Archiwa: Project

Zakażenia w okulistyce powikłane biofilmem bakteryjnym

Powszechną cechą drobnoustrojów jest zdolność do tworzenia biofilmów, czyli wielokomórkowych społeczności spojonych przez zewnątrzkomórkową macierz pełniącą również funkcję ochronną oraz odżywczą. Drobnoustroje w poszczególnych częściach biofilmu charakteryzują się zróżnicowaniem fizjologicznym, co skutkuje ich podniesioną tolerancją na antybiotyki i aktywność układu immunologicznego. Tworzenie się biofilmu nakłada ograniczenia na zastosowanie i konstrukcję szeroko rozumianych implantów używanych w okulistyce, takich jak soczewki wewnątrzgałkowe, soczewki kontaktowe, plomby, zatyczki oraz urządzenia do intubacji kanalików łzowych i implanty oczodołowe. Obecnie narasta liczba dowodów wskazujących na udział biofilmów w patogenezie zakażeń oka o różnej etiologii, dlatego opracowanie nowych strategii zapobiegających ich powstawaniu lub zwalczających już utworzony biofilm stało się istotną koniecznością kliniczną.

Czytaj dalej »

Antybiotykooporność – problem XXI wieku. Wybrane sposoby jej przeciwdziałania w ramach podstawowej opieki zdrowotnej

Odkrycie antybiotyków jest jednym z największych osiągnieć współczesnej medycyny, jednakże ich nieracjonalne stosowanie doprowadza do stopniowego narastania zjawiska antybiotykooporności, która według Światowej Organizacji Zdrowia jest jednym z 10 największych zagrożeń dla zdrowia w XXI wieku. Przyczyn tego zjawiska jest wiele, przy czym nadmiarowe stosowanie antybiotyków w ramach lecznictwa ambulatoryjnego jest kluczowe. Pomimo że nie da się cofnąć wytworzonej już antybiotykooporności, należy dążyć do znacznej redukcji dalszego jej rozwoju. W ramach podstawowej opieki zdrowotnej kluczowe jest wdrożenie modelu racjonalnej antybiotykoterapii. W ocenie wskazań do włączenia antybiotyków pomocne mogą okazać się szybkie testy antygenowe w kierunku COVID-19, grypy czy też paciorkowców β-hemolizujących typu A (PBHA).

Czytaj dalej »

Radzenie sobie ze stresem przez pielęgniarki w czasie epidemii COVID-19

Praca w warunkach epidemii stanowi dla pielęgniarki obciążenie zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Nieznane warunki, poczucie zagrożenia i presja otoczenia skutkują wystąpieniem lub eskalacją różnych negatywnych emocji, jak strach, lęk, gniew i agresja, niejednokrotnie prowadząc do wyczerpania emocjonalnego, bezsenności czy depresji i powodując sięganie po używki. Cel Celem niniejszego badania była analiza stosowania używek, jako strategii radzenia sobie ze stresem wśród pielęgniarek w czasie epidemii COVID-19. Materiał i metody Badanie na potrzeby pracy zostały przeprowadzone w okresie od stycznia do marca 2022 roku wśród personelu pielęgniarskiego. Wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego, w której narzędziem badawczym był kwestionariusz ankiety własnej. Jako istotne prawdopodobieństwo w testach statystycznych przyjęto p≤0,05. Wyniki Stres w pracy w związku z epidemią COVID-19 bardzo często odczuwało 37,14% badanych, często 35,24%, zawsze 8,57%. Najczęściej badanym towarzyszyła niepewność (72,38%), zaś prawie połowa odczuwała lęk. Uczuciem towarzyszącym pracy w czasie pandemii było zmęczenie (81,9%), a najczęstszym czynnikiem stresogennym w pracy była odpowiedzialność za zdrowie i życie pacjentów (62,86%) oraz możliwość zakażenia wirusem SARS-CoV-2 (60%). Jako sposób radzenia sobie ze stresem badani często wskazywali rozmowę z zaufaną osobą (47,62%). Stres wpływał na częstsze spożywanie alkoholu, po który osoby wcześniej spożywające alkohol sięgały teraz codziennie lub kilka razy w tygodniu. Stres istotnie spowodował zwiększenie liczby wypalanych papierosów czy powrót do nałogu (75%). Wnioski Pandemia COVID-19 wśród pielęgniarek wywołała stres oraz poczucie zmęczenia i bezsilności, które istotnie wpływają na sięganie po używki.

