zmiany wewnątrzkostnej – opis przypadku

W niniejszej pracy zaprezentowano rzadki przypadek zaawansowanej rekonstrukcji odcinka przedniego żuchwy z zastosowaniem dystraktora wewnątrzustnego, wspomaganej użyciem przeszczepu kości autogennej. Ponadto zęby w odcinku przednim odtworzono przy pomocy czterech wszczepów śródkostnych i stałej konstrukcji protetycznej opartej na nich. Młoda pacjentka została poddana zabiegowi po pięciu latach od radykalnego usunięcia olbrzymiokomórkowej zmiany wewnątrzkostnej. Wykonano wtedy odcinkową resekcję brzeżną, połączoną z ekstrakcją siekaczy i kłów dolnych.

Czytaj dalej »

Wpływ dożylnych płynów infuzyjnych na równowagę kwasowo-zasadową ustroju

Dożylna podaż płynów infuzyjnych jest interwencją medyczną stosowaną w codziennej praktyce klinicznej. Dlatego też niezmiernie istotna jest wiedza na temat składu elektrolitowego oraz wartości różnicy stężeń silnych jonów (SID) płynów infuzyjnych w aspekcie zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej (RKZ ). Interpretacja zaburzeń RKZ w oparciu o fizykochemiczną metodę Stewarta pozwala poznać ich rzeczywistą przyczynę i opiera się na analizie trzech zmiennych niezależnych: różnicy silnych jonów (głównie sodu i chloru), stężeniu słabych kwasów (Atot, głównie albumin i fosforanów) oraz prężności dwutlenku węgla (pCO2). Tylko zmiana w zakresie jednej lub kilku zmiennych niezależnych przyczynia się do zmiany stopnia dysocjacji wody, a więc zmiany w stężeniu H+ i w konsekwencji zmiany wartości pH osocza. Wartość SID, która dotyczy także płynów przetaczanych chorym, wpływa na różnicę silnych jonów osocza i przez to kształtuje stan RKZ . Zależnie od składu elektrolitowego płyny infuzyjne mogą obniżać, zwiększać lub pozostawiać bez zmian wartość osoczowego pH. Z zasady płyny infuzyjne, których SID jest większa od wartości HCO3 osocza pacjenta, powodują zasadowicę, gdy SID jest mniejsza od HCO3 – kwasicę, natomiast gdy SID jest równa stężeniu HCO3, pH pozostaje bez zmian, niezależnie od stopnia rozcieńczenia krwi. W czasie podaży płynów różnica silnych jonów osocza ulega redukcji, zbliżając się do SID przetaczanego płynu, co równocześnie jest równoważone przez poinfuzyjny spadek stężenia albumin (Atot). W celu uniknięcia zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej w trakcie infuzji płynów należy podawać te, których różnica silnych jonów jest większa od 0 i mniejsza od SID osocza. Najbardziej polecane są płyny, których SID zbliża się do aktualnego osoczowego stężenia HCO3 – roztwory tzw. zbilansowane. W niniejszym artykule podsumowano wiedzę dotyczącą wpływu krystaloidów i koloidów na RKZ.

Czytaj dalej »

Program progresywnej mobilizacji pacjenta przebywającego w oddziale intensywnej terapii

W niniejszej pracy omówiono, jak ważną rolę odgrywa mobilność chorego oraz program wczesnego uruchamiania w pięciu krokach przeprowadzany w oddziale intensywnej terapii (OIT), a także w jaki sposób poprawia się jakość życia pacjenta OIT, który został odpowiednio wcześnie uruchomiony.

Czytaj dalej »

Peripheral giant cell granuloma with an atypical location – a case report

The Authors would like to present a case of an atypical, non-alveolar location of peripheral giant cell granuloma and its short characterization based on literature. A slowly growing nodule in the soft tissues of the cheek has been confirmed with a biopsy under the control of an ultrasound scanner. The change was enucleated from intraoral access. The final histopathological examination was consistent with the biopsy result.

Czytaj dalej »

Wykorzystanie uszypułowanego płata promieniowego w celu rekonstrukcji tkanek w obrębie kończyny górnej po resekcji zmian nowotworowych. Doświadczenia własne

Po rozległych operacjach resekcyjnych należy wybrać najodpowiedniejszą rekonstrukcyjną metodę operacyjną. Podstawowe techniki obejmują fundamenty drabiny rekonstrukcyjnej, tj. bezpośrednie zamknięcie rany i plastykę miejscową, które w większości przypadków są niewystarczające w celu zaopatrzenia złożonych ubytków tkankowych z zachowaniem funkcji kończyny. Chirurgia rekonstrukcyjna daje możliwość zaopatrywania takich ubytków płatami uszypułowanymi oraz wolnymi. Dzięki rozwojowi mikrochirurgii zastosowanie wolnych płatów tkankowych stało się podstawową metodą wykorzystywaną do zamknięcia ubytków w zakresie kończyny górnej. Wybór płatów uszypułowanych może być rozważany w szczególnych przypadkach, takich jak: dyskwalifikacja z zabiegu mikrochirurgicznego, choroby dodatkowe, podeszły wiek oraz istniejąca patologia naczyniowa. Choć wiele rodzajów płatów lokalnych w oparciu o główne tętnice przedramienia i ich gałęzie zostało opisanych przez licznych autorów, nadal najwszechstronniejszym i najczęściej używanym płatem uszypułowanym jest płat promieniowy. Celem niniejszej pracy było przedstawienie możliwości rekonstrukcji tkanek po usunięciu guzów nowotworowych w obrębie kończyny górnej z zastosowaniem uszypułowanego płata promieniowego w oparciu o własne doświadczenia.

