Archiwa: Project

Wpływ pandemii COVID-19 na występowanie stresu u pielęgniarek pracujących w oddziałach zakaźnych

W ostatnich latach społeczeństwo globalne stanęło w obliczu wyzwania, jakim jest walka z  „niewidzialnym wrogiem”. W okresie pandemii personel medyczny wykonywał swoją pracę w wyjątkowych i nieznanych warunkach. Jednocześnie obciążenie psychiczne, stres, lęk przed zakażeniem, różnorodność zdarzeń, poczucie bezradności – to tylko kilka elementów, z jakimi m.in. pielęgniarki musiały mierzyć się podczas wykonywania czynności bezpośrednio przy pacjencie zainfekowanym wirusem SARS-CoV-2. Celem niniejszej pracy było określenie, w jaki sposób pandemia COVID-19 wpływa na występowanie stresu u pielęgniarek pracujących w oddziałach zakaźnych.

Czytaj dalej »

Ocena wiedzy pielęgniarek na temat zabiegów z użyciem implantów piersiowych

Oparzenia opisywane są jako najbardziej bolesne z urazów, jakich może doświadczyć człowiek. Dolegliwości bólowe mogą być spowodowane nie tylko urazem, ale także procesem terapeutycznym (debridement rany, codzienne zmiany opatrunków, rehabilitacja). Ból oparzeniowy ma złożoną patofizjologię, zmienia się w czasie od urazu. Mimo że potrzeba uśmierzania dolegliwości bólowych u pacjentów jest powszechnie rozumiana, ocena bólu i jego adekwatna kontrola stanowić może wyzwanie w oddziałach oparzeniowych.

Czytaj dalej »

Ocena wpływu hiperbarii tlenowej na utlenowanie tkanek palców ręki poddanych wtórnym zabiegom rekonstrukcyjnym

Do najczęstszych ostrych urazów rąk należą częściowe lub całkowite amputacje palców. Możliwość uratowania uszkodzonej części kończyny zależy od wielu czynników. Jeżeli pierwotna operacja pozwoli na uratowanie palca, wówczas rozpoczyna się planowanie wtórnych operacji rekonstrukcyjnych. Operacje po całkowitych lub subtotalnych amputacjach są szczególnie trudne w związku z powstaniem okrężnej blizny zwiększającej ryzyko wtórnego upośledzenia krążenia po operacjach korekcyjnych. Cel Celem niniejszej pracy była ocena zastosowania przezskórnej oksymetrii i stwierdzenia możliwości uzyskania poprawy utlenowania pooperacyjnego tkanek palców po wtórnych zabiegach rekonstrukcyjnych. Materiał i metody Praca obejmuje 42 pacjentów operowanych w Małopolskim Centrum Oparzeniowo-Plastycznym w latach 2019–2021 z powodu dysfunkcji pourazowej ręki po całkowitej lub subtotalnej amputacji palców w II strefie zginaczy wg Verdana. Pacjenci po operacji rekonstrukcyjnej byli kwalifikowani do sprężenia w komorze hiperbarycznej. Przeprowadzono u nich pomiar poziomu utlenowania tkanek operowanego palca przy pomocy przezskórnej oksymetrii z wykorzystaniem urządzenia TCM4 Radiometer. Pomiar wykonywany był przed oraz po zabiegu operacyjnym. Wykonano analizę statystyczną wyników. Wyniki Wykazano możliwość oceny utlenowania tkanek palca w okresie przed- i pozabiegowym z użyciem przezskórnej oksymetrii zarówno w normo-, jak i hiperbarii. Wykazano poprawę utlenowania tkanek miękkich operowanych palców w fazie pooperacyjnego gojenia ran w trakcie sprężenia w komorze hiperbarycznej, wyrażoną jako istotny wzrost TcpO₂. Wnioski Wykazany w badaniu wzrost utlenowania tkanek palca w trakcie sprężania w komorze hiperbarycznej oraz udowodniona klinicznie rola tlenu w procesach regeneracyjnych pozwala wnioskować, że przedstawiony schemat leczenia może optymalizować procesy gojenia tkanek.