Czytaj dalej »

Niegojące się rany pooperacyjne goleni w przebiegu ostrego niedokrwienia kończyny dolnej. Opis przypadku

Ostre niedokrwienie kończyn (ONK) powoduje zagrożenie amputacją kończyny w ciągu 30 dni od zamknięcia tętnicy u 10–30% pacjentów. Holistyczna opieka i prawidłowo dobrane postępowanie miejscowe może zapobiec powikłaniom gojenia po zabiegach rewaskularyzacyjnych. W niniejszej pracy zaprezentowano opis przypadku pacjenta z niegojącymi się ranami pooperacyjnymi goleni z powodu ONK, któremu po udrożnieniu tętnicy została zaproponowana amputacja na wysokości uda ze względu na trzy duże niegojące się rany pooperacyjne.

Czytaj dalej »

Pielęgnacja pacjenta z COVID-19 w oddziale intensywnej terapii na przykładzie oddziału COVID w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym w Olsztynie

Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie najważniejszych aspektów pracy pielęgniarek i pielęgniarzy w oddziałach intensywnej terapii, na których przebywają pacjenci z potwierdzonym zakażeniem COVID-19. Nauka bezpiecznej pracy, pielęgnacji oraz obsługi sprzętu stanowi wyzwanie w praktyce pielęgniarskiej. Skuteczna współpraca całego personelu OIT jest niezbędna, by zapewnić bezpieczeństwo oraz najlepszą opiekę pacjentom.

Czytaj dalej »

Mezenchymalne komórki macierzyste/zrębu izolowane z tkanki tłuszczowej (ASCs), jako potencjalna metoda leczenia trudno gojących się ran w warunkach klinicznych

Treatment of hard-to-heal, chronic wounds, particularly in palliative patients or in intensive care units, constitutes a significant issue. Due to the constant development in this field of medicine and numerous scientific reports, it is possible to use a variety of techniques and dressings in the difficult-to-heal wound treatment. However, a promising strategy and an alternative to conventional dressings may be the transplantation of cell-coated bio-scaffolds into the wound. In addition to keratinocytes or fibroblasts transplants, which show promising healing effects during scarring, an interesting solution seems to be the use of multipotent mesenchymal stem/stromal cells, for instance, those derived from the adipose tissue (ASCs). Stem/stromal cell therapy presents a variety of benefits e.g., the isolation itself is simple, has minimal side effects, and any adipose tissue in an adult body may be the source of the cells. The presence of stem/stromal cells at the site of skin damage not only stimulates their proliferation or migration, but also their differentiation into other necessary cell types and continuous recovery at the site of a chronic wound. ASCs are also characterized by high paracrine activity, they are capable of secreting many growth factors, cytokines, and extracellular vehicles (EVs) to the external wound environment. They may also stimulate cell-to-cell interactions and improve the survival of resident cells. The multitude of mechanisms which can promote stem/stromal cells at the site of a chronic wound may potentially lead to more effective repair and regeneration processes and ultimately faster recovery. However, cell therapy requires detailed further research, in particular clinical trials, in order to assess the practicality and cost-effectiveness of this application in clinical environments and in hospital wards.

Czytaj dalej »

Delirium (zespół majaczeniowy) u pacjentów leczonych w oddziałach intensywnej terapii

W niniejszym artykule przybliżono problematykę występowania zespołu majaczeniowego w oddziałach intensywnej terapii. Omówiona została specyfika tego jakościowego zaburzenia świadomości, metody jego wczesnego diagnozowania oraz zasady leczenia i prewencji. Wskazano znaczenie wdrożenia ujednoliconej procedury oceny świadomości w oparciu o skalę RASS oraz arkusz CAM-ICU.

