Archiwa: Project

Metodologia oznaczania synergizmu między antybiotykami z zastosowaniem pasków z gradientem stężeń antybiotyków w warunkach in vitro

W dobie oporności wielolekowej, w połączeniu z lukami w rozwoju nowych środków przeciwdrobnoustrojowych istnieją ograniczone możliwości terapeutyczne w leczeniu zakażeń wywołanych przez patogeny oporne na wiele dostępnych leków przeciwdrobnoustrojowych. Skojarzona terapia przeciwdrobnoustrojowa jest obiecującą strategią leczenia zakażeń wywołanych przez patogeny wielolekooporne. Istotne jest, aby móc w warunkach laboratoryjnych (in vitro) wykonywać testy do oceny efektywności przeciwbakteryjnej leków zastosowanych w skojarzeniach.

Czytaj dalej »

Impact of immunotherapy on wound healing in patients with melanoma

Czerniak stanowi prawie 2% wszystkich diagnoz nowotworowych i jest jednym z pięciu najczęściej stawianych diagnoz nowotworowych. Zachorowalność na czerniaka wzrasta w krajach, gdzie występuje jasna karnacja, osiągając w ciągu ostatnich 50 lat nawet 320% w samych Stanach Zjednoczonych.

Czytaj dalej »

Medycyna rdzennych mieszkańców Amazonii

Od wielu lat w Amazonii postępuje zarówno degradacja środowiska, jak i wycinka lasów tropikalnych pod pastwiska oraz w celu pozyskania drogocennego surowca opałowego i papierniczego. Mniej lasów deszczowych oznacza mniej deszczu, mniej tlenu i zwiększone zagrożenie globalnym ociepleniem. Tak szeroko idące zmiany mogą przyczynić się do globalnej katastrofy i nieodwracalnych zmian.

Czytaj dalej »

Medycyna Beduińska

Czerniak stanowi prawie 2% wszystkich diagnoz nowotworowych i jest jednym z pięciu najczęściej stawianych diagnoz nowotworowych. Zachorowalność na czerniaka wzrasta w krajach, gdzie występuje jasna karnacja, osiągając w ciągu ostatnich 50 lat nawet 320% w samych Stanach Zjednoczonych.

Czytaj dalej »

Neuroosteoartropatia Charcota – trudności w klasyfikacji stadium choroby i różnicowaniu problemów degradacji stawów stopy

Neuroartropatia Charcota (CN) dotyka często pacjentów z cukrzycą ze współistniejącą neuropatią obwodową. Jest to szczególny typ zespołu stopy cukrzycowej, zwany stopą cukrzycową neuropatyczną. Charakteryzuje się znaczną i postępującą destrukcją stawów i kości. Ze względu na fakt, że pierwsze symptomy to niespecyficzny ból (często brak bólu) czy zaburzenia funkcjonalności stopy (najczęściej w obrębie śródstopia), CN jest nadal zbyt późno wykrywana.

Czytaj dalej »

Przygotowanie przedoperacyjne jelita w chirurgii kolorektalnej – ocena dostępnych metod pod kątem zakażeń miejsca operowanego

Występowanie ognisk epidemicznych w szpitalach stanowi wciąż aktualny i istotny problem. Określenia „ognisko epidemiczne” używa się względem osoby chorej wraz z jej otoczeniem, w którym istnieją warunki do przenoszenia czynnika chorobotwórczego na osoby wrażliwe. Ognisko epidemiczne szpitalne oznacza natomiast wystąpienie w szpitalu co najmniej dwóch, wyraźnie powiązanych ze sobą przypadków zakażeń. Ogniska epidemiczne w szpitalu stanowią zagrożenie nie tylko dla pacjentów, ale również dla personelu. Najważniejszym środkiem zapobiegawczym jest przestrzeganie obowiązujących procedur przerywania przenoszenia drobnoustrojów. Cel Celem niniejszej pracy była analiza ogniska epidemicznego o etiologii Klebsiella pneumoniae wytwarzającej karbapenemazę klasy B typu MBL, a konkretnie NDM (ang. New Delhi metallo-β-lactamase) w szpitalu wielospecjalistycznym. Materiał i metody Badania przeprowadzono w czasie trwania ogniska epidemicznego Klebsiella pneumoniae NDM, w schemacie postępowania od identyfikacji, przez wykrycie obecności karbapenemaz NDM, po analizę lekooporności. Wyniki i wnioski Nie ustalono źródła zakażenia w ognisku epidemicznym, natomiast za prawdopodobną drogę przenoszenia zakażenia uznano drogę kontaktową. Wszystkie badane szczepy były wielolekooporne.