Czytaj dalej »

Amputat – słowo nieistniejące, a konieczne w języku polskim

Ostre urazy kończyn to częsty efekt wypadków, do których dochodzi zarówno w pracy, jak i w trakcie wykonywania zajęć domowych, w wypadkach komunikacyjnych czy w innych okolicznościach. W skrajnych przypadkach dochodzi do amputacji, czyli całkowitego odcięcia kończyny. Poziom odcięcia kończyny może przebiegać na różnych wysokościach i najczęściej obejmuje palce ręki. Amputacje możemy podzielić według mechanizmu odcięcia, co przekłada się na jakość tkanek w miejscu przerwania ciągłości kończyny i jest podstawowym czynnikiem kwalifikacji do replantacji, czyli przywrócenia ciągłości kości, ścięgien, mięśni, naczyń krwionośnych, nerwów i skóry. Najbardziej korzystny pod tym względem jest mechanizm z ostrego cięcia doznanego przykładowo nożem lub siekierą. Najczęściej spotykamy się z amputacją z poszarpaniem tkanek w wyniku odcięcia piłą tarczową, co znacznie utrudnia replantację. Mechanizm z wyrwania kończyny jest często przeciwskazaniem do replantacji, gdyż poziom uszkodzenia tkanek daleko przekracza miejsce oderwania kończyny.

Czytaj dalej »

Chorobotwórczość i epidemiologia zakażeń Streptococcus agalactiae a znaczenie badań w kierunku nosicielstwa GBS

Paciorkowce β-hemolizujące grupy B (GBS) to główna przyczyna inwazyjnych zakażeń u noworodków. GBS kolonizują przewód pokarmowy i przejściowo układ moczowo-płciowy, ale przekazywane noworodkowi podczas porodu mogą wywołać m.in. zakażenie płuc, zapalenie dróg moczowych, sepsę czy zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Patogeneza, schemat transmisji i czynniki ryzyka są typowe dla wczesnego i późnego zespołu chorobowego. Liczne czynniki wirulencji GBS biorą udział w rozwoju zakażenia i determinują jego przebieg. Klon hiperwirulentny wykazuje ekspresję unikalnych białek, które predysponują go do zakażania ośrodkowego układu nerwowego. Aby zapobiec transmisji GBS, stosuje się okołoporodową profilaktykę antybiotykową. Wskazaniem do jej podania jest wynik badania mikrobiologicznego. Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego tłumaczą sposób pobierania wymazów z pochwy i odbytu oraz dalsze postępowanie z pacjentką. Zastosowanie specjalnych podłóż mikrobiologicznych może zwiększyć czułość badania.

Czytaj dalej »

Szczepienia u kobiet ciężarnych – przegląd aktualnych zaleceń

Szczepienia chronią kobiety ciężarne przed zachorowaniem na choroby zakaźne, a dzięki przenoszeniu przez łożysko specyficznych przeciwciał w klasie IgG oraz przeciwciał przenoszonych z mlekiem matki (IgA, IgG i IgM) zapewniają ochronę niemowlętom już od pierwszych dni życia. Szczepionka jest preparatem, który stymuluje układ odpornościowy do odpowiedzi, jaką uzyskuje organizm przy kontakcie z drobnoustrojem chorobotwórczym. W czasie ciąży większość szczepionek jest bezpieczna, z wyjątkiem szczepionek żywych (atenuowanych). Szczepionkami zalecanymi dla kobiet w ciąży są szczepionki przeciw krztuścowi, przeciw grypie oraz przeciw SARS-CoV-2. Noworodki i niemowlęta należą do grupy szczególnie narażonej na choroby zakaźne, dlatego też zapobieganie zakażeniom poprzez zastosowanie szczepień ochronnych u kobiet ciężarnych stanowi podstawę profilaktyki.

Czytaj dalej »

Metody nośnikowe w ocenie działania wirusobójczego środków do dezynfekcji powierzchni i do dezynfekcji narzędzi – ujęcie praktyczne