Czytaj dalej »

Wpływ pracy w dobie pandemii SARS-CoV-2 na wybrane aspekty funkcjonowania personelu pielęgniarskiego oddziałów intensywnej terapii – doniesienie wstępne

COVID-19 spowodował poważne problemy zdrowotne populacji światowej, w tym zwiększone obciążenie zdrowia psychicznego i fizycznego personelu pielęgniarskiego. Cel Celem niniejszego badania było poznanie wpływu pracy w dobie pandemii SARS-CoV-2 na wybrane aspekty życia personelu pielęgniarskiego oddziałów intensywnej terapii. Materiał i metody Badania przeprowadzono w okresie od listopada 2021 r. do lutego 2022 r., przy użyciu Formularza Google. Badania zrealizowano metodą sondażu diagnostycznego, techniką ankietowania. Narzędzie badawcze stanowił kwestionariusz ankiety własnego autorstwa. Wyniki U ponad połowy badanych stres zawodowy był zdecydowanie większy. Większość respondentów czuła lęk, zauważyła u siebie zaburzenia snu, zmniejszenie apetytu. Izolacji społecznej doświadczyło 45% badanych. Niechęć w stosunku do pracy odczuwało 73% osób. W miejscu pracy ankietowanych nie została zorganizowana pomoc psychologa. Większość badanych uważała, że konieczne jest wsparcie personelu medycznego w ramach radzenia sobie ze stresem. Wnioski Przeprowadzone badania wskazują, w jak bardzo dużym stopniu pandemia wpłynęła na życie personelu pielęgniarskiego oddziałów intensywnych terapii, który doświadczył wielu negatywnych emocji, problemów, pogorszenia się jakości snu, odżywiania, relacji z bliskimi osobami. Istnieje potrzeba wsparcia psychologicznego dla personelu pracującego w warunkach stresogennych, tj. pandemii.

Czytaj dalej »

Dwukrotna ewentracja, przetoka jelitowa i infekcja rany po hemikolektomii lewostronnej z powodu guza okrężnicy u pacjentki po 3-krotnym przeszczepieniu nerki

Leczenie ran u pacjentów po allogenicznym przeszczepieniu narządu jest istotnym problemem klinicznym. Z uwagi na przyjmowane leki immunosupresyjne, które zaburzają proces gojenia ran, biorcy przeszczepu są grupą bardziej podatną na powikłania w obrębie miejsca operowanego niż populacja ogólna. W niniejszej pracy zaprezentowano przypadek 60-letniej pacjentki po 3-krotnym przeszczepieniu nerki z powodu schyłkowej niewydolnością nerek własnych, u której wykonano hemikolektomię lewostronną z powodu raka zagięcia śledzionowego okrężnicy. W przebiegu pooperacyjnym doszło do dwukrotnej ewentracji, co skutkowało koniecznością wyłonienia stomii, oraz powikłań w postaci przetoki jelitowej, infekcji w ranie pooperacyjnej, pogorszenia funkcji graftu i problemów internistycznych. Po wielokrotnej modyfikacji leczenia i zastosowaniu opatrunku podciśnieniowego pacjentkę w stanie ogólnym dobrym, z większą częścią rany zagojonej przez ziarninowanie i prawidłowo funkcjonującym graftem wypisano do domu. Pacjenci z graftem nerkowym poddawani resekcyjnym zabiegom z zakresu chirurgii kolorektalnej często wymagają modyfikacji schematu leczenia immunosupresyjnego, zastosowania intensywnej antybiotykoterapii oraz nowoczesnych metod leczenia ran, co generuje wyższe koszty i wydłuża czas hospitalizacji w porównaniu do populacji ogólnej.

