Archiwa: Project

Program Racjonalnej Terapii Przeciwgrzybiczej „WYLECZ!”

Epidemiologia inwazyjnej choroby grzybiczej (IFD) dowodzi rosnącego udziału szczepów opornych, dotyczącego wszystkich klas leków. Odpowiedź na leczenie zależy od wielu czynników, z których część jest modyfikowalna. Takim czynnikiem jest stosowanie zasad racjonalnej terapii przeciwgrzybiczej (zasady zarządzania środkami przeciwgrzybiczymi, AFS). Jest to strategia wprowadzona analogicznie do procesu stosowania zasad racjonalnej terapii przeciwdrobnoustrojowej (zarządzania środkami przeciwdrobnoustrojowymi, AMS). AFS w kontekście ogólnych AMS wyrażone jest w praktyce stosowaniem czynników, określonych jako 6D: diagnosis, debridement/drainage, drug, dose, deescalation, duration. Koncepcja zwracania uwagi na racjonalność działań i unikanie błędów występujących w codziennej praktyce klinicznej ma już swoją historię w medycynie, z początkiem w Stanach Zjednoczonych w 2012 roku w postaci kampanii „Choosing Wisely” („Wybierz mądrze”). Pomimo rozwoju możliwości profilaktyki, diagnostyki i terapii, problem inwazyjnych zakażeń grzybiczych utrzymuje się od wielu lat. W maju 2021 roku, podczas X Zjazdu Polskiego Towarzystwa Onkologii i Hematologii Dziecięcej (PTOHD), pod patronatem PTOHD został ogłoszony Program Racjonalnej Terapii Przeciwgrzybiczej. Cztery główne cele programu to: racjonalne stosowanie leków przeciwgrzybiczych, ograniczenie rosnącej oporności grzybów na leki przeciwgrzybicze, unikanie błędów występujących w praktyce klinicznej oraz edukacja personelu medycznego, pacjentów i rodzin. Koncepcja Programu Racjonalnej Terapii Przeciwgrzybiczej jest oparta na 6 zasadach określonych akronimem WYLECZ!: właściwe rozpoznanie, wyczyszczenie chorego miejsca, lek, efektywna dawka, czas trwania leczenia, zakończenie i podsumowanie terapii.

Czytaj dalej »

Aspergiloza – diagnostyka laboratoryjna i leczenie

Najczęstszym czynnikiem etiologicznym aspergilozy u ludzi jest Aspergillus fumigatus. Można wyróżnić kilka najczęściej występujących postaci klinicznych aspergilozy: aspergilozę płuc, aspergilozę nosowo-mózgową, inwazyjną aspergilozę u pacjentów z ciężkimi niedoborami odporności, grzybniak kropidlakowy (aspergilloma) oraz alergiczną aspergilozę oskrzelowo-płucną. Istotnymi czynnikami ryzyka rozwoju inwazyjnego zakażenia grzybiczego o etiologii Aspergillus spp. są: neutropenia i/lub limfopenia (szczególnie u biorców przeszczepów), choroba przeszczep przeciw gospodarzowi oraz wysokie dawki steroidów i leków immunosupresyjnych. Niedawno dodano także inne grupy wysokiego ryzyka, takie jak: pacjenci poddawani intensywnej terapii, po zabiegach operacyjnych, z przewlekłymi chorobami płuc, chorzy na AIDS, a także osoby otrzymujące leki immunomodulujące (np. inhibitory TNF-α). Mikroskopowa ocena materiałów klinicznych umożliwia szybkie wykrycie grzybów w próbkach klinicznych, a także orientacyjną ocenę ich ilości. Wyniki hodowli grzybów pleśniowych charakteryzują się wysoką swoistością i nadal jest to tzw. złoty standard w diagnostyce mykologicznej, lecz należy je zawsze skorelować z obrazem klinicznym pacjenta. Wysoką wartość diagnostyczną mają badania tomografii komputerowej w połączeniu z badaniami histopatologicznymi materiałów biopsyjnych. Według wytycznych ECIL-6, rekomendacji IDSA, ESCMID oraz grup eksperckich w leczeniu inwazyjnej aspergilozy najwyższe rekomendacje przyznano dla worykonazolu i izawukonazolu.