Czytaj dalej »

Infekcyjne zapalenie rogówki – przegląd aktualnych badań, etiologia, leczenie oraz lekooporność

Występowanie ognisk epidemicznych w szpitalach stanowi wciąż aktualny i istotny problem. Określenia „ognisko epidemiczne” używa się względem osoby chorej wraz z jej otoczeniem, w którym istnieją warunki do przenoszenia czynnika chorobotwórczego na osoby wrażliwe. Ognisko epidemiczne szpitalne oznacza natomiast wystąpienie w szpitalu co najmniej dwóch, wyraźnie powiązanych ze sobą przypadków zakażeń. Ogniska epidemiczne w szpitalu stanowią zagrożenie nie tylko dla pacjentów, ale również dla personelu. Najważniejszym środkiem zapobiegawczym jest przestrzeganie obowiązujących procedur przerywania przenoszenia drobnoustrojów. Cel Celem niniejszej pracy była analiza ogniska epidemicznego o etiologii Klebsiella pneumoniae wytwarzającej karbapenemazę klasy B typu MBL, a konkretnie NDM (ang. New Delhi metallo-β-lactamase) w szpitalu wielospecjalistycznym. Materiał i metody Badania przeprowadzono w czasie trwania ogniska epidemicznego Klebsiella pneumoniae NDM, w schemacie postępowania od identyfikacji, przez wykrycie obecności karbapenemaz NDM, po analizę lekooporności. Wyniki i wnioski Nie ustalono źródła zakażenia w ognisku epidemicznym, natomiast za prawdopodobną drogę przenoszenia zakażenia uznano drogę kontaktową. Wszystkie badane szczepy były wielolekooporne.

Czytaj dalej »

Wykrywanie DNA herpeswirusa człowieka typu 6 i typu 7 w ślinie

Występowanie ognisk epidemicznych w szpitalach stanowi wciąż aktualny i istotny problem. Określenia „ognisko epidemiczne” używa się względem osoby chorej wraz z jej otoczeniem, w którym istnieją warunki do przenoszenia czynnika chorobotwórczego na osoby wrażliwe. Ognisko epidemiczne szpitalne oznacza natomiast wystąpienie w szpitalu co najmniej dwóch, wyraźnie powiązanych ze sobą przypadków zakażeń. Ogniska epidemiczne w szpitalu stanowią zagrożenie nie tylko dla pacjentów, ale również dla personelu. Najważniejszym środkiem zapobiegawczym jest przestrzeganie obowiązujących procedur przerywania przenoszenia drobnoustrojów. Cel Celem niniejszej pracy była analiza ogniska epidemicznego o etiologii Klebsiella pneumoniae wytwarzającej karbapenemazę klasy B typu MBL, a konkretnie NDM (ang. New Delhi metallo-β-lactamase) w szpitalu wielospecjalistycznym. Materiał i metody Badania przeprowadzono w czasie trwania ogniska epidemicznego Klebsiella pneumoniae NDM, w schemacie postępowania od identyfikacji, przez wykrycie obecności karbapenemaz NDM, po analizę lekooporności. Wyniki i wnioski Nie ustalono źródła zakażenia w ognisku epidemicznym, natomiast za prawdopodobną drogę przenoszenia zakażenia uznano drogę kontaktową. Wszystkie badane szczepy były wielolekooporne.

Czytaj dalej »

Metody opracowania ogniska zakażeń Klebsiella pneumoniae NDM

Występowanie ognisk epidemicznych w szpitalach stanowi wciąż aktualny i istotny problem. Określenia „ognisko epidemiczne” używa się względem osoby chorej wraz z jej otoczeniem, w którym istnieją warunki do przenoszenia czynnika chorobotwórczego na osoby wrażliwe. Ognisko epidemiczne szpitalne oznacza natomiast wystąpienie w szpitalu co najmniej dwóch, wyraźnie powiązanych ze sobą przypadków zakażeń. Ogniska epidemiczne w szpitalu stanowią zagrożenie nie tylko dla pacjentów, ale również dla personelu. Najważniejszym środkiem zapobiegawczym jest przestrzeganie obowiązujących procedur przerywania przenoszenia drobnoustrojów. Cel Celem niniejszej pracy była analiza ogniska epidemicznego o etiologii Klebsiella pneumoniae wytwarzającej karbapenemazę klasy B typu MBL, a konkretnie NDM (ang. New Delhi metallo-β-lactamase) w szpitalu wielospecjalistycznym. Materiał i metody Badania przeprowadzono w czasie trwania ogniska epidemicznego Klebsiella pneumoniae NDM, w schemacie postępowania od identyfikacji, przez wykrycie obecności karbapenemaz NDM, po analizę lekooporności. Wyniki i wnioski Nie ustalono źródła zakażenia w ognisku epidemicznym, natomiast za prawdopodobną drogę przenoszenia zakażenia uznano drogę kontaktową. Wszystkie badane szczepy były wielolekooporne.