Czytaj dalej »

Wpływ kinesiotapingu na proces wchłaniania wylewów podskórnych powstałych w wyniku cewnikowania żył obwodowych

Cewnikowanie żył obwodowych jest szeroko stosowaną procedurą inwazyjną, mającą zastosowanie zarówno w warunkach ambulatoryjnych, jak i szpitalnych. Ze względu na swój z natury inwazyjny charakter, terapia dożylna (IV) wiąże się z wieloma potencjalnymi powikłaniami. Najczęstsze zdarzenia niepożądane związane z cewnikowaniem żył obwodowych to ból w miejscu założenia, zapalenie żył oraz krwiak, a do najbardziej niebezpiecznych należą: zakażenie krwi, zator powietrzny, uszkodzenie nerwów, nakłucie tętnicy, martwica skóry. W niniejszej pracy omówiono wpływ kinesiotapingu na proces redukcji krwiaków podskórnych, stanowiących miejscowe powikłanie terapii dożylnej.

Czytaj dalej »

Roztwory ponadtlenkowe w leczeniu ran – przegląd piśmiennictwa

W niniejszej pracy przedstawiono doniesienia naukowe dotyczące przebiegu leczenia ran zakażonych oraz wyniki przeprowadzanych badań in vitro, dotyczących działania roztworów ponadtlenkowych. Biologicznie zgodne z tkanką preparaty są jednymi z niewielu produktów stosowanych w leczeniu ran, które łączą w swoim działaniu likwidację wolnych rodników, hipoksji, podniesienie poziomu tlenu w tkankach, redukcję aktywnych metaloproteinaz, szybką eradykację drobnoustrojów oraz innych zanieczyszczeń tkanek w łożysku rany bezpiecznie dla pacjenta, nie wywołując oporności. Do najlepiej przebadanych roztworów ponadtlenkowych zaliczyć można Microdacyn® (Oculus Innovative Sciences).

Czytaj dalej »

Miedź – kolejny przełom w ewolucji gojenia ran?

Miedź od wieków była używana do eradykacji zakażeń bakteryjnych. Pierwiastek ten ma nie tylko działanie bakteriobójcze, ale również przyśpiesza proces angiogenezy i epitelizacji. W niniejszej pracy omówiono rolę miedzi w procesie gojenia ran.

Czytaj dalej »

Zastosowanie probiotyków w leczeniu ran przewlekłych

Na podstawie analizowanych badań epidemiologicznych aktualnie obserwuje się wzrastający trend częstości występowania ran trudno gojących się w społeczeństwie. W krajach uprzemysłowionych występowanie ran przewlekłych dotyczy około 1–1,5% ludności, natomiast wraz ze starzeniem się społeczeństwa obserwuje się tendencję wzrostową ich występowania (wśród osób po 60. roku życia problem ten dotyczyć będzie już 3% populacji). Celem poniższej pracy jest szczegółowa analiza aktualnie dostępnych badań dotyczących zastosowania probiotyków w leczeniu ran przewlekłych. Najczęściej spotykanymi w literaturze probiotykami stosowanymi u pacjentów z ranami trudno gojącymi się były szczepy Lactobacillus acidophilus, Lactobacillus casei, Lactobacillus fermentum, Bifidobacterium bifidum i Lactobacillus rhamnosus. Wspomaganie gojenia następowało poprzez ograniczenie kompetycyjnego rozrostu patologicznej flory w ranie, immunomodulację, stymulowanie migracji makrofagów, ograniczenie wydzielania cytokin zapalnych, wiązanie toksycznych metabolitów wytwarzanych przez florę patologiczną oraz działanie na komórki dendrytyczne. Ponadto zaobserwowano, że probiotyki wykazują działanie zwiększające wrażliwość tkanek na insulinę, zmniejszające glikemię na czczo, poziom hemoglobiny glikowanej oraz cholesterolu, działając na czynniki powstawania ran przewlekłych, jakimi są cukrzyca oraz miażdżyca naczyń.