Czytaj dalej »

Porównanie metod oznaczania wrażliwości na flukonazol klinicznych szczepów Candida

Grzyby z rodzaju Candida odpowiedzialne są m.in. za zapalenie pochwy i sromu oraz kandydemię. Jednym z kluczowych elementów diagnostyki mikologicznej wymienionych zakażeń jest oznaczanie lekowrażliwości grzybów na różne leki przeciwdrobnoustrojowe, w tym flukonazol. W rutynowej diagnostyce wrażliwość na flukonazol jest wyznaczana najczęściej za pomocą pasków z gradientem stężeń (tzw. E-testów). Za metody referencyjne uznawane są dwa nieznacznie różniące się od siebie schematy wyznaczania MIC flukonazolu – opracowane przez EUCAST oraz CLSI. Celem pracy było porównanie wartości MIC otrzymanych z zastosowaniem obu metod referencyjnych oraz otrzymanych przy użyciu E-testów. Zbadano 32 szczepy kliniczne i 4 szczepy referencyjne. Na podstawie otrzymanych wyników szczepy zostały zaklasyfikowane jako wrażliwe na flukonazol, oporne lub wrażliwe w zależności od dawki. Uzyskane wartości MIC różniły się zależnie od zastosowanej metody. Zdecydowana większość szczepów została zaklasyfikowana do tych samych kategorii lekowrażliwości, niezależnie od wybranego schematu postępowania. Pojedyncze niezgodności dotyczyły głównie szczepów NCAC. Różnice w zakresie otrzymanych wyników – zarówno wartości MIC, jak i klasyfikacji klinicznej szczepów do odpowiednich kategorii – wymagają dalszej weryfikacji i ustalenia przyczyn ich występowania.

Czytaj dalej »

Doświadczenia związane z higieną rąk podczas pandemii COVID-19 w warunkach szpitalnych

Przez ostatnie dwa lata COVID-19 rozprzestrzenił się na całym świecie. Tempo rozprzestrzeniania się i alarmujące wskaźniki śmiertelności spowodowały, że wiele krajów wprowadziło środki zapobiegające rozprzestrzenianiu się COVID-19, a szczególnego znaczenia nabrała właściwa higiena rąk. Cel pracy Celem pracy było porównanie zużycia preparatów do higieny rąk przed i w czasie pandemii COVID-19. Materiał i metody W pracy dokonano analizy zużycia środków dezynfekcyjnych na podstawie ilości środków dostarczonych na oddziały szpitalne w 2019 i 2020 roku. Zużytą ilość preparatów dezynfekcyjnych podzielono przez osobodni hospitalizacji, otrzymując zużycie preparatów przypadające na jednego pacjenta, w ciągu jednej doby opieki. Dobowe zużycie na jednego pacjenta podzielono przez uśrednioną wartość (3 ml) dla jednej procedury dezynfekcji rąk, uzyskując orientacyjną średnią liczbę procedur dezynfekcji rąk wykonywanych dla jednego pacjenta w ciągu doby opieki na oddziale. Porównano wyniki otrzymane przed pandemią COVID-19 z wynikami uzyskanymi w czasie jej trwania. Wyniki Średnie zużycie środków do dezynfekcji rąk w litrach na 1000 osobodni hospitalizacji w oddziałach szpitalnych przed wystąpieniem pandemii wynosiło 5,3. Liczba procedur dezynfekcji rąk wykonywanych dla jednego pacjenta w ciągu doby wyniosła od 0,5 do 3,6 dla oddziału dla dorosłych i 6,2 dla oddziału dziecięcego. Średnie zużycie środków do dezynfekcji rąk w litrach na 1000 osobodni hospitalizacji w oddziałach szpitalnych w trakcie pandemii wyniosło 27,4. Liczba procedur dezynfekcji rąk wykonywanych dla jednego pacjenta w ciągu doby wyniosła od 1,2 do 13,5 dla oddziału dla dorosłych i 27,6 dla oddziału dziecięcego. Zużycie środków do dezynfekcji rąk w trakcie pandemii COVID-19 wzrosło o 368% w oddziałach dla dorosłych pacjentów i 299% w oddziale dla dzieci. Wnioski Wraz z wybuchem epidemii COVID-19 w oddziałach szpitalnych wzrosło stosowanie środków do dezynfekcji rąk. Wyniki oceny zużycia środków do dezynfekcji rąk przed wystąpieniem pandemii COVID-19 i w okresie jej trwania świadczą, iż w obliczu pandemii COVID-19 personel szpitala zmienił swoje zachowania prewencyjne w zakresie dezynfekcji rąk.