Dezynfekcja powierzchni często dotykanych przez pacjentów i personel medyczny odgrywa istotną rolę w zapobieganiu i kontroli rozprzestrzeniania się wirusów w placówkach opieki zdrowotnej (szpitalach, przychodniach, gabinetach dentystycznych), a także w czasie opieki nad pacjentem, m.in. w gabinetach lekarskich/dentystycznych, w szkole, żłobkach, przedszkolach, domach opieki oraz w domu. Również w przypadku niektórych narzędzi zabiegowych wielokrotnego użycia stosowana jest dezynfekcja chemiczna, ponieważ sterylizacja termiczna może prowadzić do korozji narzędzi, a ograniczenia czasowe nie pozwalają na przeprowadzenie sterylizacji termicznej w przypadku zabiegów w terenie. Produkty do dezynfekcji powierzchni oraz środki do dezynfekcji narzędzi muszą charakteryzować się określonymi cechami, w tym posiadać szeroki zakres aktywności uwzględniający bakterie, w tym prątki, wirusy, grzyby, potwierdzony badaniami wykonanymi metodami opisanym np. w obowiązujących normach fazy 2/etapu 1 oraz fazy 2/etapu 2. Cel Celem badań była praktyczna ocena metod nośnikowych w aspekcie badania produktów do dezynfekcji powierzchni oraz produktów do dezynfekcji narzędzi, m.in. w ocenie wpływu czasu suszenia zawiesiny wirusa na nośniku na stabilność miana zakaźnego wirusów, wpływu zastosowanej metody na parametry odzysku wirusa. Materiał i metody W badaniu porównano miano dla wirusów testowych określone w metodzie zawiesinowej i po wysuszeniu wirusów na nośniku (w czasie maks. 60 min.) i ich odzysku do podłoża hodowlanego. Wyniki i wnioski W większości przypadków (mysi norowirus, wirus krowianki) miana uzyskiwane dla wirusów testowych wysuszonych na nośniku szklanym lub stalowym w badaniu nie różniły się między sobą o więcej niż o 0,5 log. Na przykładzie wirusa adeno i wirusa krowianki sprawdzono, czy wydłużenie czasu suszenia wirusa na wybranym nośniku ma znaczący wpływ na obniżenie miana wirusa. W przypadku obu badanych wirusów żaden z zastosowanych czasów inkubacji zawiesiny wirusowej w temperaturze pokojowej nie spowodował wyższej niż 0,38 log (wirus adeno) oraz 0,25 log (wirus krowianki) redukcji miana zakaźnego w stosunku do kontroli określanej w czasie „0”. Potwierdzono również, że najwyższym współczynnikiem odzysku charakteryzuje się metoda z użyciem szklanych kulek o średnicy 3–4 mm.

Czytaj dalej »

Metodologia oznaczania synergizmu między antybiotykami z zastosowaniem pasków z gradientem stężeń antybiotyków w warunkach in vitro

W dobie oporności wielolekowej, w połączeniu z lukami w rozwoju nowych środków przeciwdrobnoustrojowych istnieją ograniczone możliwości terapeutyczne w leczeniu zakażeń wywołanych przez patogeny oporne na wiele dostępnych leków przeciwdrobnoustrojowych. Skojarzona terapia przeciwdrobnoustrojowa jest obiecującą strategią leczenia zakażeń wywołanych przez patogeny wielolekooporne. Istotne jest, aby móc w warunkach laboratoryjnych (in vitro) wykonywać testy do oceny efektywności przeciwbakteryjnej leków zastosowanych w skojarzeniach.

Czytaj dalej »

Impact of immunotherapy on wound healing in patients with melanoma

Czerniak stanowi prawie 2% wszystkich diagnoz nowotworowych i jest jednym z pięciu najczęściej stawianych diagnoz nowotworowych. Zachorowalność na czerniaka wzrasta w krajach, gdzie występuje jasna karnacja, osiągając w ciągu ostatnich 50 lat nawet 320% w samych Stanach Zjednoczonych.

Czytaj dalej »

Medycyna rdzennych mieszkańców Amazonii

Od wielu lat w Amazonii postępuje zarówno degradacja środowiska, jak i wycinka lasów tropikalnych pod pastwiska oraz w celu pozyskania drogocennego surowca opałowego i papierniczego. Mniej lasów deszczowych oznacza mniej deszczu, mniej tlenu i zwiększone zagrożenie globalnym ociepleniem. Tak szeroko idące zmiany mogą przyczynić się do globalnej katastrofy i nieodwracalnych zmian.

Czytaj dalej »

Medycyna Beduińska

Czerniak stanowi prawie 2% wszystkich diagnoz nowotworowych i jest jednym z pięciu najczęściej stawianych diagnoz nowotworowych. Zachorowalność na czerniaka wzrasta w krajach, gdzie występuje jasna karnacja, osiągając w ciągu ostatnich 50 lat nawet 320% w samych Stanach Zjednoczonych.

Czytaj dalej »

Neuroosteoartropatia Charcota – trudności w klasyfikacji stadium choroby i różnicowaniu problemów degradacji stawów stopy

Neuroartropatia Charcota (CN) dotyka często pacjentów z cukrzycą ze współistniejącą neuropatią obwodową. Jest to szczególny typ zespołu stopy cukrzycowej, zwany stopą cukrzycową neuropatyczną. Charakteryzuje się znaczną i postępującą destrukcją stawów i kości. Ze względu na fakt, że pierwsze symptomy to niespecyficzny ból (często brak bólu) czy zaburzenia funkcjonalności stopy (najczęściej w obrębie śródstopia), CN jest nadal zbyt późno wykrywana.