Czytaj dalej »

Ocena wpływu miejscowego stosowania żelu z oktenidyną na proces gojenia przewlekłych owrzodzeń żylnych goleni

Owrzodzenia żylne goleni należą do chorób powszechnych, przewlekłych i powodujących inwalidztwo. Cel Celem niniejszej pracy była ocena wpływu miejscowego stosowania żelu z oktenidyną na proces gojenia przewlekłych owrzodzeń pochodzenia żylnego, w porównaniu z maścią Argosulfan®. Materiał i metody Pacjentów podzielono na 2 grupy – u chorych z grupy I zastosowano antyseptyczny żel z oktenidyną, Octenilin® (Schülke), w grupie II natomiast maść Argosulfan® (Jelfa). Po założeniu odpowiedniego opatrunku u wszystkich pacjentów zastosowano kompresjoterapię. Wszyscy badani przed rozpoczęciem leczenia, a następnie co 7 dni mieli wykonywany planimetryczny pomiar powierzchni owrzodzenia, aż do czasu wygojenia owrzodzenia. Wyniki Owrzodzenia goleni u osób z grupy I zagoiły się w ciągu 8 tygodni leczenia. Natomiast u pacjentów w grupie II owrzodzenia wygoiły się w ciągu 14 tygodni. Wnioski Miejscowe stosowanie żelu z oktenidyną znacznie szybciej wpływa na zmniejszenie powierzchni owrzodzeń żylnych goleni, a tym samym skraca czas leczenia, w porównaniu do maści Argosulfan®.

Czytaj dalej »

Ocena przydatności in vitro opatrunku lipidokoloidowego zawierającego jony srebra do eradykacji biofilmów mieszanych Pseudomonas aeruginosa i Staphylococcus aureus tworzących się w zróżnicowanych warunkach hodowlanych

Zakażenia łożyska naczyniowego obarczone są wysoką śmiertelnością, często wynikającą z opóźnionego lub niewłaściwego wdrożenia leczenia przeciwdrobnoustrojowego. Kluczową rolę w podjęciu optymalnych decyzji terapeutycznych odgrywa czas uzyskania wyniku badania mikrobiologicznego. Chociaż klasyczne posiewy krwi pozostają złotym standardem, coraz większe znaczenie w nowoczesnej mikrobiologii klinicznej przypisuje się metodom z zakresu biologii molekularnej. Dostępne obecnie komercyjne testy przeznaczone do diagnostyki zakażeń krwi bazują na różnych technikach genetycznych (np. FISH, PCR, multiplex PCR, LAMP), a niekiedy również na zaawansowanych metodach fenotypowych (np. zautomatyzowana mikroskopia). Oprócz identyfikacji drobnoustroju, umożliwiają one wykrycie genów determinujących oporność na antybiotyki lub określenie wartości MIC antybiotyku. Materiałem badanym najczęściej są podłoża z dodatnich posiewów krwi, rzadziej krew pełna pacjenta (bez konieczności jej wcześniejszej inkubacji). Czas wykonania testu wynosi od 20 minut do 5–7 godzin. Metody molekularne umożliwiają skrócenie czasu oczekiwania na ustalenie czynnika etiologicznego zagrażających życiu zakażeń krwi, a tym samym, w razie potrzeby, szybszą eskalację lub deeskalację wdrożonej terapii empirycznej. W praktyce wykorzystanie metod molekularnych przynosi największe korzyści, jeśli jest stosowane w połączeniu z zasadami szpitalnej polityki antybiotykowej, a uzyskane wyniki są właściwie interpretowane i prowadzą do podejmowania odpowiednich decyzji terapeutycznych.

Czytaj dalej »

Zastosowanie rozległego radykalnego wycięcia i przeszczepu skóry w leczeniu trądziku odwróconego (hidradenitis suppurativa): opis przypadku

A burn is a profoundly traumatic and painful experience. The pain in burn patients is, however, oppressively difficult to treat, perhaps due to an underlying chronic pain that accompanies wound care and medical procedures. This article aims to identify the best methods to guide clinical practice through a review of the past 5 years of development in burn pain management. The PubMed/MEDLINE electronic database was searched for clinical studies, prospective and retrospective studies, case reports and review articles pertinent to the topic of burn pain management. In the present article, the challenges, advances and novel strategies in easing pain in burn injures with special emphasis on paediatric patients have been discussed. For better care performance, future research must continue to optimize present medication paradigms and identify novel targets in burn care to ultimately enhance the treatment results for severe burn injury patients..