Czytaj dalej »

MASD i MARSI – zaburzenia integralności skóry, różnicowanie, objawy i postępowanie

W niniejszej pracy omówiono uszkodzenia skóry spowodowane wilgocią i klejami medycznymi. Uszkodzenia skóry są trudne do zdiagnozowania we wczesnym stadium rozwoju, a w stanach zaawansowanych sprawiają trudności terapeutyczne. Obydwa te powikłania powstają najczęściej w warunkach szpitalnych, rzadziej podczas opieki domowej. Znajomość czynników ryzyka, przyczyn, cech charakterystycznych i objawów pozwala na prowadzenie skutecznej profilaktyki MASD i MARSI.

Czytaj dalej »

Uszkodzenia skóry typu MARSI – stary problem, nowa terminologia w opiece nad pacjentem

Uszkodzenia skóry związane ze stosowaniem przylepnych wyrobów medycznych stanowią powszechne, lecz nadal mało rozpoznawalne powikłanie. Uszkodzenie skóry w wyniku stosowania przylepców medycznych dotyczy pacjentów wszystkich grup wiekowych oraz występuje w każdej placówce opieki zdrowotnej. Niewłaściwa pielęgnacja skóry oraz nieprawidłowa aplikacja i odklejanie opatrunku mogą przyczyniać się do uszkodzenia skóry. Każde uszkodzenie skóry wpływa na bezpieczeństwo pacjentów, jakość ich życia, a także zwiększa koszty opieki zdrowotnej. W literaturze, zwłaszcza polskiej, znajduje się niewiele informacji na temat uszkodzeń skóry spowodowanych materiałami przylepnymi, ponadto wciąż mało jest informacji dotyczących profilaktyki, prawidłowej aplikacji i odklejania przylepców. Niniejsza praca na charakter poglądowy, opiera się na analizie literatury dotyczącej uszkodzeń skóry powstałych w wyniku stosowania materiałów przylepnych.

Czytaj dalej »

Leczenie interwencyjne bólu u chorych na nowotwory. Zabiegi wykonywane ambulatoryjnie

Pacjenci z chorobą nowotworową powinni mieć możliwość uzyskania leczenia bólu metodami interwencyjnymi, niezależnie od miejsca zamieszkania. Ważne jest, aby lekarze podejmujący się leczenia zabiegowego dysponowali wystarczającą wiedzą odnośnie tego, kiedy stosowane techniki mogą być realną alternatywą leczenia, a kiedy niepotrzebnym narażeniem pacjenta na dyskomfort i stres, bez istotnych korzyści terapeutycznych. W niniejszej pracy omówione zostały wybrane metody interwencyjne, najczęściej stosowane w leczeniu bólu nowotworowego i możliwe do wykonania w sali zabiegowej przychodni. Do najczęściej wykonywanych w poradni leczenia bólu Narodowego Instytutu Onkologii w Warszawie należą: blokady centralne, blokady międzyżebrowe, blokada nadłopatkowa, blokada stawu krzyżowo-biodrowego, ostrzykiwanie punktów spustowych. W pracy nie zostały omówione blokady regionalne stosowane w anestezjologii oraz znieczulenia pojedynczych nerwów obwodowych, ponieważ ta tematyka wykracza poza ramy niniejszej publikacji. Część metod została włączona do codziennej praktyki leczenia bólu, inne stosowane są rzadko lub dopiero wdrażane, w związku z czym literatura dotycząca omawianego zagadnienia nie jest obszerna.