Czytaj dalej »

Przygotowanie przedoperacyjne jelita w chirurgii kolorektalnej – ocena dostępnych metod pod kątem zakażeń miejsca operowanego

Występowanie ognisk epidemicznych w szpitalach stanowi wciąż aktualny i istotny problem. Określenia „ognisko epidemiczne” używa się względem osoby chorej wraz z jej otoczeniem, w którym istnieją warunki do przenoszenia czynnika chorobotwórczego na osoby wrażliwe. Ognisko epidemiczne szpitalne oznacza natomiast wystąpienie w szpitalu co najmniej dwóch, wyraźnie powiązanych ze sobą przypadków zakażeń. Ogniska epidemiczne w szpitalu stanowią zagrożenie nie tylko dla pacjentów, ale również dla personelu. Najważniejszym środkiem zapobiegawczym jest przestrzeganie obowiązujących procedur przerywania przenoszenia drobnoustrojów. Cel Celem niniejszej pracy była analiza ogniska epidemicznego o etiologii Klebsiella pneumoniae wytwarzającej karbapenemazę klasy B typu MBL, a konkretnie NDM (ang. New Delhi metallo-β-lactamase) w szpitalu wielospecjalistycznym. Materiał i metody Badania przeprowadzono w czasie trwania ogniska epidemicznego Klebsiella pneumoniae NDM, w schemacie postępowania od identyfikacji, przez wykrycie obecności karbapenemaz NDM, po analizę lekooporności. Wyniki i wnioski Nie ustalono źródła zakażenia w ognisku epidemicznym, natomiast za prawdopodobną drogę przenoszenia zakażenia uznano drogę kontaktową. Wszystkie badane szczepy były wielolekooporne.

Czytaj dalej »

Infekcyjne zapalenie rogówki – przegląd aktualnych badań, etiologia, leczenie oraz lekooporność

Występowanie ognisk epidemicznych w szpitalach stanowi wciąż aktualny i istotny problem. Określenia „ognisko epidemiczne” używa się względem osoby chorej wraz z jej otoczeniem, w którym istnieją warunki do przenoszenia czynnika chorobotwórczego na osoby wrażliwe. Ognisko epidemiczne szpitalne oznacza natomiast wystąpienie w szpitalu co najmniej dwóch, wyraźnie powiązanych ze sobą przypadków zakażeń. Ogniska epidemiczne w szpitalu stanowią zagrożenie nie tylko dla pacjentów, ale również dla personelu. Najważniejszym środkiem zapobiegawczym jest przestrzeganie obowiązujących procedur przerywania przenoszenia drobnoustrojów. Cel Celem niniejszej pracy była analiza ogniska epidemicznego o etiologii Klebsiella pneumoniae wytwarzającej karbapenemazę klasy B typu MBL, a konkretnie NDM (ang. New Delhi metallo-β-lactamase) w szpitalu wielospecjalistycznym. Materiał i metody Badania przeprowadzono w czasie trwania ogniska epidemicznego Klebsiella pneumoniae NDM, w schemacie postępowania od identyfikacji, przez wykrycie obecności karbapenemaz NDM, po analizę lekooporności. Wyniki i wnioski Nie ustalono źródła zakażenia w ognisku epidemicznym, natomiast za prawdopodobną drogę przenoszenia zakażenia uznano drogę kontaktową. Wszystkie badane szczepy były wielolekooporne.

Czytaj dalej »