Czytaj dalej »

Leczenie bólu u pacjentów z oparzeniami

A burn is a profoundly traumatic and painful experience. The pain in burn patients is, however, oppressively difficult to treat, perhaps due to an underlying chronic pain that accompanies wound care and medical procedures. This article aims to identify the best methods to guide clinical practice through a review of the past 5 years of development in burn pain management. The PubMed/MEDLINE electronic database was searched for clinical studies, prospective and retrospective studies, case reports and review articles pertinent to the topic of burn pain management. In the present article, the challenges, advances and novel strategies in easing pain in burn injures with special emphasis on paediatric patients have been discussed. For better care performance, future research must continue to optimize present medication paradigms and identify novel targets in burn care to ultimately enhance the treatment results for severe burn injury patients..

Czytaj dalej »

Leczenie bólu jako ważny element terapii w oddziale oparzeniowym – przegląd literatury

Oparzenia opisywane są jako najbardziej bolesne z urazów, jakich może doświadczyć człowiek. Dolegliwości bólowe mogą być spowodowane nie tylko urazem, ale także procesem terapeutycznym (debridement rany, codzienne zmiany opatrunków, rehabilitacja). Ból oparzeniowy ma złożoną patofizjologię, zmienia się w czasie od urazu. Mimo że potrzeba uśmierzania dolegliwości bólowych u pacjentów jest powszechnie rozumiana, ocena bólu i jego adekwatna kontrola stanowić może wyzwanie w oddziałach oparzeniowych.

Czytaj dalej »

Mezenchymalne komórki macierzyste w leczeniu głębokich oparzeń – wizja przyszłości, czy kolejny mit?

W niniejszej pracy zaprezentowano leczenie rekonstrukcyjne ubytku kostnego przedniego odcinka szczęki. Wykonano augmentację pionową i boczną w strefie estetycznej. Jako materiału przeszczepowego użyto dwufazowego siarczanu wapnia (Bond Apatite®). W oparciu o analizę piśmiennictwa oraz przypadki własne stwierdzono, iż zastosowany materiał umożliwia efektywne leczenie odtwórcze ubytków kości szczękowych, przy jednoczesnej minimalnej inwazyjności procedury chirurgicznej. Ponadto wykonana procedura była najbardziej optymalna pod względem ekonomicznym dla pacjenta. Stąd użycie powyższego cementu regeneracyjnego może stanowić bardziej przewidywalną klinicznie alternatywę dla powszechnie stosowanych procedur augmentacyjnych. Po okresie 4 miesięcy uzyskano pełną odbudowę kości. Następnie wykonano zabieg implantacji.

Czytaj dalej »

Metody molekularne przydatne w diagnostyce zakażeń łożyska naczyniowego

Zakażenia łożyska naczyniowego obarczone są wysoką śmiertelnością, często wynikającą z opóźnionego lub niewłaściwego wdrożenia leczenia przeciwdrobnoustrojowego. Kluczową rolę w podjęciu optymalnych decyzji terapeutycznych odgrywa czas uzyskania wyniku badania mikrobiologicznego. Chociaż klasyczne posiewy krwi pozostają złotym standardem, coraz większe znaczenie w nowoczesnej mikrobiologii klinicznej przypisuje się metodom z zakresu biologii molekularnej. Dostępne obecnie komercyjne testy przeznaczone do diagnostyki zakażeń krwi bazują na różnych technikach genetycznych (np. FISH, PCR, multiplex PCR, LAMP), a niekiedy również na zaawansowanych metodach fenotypowych (np. zautomatyzowana mikroskopia). Oprócz identyfikacji drobnoustroju, umożliwiają one wykrycie genów determinujących oporność na antybiotyki lub określenie wartości MIC antybiotyku. Materiałem badanym najczęściej są podłoża z dodatnich posiewów krwi, rzadziej krew pełna pacjenta (bez konieczności jej wcześniejszej inkubacji). Czas wykonania testu wynosi od 20 minut do 5–7 godzin. Metody molekularne umożliwiają skrócenie czasu oczekiwania na ustalenie czynnika etiologicznego zagrażających życiu zakażeń krwi, a tym samym, w razie potrzeby, szybszą eskalację lub deeskalację wdrożonej terapii empirycznej. W praktyce wykorzystanie metod molekularnych przynosi największe korzyści, jeśli jest stosowane w połączeniu z zasadami szpitalnej polityki antybiotykowej, a uzyskane wyniki są właściwie interpretowane i prowadzą do podejmowania odpowiednich decyzji terapeutycznych.