Czytaj dalej »

Właściwości i zastosowanie nowoczesnych opatrunków aktywnych

W niniejszej pracy przedstawiono podstawowe zasady, jakimi należy się kierować w doborze opatrunku oraz charakterystykę nowoczesnych opatrunków dostępnych na polskim rynku.

Czytaj dalej »

Kwas podchlorawy – nowa nadzieja w walce z zakażeniami w opiece zdrowotnej

W czasach narastającej oporności drobnoustrojów na antybiotyki i środki dezynfekcyjne usilnie poszukuje się nowych rozwiązań w walce z zakażeniami. Zaczyna się też doceniać związki/preparaty znane od lat. Jednym z takich związków jest kwas podchlorawy (HOCl). W niniejszej pracy przedstawiono aktualną wiedzę na temat HOCl, z uwzględnieniem jego właściwości bójczych, bezpieczeństwa stosowania i możliwości wykorzystania w medycynie. Kwas podchlorawy jest produkowany przez komórki odpornościowe organizmu ludzkiego w celu zwalczania infekcji. Wykazuje skuteczność wobec szerokiej gamy mikroorganizmów. Kwas podchlorawy charakteryzuje się wieloma cechami idealnego środka dezynfekcyjnego: jest łatwy w użyciu, niedrogi, bójczy wobec różnych drobnoustrojów, bezpieczny dla personelu, pacjentów, sprzętów szpitalnych i aparatury medycznej. Może być skuteczny w walce z rozprzestrzenianiem się SARS-CoV-2, co w obecnych czasach stanowi największe wyzwanie w medycynie.

Czytaj dalej »

Postępowanie miejscowe i rola opatrunków specjalistycznych w leczeniu oparzenia termicznego II stopnia goleni – opis przypadku

Rany oparzeniowe należą do powszechnie występujących uszkodzeń skóry, które w znakomitej większości nie wymagają hospitalizacji i mogą być leczone ambulatoryjnie. Do takich oparzeń należą oparzenia I i II stopnia, nieprzekraczające 15% całkowitej powierzchni ciała. Miejscowe postępowanie z raną oparzeniową ma na celu opracowanie i oczyszczenie jej w taki sposób, aby utrzymać czyste, poddające się terapii środowisko. Opatrunek zastosowany na ranę oparzeniową powinien m.in.: zapobiegać infekcji, zapewnić wilgotne środowisko w łożysku rany, a także zmniejszać dolegliwości bólowe chorego. W pracy przedstawiono opis przypadku mężczyzny z oparzeniem termicznym, leczonego początkowo opatrunkiem hydrożelowym, a następnie opatrunkiem lipidokoloidowym zawierającym jony srebra (UrgoClean® Ag), który szybko pomógł w opanowaniu miejscowej infekcji. W dalszej kolejności zastosowano opatrunek skracający czas leczenia – UrgoStart® Plus Border. Podczas każdej zmiany opatrunku rana była oczyszczana łyżką kostną oraz dezynfekowana. Efektem takiego postępowania było wyleczenie rany w czasie 21 dni.

Czytaj dalej »

Zastosowanie opatrunków specjalistycznych w oparzeniowej ranie mozaikowej stopnia IIa/IIb u dziecka – opis przypadku

Oparzenie jest jednym z najbardziej powszechnych i zarazem wyniszczających doświadczeń traumatycznych. Jest to zdarzenie często stanowiące zagrożenie dla zdrowia i życia, szczególnie w grupie dzieci do 2. roku życia. Jednym z powikłań mogących wystąpić w trakcie leczenia rany oparzeniowej jest jej zakażenie. Następstwem oparzenia są blizny, często powodujące deformacje lub niezadowalający efekt estetyczny. Właściwe schłodzenie rany oparzeniowej przed uzyskaniem profesjonalnej pomocy ma duży wpływ na całokształt procesu leczenia, wraz z jego efektem końcowym. Ogromne znaczenie ma również zastosowanie odpowiedniego postępowania miejscowego, zależnego od oceny rany oparzeniowej. Szybkie wyleczenie rany ma pozytywny wpływ na efekt kosmetyczny nowo formującej się tkanki. W niniejszej pracy zaprezentowano postępowanie miejscowe zastosowane u 17-miesięcznego pacjenta z raną oparzeniową II stopnia. Wykorzystane w terapii miejscowej opatrunki UrgoClean® Ag i UrgoTul® Ag/Silver doprowadziły do wyleczenia ran w ciągu 7 dni, pozwalając na uniknięcie przykrych powikłań oraz powrót do sprawności, umożliwiający dalszy rozwój dziecka.