Czytaj dalej »

Program higieny jamy ustnej jako profilaktyka zapalenia płuc u chorych wentylowanych mechanicznie

Flora jamy ustnej oraz płytki nazębnej jest złożona, zawiera bakterie Gram-dodatnie, Gram-ujemne oraz grzyby. Patogeny te, przeniesione do układu oddechowego, mogą być przyczyną zapalenia płuc u chorych wentylowanych mechanicznie. Celem niniejszej pracy było przedstawienie aktualnych zasad pielęgnacji jamy ustnej u pacjentów zaintubowanych i poddanych wentylacji respiratorem.

Czytaj dalej »

Siatki syntetyczne w chirurgii piersi – czy mogą być rozwiązaniem alternatywnym dla siatek biologicznych? Podsumowanie aktualnego stanu wiedzy

Wykorzystywanie siatek biologicznych oraz syntetycznych w zabiegach z zakresu chirurgii piersi staje się coraz bardziej popularne. Wskazania do ich zastosowania są znane, jednak różnice, związane z ostatecznym efektem operacji, zachęcają do przeanalizowania wyników, by dobrać najodpowiedniejszy typ. W niniejszej pracy przedstawiono dane dotyczące powikłań, uzyskiwanych efektów estetycznych i kosztów operacji piersi z użyciem siatek syntetycznych. Dodatkowo porównano wyniki użycia siatek biologicznych i syntetycznych, a także spróbowano odpowiedzieć na pytanie, czy siatki syntetyczne mogą stanowić korzystną alternatywę dla biologicznych. Do znalezienia odpowiednich artykułów posłużono się bazami danych PubMed i Medline, kolejno zastosowano następujące słowa kluczowe: „reconstructive breast surgery”, „acellular dermal matrix”, „synthetic surgical mesh”, „breast implant”, „cost”. Uzyskane wyniki dotyczące powikłań, efektów estetycznych, kosztów i specjalnych czynników ryzyka poszczególnych rodzajów siatek pozwalają stwierdzić, że siatki syntetyczne stanowią istotną i tańszą alternatywę do stosowanych wcześniej w chirurgii piersi siatek biologicznych. Wiążą się jednak z większym ryzykiem przykurczu torebkowego, a mniejszym rozwinięcia infekcji po operacji. Analizowane wyniki wskazują także na korzystniejsze efekty zastosowania siatek biologicznych w przypadku pacjentek wcześniej napromienianych i grubości płata mającego pokryć ekspander/implant mniejszej niż 8 mm. Ograniczenia tej pracy polegały na małej dostępności wyników związanych z zastosowaniem siatek syntetycznych, a także różnych kryteriów na podstawie których włączano pacjentki do badań, technik operacyjnych oraz niejednakowych implantów i ekspanderów piersi stosowanych łącznie z siatkami, dlatego wymagane są dalsze prospektywne, długoterminowe badania obejmujące dużą grupę kobiet przy wystandaryzowanych kryteriach włączających.

Czytaj dalej »

Przykłady klinicznego wykorzystania tętnicy skroniowej powierzchownej

Tętnica powierzchowna skroniowa (STA) jest jedną z gałęzi końcowych tętnicy szyjnej zewnętrznej; zaopatruje skórę i mięśnie zlokalizowane na skórze głowy oraz bocznej powierzchnitwarzy, ślinianki przyusznej oraz stawu skroniowo-żuchwowego. Ważnym klinicznym aspektem unaczynienia przez STA jest możliwość przeprowadzenia rozmaitych procedur rekonstrukcyjnych opartych na płatach skroniowo-ciemieniowych, ciemieniowo-potylicznych, czołowych i z okolicy przedusznej. Różne płaty oparte na tętnicy powierzchownej skroniowej są używane do rekonstrukcji ubytków tkanek głowy lub w rekonstrukcji małżowiny usznej w mikrocji. Tętnica sama w sobie może być również źródłem unaczynienia dla mikrochirurgicznych wolnych płatów wskazanych do zamknięcia pourazowych lub poresekcyjnych ubytków. Właściwe zaplanowanie operacji rekonstrukcyjnej jest podstawowym krokiem do uzyskania zadowalającego efektu. Znajomość anatomii, topografii, angiosomów, płatów i procedur mikrochirurgicznych jest niezbędna w celu wykonywania właściwych procedur rekonstrukcyjnych i estetycznych. W niniejszym artykule opisano różne rodzaje rekonstrukcji chirurgicznych opartych na STA.

Czytaj dalej »

Patogeny alarmowe oddziałów intensywnej terapii

Szczepy wielolekooporne zaliczane do grupy patogenów alarmowych są przyczyną wielu ciężkich i trudnych do leczenia infekcji, które znacznie zwiększają zachorowalność i śmiertelność wśród pacjentów oddziałów intensywnej terapii (OIT). Inwazyjne procedury oraz wysokie zużycie antybiotyków u osób krytycznie chorych wpływają na ryzyko rozprzestrzeniania się tych mikroorganizmów w oddziale. W pracy omówiono najważniejsze patogeny szpitalne, takie jak: wielolekooporne Acinetobacter baumannii i Pseudomonas aeruginosa, pałeczki Enterobacteriaceae wytwarzające beta-laktamazy o rozszerzonym spektrum lub karbapenemazy, oporne na metycylinę Staphylococcus aureus, oporne na wankomycynę Enterococcus spp. i Clostridium difficile.

Czytaj dalej »