Wykrywanie DNA herpeswirusa człowieka typu 6 i typu 7 w ślinie

Występowanie ognisk epidemicznych w szpitalach stanowi wciąż aktualny i istotny problem. Określenia „ognisko epidemiczne” używa się względem osoby chorej wraz z jej otoczeniem, w którym istnieją warunki do przenoszenia czynnika chorobotwórczego na osoby wrażliwe. Ognisko epidemiczne szpitalne oznacza natomiast wystąpienie w szpitalu co najmniej dwóch, wyraźnie powiązanych ze sobą przypadków zakażeń. Ogniska epidemiczne w szpitalu stanowią zagrożenie nie tylko dla pacjentów, ale również dla personelu. Najważniejszym środkiem zapobiegawczym jest przestrzeganie obowiązujących procedur przerywania przenoszenia drobnoustrojów. Cel Celem niniejszej pracy była analiza ogniska epidemicznego o etiologii Klebsiella pneumoniae wytwarzającej karbapenemazę klasy B typu MBL, a konkretnie NDM (ang. New Delhi metallo-β-lactamase) w szpitalu wielospecjalistycznym. Materiał i metody Badania przeprowadzono w czasie trwania ogniska epidemicznego Klebsiella pneumoniae NDM, w schemacie postępowania od identyfikacji, przez wykrycie obecności karbapenemaz NDM, po analizę lekooporności. Wyniki i wnioski Nie ustalono źródła zakażenia w ognisku epidemicznym, natomiast za prawdopodobną drogę przenoszenia zakażenia uznano drogę kontaktową. Wszystkie badane szczepy były wielolekooporne.

Czytaj dalej »

Metody opracowania ogniska zakażeń Klebsiella pneumoniae NDM

Występowanie ognisk epidemicznych w szpitalach stanowi wciąż aktualny i istotny problem. Określenia „ognisko epidemiczne” używa się względem osoby chorej wraz z jej otoczeniem, w którym istnieją warunki do przenoszenia czynnika chorobotwórczego na osoby wrażliwe. Ognisko epidemiczne szpitalne oznacza natomiast wystąpienie w szpitalu co najmniej dwóch, wyraźnie powiązanych ze sobą przypadków zakażeń. Ogniska epidemiczne w szpitalu stanowią zagrożenie nie tylko dla pacjentów, ale również dla personelu. Najważniejszym środkiem zapobiegawczym jest przestrzeganie obowiązujących procedur przerywania przenoszenia drobnoustrojów. Cel Celem niniejszej pracy była analiza ogniska epidemicznego o etiologii Klebsiella pneumoniae wytwarzającej karbapenemazę klasy B typu MBL, a konkretnie NDM (ang. New Delhi metallo-β-lactamase) w szpitalu wielospecjalistycznym. Materiał i metody Badania przeprowadzono w czasie trwania ogniska epidemicznego Klebsiella pneumoniae NDM, w schemacie postępowania od identyfikacji, przez wykrycie obecności karbapenemaz NDM, po analizę lekooporności. Wyniki i wnioski Nie ustalono źródła zakażenia w ognisku epidemicznym, natomiast za prawdopodobną drogę przenoszenia zakażenia uznano drogę kontaktową. Wszystkie badane szczepy były wielolekooporne.

Czytaj dalej »

Dominowanie szpitalnych zapaleń płuc w strukturze zakażeń występujących w oddziale intensywnej opieki medycznej – wyniki 10-letniej obserwacji

Zakażenia związane z opieką zdrowotną (zakażenia szpitalne) są jednymi z głównych zagrożeń zdrowia publicznego na całym świecie. Najwięcej zakażeń szpitalnych obserwuje się w oddziałach intensywnej opieki medycznej (OIOM), między innymi e względu na inwazyjny charakter procedur diagnostyczno-terapeutycznych, stosowanych w tych oddziałach. Cel Celem niniejszej pracy była ocena epidemiologiczna szpitalnych zapaleń płuc występujących w strukturze zakażeń szpitalnych w OIOM. Materiał i metody Badanie przeprowadzono w latach 2012–2021 w oddziale intensywnej opieki medycznej szpitala w południowej Polsce. Metodą aktywnego nadzoru wykryto zakażenia u pacjentów hospitalizowanych powyżej 48 godz. Badanie przeprowadzono zgodnie z metodologią zalecaną przez Healthcare-Associated Infections Surveillance Network (HAI-Net) Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC). Badaniem objęto 1845 pacjentów hospitalizowanych w OIOM. Wyniki Wykryto 508 zakażeń szpitalnych (zapadalność na 100 hospitalizacji wynosiła 27,5%). Najwięcej rozpoznawano szpitalnych zapaleń płuc (161 przypadków, zapadalność 8,7%), następnie szpitalnych zakażeń krwi (158 przypadków, zapadalność 8,6%) oraz szpitalnych zakażeń układu moczowego (71 przypadków, zapadalność 3,8%). Wykryte zakażenia w większości były związane ze stosowaniem inwazyjnych urządzeń medycznych, tj.: respirator/ intubacja, cewnik centralny, cewnik moczowy. Szpitalne zapalenie płuc związane z wentylacją mechaniczną (VAP) dotyczyło 138 przypadków (zapadalność wynosiła 9,5/1000 osobodni z respiratorem), zakażenia krwi związane z cewnikiem centralnym (CVC-BSI) wystąpiły w 85 przypadkach (zapadalność 4,2/1000 osobodni z cewnikiem centralnym), a zakażenia układu moczowego (CA-UTI) dotyczyły 63 przypadków (zapadalność 2,8/1000 osobodni z cewnikiem moczowym). Najczęstszym izolowanym mikroorganizmem był Acinetobacter baumannii (28,4%). Wykryto wysoką zapadalność na GI-CDI – 12,5/10000 osobodni hospitalizacji, śmiertelność 32%. Wnioski W badanym OIOM dominowały szpitalne zapalenia płuc. Wskaźnik zapadalności na zapalenie płuc związane z wentylacją mechaniczną był podobny jak krajach europejskich. Zapadalność na zakażenia była wyższa niż średnia dla krajów europejskich. Konieczne jest podjęcie działań profilaktycznych ograniczających występowanie szpitalnych zapaleń płuc i zakażeń krwi. Ze względu na wysoką zapadalność na GI-CDI należy rozważyć nadzór uwzględniający monitorowanie wszystkich typów zakażeń w OIOM.