Czytaj dalej »

Zastosowanie kwasu hialuronowego w medycynie i terapii ran przewlekłych

Kwas hialuronowy (HA) jest naturalnie występującym polimerem o unikatowych właściwościach. Charakteryzuje się wysoką higroskopijnością, ponadto wykazuje działanie przeciwzapalne i antyoksydacyjne. Dzięki swoim właściwościom preparaty z kwasem hialuronowym są szeroko wykorzystywane w medycynie. HA jest także cennym składnikiem produktów do leczenia ran przewlekłych. W czystej postaci można go dowolnie łączyć praktycznie ze wszystkimi rodzajami opatrunków i stosować na każdym etapie gojenia rany. Na rynku polskim kwas hialuronowy występuje zarówno w połączeniu z substancjami przeciwdrobnoustrojowymi, jak i stymulującymi gojenie.

Czytaj dalej »

Technologia WIĘCEJ NIŻ SREBRO™ w leczeniu biofilmu

Naturalna odporność bakterii na 14 nowoczesnych antybiotyków syntetycznych, ich umiejętność przetrwania w niesprzyjających warunkach oraz wszechobecność stanowi zagrożenie dla zdrowia człowieka. Walka z biofilmem w ranach jest trudna, wymaga doskonałego oczyszczania, zastosowania antyseptyków i wykorzystania nowoczesnych opatrunków antybakteryjnych. Połączenie dwóch technologii – Hydrofiber™ i WIĘCEJ NIŻ SREBRO™ – ułatwia oraz znacznie przyspiesza walkę z biofilmem pokrywającym niegojące się rany. Nowoczesny opatrunek o unikatowych właściwościach (Aquacel® Ag+ Extra™), oparty na synergii tych dwóch technologii, umożliwia szybkie usuwanie biofilmu i zapobieganie ponownemu powstawaniu struktur biofilmowych, wykorzystując jednocześnie wszystkie zalety technologii Hydrofiber™.

Czytaj dalej »

Nie każda rana jest widoczna – poznawcze skutki pandemii u dzieci

Trwająca od 12 marca 2020 roku pandemia wirusa SARS-CoV-2 wywiera wpływ na całe społeczeństwo we wszystkich aspektach i w każdej grupie wiekowej. Dotychczas niewiele badań dotyczy trudności małych dzieci urodzonych tuż przed pandemią i w czasie jej trwania. Niniejsza praca ma na celu zaprezentowanie, jak wiele czynników mających wpływ na rozwój dziecka zostało zaburzonych w czasie pandemii i jak niekorzystnie zmiany te odbijają się na dzieciach. Przeprowadzone przez Autorki wstępne badania wskazują na konieczność edukacji i zwrócenia uwagi na trudności rozwojowe nie tylko przez rodziców i opiekunów, lecz także specjalistów, którzy na co dzień w swojej pracy spotykają się z dziećmi. Istotne bowiem jest wczesne wykrywanie nieprawidłowości, a następnie podjęcie działań terapeutycznych. Metody i techniki terapii dzieci z zaburzeniami opracowane na gruncie neurobiologii dają możliwość niwelowania dysfunkcji, o ile zostaną podjęte zanim nastąpią trudne do skompensowania zmiany. Autorki niniejszej pracy dokonały analizy dotyczącej określenia dzieci z grup ryzyka, u których konieczne jest wprowadzenie stymulacji neurobiologicznej w formie profilaktyki.

Czytaj dalej »

Owrzodzenie malformacji żylno-tętniczej głowy. Opis przypadku

W niniejszej pracy przedstawiono leczenie miejscowe dużego owrzodzenia malformacji żylno-tętniczej, umiejscowionego nad i za uchem prawym. Czynności pielęgnacyjne były wykonywane przez córkę pacjentki, a samo leczenie odbywało się w ramach e-porad i konsultacji telefonicznych oraz mailowych świadczonych przez specjalistę leczenia ran.