Czytaj dalej »

Dominowanie szpitalnych zapaleń płuc w strukturze zakażeń występujących w oddziale intensywnej opieki medycznej – wyniki 10-letniej obserwacji

Zakażenia związane z opieką zdrowotną (zakażenia szpitalne) są jednymi z głównych zagrożeń zdrowia publicznego na całym świecie. Najwięcej zakażeń szpitalnych obserwuje się w oddziałach intensywnej opieki medycznej (OIOM), między innymi e względu na inwazyjny charakter procedur diagnostyczno-terapeutycznych, stosowanych w tych oddziałach. Cel Celem niniejszej pracy była ocena epidemiologiczna szpitalnych zapaleń płuc występujących w strukturze zakażeń szpitalnych w OIOM. Materiał i metody Badanie przeprowadzono w latach 2012–2021 w oddziale intensywnej opieki medycznej szpitala w południowej Polsce. Metodą aktywnego nadzoru wykryto zakażenia u pacjentów hospitalizowanych powyżej 48 godz. Badanie przeprowadzono zgodnie z metodologią zalecaną przez Healthcare-Associated Infections Surveillance Network (HAI-Net) Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC). Badaniem objęto 1845 pacjentów hospitalizowanych w OIOM. Wyniki Wykryto 508 zakażeń szpitalnych (zapadalność na 100 hospitalizacji wynosiła 27,5%). Najwięcej rozpoznawano szpitalnych zapaleń płuc (161 przypadków, zapadalność 8,7%), następnie szpitalnych zakażeń krwi (158 przypadków, zapadalność 8,6%) oraz szpitalnych zakażeń układu moczowego (71 przypadków, zapadalność 3,8%). Wykryte zakażenia w większości były związane ze stosowaniem inwazyjnych urządzeń medycznych, tj.: respirator/ intubacja, cewnik centralny, cewnik moczowy. Szpitalne zapalenie płuc związane z wentylacją mechaniczną (VAP) dotyczyło 138 przypadków (zapadalność wynosiła 9,5/1000 osobodni z respiratorem), zakażenia krwi związane z cewnikiem centralnym (CVC-BSI) wystąpiły w 85 przypadkach (zapadalność 4,2/1000 osobodni z cewnikiem centralnym), a zakażenia układu moczowego (CA-UTI) dotyczyły 63 przypadków (zapadalność 2,8/1000 osobodni z cewnikiem moczowym). Najczęstszym izolowanym mikroorganizmem był Acinetobacter baumannii (28,4%). Wykryto wysoką zapadalność na GI-CDI – 12,5/10000 osobodni hospitalizacji, śmiertelność 32%. Wnioski W badanym OIOM dominowały szpitalne zapalenia płuc. Wskaźnik zapadalności na zapalenie płuc związane z wentylacją mechaniczną był podobny jak krajach europejskich. Zapadalność na zakażenia była wyższa niż średnia dla krajów europejskich. Konieczne jest podjęcie działań profilaktycznych ograniczających występowanie szpitalnych zapaleń płuc i zakażeń krwi. Ze względu na wysoką zapadalność na GI-CDI należy rozważyć nadzór uwzględniający monitorowanie wszystkich typów zakażeń w OIOM.

Czytaj dalej »

Analiza profilu mikrobiologicznego drobnoustrojów izolowanych z zakażonych owrzodzeń stopy cukrzycowej w materiale własnym