Czytaj dalej »

Analiza profilu mikrobiologicznego drobnoustrojów izolowanych z zakażonych owrzodzeń stopy cukrzycowej w materiale własnym

Jednym z poważniejszych powikłań cukrzycy jest zespół stopy cukrzycowej. Nieleczony, może prowadzić do utraty kończyny, a pacjenci, którzy przebyli wysoką amputację, są obarczeni bardzo dużym ryzykiem śmiertelności. Neuropatia cukrzycowa występuje pod postacią trzech głównych współistniejących form klinicznych – neuropatii czuciowej, ruchowej oraz autonomicznej. Suma tych zjawisk jest odpowiedzialna za powstanie owrzodzenia neuropatycznego. Zakażenie stanowi główny czynnik wikłający gojenie i prowadzący do amputacji kończyny. Cel Celem niniejszej pracy była analiza składu gatunkowego drobnoustrojów wywołujących infekcje u pacjentów leczonych z powodu zakażenia rany stopy cukrzycowej w Pracowni Leczenia Ran w Łodzi. Materiał i metody Przeprowadzono retrospektywną analizę losowo wybranych historii chorób 27 pacjentów w wieku 36–80 lat. Do obserwacji włączono pacjentów ze zmianami w obrębie stóp na podłożu neuropatycznym albo neuropatyczno-niedokrwiennym, u których rozpoznano klinicznie zakażenie rany na podstawie kryteriów wymienionych w wytycznych MGRSC (Międzynarodowa Grupa Robocza ds. Stopy Cukrzycowej). Materiał do badań stanowiły preparaty mikrobiologiczne pobrane z zakażonych ran stopy cukrzycowej. Badania wykonywano w kierunku bakterii tlenowych i beztlenowych, z zastosowaniem metody hodowlanej. Wyniki Najczęściej występującym typem stopy cukrzycowej w grupie badanej była stopa neuropatyczna, rozpoznana u 16 pacjentów, w tym u 10 osób będących w wieku dojrzałym i 6 osób w wieku starczym. Stopa cukrzycowa neuropatyczno-niedokrwienna wystąpiła u 11 osób, w tym u 2 pacjentów w wieku dojrzałym i 9 pacjentów w wieku starczym. U pacjentów powyżej 60. r.ż. częściej stwierdzano stopę cukrzycową mieszaną niż w grupie osób młodszych. Najczęściej izolowanym patogenem z zakażeń ran był gronkowiec złocisty Staphylococcus aureus, obecny w 48,1% izolatów. Z zakażeń wielogatunkowych (13 izolacji) również najczęściej izolowano Staphylococcus aureus u 7 pacjentów oraz Enterococcus faecalis u 6 pacjentów. Dyskusja Brak korelacji pomiędzy typem cukrzycy pierwszym lub drugim a typem stopy cukrzycowej wynika z podobnego przebiegu powstawania powikłań, mimo odmiennego patomechanizmu prowadzącego do rozwoju samej cukrzycy. Nie stwierdzono ponadto korelacji pomiędzy liczbą wyizolowanych gatunków bakteryjnych a rozpoznaniem typu stopy cukrzycowej. W zakażeniach stopy cukrzycowej, przebiegających w klimacie umiarkowanym, ziarenkowce Gram-dodatnie są najczęściej stwierdzanymi patogenami. Wnioski Wyniki badania mikrobiologicznego są podstawą do dobrania najkorzystniejszego lokalnego schematu antybiotykoterapii empirycznej, która musi być włączana natychmiast po rozpoznaniu zakażenia, jeszcze przed obiektywnym ustaleniem czynnika etiologicznego. Wskazane jest, aby decyzję terapeutyczną opierać również na ocenie stanu klinicznego i rezultacie dotychczasowego leczenia empirycznego.