Czytaj dalej »

Rany przewlekłe stopy – rosnący problem kliniczny i społeczny?

Owrzodzenia stóp są częstym powikłaniem w większości źle kontrolowanej cukrzycy i słabego krążenia, powstają w wyniku rozpadu tkanki skórnej i odsłonięcia warstw pod nią. Ze względu na częstość występowania, trudności w leczeniu oraz przewlekły charakter, zmiany troficzne pozostają istotnym problemem społecznym, epidemiologicznym i klinicznym. Bez szybkiej i właściwej terapii owrzodzenie stopy może wymagać leczenia szpitalnego i skutkować dalszymi poważnymi powikłaniami, takimi jak: głęboka infekcja, zgorzel i amputacja. Celem pracy była ocena i przedstawienie sytuacji polskiej populacji pod kątem epidemiologii owrzodzeń stóp, leczenia operacyjnego i finansowania w latach 2011–2015. Materiał i metody W pracy zaprezentowano przekrojową analizę populacji polskiej, dotyczącą leczenia chirurgicznego owrzodzeń stóp. W celu oceny rozpowszechnienia i pośrednich kosztów opieki zdrowotnej związanych z tym schorzeniem przeanalizowano dane zgromadzone przez Narodowy Fundusz Zdrowia w latach 2011–2015. Wyniki W 2015 roku w Polsce leczono 176 860 pacjentów z powodu owrzodzeń stóp. Całkowity koszt opieki medycznej w tej grupie oszacowano na blisko 85 milionów zł. Ponad 95% (168 162) osób leczono w ambulatoryjnej opiece specjalistycznej, a tylko 4,5% (8040) było hospitalizowanych. Jednocześnie łączne wydatki związane z pobytem w szpitalu prawie potroiły koszty opieki ambulatoryjnej (62 534 550,48 vs. 21 864 721,1 zł). Oddziały chirurgii ogólnej nadal stanowią większość (93,17%) wszystkich oddziałów specjalistycznych w trakcie hospitalizacji. Cukrzyca insulinozależna i miażdżyca są najczęstszą przyczyną przyjęcia do szpitala (kolejno 21,17% i 17,75%). Można zaobserwować znaczny wzrost liczby hospitalizacji. W 2015 roku, w porównaniu do 2011 roku, odnotowano wzrost o około 35% (8828 vs. 6570 pacjentów), przy jednoczesnym wzroście kosztów całkowitych z 48 milionów do 62,5 miliona zł. Wydaje się, że zmiany troficzne częściej występują u mężczyzn niż u kobiet (64,15% vs. 35,85%) oraz u pacjentów w wieku powyżej 60 lat (62,05% leczonych). Wnioski Liczba chorych z owrzodzeniami stóp w polskim społeczeństwie stale rośnie. Zdecydowana większość hospitalizowanych pacjentów wymaga interwencji chirurgicznej, co znacznie obciąża budżet systemu opieki zdrowotnej i stwarza liczne zagrożenia. Można zaobserwować wyraźną nierównowagę pomiędzy środkami przeznaczonymi na hospitalizację a ambulatoryjną opiekę specjalistyczną. Biorąc pod uwagę skalę emisji, należy przewartościować dotychczasowe strategie leczenia i finansowania.

Czytaj dalej »

Blizna jako problem nie tylko estetyczny

Efektem procesu gojenia ran w ciele człowieka jest powstanie blizny. Niejednokrotnie proces ten przebiega w pełni prawidłowo, dzięki czemu nie ma konieczności dodatkowych działań w jej obszarze. Niestety nie zawsze tak się dzieje. Nieprawidłowo przebudowana blizna może nieść ze sobą wiele negatywnych dla pacjenta problemów fizjologicznych i estetycznych, a także psychologicznych związanych z brakiem akceptacji blizny bądź traumatycznymi wspomnieniami odnoszącymi się do jej powstania.