Jednym z poważniejszych powikłań cukrzycy jest zespół stopy cukrzycowej. Nieleczony, może prowadzić do utraty kończyny, a pacjenci, którzy przebyli wysoką amputację, są obarczeni bardzo dużym ryzykiem śmiertelności. Neuropatia cukrzycowa występuje pod postacią trzech głównych współistniejących form klinicznych – neuropatii czuciowej, ruchowej oraz autonomicznej. Suma tych zjawisk jest odpowiedzialna za powstanie owrzodzenia neuropatycznego. Zakażenie stanowi główny czynnik wikłający gojenie i prowadzący do amputacji kończyny. Cel Celem niniejszej pracy była analiza składu gatunkowego drobnoustrojów wywołujących infekcje u pacjentów leczonych z powodu zakażenia rany stopy cukrzycowej w Pracowni Leczenia Ran w Łodzi. Materiał i metody Przeprowadzono retrospektywną analizę losowo wybranych historii chorób 27 pacjentów w wieku 36–80 lat. Do obserwacji włączono pacjentów ze zmianami w obrębie stóp na podłożu neuropatycznym albo neuropatyczno-niedokrwiennym, u których rozpoznano klinicznie zakażenie rany na podstawie kryteriów wymienionych w wytycznych MGRSC (Międzynarodowa Grupa Robocza ds. Stopy Cukrzycowej). Materiał do badań stanowiły preparaty mikrobiologiczne pobrane z zakażonych ran stopy cukrzycowej. Badania wykonywano w kierunku bakterii tlenowych i beztlenowych, z zastosowaniem metody hodowlanej. Wyniki Najczęściej występującym typem stopy cukrzycowej w grupie badanej była stopa neuropatyczna, rozpoznana u 16 pacjentów, w tym u 10 osób będących w wieku dojrzałym i 6 osób w wieku starczym. Stopa cukrzycowa neuropatyczno-niedokrwienna wystąpiła u 11 osób, w tym u 2 pacjentów w wieku dojrzałym i 9 pacjentów w wieku starczym. U pacjentów powyżej 60. r.ż. częściej stwierdzano stopę cukrzycową mieszaną niż w grupie osób młodszych. Najczęściej izolowanym patogenem z zakażeń ran był gronkowiec złocisty Staphylococcus aureus, obecny w 48,1% izolatów. Z zakażeń wielogatunkowych (13 izolacji) również najczęściej izolowano Staphylococcus aureus u 7 pacjentów oraz Enterococcus faecalis u 6 pacjentów. Dyskusja Brak korelacji pomiędzy typem cukrzycy pierwszym lub drugim a typem stopy cukrzycowej wynika z podobnego przebiegu powstawania powikłań, mimo odmiennego patomechanizmu prowadzącego do rozwoju samej cukrzycy. Nie stwierdzono ponadto korelacji pomiędzy liczbą wyizolowanych gatunków bakteryjnych a rozpoznaniem typu stopy cukrzycowej. W zakażeniach stopy cukrzycowej, przebiegających w klimacie umiarkowanym, ziarenkowce Gram-dodatnie są najczęściej stwierdzanymi patogenami. Wnioski Wyniki badania mikrobiologicznego są podstawą do dobrania najkorzystniejszego lokalnego schematu antybiotykoterapii empirycznej, która musi być włączana natychmiast po rozpoznaniu zakażenia, jeszcze przed obiektywnym ustaleniem czynnika etiologicznego. Wskazane jest, aby decyzję terapeutyczną opierać również na ocenie stanu klinicznego i rezultacie dotychczasowego leczenia empirycznego.

Czytaj dalej »

Ocena skuteczności maści SutriHeal® Forte 10% względem tworzonego przez Pseudomonas aeruginosa i Staphylococcus aureus biofimu mieszanego o wysokiej tolerancji na bacytracynę, neomycynę i polimyksynę A

Wankomycyna jest antybiotykiem glikopeptydowym, powszechnie stosowanym w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie Gram-dodatnie. Działanie bakteriobójcze wynika z blokowania biosyntezy ściany komórkowej w fazie podziału komórki bakteryjnej, poprzez wiązanie się z dużym powinowactwem z D-alanylo-D-alaniną, końcem cząsteczek prekursorowych ściany komórkowej. Antybiotyk ten często powoduje zaburzenia czynności nerek. Przyczyna nefrotoksyczności upatrywana jest w wywieraniu przez wankomycynę stresu oksydacyjnego na komórki kanalika bliższego nerki. Jednym z działań niepożądanych, najczęściej kojarzonych z leczeniem wankomycyną, jest ototoksyczność, spowodowana bezpośrednim szkodliwym oddziaływaniem na VIII nerw czaszkowy (przedsionkowo-ślimakowy), jednak występuje ona niezbyt często i ma zazwyczaj charakter przemijającej utraty słuchu. Ze względu na szereg czynników coraz częściej podnosi się, że wankomycyna powinna być stosowana jedynie w bakteriemii, a także empirycznie w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych, z przyczyn mikrobiologiczno-epidemiologicznych. Oznaczanie poziomu wankomycyny powinno być stosowane w każdym przypadku parenteralnego podania antybiotyku pacjentowi. Aktywność wankomycyny nie zależy od stężenia, a głównym parametrem wskazującym na skuteczność terapii jest iloraz pola powierzchni pod krzywą stężenie-czas (AUC) i minimalnego stężenia hamującego (MIC) dla drobnoustroju docelowego. Docelową, z farmakokinetycznego i farmakodynamicznego punktu widzenia, wartością AUC/MIC zapewniającą skuteczność kliniczną wankomycyny jest wartość 400. W celu osiągnięcia wartości docelowej AUC/MIC przy MIC >0,5 mg/l konieczne jest stosowanie dawek z górnego zakresu oraz utrzymywanie wysokiego stężenia wankomycyny w surowicy przed podaniem kolejnej dawki. Pomiar stężeń wankomycyny prowadzony był u pacjentów hospitalizowanych w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii. Przeanalizowano wyniki u najtrudniejszej grupy pacjentów, obciążonych wieloma chorobami, w ciężkim stanie klinicznym, którzy zazwyczaj nie podlegają standardowym modelom farmakokinetycznym. Celem niniejszej pracy było zweryfikowanie, czy terapia wankomycyną prowadzona jest prawidłowo, zgodnie z wytycznymi oraz procedurą terapii monitorowanej stężeniem, wprowadzoną w szpitalu.