Czytaj dalej »

Ocena skuteczności maści SutriHeal® Forte 10% względem tworzonego przez Pseudomonas aeruginosa i Staphylococcus aureus biofimu mieszanego o wysokiej tolerancji na bacytracynę, neomycynę i polimyksynę A

Wankomycyna jest antybiotykiem glikopeptydowym, powszechnie stosowanym w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie Gram-dodatnie. Działanie bakteriobójcze wynika z blokowania biosyntezy ściany komórkowej w fazie podziału komórki bakteryjnej, poprzez wiązanie się z dużym powinowactwem z D-alanylo-D-alaniną, końcem cząsteczek prekursorowych ściany komórkowej. Antybiotyk ten często powoduje zaburzenia czynności nerek. Przyczyna nefrotoksyczności upatrywana jest w wywieraniu przez wankomycynę stresu oksydacyjnego na komórki kanalika bliższego nerki. Jednym z działań niepożądanych, najczęściej kojarzonych z leczeniem wankomycyną, jest ototoksyczność, spowodowana bezpośrednim szkodliwym oddziaływaniem na VIII nerw czaszkowy (przedsionkowo-ślimakowy), jednak występuje ona niezbyt często i ma zazwyczaj charakter przemijającej utraty słuchu. Ze względu na szereg czynników coraz częściej podnosi się, że wankomycyna powinna być stosowana jedynie w bakteriemii, a także empirycznie w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych, z przyczyn mikrobiologiczno-epidemiologicznych. Oznaczanie poziomu wankomycyny powinno być stosowane w każdym przypadku parenteralnego podania antybiotyku pacjentowi. Aktywność wankomycyny nie zależy od stężenia, a głównym parametrem wskazującym na skuteczność terapii jest iloraz pola powierzchni pod krzywą stężenie-czas (AUC) i minimalnego stężenia hamującego (MIC) dla drobnoustroju docelowego. Docelową, z farmakokinetycznego i farmakodynamicznego punktu widzenia, wartością AUC/MIC zapewniającą skuteczność kliniczną wankomycyny jest wartość 400. W celu osiągnięcia wartości docelowej AUC/MIC przy MIC >0,5 mg/l konieczne jest stosowanie dawek z górnego zakresu oraz utrzymywanie wysokiego stężenia wankomycyny w surowicy przed podaniem kolejnej dawki. Pomiar stężeń wankomycyny prowadzony był u pacjentów hospitalizowanych w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii. Przeanalizowano wyniki u najtrudniejszej grupy pacjentów, obciążonych wieloma chorobami, w ciężkim stanie klinicznym, którzy zazwyczaj nie podlegają standardowym modelom farmakokinetycznym. Celem niniejszej pracy było zweryfikowanie, czy terapia wankomycyną prowadzona jest prawidłowo, zgodnie z wytycznymi oraz procedurą terapii monitorowanej stężeniem, wprowadzoną w szpitalu.

Czytaj dalej »

Sprawozdanie z konferencji naukowo-szkoleniowej V Forum Leczenia Ran

Forum Leczenia Ran to ogólnopolska, interdyscyplinarna konferencja naukowa dla lekarzy i pielęgniarek różnych specjalności, którzy w swojej codziennej praktyce zawodowej spotykają się z problemem leczenia ran trudno gojących się. Kolejna już V edycja wydarzenia powtórzyła sukces poprzednich odsłon – do Zakopanego przyjechało ponad 800 osób chętnych do pogłębiania wiedzy i praktyki w tej trudnej dziedzinie. Podczas wykładów i warsztatów uczestnicy mieli szansę, by czerpać doświadczenia od wybitnych ekspertów.