Czytaj dalej »

Psychological stress – does it affect wound healing?

The skin is the largest organ of the human body and its integrity and ability to regenerate are essential for the maintenance of physiological homeostasis. Any damage to this barrier requires activation of complex cascades which lead to tissue healing and restoration of its proper function. A range of factors, including psychological factors, stress, infections, and underlying disorders such as diabetes or peripheral vascular disease, may interfere with this process and consequently lead to impaired, excessive, and prolonged healing. This article will focus on the impact of stress on the wound healing process, its underlying biological mechanisms, and the influence of psychological factors. Possible ways of minimizing its negative effects on the course of wound treatment will be discussed.

Czytaj dalej »

Ocena aktywności in vitro maści SutriHeal® Forte 5% względem Staphylococcus aureus i Pseudomonas aeruginosa oraz linii komórkowych odpowiedzialnych za proces gojenia się rany

Rany przewlekłe powikłane procesem infekcyjnym nadal pozostają nierozwiązanym wyzwaniem dla systemów ochrony zdrowia na całym świecie. Rany przewlekłe, leczone w nieprawidłowy sposób, mogą prowadzić do trwałego uszczerbku na zdrowiu, a nawet do śmierci pacjenta. Zakażenia w tego typu ranach wywoływane są przez drobnoustroje tworzące biofilm, strukturę chroniącą je przed aktywnością antybiotyków. Obecnie w celu zwalczania biofilmu w ranach przewlekłych stosowane są między innymi nieantybiotykowe, miejscowo działające środki przeciwdrobnoustrojowe. W niniejszej pracy podjęto się oceny in vitro aktywności maści zawierającej formułę kwasów żywicznych i lignanów, uzyskanych ze świerku norweskiego względem szczepów metycylinoopornych Staphylococcus aureus i Pseudomonas aeruginosa, a także oceny wpływu maści na linie komórkowe fibroblastów i keratynocytów oraz na poziom produkcji wolnych rodników przez makrofagi. Uzyskane wyniki wykazały przeciwdrobnoustrojową i przeciwbiofilmową aktywność maści, brak efektu cytotoksycznego w określonych stężeniach oraz zdolność maści do redukcji poziomu wolnych rodników. Biorąc pod uwagę specyfikę metodologiczną badań in vitro, uzyskane dane wskazują na potencjalnie wysoką przydatność badanej maści zawierającej formułę kwasów żywicznych i lignanów uzyskanych z Picea abies do leczenia ran przewlekłych powikłanych procesem infekcyjnym.

Czytaj dalej »

Oporność na bezpośrednio działające leki anty-HCV – podsumowanie bieżącego stanu wiedzy

Warianty lekooporności związane z obniżeniem wrażliwości (ang. resistance-associated substitutions – RAS) na bezpośrednio działające leki (ang. directly acting antivirals – DAA) anty-HCV mogą prowadzić do zmniejszenia skuteczności terapii, co skutkuje koniecznością powtarzania leczenia. Mutacje obniżające wrażliwość na preparaty DAA opisywano dla wszystkich stosowanych klas leków – zarówno inhibitorów proteazy, jak inhibitorów NS5A i NS5B. Kluczowymi z praktycznego punktu wiedzenia są mutacje lekooporności w regionie NS5A, często zwiększające ponad kilkusetkrotnie stężenia hamujące większość inhibitorów tego białka, a więc efektywnie sprawiające, że większość leków nie osiągnie klinicznego stężenia terapeutycznego ze względu na utrzymanie wysokiej aktywności replikacyjnej utrzymującej się długotrwale wśród populacji krążących wirusa. W celu interpretacji lekooporności należy również rozważać barierę genetyczną stosowanej terapii przekładającą się na łatwość selekcji wariantów lekoopornych. W ramach niniejszej pracy poglądowej został zaprezentowany aktualny stan wiedzy związany z lekoopornością HCV oraz kluczowymi wyzwaniami związanymi z tą gałęzią wirusologii molekularnej.