Czytaj dalej »

Sprawozdanie z konferencji naukowo-szkoleniowej V Forum Leczenia Ran

Forum Leczenia Ran to ogólnopolska, interdyscyplinarna konferencja naukowa dla lekarzy i pielęgniarek różnych specjalności, którzy w swojej codziennej praktyce zawodowej spotykają się z problemem leczenia ran trudno gojących się. Kolejna już V edycja wydarzenia powtórzyła sukces poprzednich odsłon – do Zakopanego przyjechało ponad 800 osób chętnych do pogłębiania wiedzy i praktyki w tej trudnej dziedzinie. Podczas wykładów i warsztatów uczestnicy mieli szansę, by czerpać doświadczenia od wybitnych ekspertów.

Czytaj dalej »

Leczenie owrzodzenia Kennedy w warunkach domowych. Opis przypadku i porównanie kosztów leczenia nowoczesnymi opatrunkami i terapią podciśnieniową

Owrzodzenie Kennedy, należące do ran typu SCALE, powstaje u osób chorych u kresu życia, a także u pacjentów z ostrą niewydolnością narządów, np. serca. W niniejszym artykule przedstawiono leczenie odleżyny w warunkach domowych u pacjenta po rozległym zawale serca, o początkowej powierzchni 338 cm2. W pierwszych 17 dniach oczyszczono odleżynę z martwicy za pomocą miodu medycznego i roztworu ponadtlenkowego w płynie i w żelu, a w kolejnych 5 tygodniach stosowano nowoczesne opatrunki aktywne. Koszt wyłącznie zastosowanych opatrunków i preparatów wyniósł 6419,24 zł. W kolejnych 2 tygodniach zastosowano urządzenie Avance® Solo o sile ssania 125 mmHg, z opatrunkami przeznaczonymi do ran płaskich. Koszty terapii wyniosły 2126,89 zł. Jednakże odsetek zamykania rany był prawie jednakowy w obu prowadzonych terapiach i wyniósł odpowiednio 65,38% i 64,74% zamkniętej powierzchni rany, pomimo zastosowania poza wskazaniami opatrunków w terapii podciśnieniowej.

Czytaj dalej »

Rola aplikacji mobilnych w branży medycznej

Istnieje wiele aplikacji do monitorowania stanu zdrowia osób chorych przewlekle, które są pomocne w terapii cukrzycy, chorób serca czy otyłości. Wpływ technologii na zdrowie pacjentów jest coraz większy ze względu na nacisk w stosowaniu samokontroli i monitorowania swojego stanu zdrowia. Stosowanie aplikacji wpływa na jakość leczenia, świadomość choroby oraz stałą interakcje między pacjentem a personelem medycznym. Technologia cyfrowa stała się szczególnie ważna w dobie globalnej pandemii wirusa SARS-CoV-2. W niniejszej pracy omówiono rolę aplikacji mobilnej, jako narzędzia do szkoleń medycznych, nauki, diagnostyki medycznej oraz mobilnej komunikacji.

Czytaj dalej »

Zastosowanie wirtualnej rzeczywistości w leczeniu ran oparzeniowych

Odczuwanie silnego bólu wśród pacjentów oparzonych w trakcie codziennej zmiany opatrunków stanowi powszechny problem, który jest minimalizowany za pomocą środków farmakologicznych. Rzeczywistość wirtualna może być wykorzystywana do odwracania uwagi pacjentów i zmniejszania bólu. W pracy omówiono wpływ wirtualnej rzeczywistości, jako dodatkowego narzędzia i zarazem środka niefarmakologicznego w występującym ostrym bólu u pacjentów oparzonych.