Czytaj dalej »

Ceftazydym-awibaktam – cenna opcja terapeutyczna w zakażeniach wieloopornymi bakteriami Gram-ujemnymi, także w oddziałach intensywnej Terapii

Nowe mechanizmy oporności bakterii Gram-ujemnych znacząco wpłynęły na ograniczenie liczby opcji terapeutycznych, które wciąż mogą być skuteczne w leczeniu zakażeń. Wśród nielicznych antybiotyków aktywnych wobec wieloopornych pałeczek Gram-ujemnych znajduje się ceftazydym-awibaktam. Lek ten charakteryzują szerokie wskazania do leczenia różnych zakażeń, wynikające zarówno z aktywności wobec ESBL(+) i karbapenemazo(+) pałeczek rzędu Enterobacterales oraz Pseudomonas aeruginosa, jak i z korzystnego profilu farmakokinetycznego i udokumentowanej skuteczności klinicznej. W pracy omówiono aktualną wiedzę na temat właściwości mikrobiologicznych, farmakologicznych i zastosowania ceftazydymu-awibaktamu u ciężko chorych pacjentów.

Czytaj dalej »

Zachowania zdrowotne maturzystów w czasie pandemii COVID-19

Jedną ze składowych stylu życia są zachowania zdrowotne, jako czynności nabywane i kształtowane w procesie wychowania oraz edukacji zdrowotnej. W obliczu narastającej liczby chorób, starzenia się społeczeństwa oraz zagrożeń cywilizacyjnych i epidemiologicznych, jakim niewątpliwie jest pandemia COVID-19, zachowania zdrowotne to istotne i aktualne zagadnienie dla klinicystów. Zachowania zdrowotne powinny być postrzegane przez pryzmat pełnionych ról społecznych i zawodowych, a uczniowie szkół licealnych i ponadgimnazjalnych, będący u progu dorosłości, powinni przejawiać świadomy, racjonalny i odpowiedzialny stosunek do kształtowania zachowań zdrowotnych. Cel Celem niniejszej pracy była ocena zachowań zdrowotnych abiturientów w czasie pandemii COVID-19. Materiał i metody Badaniem objęto 111 uczniów klas maturalnych jednego z liceów ogólnokształcących, w wieku 17–18 lat. Badanie przeprowadzono w okresie od września do października 2021 r., wykorzystując metodę sondażu diagnostycznego opartego na autorskim kwestionariuszu ankiety zawierającej 15 pytań oraz kwestionariuszu Inwentarza Zachowań Zdrowotnych (IZZ), który składał się z 25 pytań. Wyniki W samoocenie zachowań zdrowotnych dominował poziom dobry (56,8%). Najwięcej osób czerpało informacje na ten temat z Internetu (32%). Zainteresowanie problematyką COVID-19 wykazała większość licealistów (71,8%), z których 45% uznało, że ma dobry poziom wiedzy na ten temat, oraz 31,5%, że poziom ich lęku jest niewielki. Maturzyści najczęściej nie wiedzieli, czy przeszli zakażenie SARS-CoV-2 (43,2%). Zdecydowana większość zadeklarowała szczepienie przeciwko SARS-CoV-2 (75,7%). Wyniki badania wykazały ponadto, że zachowania zdrowotne abiturientów w czasie pandemii okazały się znikome (55,86%). Maturzyści potwierdzili, że pandemia nie wpłynęła na zmianę ich zachowań zdrowotnych (73,0%). W kategorii zachowań ,,prawidłowe nawyki żywieniowe” na poziom zachowań zdrowotnych respondentów w okresie pandemii miała wpływ płeć. Nie wykazano znaczącego wpływu miejsca zamieszkania, poziomu lęku związanego z COVID-19, występowania chorób przewlekłych czy zaszczepienia przeciw COVID-19 na zachowania zdrowotne. Wnioski Poziom zachowań zdrowotnych ankietowanych abiturientów w czasie pandemii COVID-19 był niski, choć przed okresem pandemii respondenci oceniali go jako dobry. Nie zaobserwowano różnicy w zachowaniach zdrowotnych młodzieży licealnej w czasie trwania pandemii COVID-19 w stosunku do okresu sprzed epidemii. Poziom samooceny i oceny zachowań dokonanych w badaniu nie są zbieżne. Ponadto wykazano, że na poziom zachowań zdrowotnych respondentów w okresie pandemii miała wpływ płeć.