Czytaj dalej »

Zastosowanie opatrunków Silverlon® w terapii paronychii i retronychii u pacjentów podologicznych w przebiegu paznokci wrastających. Opis przypadków

Zakażenie wałów okołopaznokciowych jest jedną z najczęściej spotykanych infekcji w codziennej praktyce podologicznej. Chorzy często zgłaszają się do gabinetów podologicznych po kilku tygodniach lub miesiącach z przewlekłą paronychią, która w zaawansowanych przypadkach musi być leczona chirurgicznie, a wcześniejsze niecelowane leczenie skutkuje zaostrzeniem zmian i dłuższym procesem terapii oraz rekonwalescencji. Celem niniejszej pracy było zaprezentowanie właściwości leczniczych opatrunku Silverlon® w ograniczeniu miejscowego zakażenia u pacjentów z paronychią i retronychią.

Czytaj dalej »

Stosowanie rękawic, wykonywany zawód medyczny, podrażnienia skóry, czas i zaangażowanie zarządzających jako czynniki wpływające na realizację higieny rąk w obszarze medycznym

Ręce personelu medycznego stanowią najczęstszy wektor przenoszenia zakażeń w placówkach szpitalnych. W związku ze znaczeniem tego zagadnienia opracowano wiele zaleceń i rekomendacji (CDC, WHO, CMJ) dotyczących: przygotowania rąk do pracy, metod ich higieny, doboru i dostępności preparatów dezynfekcyjnych, stosowania rękawic, nadzoru nad higieną rąk oraz sposobów i zakresu edukacji. Uzupełnieniem wytycznych w tym zakresie są czynniki mające wpływ na poprawność i częstość realizacji procedury. Pomimo ciągłego pojawiania się tematu w literaturze medycznej badacze są zdania, że powody niskiego poziomu przestrzegania higieny rąk przez personel medyczny, a lekarzy w szczególności, są słabo poznane, w związku z czym zagadnienie powinno być ustawicznie przypominane, a sam poziom higieny rąk monitorowany. Jako barierę w higienie rąk uznano liczne czynniki, wśród których wymieniane są: błędne przekonanie pracowników służby zdrowia, że stosowanie niejałowych rękawiczek może zastąpić dezynfekcję rąk, wykonywany zawód, podrażnienia skóry, brak czasu na częstą higienę rąk oraz niewystarczające zaangażowanie w problem dyrektorów podmiotów leczniczych. Trzeba jeszcze ogromnego nakładu pracy, aby zoptymalizować strategie w celu lepszego przestrzegania wytycznych i monitorowania higieny rąk, a także określić nowe działania i czynniki, mogące zwiększyć poprawę higieny rąk oraz jej jakość.

Czytaj dalej »

Izawukonazol – co wyróżnia nowy lek w terapii inwazyjnej choroby grzybiczej wywołanej przez pleśnie

W artykule przedstawiono symptomatologię, diagnostykę i leczenie inwazyjnej choroby grzybiczej (IFD) o etiologii pleśniowej. Autorzy skupili się na nowym leku dostępnym w leczeniu IFD – izawukonazolu, porównując go z innymi lekami, głównie z nowymi formułami amfoterycyny B. Przedstawiono charakterystykę farmakologiczną oraz wyniki najważniejszych badań klinicznych, dzięki którym izawukonazol uzyskał rejestrację w leczeniu inwazyjnej aspergilozy i mukormykozy. Autorzy podjęli także próbę zidentyfikowania konkretnych sytuacji klinicznych, w których należy rozważyć zastosowanie izawukonazolu.

Czytaj dalej »

Stosowanie kloksacyliny w praktyce klinicznej – dlaczego dawkowanie jest kluczowe dla skuteczności leku

Kloksacylina jest zaliczana do grupy penicylin izoksazolilowych. Wskazuje się ją jako lek pierwszego rzutu w zakażeniach wywoływanych przez metycylinowrażliwe S. aureus (MSSA). W celu prowadzenia skutecznej i bezpiecznej terapii przeciwbakteryjnej kluczowy jest profil farmakokinetyczny leku. Istotna dla optymalnej skuteczności leku jest strategia dawkowania, obejmująca specyfikę leczonego pacjenta. W niniejszej pracy omówiono aktualne wytyczne w tym zakresie.

Czytaj dalej »