Czytaj dalej »

Wyniki odległe korekcji warg sromowych mniejszych przy użyciu techniki radiofrekwencji – badanie pilotażowe

Labioplastyka, czyli korekcja warg sromowych mniejszych, jest zabiegiem wykonywanym w przypadku zaburzeń anatomicznych warg sromowych mniejszych. Cel W niniejszym badaniu ocenie podlegał wpływ nieprawidłowości w budowie sromu na psychikę i samoakceptację przed i po zabiegu. Następnie analizowano ból podczas wykonywania codziennych czynności i dyskomfort w czasie kontaktów seksualnych występujący przed i po zabiegu. Materiał i metody Do badania włączono pacjentki operowane w latach 2013–2017 przez jednego chirurga-ginekologa (IG). Kryterium włączenia stanowiły: wykonanie u pacjentki izolowanego zabiegu korekcji warg sromowych mniejszych metodą radio frekwencji. Kryterium wyłączenia stanowiły pacjentki, u których wykonano zabiegi łączone, np. waginoplastyka i labioplastyka. Wyniki i wnioski Korekcję warg sromowych wykonywano przy użyciu monopolarnej diatermii radiochirurgicznej Surgitron S5 firmy Ellman (Cynosure, USA), po ustaleniu zakresu zabiegu z pacjentką i wyznaczeniu planu granic cięcia przed zabiegiem. Zabieg wykonywano w znieczuleniu ogólnym dożylnym. Dzięki lepszej edukacji kobiet na temat możliwości poprawy jakości życia po zabiegu oraz szerszemu dostępowi do specjalistów mogących pomóc w planowaniu operacji, labioplastyka stała się obecnie procedurą częstszą, a zdecydowanie jest główną procedurą z dziedziny ginekologii estetycznej.

Czytaj dalej »

Terapia monitorowana stężeniem wankomycyny u pacjentów Oddziału Intensywnej Terapii

Wankomycyna jest antybiotykiem glikopeptydowym, powszechnie stosowanym w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie Gram-dodatnie. Działanie bakteriobójcze wynika z blokowania biosyntezy ściany komórkowej w fazie podziału komórki bakteryjnej, poprzez wiązanie się z dużym powinowactwem z D-alanylo-D-alaniną, końcem cząsteczek prekursorowych ściany komórkowej. Antybiotyk ten często powoduje zaburzenia czynności nerek. Przyczyna nefrotoksyczności upatrywana jest w wywieraniu przez wankomycynę stresu oksydacyjnego na komórki kanalika bliższego nerki. Jednym z działań niepożądanych, najczęściej kojarzonych z leczeniem wankomycyną, jest ototoksyczność, spowodowana bezpośrednim szkodliwym oddziaływaniem na VIII nerw czaszkowy (przedsionkowo-ślimakowy), jednak występuje ona niezbyt często i ma zazwyczaj charakter przemijającej utraty słuchu. Ze względu na szereg czynników coraz częściej podnosi się, że wankomycyna powinna być stosowana jedynie w bakteriemii, a także empirycznie w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych, z przyczyn mikrobiologiczno-epidemiologicznych. Oznaczanie poziomu wankomycyny powinno być stosowane w każdym przypadku parenteralnego podania antybiotyku pacjentowi. Aktywność wankomycyny nie zależy od stężenia, a głównym parametrem wskazującym na skuteczność terapii jest iloraz pola powierzchni pod krzywą stężenie-czas (AUC) i minimalnego stężenia hamującego (MIC) dla drobnoustroju docelowego. Docelową, z farmakokinetycznego i farmakodynamicznego punktu widzenia, wartością AUC/MIC zapewniającą skuteczność kliniczną wankomycyny jest wartość 400. W celu osiągnięcia wartości docelowej AUC/MIC przy MIC >0,5 mg/l konieczne jest stosowanie dawek z górnego zakresu oraz utrzymywanie wysokiego stężenia wankomycyny w surowicy przed podaniem kolejnej dawki. Pomiar stężeń wankomycyny prowadzony był u pacjentów hospitalizowanych w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii. Przeanalizowano wyniki u najtrudniejszej grupy pacjentów, obciążonych wieloma chorobami, w ciężkim stanie klinicznym, którzy zazwyczaj nie podlegają standardowym modelom farmakokinetycznym. Celem niniejszej pracy było zweryfikowanie, czy terapia wankomycyną prowadzona jest prawidłowo, zgodnie z wytycznymi oraz procedurą terapii monitorowanej stężeniem, wprowadzoną w szpitalu.

Czytaj dalej »

Reprocesowanie endoskopów elastycznych

W niniejszym artykule przedstawiono sposób postępowania z endoskopem elastycznym po przeprowadzonym badaniu. Omówiono proces dekontaminacji endoskopu oraz czynniki wpływające na efektywność przygotowania do ponownego użycia. Opisano cele wyżej wymienionych procesów, a także zagrożenia, które mogą być przeszkodą dla uzyskania prawidłowego efektu przeprowadzonej dekontaminacji.