Czytaj dalej »

Etiologia bakteryjnego zapalenia spojówek u dzieci i stopień nasilenia objawów klinicznych w zależności od rodzaju patogenu w materiale własnym

Zapalenie spojówek u dzieci to najczęstsza przyczyna konsultacji w poradniach okulistycznych. U większości pacjentów pediatrycznych diagnozuje się ostre zapalenie spojówek o etiologii bakteryjnej. Pacjenci zgłaszają się do okulisty z charakterystycznymi objawami, takimi jak: „czerwone oko”, ból, pieczenie, patologiczna wydzielina w worku spojówkowym, obrzęk spojówki, obrzęk powiek. Cel Celem przeprowadzonego badania było wskazanie etiologii bakteryjnego zapalenia spojówek u dzieci w Polsce w okresie 12 miesięcy w odniesieniu do objawów klinicznych i stopnia ich nasilenia. Materiał i metody W celu wdrożenia prawidłowego leczenia i różnicowania objawów w zależności od rodzaju bakterii, pobrano u 154 dzieci w wieku 4–13 lat wymazy z worka spojówkowego i wyizolowano patologiczną florę bakteryjną. Wyniki W okresie, w którym przeprowadzono badanie, zapalenie spojówek u dzieci najczęściej spowodowane było bakterią Gram-dodatnią Streptococcus pneumoniae, wykrytą u 45 pacjentów, a także bakteriami Haemophilus influenzae u 39 dzieci oraz Staphylococcus aureus u 29 pacjentów. U 16 pacjentów, pomimo skąpo zaznaczonych objawów, nie wyizolowano żadnej patologicznej flory bakteryjnej w worku spojówkowym. Wydzielina ropna w worku spojówkowym była obecna u 138 pacjentów badanych i występowała częściej w zakażeniach spowodowanych takimi bakteriami, jak: Haemophilus influezae, Pseudomonas aeruginosa, Streptococcus pneumoniae, zaś przekrwienie spojówki było obecne u wszystkich badanych pacjentów. Z kolei obrzęk powiek występował najrzadziej w zapaleniach wywołanych przez Staphylococcus aureus, Moraxella catarhalis, Serratia marcescens. Wnioski Prawidłowa diagnostyka różnicująca zapalenia spojówek wirusowych i bakteryjnych pomaga w wyborze właściwego leczenia przyczynowego i ograniczenia nieuzasadnionego podawania antybiotyków w okulistyce.

Czytaj dalej »

Wykorzystanie macierzy zewnątrzkomórkowej opatrunku Endoform® w terapii ran przewlekłych – opis przypadków

Jednym z czynników hamujących proces leczenia ran przewlekłych jest nadmiar metaloproteinaz macierzy zewnątrzkomórkowej, skutkujący ciągłą fazą zapalną, uniemożliwiającą przejście na dalsze etapy gojenia ran, czyli angiogenezę i proliferację. Wyizolowana macierz zewnątrzkomórkowa w postaci opatrunku Endoform® znacznie skraca czas leczenia ran. Stanowi modulator metaloproteinaz odpowiedzialnych za degradację istotnych białek strukturalnych, ponadto wspomaga proces proliferacji komórkowej, a następnie epitelializacji. Celem niniejszej pracy było przedstawienie terapii ran przewlekłych z wykorzystaniem opatrunku Endoform®.

Czytaj dalej »