Czytaj dalej »

Leczenie owrzodzenia Kennedy w warunkach domowych. Opis przypadku i porównanie kosztów leczenia nowoczesnymi opatrunkami i terapią podciśnieniową

Owrzodzenie Kennedy, należące do ran typu SCALE, powstaje u osób chorych u kresu życia, a także u pacjentów z ostrą niewydolnością narządów, np. serca. W niniejszym artykule przedstawiono leczenie odleżyny w warunkach domowych u pacjenta po rozległym zawale serca, o początkowej powierzchni 338 cm2. W pierwszych 17 dniach oczyszczono odleżynę z martwicy za pomocą miodu medycznego i roztworu ponadtlenkowego w płynie i w żelu, a w kolejnych 5 tygodniach stosowano nowoczesne opatrunki aktywne. Koszt wyłącznie zastosowanych opatrunków i preparatów wyniósł 6419,24 zł. W kolejnych 2 tygodniach zastosowano urządzenie Avance® Solo o sile ssania 125 mmHg, z opatrunkami przeznaczonymi do ran płaskich. Koszty terapii wyniosły 2126,89 zł. Jednakże odsetek zamykania rany był prawie jednakowy w obu prowadzonych terapiach i wyniósł odpowiednio 65,38% i 64,74% zamkniętej powierzchni rany, pomimo zastosowania poza wskazaniami opatrunków w terapii podciśnieniowej.

Czytaj dalej »

Rola aplikacji mobilnych w branży medycznej

Istnieje wiele aplikacji do monitorowania stanu zdrowia osób chorych przewlekle, które są pomocne w terapii cukrzycy, chorób serca czy otyłości. Wpływ technologii na zdrowie pacjentów jest coraz większy ze względu na nacisk w stosowaniu samokontroli i monitorowania swojego stanu zdrowia. Stosowanie aplikacji wpływa na jakość leczenia, świadomość choroby oraz stałą interakcje między pacjentem a personelem medycznym. Technologia cyfrowa stała się szczególnie ważna w dobie globalnej pandemii wirusa SARS-CoV-2. W niniejszej pracy omówiono rolę aplikacji mobilnej, jako narzędzia do szkoleń medycznych, nauki, diagnostyki medycznej oraz mobilnej komunikacji.

Czytaj dalej »

Zastosowanie wirtualnej rzeczywistości w leczeniu ran oparzeniowych

Odczuwanie silnego bólu wśród pacjentów oparzonych w trakcie codziennej zmiany opatrunków stanowi powszechny problem, który jest minimalizowany za pomocą środków farmakologicznych. Rzeczywistość wirtualna może być wykorzystywana do odwracania uwagi pacjentów i zmniejszania bólu. W pracy omówiono wpływ wirtualnej rzeczywistości, jako dodatkowego narzędzia i zarazem środka niefarmakologicznego w występującym ostrym bólu u pacjentów oparzonych.

Czytaj dalej »

Wyniki odległe korekcji warg sromowych mniejszych przy użyciu techniki radiofrekwencji – badanie pilotażowe

Labioplastyka, czyli korekcja warg sromowych mniejszych, jest zabiegiem wykonywanym w przypadku zaburzeń anatomicznych warg sromowych mniejszych. Cel W niniejszym badaniu ocenie podlegał wpływ nieprawidłowości w budowie sromu na psychikę i samoakceptację przed i po zabiegu. Następnie analizowano ból podczas wykonywania codziennych czynności i dyskomfort w czasie kontaktów seksualnych występujący przed i po zabiegu. Materiał i metody Do badania włączono pacjentki operowane w latach 2013–2017 przez jednego chirurga-ginekologa (IG). Kryterium włączenia stanowiły: wykonanie u pacjentki izolowanego zabiegu korekcji warg sromowych mniejszych metodą radio frekwencji. Kryterium wyłączenia stanowiły pacjentki, u których wykonano zabiegi łączone, np. waginoplastyka i labioplastyka. Wyniki i wnioski Korekcję warg sromowych wykonywano przy użyciu monopolarnej diatermii radiochirurgicznej Surgitron S5 firmy Ellman (Cynosure, USA), po ustaleniu zakresu zabiegu z pacjentką i wyznaczeniu planu granic cięcia przed zabiegiem. Zabieg wykonywano w znieczuleniu ogólnym dożylnym. Dzięki lepszej edukacji kobiet na temat możliwości poprawy jakości życia po zabiegu oraz szerszemu dostępowi do specjalistów mogących pomóc w planowaniu operacji, labioplastyka stała się obecnie procedurą częstszą, a zdecydowanie jest główną procedurą z dziedziny ginekologii estetycznej.

Czytaj dalej »