Czytaj dalej »

Miedź oraz jej nanocząstki jako alternatywa w zwalczaniu drobnoustrojów

Walka ze zjawiskiem antybiotykooporności drobnoustrojów stanowi wyzwanie dla współczesnej medycyny. Szczepy wielolekooporne (ang. multidrug resistant – MDR) są przyczyną przewlekłych, trudnych w terapii zakażeń związanych z opieką medyczną. Narastająca skala problemu wymusza poszukiwanie nowych rozwiązań, które pomogłyby ograniczyć rozprzestrzenianie niebezpiecznych patogenów. Dotychczasowe badania, wykorzystujące nanocząstki metali, przynoszą obiecujące wyniki. W tej grupie na szczególną uwagę zasługują nanocząstki miedzi, które wykazują działanie przeciwdrobnoustrojowe w stosunku do wielu bakterii, wirusów czy grzybów. Obecnie jako środek przeciwdrobnoustrojowy wykorzystuje się miedź. Liczne placówki medyczne zastąpiły dotychczasowe wyposażenie albo jego elementy przedmiotami wykonanymi z miedzi lub pokrytymi miedzianą powłoką (klamki, ramy łóżek, przełączniki światła). Takie działanie umożliwia redukcję liczby patogenów w środowiskach związanych z opieką medyczną, tym samym ograniczając szerzenie się infekcji. Istotnym aspektem jest również potencjalna cytotoksyczność miedzi oraz jej nanocząstek. Dotychczas uzyskane dane pokazują, że nanocząstki metali wykazują 7–50 razy mniejszą toksyczność niż formy jonowe. Wiedza na temat bezpiecznego stosowania nanocząstek w medycynie jest wciąż niewystarczająca, dlatego należy podejmować kolejne badania w tym zakresie.

Czytaj dalej »

Diagnostyka sydromiczna w wybranych zakażeniach układowych

Zakażenia układu pokarmowego, oddechowego oraz centralnego układu nerwowego charakteryzują się odmienną specyfiką patogenów wywołujących te infekcje. Duża różnorodność prawdopodobnych drobnoustrojów stwarza wyzwanie dla procesu diagnostycznego, który powinien być możliwie jak najszybszy i najdokładniejszy. Kluczową rolę w podjęciu optymalnych decyzji terapeutycznych odgrywa czas uzyskania wyniku badania mikrobiologicznego. Zbyt długi czas uzyskania wyniku bądź błędna diagnoza może przekładać się bezpośrednio na zwiększenie śmiertelności i wydłużenie rekonwalescencji pacjenta, wynikających z niewłaściwego bądź opóźnionego wdrożenia leczenia przeciwdrobnoustrojowego. Pomimo iż w rutynowej diagnostyce mikrobiologicznej konwencjonalna hodowla pozostaje dalej złotym standardem, coraz większe znaczenie mają nowoczesne systemy paneli syndromicznych, tzw. „Syndromic Testing”, bazujące na różnych technikach genetycznych (np. PCR, multiplex PCR, LAMP). Panele te umożliwiają identyfikację szerokiego zakresu patogenów oraz pozwalają na wykrycie genów determinujących oporność na antybiotyki. W zależności od specyfiki infekcji specjaliści mają do dyspozycji różne panele diagnostyczne, jak: panel oddechowy, panel gastroenterologiczny oraz panel zakażenia centralnego układu nerwowego (CUN) i zakażenia mózgu. Materiałem do badania w diagnostyce tych zakażeń są najczęściej plwocina, popłuczyny pęcherzykowo-oskrzelowe, aspirat tchawiczy, próbki kału oraz płyn mózgowo-rdzeniowy. Dzięki zastosowaniu nowoczesnych metod biologii molekularnej czas uzyskania takiego wyniku wynosi od 45 min. do 2h. Testowanie syndromiczne skraca znacznie czas uzyskania wyniku czynnika etiologicznego infekcji, co pozwala na szybszą reakcję personelu medycznego, a tym samym szybszą eskalację lub deeskalację wdrożonej terapii empirycznej. W praktyce odpowiednio zastosowany i zinterpretowany wynik panelu syndromicznego pozwala uzyskać lepsze efekty kliniczne oraz ekonomiczne leczenia zakażeń.

Czytaj dalej »

Czynniki motywujące i satysfakcja z pracy pielęgniarek epidemiologicznych w wybranych placówkach opieki zdrowotnej w okresie pandemii COVID-19

Zakażenia szpitalne stanowią istotny problem dla szpitali, a kluczową rolę w ich ograniczaniu odgrywają pielęgniarki epidemiologiczne. Cel Celem niniejszego badania było określenie czynników motywujących oraz ocena satysfakcji z pracy tej grupy zawodowej. Materiał i metody W badaniu oceniającym czynniki motywujące oraz satysfakcję z pracy pielęgniarek epidemiologicznych w okresie pandemii COVID-19 udział wzięło 191 respondentów z całej Polski. Wyniki i wnioski Badania wykazały, że istotnie statystycznie najwyższy poziom satysfakcji prezentowali respondenci w wieku powyżej 51 lat, a najwyższy poziom frustracji wykazywały osoby, których staż pracy wynosi 11–20 lat. Poziom zadowolenia respondentów rośnie wraz ze stażem pracy. Wykazano także zależność pomiędzy poczuciem docenienia przez pracodawców oraz otrzymywanym wynagrodzeniem a poziomem satysfakcji. Jako najważniejszy demotywator pielęgniarki epidemiologiczne wskazują na wynagrodzenie nieadekwatne do ich pracy. Poziom wykształcenia oraz przynależność organizacyjna nie miała wpływu na zadowolenie z pracy.

Czytaj dalej »

Aktywność ceftazydymu z awibaktamem oraz innych antybiotyków stosowanych wobec Enterobacterales i Pseudomonas aeruginosa w Polsce w oparciu o dane z programu ATLAS zebrane w 2020 r. oraz porównanie ich z danymi uzyskanymi w latach 2015–2019

Rozpowszechnienie szczepów Enterobacterales oraz pałeczek niefermentujących w środowisku szpitalnym stanowi coraz większe wyzwanie dla klinicystów zajmujących się zakażeniami szpitalnymi na całym świecie. Monitorowanie lekowrażliwości drobnoustrojów oraz poszukiwanie nowych opcji terapeutycznych pomagają zapobiegać zakażeniom, szczególnie wywoływanym przez bakterie wielolekooporne (MDR). Cel Celem badania była ocena aktywności in vitro ceftazydymu z awibaktamem oraz innych leków przeciwdrobnoustrojowych stosowanych wobec szczepów Enterobacterales i Pseudomonas aeruginosa, wyizolowanych w populacji osób dorosłych i dzieci w 2020 r. w Polsce. Dodatkowo porównano wrażliwość szczepów izolowanych w latach 2015–2019 oraz w 2020 r. Materiał i metody Analizowane dane uzyskano w ramach programu ATLAS, zgodnie z wytycznymi projektu. Badany materiał pochodził od pacjentów z czterech ośrodków w Polsce, które brały udział w programie ATLAS w 2020 r. Do badania włączono 512 szczepów pałeczek Gram-ujemnych, w tym 367 Enterobacterales oraz 145 izolatów P. aeruginosa. Wyniki Ogółem 98,6% badanych szczepów Enterobacterales oraz 89,0% P. aeruginosa było wrażliwych na ceftazydym z awibaktamem. Odsetek izolatów MDR wrażliwych na ceftazydym z awibaktamem pozostał bardzo wysoki i wynosił 97,3% w przypadku Enterobacterales oraz 68,7% w przypadku P. aeruginosa. W 2020 r., w porównaniu do lat 2015–2019, odnotowano wzrost oporności bakterii na większość badanych antybiotyków stosowanych wobec Enterobacterales i P. aeruginosa. Spadek wrażliwości na ceftazydym z awibaktamem był jednym z najniższych spośród badanych antybiotyków. Wnioski Przedstawione dane ukazują, że ceftazydym z awibaktamem stanowi cenną opcję terapeutyczną, szczególnie w dobie narastania lekooporności na antybiotyki stosowane rutynowo w zakażeniach spowodowanych przez bakterie Gram-ujemne.

Czytaj dalej »

Zdarzenia niepożądane w dekontaminacji wyrobów medycznych

Badania naukowe udowodniły, że najsłabszym ogniwem w wielu procesach jest czynnik ludzki. Również w procedurach reprocesowania teza ta znajduje potwierdzenie. Aby móc przeanalizować i zrozumieć przyczynę zdarzeń niepożądanych występujących w procesach dekontaminacji wyrobów medycznych, należy prześledzić wszystkie etapy reprocesowania. Na każdym z etapów istnieje ryzyko wystąpienia zdarzenia niepożądanego, które może przynieść negatywne skutki. Jednym z najbardziej niebezpiecznych efektów takiego zdarzenia jest przeniesienie zakażenia z pacjenta na pacjenta. Może również dojść do uszkodzenia wyrobu medycznego w wyniku zastosowania nieodpowiedniej metody mycia, dezynfekcji czy sterylizacji.

Czytaj dalej »